Raffaele Marciello (ur. 17 grudnia 1994 w Zurychu) – włoski kierowca wyścigowy. Były protegowany zespołu Scuderia Ferrari.

Raffaele Marciello
Ilustracja
Raffaele Marciello (pośrodku) na podium Grand Prix Pau (2012)
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1994
Zurych

Sukcesy

2012: Europejska Formuła 3 (wicemistrz)
2012: Masters of Formula 3 (drugie miejsce)
2013: Europejska Formuła 3 (mistrz)

Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Karting

edytuj

Raffaele karierę rozpoczął w roku 2005 od startów w kartingu. Dzięki licznym sukcesom, został przyjęty do Akademii Młodych Kierowców Ferrari.

Formuła Abarth

edytuj

Pod ich okiem rozpoczął karierę kierowcy wyścigowego w pojazdach o otwartym nadwoziu. W 2010 roku brał udział w Formule Abarth. Już w pierwszym wyścigu sięgnął po zwycięstwo i przez pewien czas był liderem klasyfikacji generalnej mistrzostw. Ostatecznie jednak zmagania zakończył na 3. miejscu. W trakcie sezonu czterokrotnie stanął na podium, z czego dwukrotnie na najwyższym stopniu (w Misano Adriatico oraz Varano).

Formuła 3

edytuj

W sezonie 2011 zadebiutował we Włoskiej Formule 3. W zespole Prema Powerteam Marciello sześciokrotnie meldował się w czołowej trójce, a podczas zmagań na Misano Adriatico oraz w Adria stanął na najwyższym stopniu podium. Na torze w Vallelunga Raffaele sięgnął po pierwsze w karierze pole position. Zdobyte punkty ponownie sklasyfikowały go na 3. pozycji.

W 2012 roku Włoch pojawił się na liście startowej wznowionej Europejskiej Formuły 3. Z dorobkiem 228,5 zdobył w pierwszym sezonie występów tytuł wicemistrzowski. W Formule 3 Euro Series Marciello spisał się nieco gorzej, ale i tak stanął na podium – był trzeci w klasyfikacji generalnej.

Na sezon 2013 Raffaele podpisał kontrakt z włoską ekipą mistrzowską Prema Powerteam. W ciągu 30 wyścigów, w których wystartował, trzynastokrotnie zwyciężał, a dziewiętnastokrotnie stawał na podium. Uzbierane 489,5 punktu pozwoliło mu zdobyć tytuł mistrza serii.

Seria GP2

edytuj

Na sezon 2014 Włoch podpisał kontrakt z hiszpańską ekipą Racing Engineering. Wystartował łącznie w 22 wyścigach, spośród których w czterech stawał na podium. W Wielkiej Brytanii wywalczył pierwsze pole position, a w głównym wyścigu w Belgii odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w GP2. Uzbierał łącznie 75 punkty, które zapewniły mu ósme miejsce w końcowej klasyfikacji kierowców.

W roku 2015 przeniósł się do rodzimej ekipy Trident Racing. Starty w przeciętnym zespole uniemożliwiły walkę o tytuł mistrzowski, jednak nie przeszkodziło w odnotowaniu czterech wizyt na podium i uzyskaniu większej ilości punktów w stosunku do ubiegłego sezonu. Włoch dziesięciokrotnie meldował się w czołowej szóstce, dzięki czemu uzyskał pulę 110 punktów - taką samą, jak kierowcy DAMS - Brytyjczyk Alex Lynn oraz Francuz Pierre Gasly. Jako że Lynn odnotował dwie wygrane, natomiast Gasly mniej drugich miejsc, Włoch został sklasyfikowany na 7. pozycji.

W sezonie 2016 Włoch zastąpił Nowozelandczyka Mitcha Evansa w rosyjskim zespole Russian Time. Włoch był zdecydowanie bardziej regularnie i popełnił mniej błędów, dzięki czemu do ostatniego wyścigu sezonu walczył o podium klasyfikacji generalnej, jednak przez słaby weekend w Abu Zabi, podczas którego zdobył tylko jeden punktów, został dogoniony przez rywala. Przez moment, w pierwszej fazie sezonu, był nawet liderem tabeli. Ostatecznie zdobył taką samą liczbę punktów, co Siergiej Sirotkin, jednak dzięki temu, że Rosjanin odniósł trzy zwycięstwa, to on został drugim wicemistrzem serii. Raffaele sześciokrotnie stawał na podium, jednak o jego regularności świadczy fakt, iż czternastokrotnie mieścił się w czołowej szóstce.

Formuła 1

edytuj

W sezonie 2015 był kierowcą rezerwowym szwajcarskiego zespołu Sauber. Kontrakt miał związek z przynależeniem do Scuderii Ferrari i dostarczaniem ich silników za niższą cenę. Włoch wziął udział w czterech sesjach treningowych - na torze Sepang, Circuit de Catalunya, Silverstone oraz Austin. Z końcem roku odszedł jednak z Akademii Ferrari, jednocześnie kończąc współpracę ze stajnią z Hinwil. Po sezonie 2016 stracił wsparcie włoskiej stajni oraz przynależność do szwajcarskiej ekipy, przez co zdecydował się porzucić marzenia o królowej sportów motorowych.

Wyniki

edytuj
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2014 Racing Engineering  
BHR
 
BHR
 
ESP
 
ESP
 
MON
 
MON
 
AUT
 
AUT
 
GBR
 
GBR
 
DEU
 
DEU
 
HUN
 
HUN
 
BEL
 
BEL
 
ITA
 
ITA
 
RUS
 
RUS
 
ARE
 
ARE
74 8
18 24 NU 16 12 19 3 3 NU NU 17 NU 19 8 1 14 NU 18 3 NU 11 7
2015 Trident  
BHR
 
BHR
 
ESP
 
ESP
 
MON
 
MON
 
AUT
 
AUT
 
GBR
 
GBR
 
HUN
 
HUN
 
BEL
 
BEL
 
ITA
 
ITA
 
RUS
 
RUS
 
BHR
 
BHR
 
ARE
110 7
NU 20 6 17 8 2 15 10 6 2 7 4 14 12 15 7 6 3 4 5 2
2016 Russian Time  
ESP
 
ESP
 
MON
 
MON
 
AZE
 
AZE
 
AUT
 
AUT
 
GBR
 
GBR
 
HUN
 
HUN
 
GER
 
GER
 
BEL
 
BEL
 
ITA
 
ITA
 
MAL
 
MAL
 
ARE
 
ARE
159 4
8 5 6 3 3 11 3 4 9 6 4 8 3 7 4 5 2 14 6 2 10 13

Podsumowanie

edytuj
Sezon Seria Zespół Wyścigi Zwycięstwa PP NO Podium Punkty Pozycja
2010 Formuła Abarth JD Motorsport 13 2 0 2 4 91 3
2011 Włoska Formuła 3 Prema Powerteam 14 2 1 2 6 123 3
Międzynarodowe Trofeum Formuły 3 2 0 0 0 0 N/A NS†
2012 Toyota Racing Series M2 Competition 15 1 0 1 2 535 9
Formuła 3 Euro Series Prema Powerteam 24 6 2 6 10 219,5 3
Europejska Formuła 3 20 7 4 6 9 228,5 2
Masters of Formula 3 1 0 0 0 1 N/A 2
Grand Prix Makau 1 0 0 0 0 N/A 8
2013 Europejska Formuła 3 Prema Powerteam 30 13 12 7 19 489,5 1
Grand Prix Makau 1 0 1 0 0 N/A NS
2014 Florida Winter Series 12 0 0 0 2 0 NS†
Seria GP2 Racing Engineering 22 1 1 1 4 74 8
2015 Formuła 1 Sauber F1 Team Kierowca testowy
Seria GP2 Trident 22 0 0 0 4 110 7
2016 Seria GP2 Russian Time 22 0 0 0 6 159 4

† – Marciello nie był zaliczany do klasyfikacji.

Linki zewnętrzne

edytuj