Neobisium fuscimanum
Neobisium fuscimanum – gatunek zaleszczotka z rodziny Neobisiidae. Występuje od środkowo-zachodniej części Europy po środkową część Azji.
| Neobisium fuscimanum | |||
| (Koch, 1843) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Neobisium (Neobisium) | ||
| Gatunek |
Neobisium (Neobisium) fuscimanum | ||
| Synonimy | |||
| |||
Taksonomia
edytujGatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1843 roku przez Carla Ludwiga Kocha pod nazwą Obisium fuscimanum. Miejsca typowego nie udało się ustalić. W 1932 roku gatunek ten przeniesiony został przez Maxa Beiera do podrodzaju nominatywnego rodzaju Neobisium[1].
Morfologia
edytujZaleszczotek ten ma prosomę wyposażoną w dwie pary zaopatrzonych w soczewki oczu, natomiast epistom jest szczątkowy lub całkiem zanikły. Tergity i sternity są niepodzielone, a wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione są kolców na biodrach oraz zwieńczone dwuczłonowymi, podzielonymi na metatarsus i telotarsus stopami. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma kilka ząbków i nie występuje na nim rozgałęziona galea; szczecinka galealna osadzona jest przedśrodkowo. Szczękoczułki zaopatrzone są w rallum, którego pierwsze dwie lub trzy blaszki są na przedzie drobno ząbkowane. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych; palec ruchomy i nieruchomy są podobnej długości. Palec nieruchomy nogogłaszczków ma osiem trichobotrii, z których trichobotrium ist osadzone jest zaśrodkowo, bliżej trichobotrium it niż trichobotrium ib; odległość między trichobotriami ist i ib jest mniejsza niż dwukrotność odległości między trichobotrium ist a szczytem palca. Ząbki na palcu nieruchomym w części odsiebnej są rozstawione na odległości równe mniej więcej swoim szerokościom i występują naprzemiennie – jeden ząbek mały między dwoma dużymi. Ruchomy palec nogogłaszczków ma cztery trichobotria. Udo nogogłaszczków jest stosunkowo smukłe, o długości większej niż 3,5-krotność jego szerokości, dłuższe od karapaksu, o powierzchni pozbawionej guzków. Rzepka nogogłaszczków jest zmodyfikowana i nie zachowuje tulipanowatego kształtu. Opistosoma (odwłok) ma na błonach pleuralnych ziarnistą rzeźbę[2].
Ekologia i występowanie
edytujPajęczak ten zasiedla rozmaite lasy liściaste i mieszane oraz zarośla[3][4]. Należy do fauny epigeicznej[2]. Bytuje w ściółce, pod kamieniami i wśród mchów[3][4].
Gatunek zachodniopalearktyczny. Znany jest z Niemiec, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Grecji, Turcji, Gruzji oraz Iranu[1]. W Polsce jest gatunkiem pospolitym[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Mark Harvey: Neobisium fuscimanum L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16].
- ↑ a b Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.
- ↑ a b c Jana Christophoryová, Katarína Krajčovičová. Faunistic records of pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) from South East Poland. „Klapalekiana”. 55, s. 193–198, 2019. ISSN 1210-6100.
- ↑ a b Wojciech B. Jędryczkowski. Zaleszczotki (Pseudoscorpionidea). „Flora i Fauna Pienin – Monografie Pienińskie”. 1, s. 125–126, 2000.