Stanisław Sówka z Gulczewa
Stanisław zwany Sówka z Gulczewa (ze Szczawina) herbu Prawdzic[1] (ur. ?, zm. po 25 września 1375) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup płocki, archidiakon włocławski, kanonik płocki i kruszwicki[2].
Biskup | ||
| ||
Data śmierci |
po 25 września 1375 | |
---|---|---|
Biskup płocki | ||
Okres sprawowania |
1368–1375 | |
Wyznanie | ||
Kościół |
Data konsekracji |
? |
---|---|
Konsekrator |
Życiorys
edytujSyn kasztelana dobrzyńskiego Jana zwanego Sówką. Przed 1346 został kanonikiem płockim, łęczyckim, włocławskim i kruszwickim. 18 marca 1348 papież Klemens VI zarezerwował mu prałaturę kapituły płockiej. Studiował prawo kanoniczne w Pradze, przez co nie objął wówczas urzędu dziekana włocławskiego, na który uzyskał prowizję. W 1349 lub w 1350 został archidiakonem włocławskim. W 1356 mianowany scholastykiem włocławskim. W latach 1355–1359 był notariuszem i kapelanem w kancelarii królewskiej Kazimierza III Wielkiego. Król ten wystarał się u Innocentego VI o nadanie Stanisławowi kanonii krakowskiej.
1 października 1367 wybrany biskupem płockim. 2 lutego 1368 uzyskał od papieża Urbana V prekonizację. Sakry biskupiej udzielił mu arcybiskup gnieźnieński Jarosław z Bogorii i Skotnik.
Po zniszczeniu Mazowsza przez wojska litewskie, 13 maja 1369 przekazał Płocku ok. 60 włók ziemi kościelnej przylegającej do miasta oraz znajdującej się w obrębie murów.
W 1374 lub w 1375 (najpóźniej przed 27 czerwca 1375) zrezygnował z biskupstwa płockiego, być może ze względu na stan zdrowia. Zmarł po 25 września 1375. Jan Długosz błędnie podał 1371, jako rok jego śmierci.
Rodzina
edytujMiał czterech braci, w tym bpa Dobiesława Sówkę z Gulczewa, który został jego następcą na płockiej katedrze. Poprzednikiem Stanisława był jego brat stryjeczny bp Mikołaj z Gulczewa.
Przypisy
edytuj- ↑ Kasper Niesiecki: Korona polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa klejnotami... ozdobiona, potomnym zaś wiekom na zaszczyt i nieśmiertelną sławę pamiętnych w tej ojczyźnie synów podana... roku wolności ludzkiej przez wcielonego Boga windykowanej 1728. s. 41.
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 415.
Bibliografia
edytuj- GCatholic.org
- Stanisław zwany Sówką ze Szczawina h. Prawdzic. PSB. [dostęp 2018-09-03]. (pol.).