Stanisław Zachorowski
Stanisław Zachorowski (ur. 6 lipca 1885, zm. 21 grudnia 1918 w Krakowie) – polski historyk prawa, mediewista, nauczyciel akademicki Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| docent doktor habilitowany nauk prawnych | |
| Specjalność: historia prawa | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | |
| Uczelnia | |
Życiorys
edytujBył uczniem Karola Potkańskiego i Bolesława Ulanowskiego. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Habilitował się w 1912. Specjalizował się w średniowiecznym prawie polskim i prawie kościelnym.
Wydawca Statutów synodalnych krakowskich Zbigniewa Oleśnickiego (1915). Współautor (obok Jana Dąbrowskiego i Romana Grodeckiego) Dziejów Polski średniowiecznej, które zostały opublikowane już po jego śmierci (wyd. I w 1926). Autor rozprawy Węgierskie i polskie osadnictwo Spiżu do połowy XIV wieku, w: Rozprawy Akademii Umiejętności, Wydział Hist.-filoz., t. 52, Kraków 1909[1].
Zmarł przedwcześnie w 1918 na grypę hiszpankę. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2] (pas 24 zach.).
Przypisy
edytuj- ↑ Hubert Izdebski, Zachorowski Stanisław, w: Słownik historyków polskich, red. M. Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 569
- ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 323, ISBN 978-83-233-4527-5.
Linki zewnętrzne
edytuj- Publikacje Stanisława Zachorowskiego w bibliotece Polona