Nizina Śląsko-Łużycka

Nizina Śląsko-Łużycka (317.7) – rozległa równina w południowo-zachodniej Polsce i południowo-wschodnich Niemczech.

Nizina Śląsko-Łużycka
Mapa regionu
Zasięg regionu w obrębie Polski
Megaregion

Pozaalpejska Europa Środkowa

Prowincja

Niż Środkowoeuropejski

Podprowincja

Niziny Sasko-Łużyckie

Makroregion

Nizina Śląsko-Łużycka

Mezoregion

Bory Dolnośląskie,
Równina Szprotawska,
Wysoczyzna Lubińska,
Równina Legnicka,
Równina Chojnowska

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska:
woj. dolnośląskie
Niemcy

Położenie

edytuj

Jest to najdalej na południowy wschód wysunięty fragment (makroregion) podprowincji Nizin Sasko-Łużyckich. Od północy graniczy ze Wzniesieniami Łużyckimi (z Wałem Mużakowa), od północy i północnego wschodu z Wałem Trzebnickim, od wschodu z Niziną Śląską, od południa z Sudetami (Pogórzem Zachodniosudeckim).

Podział

edytuj

Na obszarze Polski wydziela się następujące mezoregiony: Bory Dolnośląskie, Równinę Szprotawską, Wysoczyznę Lubińską, Równinę Legnicką i Równinę Chojnowską[1].

Większe rzeki: Kaczawa, Szprotawa, Bóbr, Kwisa, Czerna Wielka, Nysa Łużycka.

Miasta

edytuj

Główne miasta (w Polsce): Legnica, Lubin, Bolesławiec, Zgorzelec, Żagań i Jawor.

Przypisy

edytuj
  1. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002. ISBN 83-01-13897-1.

Bibliografia

edytuj
  • Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002. ISBN 83-01-13897-1.