Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie

Mezoregion Polesia Zachodniego

Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie (845.16) – mezoregion fizycznogeograficzny we wschodniej Polsce, wchodzący w skład Polesia Zachodniego.

Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie
ilustracja
Zachód słońca nad Jeziorem Białym
Mapa regionu
Megaregion

Niż Wschodnioeuropejski

Prowincja

Niż Wschodniobałtycko-Białoruski

Podprowincja

Polesie

Makroregion

Polesie Zachodnie

Mezoregion

Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska:
woj. lubelskie

Granice równiny wyznaczają: Garb Włodawski na północy, dolina Bugu na wschodzie, Pagóry Chełmskie na południu, Wysoczyzna Lubartowska na zachodzie[1].

Charakterystyka

edytuj

Równina Łęczyńsko-Włodawska jest podmokła i zatorfiona i odznacza się licznymi zagłębieniami termokrasowymi i krasowymi[2]. Stanowi ona największy w Polsce zespół łąkowy i wyjątkowe w skali Polski zgrupowanie jezior poza granicą ostatniego zlodowacenia[3]. Ta kraina jezior, bagien i lasów charakteryzowała się przyrodą zachowaną w niezmienionym stanie do lat 70., kiedy podjęto próby melioracji i osuszania znacznej części terenów. Wzdłuż zachodnich granic Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej ciągnie się pas skał karbońskich z węglem kamiennym (Lubelskie Zagłębie Węglowe)[1].

Jeziora pochodzenia krasowego zajmują ponad 27 km² powierzchni. Nad takimi jeziorami jak: Bialskie, Białe Włodawskie, Maśluchowskie, Miejskie w Ostrowie Lubelskim, Piaseczno, Rotcze, Sumin istnieją bardzo dobre warunki do wypoczynku. Część jezior (jak Bikcze, Cisacin, Nadrybie) położonych jest w niedostępnych miejscach, otoczonych torfowiskami, bagnami i zaroślami. Niektóre, jak Brzeziczno i Orchowe stanowią rezerwaty przyrody. Inne, jak Dratów są włączone do systemu kanału Wieprz-Krzna.

Je­ziora Łęczyńsko-Włodawskie, zwłaszcza ich część po­łudniowa, są terenem rekreacyjnym województwa lu­belskiego. Znanym miejscem jest jezioro Białe Włodawskie, nad którym leży miejscowość wypoczynkowa Okuninka. Na Pojezierzu znajduje się utworzony w 1990 roku Poleski Park Narodowy.

Wybrane jeziora

edytuj
Wybrane jeziora pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego
Nazwa Powierzchnia Głębokość maksymalna
Bąbelek 5,2 ha 5,2 m
Białe Sosnowickie 144 ha 2,7 m
Białe Włodawskie 106,4 ha 33,6 m
Bialskie 31,7 ha 18,2 m
Brudno (jezioro) 42 ha 2,5 m
Cycowe 11,3 ha 4,1 m
Dratów 107 ha 2,5 m
Glinki 46,9 ha 8,8 m
Gumienko 8,1 ha 7,8 m
Karaśne 8,7 ha 0,8 m
Kleszczów 53 ha 2,3 m
Lipiec 4,1 ha 7 m
Łukcze 56,5 ha 8,9 m
Łukie 150 ha 6 m
Moszne 17 ha 17 m
Orchowe 8,42 1 m
Perespa 24,3 ha 6,2
Piaseczno 86 ha 38,8 m
Rogóźno 57 ha 24,5 m
Spólne 110,3 ha 4,2 m
Święte 6 ha 9,6 m
Tomaszne 85,5 ha 3,1 m
Uścimowiec (Uścimowskie) 66 ha 4,4 m
Uściwierz 284,1 ha 6,6 m
Zagłębocze 59 ha 23,3 m
Zienkowskie 7,6 ha 4,9 m

Przypisy

edytuj
  1. a b Łęczyńsko-Włodawska, Równina, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-04-09].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 2002, s. 292, ISBN 83-01-13897-1.
  3. J. Sposób, M. Turczyński, Przekształcenia obszarów bezodpływowych w zlewnie o wymuszonym obiegu wody – Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie, [w:] Zasoby i ochrona wód. Obieg wody i materii w zlewniach rzecznych, red. R. Bogdanowicz, J. Fac-Beneda, Gdańsk 2009, s. 112.

Linki zewnętrzne

edytuj