Wikipedia

Stanisław Bobak

polski skoczek narciarski

Stanisław Bobak (ur. 12 marca 1956 w Zubsuchem, zm. 12 listopada 2010 w Zakopanem[3]) – polski skoczek narciarski, reprezentant Polski i klubu WKS Legia Zakopane, dwukrotny olimpijczyk, zdobywca trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata sezonu 1979/1980.

Stanisław Bobak
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1956
Zubsuche

Data i miejsce śmierci

12 listopada 2010
Zakopane

Klub

WKS Legia Zakopane

Wzrost

169 cm[1]

Debiut w PŚ

30 grudnia 1979 w Oberstdorfie (101. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

1 stycznia 1980 w Garmisch-Partenkirchen (6. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

26 stycznia 1980 w Zakopanem

Rekord życiowy

153,0 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (27 lutego 1981)[2]

Inne nagrody
Reprezentacja  Polska
Puchar Świata
3. miejsce
1979/1980
Turniej Czeski
złoto 1. miejsce
1980

Stanisław Bobak należał do światowej czołówki w narciarskich skokach przełomu lat 70. i 80. W wielu konkursach walczył z Hansem-Georgiem Aschenbachem czy Arminem Koglerem o czołowe lokaty[4]. Stawał na podium zawodów z cyklu Turnieju Czterech Skoczni i zawodów Pucharu Świata. Wziął też udział w dwóch igrzyskach olimpijskich. Osiem razy zdobył mistrzostwo Polski[5]. W swojej karierze oddał ponad 10 tysięcy skoków[6].

Styl skoku i sprzęt

edytuj

Stanisław Bobak odbijał się szybko, wychodził z progu z podniesioną klatką piersiową, jednocześnie blokując staw skokowy i biodrowy. W czasie skoku usztywniał sylwetkę, nie lubił wiatru z tyłu[7]. Pierwsze narty Bobaka, dwurowkowe, pochodziły z wytwórni w Szaflarach. Następnie skakał na niemieckich skokówkach Poppa, a w Pucharze Świata startował na sprzęcie marki Kneissel i Elana[7]. Buty robione były w Krośnie[4].

Przebieg kariery

edytuj
 
Wielka Krokiew, skocznia, na której Bobak zdobywał medale mistrzostw Polski i zwyciężył w zawodach Pucharu Świata

Lata juniorskie

edytuj

Pierwsze występy Bobak zanotował w kategorii juniorów młodszych[7], podobnie jak jego starszy brat, Tadeusz[4]. Pierwszym trenerem skoczka był Jan Furman. Następnie szkolili go kolejno Janusz Fortecki, Lech Nadarkiewicz i Tadeusz Kołder.

W marcu 1966, jako dziesięciolatek, wystąpił w zawodach „O Odznakę 1000-lecia” w Witowie, plasując się na przedostatnim, 33. miejscu[8]. Rok później był 29. w klasyfikacyjnym konkursie juniorów w Zakopanem[9] i 39. w juniorskich mistrzostwach tego miasta[10]. 3 stycznia 1968 był trzynasty w konkursie klasyfikacyjnym juniorów na Maleńkiej Krokwi[11]. W lutym 1968 zajął osiemnaste miejsce na mistrzostwach Polski juniorów A w Rabce[12]. W marcu brał udział w meczu pomiędzy Tatrzańskim Okręgowym Związkiem Narciarskim a klubem S.C. Motor z Niemiec Wschodnich, a w kwietniu w zawodach między Krakowem a Zakopanem[13].

W styczniu 1969 zajął miejsca 15. i 16. w rozgrywanych w Kowańcu Mistrzostwach Podokręgu Podhalańskiego w kategorii chłopców młodszych[14][15]. W konkursie z okazji XXIV rocznicy wyzwolenia Zakopanego był ósmy wśród młodzików[16]. W lutym stanął na podium Mistrzostw Juniorów Tatrzańskiego Okręgowego Związku Narciarskiego w kategorii chłopców młodszych. Po skokach na odległość 25 m, 24 m i 25 m zajął trzecie miejsce[17]. W rozegranym w marcu konkursie o tej samej randze, jednak w kategorii Junior B był 13[18]. Również w marcu, w zawodach o Puchar Przewodniczącego MKKF Zakopane w Bukowinie uplasował się na 28. pozycji[19].

W rozegranych 4 stycznia mistrzostwach TOZN w Zakopanem zajął szóste miejsce w grupie A[20]. Kilka dni później zwyciężył w kategorii chłopców młodszych, po skokach na 25,5 m i 24,5 m[21]. Natomiast w zawodach grupy B na większym obiekcie był 17[22]. 24 stycznia, w konkursie z okazji setnej rocznicy urodzin Włodzimierza Lenina zajął dwunaste miejsce[23]. Pod koniec lutego w konkursach Narciarskich Mistrzostw PZN młodzików zajął czwartą i piątą lokatę[24][25].

W wieku 16 lat zdobył mistrzostwo Polski juniorów, wziął też udział w mistrzostwach Europy[26], kiedy to w Tarvisio uplasował się na 34. miejscu[27]. 20 lutego 1972 zadebiutował w seniorskich mistrzostwach Polski, rozgrywanych w Zakopanem. Po pierwszej serii był trzeci. Drugi skok, oddany na odległość 108 m, zakończył podpórką[6].

31 grudnia 1972 w 21. Turnieju Czterech Skoczni znalazł się na 36. pozycji w Oberstdorfie[28], dzień później zajął 29. miejsce, ex aequo z Berndem Zapfem, w Garmisch-Partenkirchen[29]. W Innsbrucku i Bischofshofen uplasował się na 31. miejscu, tym samym co w końcowej klasyfikacji generalnej swojego debiutanckiego turnieju[30]. Na początku lutego 1973 w mistrzostwach Polski zajął siódme miejsce na dużej skoczni w Wiśle[31]. W marcu na mistrzostwach Europy juniorów w radzieckim Toksowie był 21[27].

Rok później zajął 82. miejsce w klasyfikacji generalnej TCS[32], plasując się na 27. miejscu w Ga-Pa[33], 64. w Innsbrucku[34] i 68. w Bischofshofen[35].

W 1974 zdobył swój pierwszy medal mistrzostw Polski seniorów, zwyciężając w zawodach na dużej skoczni[5]. Oddał skoki na 97 m i 107 m. Natomiast na normalnym obiekcie był czwarty, tracąc 2,4 pkt do brązowego medalu[36]. Wziął udział w seniorskich mistrzostwach świata 1974 w Falun[37]. 16 lutego rozegrano konkurs na normalnej skoczni. Po skokach na 75,5 m i 73 m uplasował się na 45. miejscu. Tydzień później na dużej skoczni uzyskał odległości 87,5 m i 81 m, a sklasyfikowano go na 32. miejscu. Na mistrzostwach Europy juniorów w Autrans był szesnasty[27]. Pod koniec kwietnia Bobak wziął udział w trzech silnie obsadzonych konkursach na obiekcie Paula Asserleitnera w Bischofshofen, za każdym razem kończąc rywalizację w czołówce[38].

1974/1975

edytuj

Podczas inauguracji 23. Turnieju Czterech Skoczni polski skoczek zajął drugie miejsce w Oberstdorfie, po oddaniu skoków na 96 m i 95 m[39]. W Ga-Pa uplasował się na 18. pozycji[40]. W Innsbrucku dwukrotnie skoczył na odległość 96 m i zajął szóste miejsce[41]. Po tym konkursie Polak zajmował w klasyfikacji TCS czwarte miejsce ze stratą 4,6 pkt. do trzeciego Rainera Schmidta. W Bischofshofen w jednym ze skoków treningowych uzyskał 107 metrów z upadkiem przy lądowaniu (rekord skoczni wynosił wtedy 106 m)[38]. Po pierwszej serii konkursowej Polak zbliżył się do niemieckiego zawodnika na dystans 1,1 pkt. (skoczyli odpowiednio 90,5 m oraz 87 m). W finale Bobak wylądował na 108 metrze skoczni, co było zdecydowanie najdłuższą odległością dnia i pozwoliłoby mu wygrać konkurs – skok był jednak za długi, w związku z tym lądował poza strefą bezpieczeństwa i wyraźnie podparł próbę[26]. Sklasyfikowano go przez to ostatecznie dopiero na 22. miejscu, Schmidt po przewróceniu się przy lądowaniu na 105 m był 30. W klasyfikacji generalnej Bobak znalazł się na piątej pozycji.

9 lutego 1975 podczas konkursu MP na Wielkiej Krokwi skoczył w pierwszej serii 108,5, a w drugiej pobił rekord obiektu, lądując na 115,5 m, dzięki czemu został mistrzem Polski[42]. Na skoczni normalnej zdobył srebrny medal, po skokach na 80 m i 79,5 m[43].

Wcześniej Bobak zwyciężył w styczniowych zawodach Pucharu Beskidów[6] na skoczni w Wiśle. W jednej z serii uzyskał 99 m, bijąc o sześć metrów dotychczasowy rekord obiektu Rudolfa Höhnla. Prezentowana przez skoczka z Zębu odwaga podczas dalekich skoków była u obserwatorów powodem podziwu, ale i zaniepokojenia, przypominano historię słynącego z brawury Zdzisława Hryniewieckiego, którego karierę zakończył tragiczny upadek[38]. Podczas Zimowej Spartakiady Armii Zaprzyjaźnionych 1975 w Kawgołewie skoczek zdobył brązowy medal, po skoku na 70 m. Miał możliwość zaprezentowania się na niej, ponieważ był żołnierzem kraju socjalistycznego (ze stopniem podoficera sł. st.)[44].

1975/1976

edytuj

14 września Bobak wystąpił w igelitowych zawodach Grand Prix Frenštátu pod Radhoštěm. Zajął w nich czwarte miejsce[27] Polak zajął 6. miejsce w klasyfikacji 24. Turnieju Czterech Skoczni. Ulokował się na 5. lokacie w Oberstdorfie, 22. w Garmisch-Partenkirchen i 15. w Innsbrucku[45]. Natomiast w Bischofshofen stanął na drugim stopniu podium, skacząc na odległość 97,5 m i 100,5 m[27].

7 lutego 1976 uplasował się na 28. pozycji w konkursie na skoczni normalnej podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku[1], po skokach na 74 m i 75 m[46]. Zawody na skoczni dużej zakończył na 37. lokacie[1] ze skokami na odległość 81 m oraz 81,5 m[47]. Bobak na olimpiadzie nie posiadał nowych kombinezonów, zmieniających opór powietrza, z których korzystali wówczas Austriacy[45].

W dniach 20–21 lutego wystąpił na mistrzostwach Polski w Zakopanem. Na normalnej skoczni uzyskał swój trzeci złoty medal, osiągając 79 m i 75,5 m. Na większym obiekcie oddał próby na odległość 103,5 m i 102,5 m i został wicemistrzem[48].

1976–1979

edytuj

12 września 1976 Bobak ponownie wystartował w Grand Prix Frenštátu, tym razem zajmując 32. miejsce[27]. W 1977 doznał kontuzji łąkotki[44], startował jednak nadal. 25. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej[49]. W Oberstdorfie zajął 11. miejsce[50], w Ga-Pa 28[51]. W Innsbrucku skoczył 85 m w pierwszej serii i 92,5 m w drugiej, zajmując 13. pozycję[52]. W Bischofshofen był 29[53]. Na lutowych Mistrzostwach Polski 1977 zdobył srebro na skoczni normalnej w Szczyrku, przegrywając z Januszem Walusiem o 1,9 pkt, oraz złoto na skoczni dużej w Wiśle[54].

W kolejnej edycji zawodów we Frenštácie ponownie uplasował się na czwartym miejscu. Bobak wystąpił na Mistrzostwach Świata 1978 w Lahti. Na normalnym obiekcie dwukrotnie osiągnął 79. metr i zajął 22. miejsce. Na dużym natomiast uplasował się o jedną lokatę niżej, z odległościami 102 m i 99 m[27]. W marcu na Mistrzostwach Polski 1978 w Zakopanem zdobył złoto na Średniej Krokwi po dwóch skokach na 79,5 m, natomiast na większym obiekcie był szósty[55], po raz pierwszy od czterech lat kończąc konkurs MP bez medalu.

W 27. Turnieju Czterech Skoczni na przełomie 1978 i 1979 zajął 19. miejsce w Oberstdorfie, 10. w Ga-Pa, 27. w Innsbrucku i 22. w Bischofshofen. W klasyfikacji generalnej był 21. W lutym 1979 odbyła się próba przedolimpijska w Lake Placid. Na normalnym obiekcie Bobak uzyskał 83 m i 81,5 m i zajął szóste miejsce. Na dużej skoczni był dwunasty, po skokach na 104 m i 103,5 m[27]. Został powołany do marcowych MŚ w Lotach 1979 w jugosłowiańskiej Planicy. Po pierwszym dniu zawodów był czternasty. Ostatecznie zakończył konkurs na 21. miejscu. Kilka dni później odbyły się zawody o Puchar Tatr w Szczyrbskim Jeziorze. Był tam siódmy i dziesiąty. Na przełomie marca i kwietnia rozegrano zawody we wschodnioniemieckim Oberwiesenthal – uzyskał tam dziewiątą i siódmą lokatę[27]. Na zakopiańskich Mistrzostwach Polski 1979 zdobył złoto na normalnej skoczni, z przewagą ponad 17 pkt nad Stanisławem Kawulokiem (jako jedyny w czołówce pokonał granicę 80. metra). Na dużej skoczni przegrał jedynie z Piotrem Fijasem[56].

Na Zimowej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych 1979 w Zakopanem zdobył srebrny medal na normalnej skoczni i brązowy na dużej[44].

1979/1980

edytuj

W sezonie 1979/1980 odbyła się pierwsza edycja Pucharu Świata. Bobak rozpoczął ją od udziału w TCS – w Oberstdorfie znalazł się poza pierwszą setką[57]. W Ga-Pa był szósty po oddaniu skoków na 95 m i 96 m[58], w Innsbrucku skoczył 99 m i 93,5 m, za co sklasyfikowano go na 20. pozycji[59], a w Bischofshofen uplasował się na 13. miejscu, dzięki skokom na 93,5 m i 94 m[60]. Po Turnieju Bobak triumfował w czechosłowackim Turnieju Bohemii[44].

26 stycznia 1980 na Średniej Krokwi w Zakopanem wygrał swój pierwszy i jedyny konkurs Pucharu Świata. Skoczył wówczas 81,5 m i 82 m[61]. Konkurs odbywał się w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych. Padał mocny śnieg, a serie kilkakrotnie przerywano i powtarzano[62] (w pierwotnym konkursie, który został anulowany, zajął trzecie miejsce[63]). Dzień później także stanął na podium, na Wielkiej Krokwi zajmując 2. miejsce, za swoim zespołowym kolegą Piotrem Fijasem – tym razem skakał na odległość 114,5 m i 110 m. 9 lutego we francuskim Saint-Nizier zajął trzecie miejsce, po skokach na 96 m i 101 m. Następnego dnia był dziesiąty[27]. Za swoje sukcesy nie otrzymał nagrody finansowej, mimo przesłania jej przez FIS do Polskiego Związku Narciarskiego[64].

Podczas mistrzostw Polski Bobak na normalnej skoczni w Szczyrku zdobył srebrny medal, przegrywając z Fijasem po skokach na 77,5 m i 84,5 m, natomiast na dużym obiekcie w Wiśle zdobył swój pierwszy brązowy medal tej imprezy[5][56].

W konkursie na normalnej skoczni na igrzyskach w Lake Placid w pierwszej serii Bobak skoczył 86 m i zajmował 4. miejsce. W drugiej miał szansę na medal, jednak wylądował na 82 m i zajął ostatecznie 10. miejsce[2][1]. Do srebrnego medalu zabrakło mu 7 punktów[4]. Na dużej skoczni znalazł się na 22. pozycji[1], skacząc 104 m i 97 m.

Po powrocie z Igrzysk po raz kolejny stanął na podium Pucharu Świata, tym razem na średnim stopniu, po zawodach lotów w norweskim Vikersund. W czterech seriach uzyskał kolejno: 140 m, 142 m, 148 m i 116 m[27]. W fińskim Lahti zajął szóste miejsce na normalnej skoczni z odległościami 82,5 m i 83 m i ósme na dużej, w jedynej serii uzyskując 106 m. W szwedzkim Falun był czternasty, a w Oslo siódmy[57]. Ostatnie starty w pierwszej edycji PŚ zanotował w Szczyrbskim Jeziorze. Był tam 14. i 20[27]. W ostatecznej klasyfikacji inauguracyjnego sezonu stanął na najniższym stopniu podium[65].

1980/1981

edytuj
 
Heini-Klopfer-Skiflugschanze, gdzie Bobak osiągnął swój rekord osobisty – 153 m

We wrześniu 1980 Bobak zajął 20. miejsce w Grand Prix Frenštátu.

W tym sezonie Bobak zmagający się z coraz silniejszymi bólami kręgosłupa, utrudniającymi przyjmowanie na rozbiegu pozycji najazdowej zajął 52. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Udział w nim rozpoczął od 15. miejsca w Oberstdorfie[65]. W pozostałych konkursach 29. Turnieju Czterech Skoczni nie punktował – w Ga-Pa uplasował się na 16. miejscu, w Innsbrucku na 37., a w Bischofshofen na 43. W klasyfikacji generalnej zawodów zajął 21. miejsce[66]. W kolejnym konkursie z cyklu PŚ, w Harrachovie, był szesnasty. W Libercu sklasyfikowano go dwa miejsca wyżej[27]. Oba czeskie konkursy rozgrywano w ramach Turnieju Bohemii[67]. Tydzień później wystartował w dwóch konkursach Pucharu Europy – w Chamonix i Le Brassaus, zwyciężając obydwa[27]. W konkursie PŚ w Sankt Moritz był 24., a w Gstaad uplasował się o jedną pozycję wyżej. W Engelbergu natomiast jedyny raz w tamtym sezonie dostał się do pierwszej dziesiątki zawodów (był ósmy, po skokach na 109 m i 110,5 m[27]).

Na mistrzostwach świata w lotach zajął 18. miejsce, uzyskując na Heini-Klopfer-Skiflugschanze odległość 153 metrów, co było jego rekordem osobistym[2]. Nie punktował w następnych konkursach Pucharu Świata – zajął 20. i 24. miejsce w Lahti oraz 26. w Falun. Kolejne punkty zdobył w końcówce sezonu – został sklasyfikowany na piętnastej pozycji w Oslo i na dwudziestej oraz trzynastej w Planicy[27][57]. W klasyfikacji generalnej był 52[65]. Na Zimowej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych w 1981 w Borowiczach zdobył brązowy medal[44]. Na swoich ostatnich Mistrzostwach Polski w 1981 odzyskał tytuł mistrzowski na obu skoczniach[5].

Po zakończeniu kariery

edytuj

Po sezonie 1980/81 zakończył karierę sportową. Na skutek intensywnych treningów wybił sobie czwarty i piąty kręg, dodatkowo cierpiał na ucisk lędźwiowego odcinka kręgosłupa, co powodowało promieniujący ból na odcinku całej nogi. Leczono go w Piekarach Śląskich, ale nie wykonano na nim operacji, gdyż była zbyt ryzykowna[68]. Skoczkiem zainteresowała się fundacja Gloria Victis; w 1983 zorganizowano w Nowym Targu mecz, z którego dochody przekazano Bobakowi. Później zamieszkał w Zębie razem z żoną Stanisławą i dziećmi: Haliną, Małgorzatą i Andrzejem (również skoczkiem narciarskim)[69]. Renta Bobaka wynosiła 500 zł, więc w 2005 wyjechał w celach zarobkowych do Francji, gdzie zachorował ciężko. 11 czerwca przeszedł operację, następnie przez kilka dni był nieprzytomny, po czym został przewieziony do Polski, gdzie trafił do szpitala w Zakopanem, a następnie na Oddział Kliniczny Żywienia i Chirurgii w Warszawie. Nie mógł jeść, leżał podłączony do kroplówki, prawdopodobnie cierpiał na wielopoziomową niedrożność jelit lub niedokrwienie jelit[68]. Po długiej chorobie zmarł 12 listopada 2010 w szpitalu w Zakopanem. Pochowano go na cmentarzu w jego rodzinnym Zębie[4]. Na pogrzeb przyszło kilkaset osób[70].

Odszedł jeden z najwybitniejszych polskich skoczków narciarskich, wielki talent, dobry człowiek. Byłem z nim w grupie i mogę śmiało mówić, że dobrze go znałem. Spędziliśmy przecież razem pół życia. W sporcie się nie poddawał, chorobie, niestety, musiał się poddać.

Apoloniusz Tajner, [4]

Igrzyska olimpijskie

edytuj

Indywidualnie

edytuj
1976   Innsbruck/Seefeld – 28. miejsce (K-70), 37. miejsce (K-90)
1980   Lake Placid – 10. miejsce (K-70), 22. miejsce (K-90)

Starty S. Bobaka na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
28. 7 lutego 1976   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-84 indywid. 74,0 m 75,0 m 211,0 pkt 41,0 pkt Hans-Georg Aschenbach
37. 15 lutego 1976   Innsbruck Bergisel K-104 indywid. 81,0 m 81,5 m 168 pkt 66,8 pkt Karl Schnabl
10. 17 lutego 1980   Lake Placid MacKenzie Intervale K-86 indywid. 86,0 m 82,0 m 242,2 pkt 22,1 pkt Toni Innauer
22. 23 lutego 1980   Lake Placid MacKenzie Intervale K-114 indywid. 104,0 m 97,0 m 214,8 pkt 56,2 pkt Jouko Törmänen

Mistrzostwa świata

edytuj

Indywidualnie

edytuj
1974   Falun – 45. miejsce (K-70), 32. miejsce (K-90)
1978   Lahti – 22. miejsce (K-70), 23. miejsce (K-90)

Mistrzostwa świata w lotach

edytuj

Indywidualnie

edytuj
1979   Planica – 22. miejsce
1981   Oberstdorf – 18. miejsce

Mistrzostwa Europy juniorów

edytuj

Indywidualnie

edytuj
1972   Tarvisio – 34. miejsce
1973   Toksowo – 21. miejsce
1974   Autrans – 16. miejsce

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
1979/1980 3.[65]
1980/1981 46.

Zwycięstwa w konkursach Pucharu Świata

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 26 stycznia 1980   Zakopane Średnia Krokiew K-82 81,5 m 82,0 m 260,7 pkt

Miejsca na podium

edytuj
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
1979/1980 1 2 1 4
1980/1981 – – – –
suma 1 2 1 4

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 26 stycznia 1980   Zakopane Średnia Krokiew K-82 81,5 m 82,0 m – – 260,7 pkt 1. –
2. 27 stycznia 1980   Zakopane Wielka Krokiew K-115 114,5 m 110,0 m – – 254,3 pkt 2. 0,3 pkt Piotr Fijas
3. 9 lutego 1980   Saint-Nizier Dauphine K-112 96,0 m 101,0 m – – 216,5 pkt 3. 5,7 pkt Piotr Fijas
4. 29 lutego – 2 marca 1980   Vikersund Vikersundbakken K-155 140,0 m 142,0 m 148,0 m 116,0 m 737,5 pkt 2. 15,5 pkt Per Bergerud

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

edytuj
Sezon 1979/1980
                                                  punkty
- 101 6 20 13 - - - - 1 2 3 10 - - - 2 6 8 14 7 - - 14 20 130
Sezon 1980/1981
                                                punkty
15 16 37 43 16 14 24 23 8 - - - - - - - - 20 24 26 15 - 20 13 15
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15.

Turniej Czterech Skoczni

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
1972/1973 31.
1973/1974 82.
1974/1975 5.
1975/1976 6.
1976/1977 20.
1978/1979 21.
1979/1980 37.
1980/1981 21.

Miejsca na podium w konkursach TCS

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 grudnia 1974   Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 96,0 m 95,0 210,9 pkt 2. 6,5 pkt Willi Pürstl
2. 6 stycznia 1976   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze K-90 97,5 m 100,5 m 225,5 pkt 2. 10,7 pkt Toni Innauer

Miejsca w poszczególnych konkursach TCS

edytuj
21. Turniej Czterech Skoczni
       
36 29 31 31
22. Turniej Czterech Skoczni
       
– 27 64 68
23. Turniej Czterech Skoczni
       
2 18 6 18
24. Turniej Czterech Skoczni
       
5 22 15 2
25. Turniej Czterech Skoczni
       
11 28 13 29
27. Turniej Czterech Skoczni
       
19 10 27 22
28. Turniej Czterech Skoczni
       
101 6 20 13
29. Turniej Czterech Skoczni
       
15 16 37 43

Puchar Europy

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
1980/1981 ?

Zwycięstwa w konkursach Pucharu Europy

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 16 stycznia 1981   Chamonix Tremplin aux Bossons K-95 93,5 m 90,5 m 249,8 pkt
2. 18 stycznia 1981   Le Brassus Tremplin de la Chirurgienne K-104 96 m 103 m 243,5 pkt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy

edytuj
Sezon 1980/1981
                              punkty
- - - - 1 1 - - - - - - - - - 50
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Sukcesy krajowe

edytuj
  • Mistrz Polski juniorów[26]

Mistrzostwa Polski seniorów

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Rozmiar Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
?[a] 20 lutego 1972 Zakopane Wielka Krokiew duża ? 108,0 m[b] ? ? Wojciech Fortuna
7. 4 lutego 1973 Wisła Malinka duża 75,5 m 81,0 m 188,9 pkt 25,0 pkt Czesław Janik
4. 31 stycznia 1974 Zakopane Średnia Krokiew normalna 76,0 m 75,5 m 237,1 pkt 15,4 pkt Adam Krzysztofiak
1.  3 lutego 1974 Zakopane Wielka Krokiew duża 97,0 m 107,0 m 223,1 pkt –
2.  5 lutego 1975 Szczyrk Skalite normalna 80,0 m 79,5 m 233,6 pkt 6,7 pkt Adam Krzysztofiak
1.  8 lutego 1975 Zakopane Wielka Krokiew duża 108,0 m 115,5 m 259,1 pkt –
1.  20 lutego 1976 Zakopane Średnia Krokiew normalna 79,0 m 75,5 m 235,8 pkt –
2.  21 lutego 1976 Zakopane Wielka Krokiew duża 103,5 m 102,5 m 225,9 pkt 7,4 pkt Marek Pach
2.  3 lutego 1977 Szczyrk Skalite normalna 77,0 m 80,5 m 232,4 pkt 1,9 pkt Janusz Waluś
1.  5 lutego 1977 Wisła Malinka duża 96,0 m 90,5 m 242,9 pkt –
1.  3 marca 1978 Zakopane Średnia Krokiew normalna 79,5 m 79,5 m 249,5 pkt –
6. 4 marca 1978 Zakopane Średnia Krokiew normalna 99,5 m 97,0 m 208,6 pkt 34,9 pkt Kazimierz Długopolski
1.  24 stycznia 1979 Zakopane Średnia Krokiew normalna 81,5 m 80,5 m 258,8 pkt –
2.  6 marca 1979 Zakopane Wielka Krokiew duża 105,0 m 106,0 m 238,9 pkt 17,7 pkt Piotr Fijas
2.  2 lutego 1980 Szczyrk Skalite normalna 77,5 m 84,5 m 235,6 pkt 9,0 pkt Piotr Fijas
3.  3 lutego 1980 Wisła Malinka duża 90,0 m 86,0 m 221,3 pkt 8,6 pkt Stanisław Pawlusiak
1.  7 lutego 1981 Zakopane Średnia Krokiew normalna 78,5 m 78,5 m 245,2 pkt –
1.  8 lutego 1981 Zakopane Wielka Krokiew normalna 110,5 m 107,5 m 244,7 pkt –

Inne osiągnięcia

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Poniżej ósmego miejsca.
  2. ↑ Skok zakończony upadkiem.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e Stanisław Bobak. Sports-reference.com. [dostęp 2011-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 stycznia 2009)]. (pol.).
  2. ↑ a b c Szatkowski 2003 ↓, s. 4.
  3. ↑ Zmarł Stanisław Bobak [online], Sport.pl [dostęp 2016-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-22] (pol.).
  4. ↑ a b c d e f Paweł Pełka: Przeskakiwał największe skocznie świata. TygodnikPodhalański.pl, 2010-12-25. [dostęp 2011-05-30].
  5. ↑ a b c d Wyniki Mistrzostw Polski – 1920-2002. Skijumping.pl. [dostęp 2011-05-22].
  6. ↑ a b c Galeria sław cz. 2 Stanisław Bobak (Polska). Skokinarciarskie.com.pl. [dostęp 2011-05-30].
  7. ↑ a b c Szatkowski 2003 ↓, s. 1.
  8. ↑ Witów 1966.03.27 od 1000 Jun A,B. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  9. ↑ Zakopane 1967.01.02 kks Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  10. ↑ Zakopane 1967.01.29 MiZak Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  11. ↑ Zakopane 1968.01.03 kks Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  12. ↑ Rabka 1968.02.19 Ml MP Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  13. ↑ Bobak Stanisław 1956 WKS Zakopane: Konkursy krajowe. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2016-07-03]. (pol.).
  14. ↑ Kowaniec 1969.01.19 MiPod chmł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  15. ↑ Kowaniec 1969.01.25 MiPod chmł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  16. ↑ Zakopane 1969.01.25 RoZa Młodzik. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  17. ↑ Zakopane 1969.02.01 MiOT chł mł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  18. ↑ Zakopane 1969.03.27 MiOT Jun B. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  19. ↑ Bukowina Tat 1969.03.23 PPMMMF Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  20. ↑ Zakopane 1970.01.04 MiOT grupa A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  21. ↑ Zakopane 1970.01.11 MiOT chł mł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  22. ↑ Zakopane 1970.01.21 MiOT Grupa B. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  23. ↑ Zakopane 1970.01.24 KSRoWyZa Mło, gr A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  24. ↑ Nowy Targ 1970.02.24 NMPZN chł mł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  25. ↑ Nowy Targ 1970.02.25 NMPZN chł mł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  26. ↑ a b c Szatkowski 2003 ↓, s. 2.
  27. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p BOBAK Stanislaw 1956.03.12 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-02].
  28. ↑ Skoki narciarskie – Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1972/1973. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  29. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1972/1973. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  30. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1972/1973. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22]. (pol.).
  31. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 52.
  32. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1973/1974. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  33. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1973/1974. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  34. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1973/1974. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  35. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1973/1974. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  36. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 53–54.
  37. ↑ Miejsca reprezentantów Polski w konkursach skoków narciarskich na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym 1925-2011. Skijumping.pl. [dostęp 2013-02-19].
  38. ↑ a b c Adrian Dworakowski: „Przegrał jak kozak!” – jak Stanisław Bobak walczył o podium TCS. skijumping.pl, 2020-12-25. [dostęp 2020-12-25].
  39. ↑ Skoki narciarskie – Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1974/1975. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  40. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1974/1975. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  41. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1974/1975. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  42. ↑ Wojciech Szatkowski: Mistrzostwa Polski w Skokach 1920-2003. Skijumping.pl. s. 2. [dostęp 2011-05-22]. (pol.).
  43. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 55.
  44. ↑ a b c d e f Polski Komitet Olimpijski: Stanisław Bobak – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2016-07-03]. (pol.).
  45. ↑ a b Szatkowski 2003 ↓, s. 3.
  46. ↑ Innsbruck / Seefeld, Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1976. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  47. ↑ Innsbruck / Seefeld, Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1976. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  48. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 56.
  49. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  50. ↑ Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  51. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  52. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  53. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  54. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 57.
  55. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 59.
  56. ↑ a b Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 60.
  57. ↑ a b c BOBAK Stanislaw. FIS-Ski resultats. [dostęp 2011-05-23].
  58. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1979/1980. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-23].
  59. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1979/1980. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-23].
  60. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1979/1980. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-23].
  61. ↑ 79/80 FIS WORLD CUP – 10th World Cup Competition. skijumping.pl. [dostęp 2011-08-18].
  62. ↑ Tomasz Kalemba: PŚ w Zakopanem – tu dzieją się rzeczy niesamowite. Onet.pl, 2012-01-19. [dostęp 2012-01-19]. (pol.).
  63. ↑ Adam Bucholz: Zwycięska premiera – Zakopane 1980. Skijumping.pl, 2014-11-10. [dostęp 2014-11-12]. (pol.).
  64. ↑ Szatkowski 2003 ↓, s. 5.
  65. ↑ a b c d World Cup: Standings on BOBAK Stanislaw. FIS-Ski - biographie. [dostęp 2011-05-31].
  66. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1980/1981. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-30].
  67. ↑ Leszek Błażyński: Bohemia Tour chce być jak Turniej Czterech Skoczni. Sports.pl, 2010-12-08. [dostęp 2011-05-25]. (pol.).
  68. ↑ a b Janusz Pindera. W domu ból jest mniejszy. „Rzeczpospolita”, 2005-12-24. Presspublica. 
  69. ↑ Szatkowski 2003 ↓, s. 6.
  70. ↑ PAP: Podhale pożegnało Stanisława Bobaka. SportoweFakty.pl, 2010-11-16. [dostęp 2011-06-16]. (pol.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Bobak&oldid=73909814”