Smorgonie

miasto na Białorusi

Smorgonie (biał. Смарго́нь Smarhoń, ros. Сморго́нь Smorgoń, lit. Smurgainys, jid. ‏סמאַרגאָן‎ Smargon[3]) – miasto na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, stolica rejonu smorgońskiego, położone na historycznej Wileńszczyźnie.

Smorgonie
Смаргонь
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

smorgoński

Data założenia

1503

Prawa miejskie

1904[1]

Wysokość

150 m n.p.m.

Populacja (2018)
• liczba ludności


37 527[2]

Nr kierunkowy

+375 1592

Kod pocztowy

231000, 231041, 231042, 231044, 231045

Tablice rejestracyjne

4

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Smorgonie”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Smorgonie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Smorgonie”
Ziemia54°29′N 26°24′E/54,483333 26,400000
Strona internetowa

Historia

edytuj
 
Dwór Przeździeckiego w 1812

W XV wieku Smorgonie były własnością rodu Despot-Zenowiczów i wchodziły w skład dawnego województwa wileńskiego. W 2 poł. XVII wieku najechali je Radziwiłłowie i siłą przyłączyli do ordynacji nieświeskiej. W 1805 roku miasto zostało sprzedane Ogińskim, od których kupił je później Karol Dominik Przeździecki. Za jego udział w powstaniu listopadowym rząd carski skonfiskował mu majątek. Klasycystyczny dwór Przeździeckiego rozebrano w XIX wieku. To w Smorgoniach Napoleon Bonaparte podjął decyzję o opuszczeniu Wielkiej Armii, przekazał dowództwo Muratowi a następnie w towarzystwie niewielkiej eskorty udał się do Francji.[4]

 
Napoleon w Smorgoniach, obraz Zygmunta Rozwadowskiego


W 1904 Smorgonie uzyskały prawa miejskie[1].

W czasie I wojny światowej przez miasto przechodził front. Od 1915 roku było okupowane przez armię niemiecką. Po wycofaniu się Niemców w grudniu 1918 roku miasto zostało zajęte bez walki przez bolszewików[5]. W latach 1920–1922 Smorgonie pozostawały w składzie Litwy Środkowej, a następnie II Rzeczypospolitej; były siedzibą wiejskiej gminy Smorgonie. W 1924 były najmniejszym miastem Polski, licząc 100 mieszkańców[6].

W latach 1921–1945 miasto leżało w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie oszmiańskim, w gminie miejskiej Smorgonie.

W 1931 w 801 domach zamieszkiwało 4074 osób[7].

Od 17 września 1939 znajdowały się pod okupacją ZSRR, a od 1941 roku – niemiecką.

Obecnie miasto leży w granicach Białorusi.

Społeczność żydowska

edytuj

Do II wojny światowej Smorgonie miały znaczącą społeczność żydowską (pod koniec XIX wieku Żydzi stanowili 76% populacji miasta[potrzebny przypis]). W czasie I wojny światowej wielu Żydów ewakuowało się w głąb Rosji w ramach tzw. bieżeństwa. Po wojnie uciekinierzy zaczęli wracać do miasta; działały tu liczne organizacje żydowskie[potrzebny przypis].

Większość społeczności żydowskiej Smorgoni została wywieziona w 1942 do getta kowieńskiego lub podwileńskich Ponar. Wspomnienia o żydowskich Smorgoniach zostały zebrane w księdze pamięci miasteczka[8].

Zabytki

edytuj

Związani z miastem

edytuj
  • Mosze Kulbak – żydowski poeta, prozaik i publicysta tworzący w języku jidysz, urodzony w Smorgoniach.
  • Rascisłau Łapicki – białoruski działacz antysowiecki, twórca podziemnego ugrupowania na Ziemi Miadziolskiej i Smorgońskiej.
  • Uładzimir Niaklajeu – białoruski poeta, prozaik i działacz społeczno-polityczny, laureat szeregu nagród zawodowych i państwowych za twórczość literacką, urodzony w Smorgoniach.
  • Szemu’el Rodenski – izraelski aktor, urodzony w Smorgoniach.
  • Awrom Suckewer – żydowski pisarz, jeden z najważniejszych poetów języka jidysz, urodzony w Smorgoniach.
  • Paweł Szulkin – polski fizyk, wykładowca, rektor Politechniki Gdańskiej, członek PAN, przedstawiciel Polski w UNESCO, urodzony w Smorgoniach.

Obwarzanki

edytuj

Miasto słynęło dawniej ze słodkich obwarzanków, które obok palm wileńskich i piernikowych serc z sentencjami, były symbolem i atrakcją sławnego jarmarku odpustowego Kaziuków wileńskich. Obwarzanki zwożono wozami i stosami kładziono na straganach.

Śpiewano o nich np: Smorgońskich obwarzanków kupią tobie penki, / Tylko ty Józiuku nie oddawaj renki.

Miasta partnerskie

edytuj

Galeria zdjęć

edytuj

Zobacz też

edytuj
  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

edytuj
  1. a b ХРАНАЛОГІЯ ГІСТОРЫІ СМАРГОНІ. Смаргонскі раён і г. Смаргонь аб’яднаны ў адну адміністрацыйную адзінку – Смаргонскі раён. [dostęp 2013-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-17)]. (biał.).
  2. Численность населения на 1 января 2018 г. и среднегодовая численность населения за 2017 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского т... [online], www.belstat.gov.by [dostęp 2019-03-07].
  3. Yiddishland: Countries, Cities, Towns, Rivers. YIVO Institute for Jewish Research. [dostęp 2018-11-12]. (ang. • jid.).
  4. Paul Britten Austin, 1812 Wielki odwrót, Gdańsk: Finna, 2005, s. 495-500, ISBN 83-89929-12-0.
  5. Lech Wyszczelski: Wstępna faza walk. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 44. ISBN 978-83-11-11934-5.
  6. Dziennik Bydgoski, 15 listopada 1931, s. 9
  7. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 30.
  8. Żydowska księga pamięci Smorgoni; wolny dostęp przez New York Public Library

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj