Wikipedia

Sławno

miasto i gmina w województwie zachodniopomorskim
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.

Sławno (niem. Schlawe) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba władz powiatu sławieńskiego i gminy wiejskiej Sławno, położone na Pobrzeżu Koszalińskim, nad rzeką Wieprzą i strugą Moszczenicą, ok. 20 km od wybrzeża Morza Bałtyckiego.

Sławno
miasto i gmina
Ilustracja
Kościół Wniebowzięcia NMP
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

sławieński

Data założenia

przed 1190

Prawa miejskie

22 maja 1317

Burmistrz

Krzysztof Frankenstein

Powierzchnia

15,83 km²

Populacja (30.06.2023)
• liczba ludności
• gęstość


11 839[1]
776,2 os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 59

Kod pocztowy

76–100

Tablice rejestracyjne

ZSL

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Sławno”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Sławno”
Położenie na mapie powiatu sławieńskiego
Mapa konturowa powiatu sławieńskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Sławno”
Ziemia54°21′44″N 16°40′49″E/54,362222 16,680278
TERC (TERYT)

3213021

SIMC

0977410

Urząd miejski
ul. M. Curie-Skłodowskiej 9
76–100 Sławno
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
BIP

Według danych GUS z 30 czerwca 2023 r., Sławno liczyło 11 839 mieszkańców[1] i było pod względem liczby ludności 21. miastem w województwie zachodniopomorskim[2].

Położenie

edytuj

Sławno jest położone na Równinie Słupskiej, będącej jednym z mezoregionów Pobrzeża Koszalińskiego. Miasto znajduje się w północno-wschodniej części województwa zachodniopomorskiego. Historycznie leży na Pomorzu Zachodnim, choć w średniowieczu było także częścią Pomorza Gdańskiego (patrz niżej).

Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 15,83 km²[3]. Miasto stanowi 1,51% powierzchni powiatu.

Według danych z 2002 r. 46% powierzchni miasta stanowią użytki rolne, a 3% – użytki leśne[4].

Przez Sławno prowadzi droga krajowa nr 6, łącząca Szczecin z Koszalinem, Słupskiem i Gdańskiem, oraz droga wojewódzka nr 205. Obecnie trwa budowa droga ekspresowej S6, która będzie omijać miasto od południa. Odległość miasta od Słupska wynosi: 27 km, od Koszalina: 40 km, a od stolicy województwa – Szczecina: 200 km.

Warunki naturalne

edytuj

Przez główną część miasta przepływa struga Moszczenica, biegnąca z zachodu na wschód. Przez południowo-wschodnią część miasta płynie Kanał Miejski, który obiega Stare Miasto i uchodzi do Moszczenicy. Przez wschodnie obrzeża miasta przepływa rzeka Wieprza.

Historia

edytuj
 
Panorama miasta na mapie Lubinusa z 1618
 
Ulica Koszalińska na pocztówce z 1912 roku

Sławno wraz z ziemią sławieńską należało do państwa pierwszych Piastów, w XII wieku gród Stare Sławno w zakolu Wieprzy stał się głównym ośrodkiem władzy książęcej. Z 1186 pochodzi pisemna wzmianka o Warcisławie, księciu sławieńskim[5]. Na przełomie XII i XIII wieku książętami sławieńskimi byli Bogusław i jego syn Racibor. Po śmierci tego drugiego ok. 1227 roku miasto przeszło pod panowanie książąt Pomorza Zachodniego, ok. 1236 roku zostaje opanowane przez księcia gdańskiego Świętopełka. Pod panowaniem książąt gdańskich znajdowało się do 1294 roku, gdy na mocy układu w Kępnie z 1282, po śmierci księcia Mściwoja II wraz z całym ówczesnym Pomorzem Gdańskim zostało ponownie scalone z Polską. Utracone zostało przez Polskę w 1308, gdy opanowali je zbrojnie margrabiowie brandenburscy, którzy następnie w 1316 przekazali władzę zwierzchnią na rzecz zachodniopomorskich książąt na Wołogoszczy. W 1317 otrzymało prawa miejskie (prawo lubeckie). W 1380 mieszczanie niszczą Stare Sławno, obecne Sławsko, podczas ataku zabili książęcego namiestnika[5]. Pod zwierzchnictwo polskie miasto wróciło w 1390 jako część księstwa słupskiego, które zostało lennem Korony Polskiej. Okres zwierzchnictwa polskiego zakończył się w 1474, gdy księstwo słupskie objął Bogusław X Wielki, który następnie zjednoczył Pomorze Zachodnie w jedno księstwo ze stolicą w Szczecinie. W XV wieku miasto stało się ważnym ośrodkiem sukiennictwa[5]. Po wygaśnięciu pomorskiej dynastii Gryfitów i wojnie trzydziestoletniej miasto w 1648 stało się częścią ziem Hohenzollernów. Liczne pożary i przemarsze wojsk przyczyniają się upadku, sytuację tę zmienia w 1719 uzyskanie statusu siedziby powiatu[5]. W XVIII i XIX wieku miasto miało duże znaczenie w handlu płótnem. W XIX wieku notuje się szybkie uprzemysłowienie – powstała odlewnia żelaza, fabryka maszyn, browar, tartak i olejarnia. W 1835 zostaje oddana do użytku szosa łącząca Szczecin z Gdańskiem, co daje impuls imigracji i wzmacnia rozwój przemysłu[5].

7 marca 1945 roku miasto zostało zdobyte przez oddziały 27 dywizji piechoty 19 armii oraz 3 samodzielnego korpusu pancernego gwardii II Frontu Białoruskiego (po wojnie ku czci żołnierzy radzieckich postawiono pomnik na ul. Chełmońskiego)[6]. W czasie II wojny światowej miasto zostało zniszczone w 45%[7]. Po zdobyciu miasta celowo zostaje podpalona zabudowa Starego Miasta[5]. 7 maja 1946 zatwierdzono urzędowo obecną nazwę[8]. Po odbudowie zniszczeń wojennych nastąpił dalszy rozwój przemysłu, powstał kombinat drzewny i fabryka płyt wiórowych[9].

Do 1975 roku Sławno leżało w województwie koszalińskim. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa słupskiego.

W 2013 r. z uwagi na fakt, że Sąd Rejonowy w Sławnie miał 5 sędziów, został przekształcony w 4 wydziały zamiejscowe Sądu Rejonowego w Koszalinie[10][11][12].

Przynależność administracyjna

edytuj
okres państwo zwierzchność
1121-1160(możliwe)   Księstwo pomorskie
1190-1238   Księstwo sławieńskie
1238-1295   Księstwo słupskie
1295-1368   Księstwo wołogoskie
1368-1390   Księstwo słupskie
1390-1474   Księstwo słupskie Korona Królestwa Polskiego
1474-1478   Księstwo słupskie Księstwo pomorskie
1478-1531   Księstwo pomorskie
1569-1625   Księstwo darłowskie
1625-1637   Księstwo pomorskie Święte Cesarstwo Rzymskie
1637-1657   Królestwo Szwecji
1657-1701   Brandenburgia-Prusy Święte Cesarstwo Rzymskie
1701-1806   Królestwo Prus
1701-1815   Królestwo Prus
1815-1866 Królestwo Prus Związek Niemiecki
1866-1871 Związek Północnoniemiecki
1871-1918   Cesarstwo Niemieckie
1918-1933   Rzesza Niemiecka
1933-1945   III Rzesza
1945-1952   Rzeczpospolita Polska
1952-1989 Polska Rzeczpospolita Ludowa
od 1990 Rzeczpospolita Polska

Architektura

edytuj
Bramy miejskie
 
Brama Koszalińska
 
Brama Słupska
Inne wybrane zabytki i budynki historyczne
 
Budynek poczty
 
Willa A. Schultza
 
Budynek dawnej fabryki konserw
 
Kamienice
 
Wodociągowa wieża ciśnień
 
Kolejowa wieża ciśnień

Cały obszar Starego Miasta Sławna został wpisany do rejestru zabytków[13].

Lista zabytków w mieście:

  • Obwarowania miejskie Sławna – fragmenty murów obronnych z gotyckimi bramami miejskimi: Koszalińską i Słupską (XV wiek).
  • Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – gotycka świątynia wybudowana w latach 1326–1364.
  • Budynek administracyjno-produkcyjny dawnej fabryki konserw z lat 1927–1928 (ul. Koszalińska 49, projekt – Diedrich Suhr).
  • Ratusz w Sławnie (budynek dawnego starostwa) – obiekt z lat 1905–1907.
  • Kamienica przy ul. Grottgera 8 – dawna siedziba szkoły zbudowanej w 1821 roku; obiekt przebudowany pod koniec XIX wieku i po 1945 roku.
  • Kościół św. Antoniego Padewskiego z plebanią – dzieło Diedricha Suhra z lat 1925–1928.
  • Wodociągowa wieża ciśnień z budynkiem dawnego odżelaziacza – założenie z 1927 roku.
  • Zespół magazynów zbożowych (ul. Rapackiego 13), obiekt z XIX wieku.

Obiekty o walorach historycznych:

Pomniki i miejsca pamięci narodowej

edytuj

Demografia

edytuj
Dane historyczne
Data Ludność Zm., %
1960 8600 –
1970 10 800 25,6%
1975 11 500 6,5%
1980 12 700 10,4%
1995 14 348 13%
2000 13 423 −6,4%
2005 13 312 −0,8%
2009 13 088 −1,7%
2010 12 962 −1%
2011 12 825 −1,1%
1960,70,75,85[potrzebny przypis]
30 VI 1995,2000,2005 BDR GUS-u[14]

Struktura demograficzna mieszkańców Sławna według danych z 31 grudnia 2007[14]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 13 148 100 6911 52,56 6237 47,44
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 2641 20,09 1293 9,83 1348 10,25
Wiek produkcyjny (18–65 lat) 8463 64,37 4196 31,91 4267 32,45
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 2044 15,55 1422 10,82 622 4,73

W roku 2005 średni dochód na mieszkańca wynosił 1626,75 zł[4].

31 marca 2010 liczba bezrobotnych mieszkańców Sławna obejmowała 865 osób[15].

  • Piramida wieku mieszkańców Sławna w 2014 roku[16].


 

Miasta i miejscowości turystyczne w pobliżu Sławna.
Darłowo Jarosławiec Ustka
Mielno Sławno Słupsk
Koszalin Polanów Kępice

Transport

edytuj
 
Dworzec kolejowy

Sławno było dawniej stacją węzłową, wkrótce po zakończeniu II wojny światowej rozebrane zostały tory w kierunku Polanowa i Ustki, a w 1997 r. do Korzybia. W 1991 r. zamknięto połączenie kolejowe z Darłowem. Uruchomiono je ponownie w czerwcu 2005 roku. Dzisiaj czynne linie kolejowe ze Sławna prowadzą do Stargardu i Gdańska Głównego (linia kolejowa nr 202) oraz do Darłowa (linia kolejowa nr 418)

Administracja

edytuj
 
Ratusz

Sławno ma status gminy miejskiej. Mieszkańcy Sławna wybierają do swojej rady miasta 15 radnych[17]. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Siedzibą władz miasta jest urząd miasta przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie 9. Sławno należy do stowarzyszenia gmin Nowa Hanza. Od roku 1950 Sławno nie posiadało żadnego burmistrza, przez reformę wobec której funkcje burmistrza pełniła rada miasta.

Burmistrzowie Sławna:

  • 10 maja 1945 – 20 czerwca 1945 – Władysław Buchelt
  • 21 czerwca 1945 – 28 lutego 1949 – Antoni Łączyński
  • 1 marca 1949 – 31 października 1949 – Antoni Szymański
  • 1 listopada 1949 – 26 czerwca 1950 – Feliks Kocbus[18]
  • 1990–2002 – mgr Wojciech Ludwikowski
  • 2002–2007 – mgr inż. Mirosław Roman Bugajski
  • od czerwca 2007 – dr inż. Krzysztof Frankenstein

Miasto jest siedzibą starostwa sławieńskiego, które mieści się przy ul. S. Sempołowskiej.

W mieście znajduje się także siedziba wiejskiej gminy Sławno.

Mieszkańcy Sławna wybierają 4 z 17 radnych do Rady Powiatu w Sławnie[19]. Mieszkańcy wybierają radnych do sejmiku województwa w okręgu IV. Posłów na Sejm wybierają z okręgu wyborczego nr 40, senatora z okręgu nr 100, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13. W Sławnie znajdują się 2 biura poselskie: Stanisława Gawłowskiego (PO), Pawła Szefernakera(PiS) oraz biuro senatorskie Piotra Zientarskiego (PO).

W 2016 r. wykonane wydatki budżetu samorządu Sławna wynosiły 48,7 mln zł, a dochody budżetu 47,9 mln zł. Zobowiązania samorządu (dług publiczny) według stanu na koniec 2016 r. wynosiły 18,2 mln zł, co stanowiło 38,1% poziomu dochodów[20].

Oświata

edytuj
 
Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Marii Grzegorzewskiej

W mieście znajdują się 4 przedszkola miejskie (w tym jedno przedszkole z oddziałem żłobkowym), 2 przedszkola prywatne, 2 szkoły podstawowe, a także kilka szkół ponadpodstawowych:

  • Gimnazjum Miejskie nr 1 im. mjra Henryka Sucharskiego.
  • Zespół Szkół w Sławnie im. Jana Henryka Dąbrowskiego m.in. liceum ogólnokształcące, profilowane, uzupełniające, dla dorosłych
  • Zespół Szkół Agrotechnicznych.
  • Zespół Szkół Zawodowych.
  • Państwowa Szkoła Muzyczna I i II st. w Słupsku. Filia w Sławnie
  • Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Marii Grzegorzewskiej w Sławnie
  • Wielofunkcyjna Placówka Opiekuńczo-Wychowawcza w Sławnie
  • Od 2011 roku w Sławnie działa niepubliczna szkoła dla dorosłych: Zaoczne Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące w Sławnie, prowadzona przez Prywatne Centrum Edukacyjne MARMOŁOWSKI[potrzebny przypis]

W Sławnie znajdują się dwie biblioteki: Biblioteka Pedagogiczna oraz Biblioteka Miejska.

Sport

edytuj

W miejscowości swoją siedzibę ma Miejski Klub Sportowy Sława Sławno, założony 13 maja 1946 roku. Rozgrywa swoje mecze na Stadionie Miejskim w Sławnie, który ma pojemność 2500 miejsc (250 siedzących) oraz wymiary murawy 100 × 60 m. Sława Sławno ma barwy biało-czerwono-czarno-niebieskie. W latach 2001–2006 zespół piłkarski występował w klasie okręgowej (okręg koszaliński grupa północna). W latach 2006–2008 zespół grał w IV lidze w grupie zachodniopomorskiej. W sezonie 2008/2009 klub grał w III lidze pomorsko-zachodniopomorskiej i zakończył rozgrywki na 13. miejscu, które dawało przez sezonem utrzymanie. Jednak po zmianie regulaminu IV ligi i wycofaniu się z rozgrywek II ligi Kotwicy Kołobrzeg Sława spadła do IV ligi. W 2010 roku Sława spadła do V ligi. W sezonie 2010/2011 Klub z powrotem awansował do IV ligi, trenerem wówczas był, były 5-krotny Reprezentant Polski Grzegorz Lewandowski. Obecnie Sława ABWood Sławno gra w wojewódzkiej lidze okręgowej, a trenerem jest Tadeusz Żakieta.

Od 1996 roku odbywa się w Sławnie bieg na dystansie 10km, nazywany Biegiem Święców. Start jest w Grodzisku (między Sławskiem a Wrześnicą). W Sławnie mieszczą się dwie hale sportowe. Młodzi Gracze badmintona wyjeżdżają na mistrzostwa Polski. Co dwa tygodnie na przemian z grand prix tenisa stołowego odbywa się Biała Lotka.

Miasta partnerskie

edytuj

Lista laureatów odznaki Złoty Gryf Sławieński[22]

edytuj
  • ks. prałat Marian Dziemianko
  • prof. UAM dr hab. Włodzimierz Rączkowski
  • Stanisław Poprawski
  • Włodzimierz Olszewski
  • Derk Stegewentz
  • Jan Brewiński
  • Andrzej Czesław Wulczyński
  • Elżbieta Bronowicka – Stawicka

Znani ludzie urodzeni w Sławnie

edytuj

Kościoły i związki wyznaniowe

edytuj
 
Kościół pw. św. Antoniego z Padwy z lat 1925–1928

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2024-02-02].
  2. ↑ Lista miast w Polsce (spis miast, mapa miast, liczba ludności, powierzchnia, wyszukiwarka) [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-12-11] (pol.).
  3. ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, 2013-07-26. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507. 
  4. ↑ a b Miasto Gmina Sławno. [w:] Informator REGIOsetu [on-line]. edytor serwis. [dostęp 2010-03-02]. (pol.).
  5. ↑ a b c d e f Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 245, ISBN 978-83-7495-133-3.
  6. ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 686.
  7. ↑ Miasta Polskie W Tysiącleciu – Ossolineum 1965, tom 1. s. 592.
  8. ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
  9. ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa, 1980, s. 240, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  10. ↑ Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 października 2012 r. (Dz.U. z 2012 r. poz. 1121).
  11. ↑ Zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 listopada 2012 r. ws. zniesienia i utworzenia niektórych wydziałów (Dz. Urz. Min. Sprawiedliwości z 2012 r. poz. 168).
  12. ↑ Minister Sprawiedliwości podpisał rozporządzenie ws. reorganizacji 79 sądów rejonowych. Ministerstwo Sprawiedliwości, 2012-10-06. [dostęp 2013-01-28].
  13. ↑ Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Szczecinie, nr rej. 556.
  14. ↑ a b Dane dla jednostki podziału terytorialnego. [w:] Bank Danych Regionalnych [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2010-03-02]. (pol.).
  15. ↑ Statystyka. Powiatowy Urząd Pracy w Sławnie. [dostęp 2010-04-13]. (pol.).
  16. ↑ Sławno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  17. ↑ Zarządzenie Nr 69/2014 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 4 marca 2014 r. ws. ustalenia liczby radnych (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2014 r., poz. 1084).
  18. ↑ Jan (1941-) Sroka, Historia co tydzień : szkice o Sławnie XX wieku, Fundacja"Dziedzictwo" w Sławnie, 2019 [dostęp 2024-05-19].
  19. ↑ Uchwała Nr XXX/253/2002 Rady Powiatu w Sławnie z dnia 27 czerwca 2002 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2002 r. Nr 52, poz. 1155).
  20. ↑ Działalność informacyjno-szkoleniowa » Analizy budżetów jednostek samorządu terytorialnego » Archiwum » 2016 r. » Analizy budżetów JST » Wykonanie budżetów jst IV kwartał 2016 r. /Tabele: 5, 6, 7. Regionalna Izba Obrachunkowa w Szczecinie. [dostęp 2017-08-19].
  21. ↑ Podpisanie umowy partnerskiej z Gminą Ząbkowice Śląskie. Urząd Miejski w Sławnie. [dostęp 2010-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (pol.).
  22. ↑ Złote Gryfy. UM w Sławnie. [dostęp 2010-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-21)]. (pol.).
  23. ↑ Dekanat koszaliński [online], cerkiew.net.pl [dostęp 2023-06-12].
  24. ↑ Parafia pw. św. Antoniego, Sławno [online], diecezjakoszalin.pl [dostęp 2023-06-12].
  25. ↑ Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Sławno [online], diecezjakoszalin.pl [dostęp 2023-06-12].
  26. ↑ Sławno: Nowa świątynia w mieście [online], obserwatorlokalny.pl [dostęp 2024-06-29].
  27. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-05].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sławno&oldid=75006485”