Stefanos Tsitsipas
Stefanos Tsitsipas, gr. Στέφανος Τσιτσιπάς (ur. 12 sierpnia 1998 w Atenach) – grecki tenisista, finalista French Open 2021 oraz Australian Open 2023.
_(52036915350).jpg) Stefanos Tsitsipas (2022) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 sierpnia 1998 | |||||||||
| Wzrost |
193 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
2016 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
aktywny | |||||||||
| Trener |
Apostolos Tsitsipas | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
11 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
3 (9 sierpnia 2021) | |||||||||
| Australian Open |
F (2023) | |||||||||
| Roland Garros |
F (2021) | |||||||||
| Wimbledon |
4R (2018, 2023) | |||||||||
| US Open |
3R (2020, 2021) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
2 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
64 (29 sierpnia 2022) | |||||||||
| Australian Open |
2R (2023) | |||||||||
| Roland Garros |
QF (2024) | |||||||||
| Wimbledon |
1R (2018, 2021, 2023, 2024) | |||||||||
| US Open |
2R (2018, 2023) | |||||||||
| Gra mieszana | ||||||||||
| Roland Garros |
1R (2024) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Mistrz Wimbledonu 2016 w grze podwójnej chłopców i lider klasyfikacji juniorów.
Zawodowy tenisista od roku 2016.
Zwycięzca 11 turniejów ATP Tour w grze pojedynczej, w tym ATP Finals 2019, oraz dwóch turniejów w grze podwójnej.
W rankingu gry pojedynczej najwyżej klasyfikowany na 3. miejscu (9 sierpnia 2021), a w klasyfikacji gry podwójnej na 64. pozycji (29 sierpnia 2022).
Życie prywatne
edytuj_(49307895391).jpg)
Pierwsze treningi tenisowe rozpoczął w wieku trzech lat. Ojciec Stefanosa pochodzi z Grecji, natomiast matka Julija Apostoli pochodzi z Rosji, była zawodową tenisistką[1]. Jego dziadkiem był znany rosyjski piłkarz oraz trener Siergiej Salnikow, trzykrotny mistrz ZSRR oraz mistrz olimpijski wraz z drużyną w 1956 roku. Stefanos ma trójkę rodzeństwa: siostrę Elisavet oraz dwóch braci Pavlosa oraz Petrosa, który również jest tenisistą. Biegle porozumiewa się w trzech językach: greckim, rosyjskim oraz angielskim. Prywatnie fan piłkarskiego oraz koszykarskiego zespołu Olympiakos[2][3].
W maju 2023 roku zaczął spotykać się z hiszpańską tenisistką Paulą Badosą. Rok później para ogłosiła rozstanie[4], ale kilka tygodni po tym zdarzeniu tenisiści wrócili do siebie[5].
Kariera tenisowa
edytujKariera zawodowa
edytujSezony 2013–2014
edytujSwoją karierę zawodową rozpoczął od udziału w turnieju rangi ITF w Maratonie we wrześniu ulegając w drugiej rundzie kwalifikacji Duńczykowi Andreasowi Moltke-Leth. Po raz pierwszy zadebiutował w turnieju głównym, otrzymując dziką kartę w Heraklionie w październiku przegrywając w pierwszej rundzie z Charalamposem Kapogiannisem.
W sierpniu 2014 dotarł do 2. rundy turnieju ITF w Karlsruhe przegrywając z Yannickiem Madenem. W październiku awansował do półfinału turnieju w Heraklionie w grze podwójnej wraz z Markosem Kalovelonisem. W listopadzie dotarł do ćwierćfinału turnieju, który odbywał się w Heraklionie ulegając w nim Romanowi Safiulinowi, dzięki czemu sezon 2014 zakończył na 1280. miejscu w rankingu ATP.
Sezon 2015
edytujRozgrywki w 2015 roku rozpoczął od udziału w turnieju rangi ATP Challenger Tour w Burnie, gdzie z sukcesem przebrnął kwalifikacje, ulegając w 1. rundzie w głównej drabince Australijczykowi Benjaminowi Mitchellowi. W maju zdobył swój pierwszy seniorski tytuł, w turnieju ITF rozgrywanym w Heraklionie w grze podwójnej wraz z Alexandrosem Jakupoviciem. W sierpniu próbował swoich sił w kilku turniejach rangi ATP Challenger Tour, gdzie przebrnął kwalifikacje w Piombino, Rzymie oraz w Al-Muhammadijja. W turnieju rangi ATP Challenger Tour w Casablance doszedł do półfinału gry podwójnej wraz ze Słowakiem Jozefem Kovalíkiem. W listopadzie osiągnął pierwszy finał turnieju ITF w singlu, w Heraklionie przegrywając tylko ze Stevenem Diazem, zwyciężył dwukrotnie w grze podwójnej wraz z Konstandinosem Ikonomidisem również w Heraklionie. Triumfował w turnieju ITF rozgrywanym w Nikozji w grze pojedynczej pokonując w finale Alexandre Folie.
Sezon 2015 zakończył na 576. miejscu w rankingu ATP w grze pojedynczej oraz 507. miejscu w grze podwójnej.
Sezon 2016
edytujSezon 2016 rozpoczął od porażki w 1. rundzie zawodów ATP Challenger Tour w Canberze. W lutym wziął udział w turnieju tej samej rangi w Launceston odpadając w 2. rundzie. W kwietniu ponownie przeniósł się do udziału w turniejach rangi ITF, zwyciężając w grze podwójnej w Heraklionie, oraz w Santa Margherita Di Pula pokonując w finale gry pojedynczej Erika Crepaldiego. W maju ponownie zwyciężył w turnieju w Heraklionie w grze podwójnej. W kolejnych turniejach w Puli pokonał w finale Norwega Caspera Ruuda, w Lecco Włocha Marco Bortolottiego. W finale turnieju ITF w Kramsach przegrał z Yannickiem Hanfmannem. We wrześniu Tsitsipas zwyciężył w grze podwójnej w turnieju w Calgary w parze z Timem Van Rijthoven. Miesiąc później został zwycięzcą w turnieju rangi ITF w Oliveira de Azeméis. W kolejnym turnieju po raz pierwszy dotarł do finału rangi ATP Challenger Tour w Al-Muhammadijji, ulegając jedynie Austriakowi Geraldowi Melzerowi. W kolejnym tygodniu ponownie dotarł do finału turnieju ATP Challenger Tour w Casablance, przegrywając z Francuzem Maxime Janvierem. Wyniki te premiowały Greka na 205. miejsce w rankingu ATP. Pod koniec października otrzymał dziką kartę od organizatorów turnieju w Bazylei i po raz pierwszy wystąpił w turnieju rangi ATP, gdzie nie przebrnął kwalifikacji, przegrywając w finałowej rundzie z Robinem Haase.
Sezon 2016 zakończył na 210. miejscu w rankingu ATP w grzej pojedynczej oraz 363. miejscu w grze podwójnej.
Sezon 2017
edytujNa początku roku Tsitsipas wziął udział w kwalifikacjach do turnieju Australian Open 2017, gdzie w 1. rundzie pokonał Gavina Van Peperzeela 6:2, 6:1, w 2. rundzie przegrywając z Bjornem Fratangelo 6:4, 1:6, 3:6. W lutym wziął udział w kwalifikacjach do turnieju ATP World Tour 250 w Sofii, przegrywając w nich w 1. rundzie z Miljanem Zekiciem. W kolejnym turnieju, dzięki dzikiej karcie od organizatorów, zadebiutował w drabince głównej turnieju rangi ATP w Rotterdamie, przegrywając w 1. rundzie z Jo-Wilfriedem Tsongą 4:6, 6:7(2). W kolejnym tygodniu, ponownie dzięki dzikiej karcie, wystąpił w turnieju w Marsylii ulegając w 1. rundzie Michaiłowi Jużnemu po trzysetowej walce 1:6, 6:4, 5:7. W kolejnych miesiącach Tsitsipas brał udział w kilku turniejach rangi ATP Challenger Tour oraz ITF. W maju z sukcesem przebrnął kwalifikacje turnieju ATP w Stambule, przegrywając w 1. rundzie drabinki głównej z Damirem Džumhurem 4:6, 5:7. W maju wziął udział w kwalifikacjach do turnieju French Open 2017 pokonując w nich kolejno Thomasa Fabbiano, Gleba Sakharova oraz Oscara Otte, awansując po raz pierwszy w karierze do turnieju głównego Wielkiego Szlema. W 1. rundzie spotkał się z Chorwatem Ivo Karloviciem przegrywając z nim w trzech setach 6:7(5), 5:7, 4:6. Pod koniec czerwca tenisista grecki wziął udział w kwalifikacjach do Wimbledonu. Przebrnął je awansując do turnieju głównego pokonując po kolei Santiago Giraldo, Yannicka Hanfmanna i Jorisa De Loore. W turnieju głównym spotkał się w 1. rundzie z Serbem Dušanem Lajoviciem, przegrywając z nim w trzech setach 4:6, 4:6, 4:6.
Sezon 2018 – pierwszy tytuł o randze ATP Tour
edytujW sezonie 2018 Tsitsipas zagrał we wszystkich wielkoszlemowych turniejach, najdalej dochodząc do czwartej rundy Wimbledonu. Wynik ten był zarazem najlepszym jaki tenisista reprezentujący Grecję osiągnął w erze open[3].
Pod koniec kwietnia awansował do pierwszego w karierze finału ATP World Tour, w Barcelonie, eliminując m.in. w ćwierćfinale Dominika Thiema (nr 7. ATP). W meczu o tytuł nie sprostał liderowi rankingu ATP, Rafaelowi Nadalowi. Z Nadalem przegrał również w finale turnieju kategorii ATP World Tour Masters 1000 w Toronto. Tsitsipas pokonał po drodze czterech tenisistów z czołowej dziesiątki rankingu ATP, jako pierwszy od momentu utworzenia serii ATP World Tour w 1990 roku[3]. Rozpoczął od zwycięstwa z Dominicem Thiemem (nr 8. ATP), następnie z Novakiem Đokoviciem (nr 10. ATP), Alexandrem Zverevem (nr 3. ATP) i Kevinem Andersonem (nr 5. ATP). Przeciwko Zverevowi obronił dwa meczbole, a z Andersonem jedną piłkę meczową[6][7].
W październiku został pierwszym Grekiem, który wygrał tytuł ATP World Tour, w Sztokholmie na nawierzchni twardej w hali[8]. W finale pokonał 6:4, 6:4 Ernestsa Gulbisa.
Na początku listopada zwyciężył w zawodach Next Generation ATP Finals dla tenisistów do lat 21. Jako najwyżej rozstawiony wygrał wszystkie pięć meczów, a w finale 2:4, 4:1, 4:3(3), 4:3(3) z Alexem de Minaurem[9].
W całym roku zagrał 73 meczów szczebla ATP, odnosząc 46 zwycięstw. Sezon rozpoczął na 91. miejscu w rankingu ATP, a zakończył na 15. pozycji.
Za osiągnięcia w 2018 został wyróżniony nagrodą ATP za największy postęp w sezonie (Most Improved Player of the Year)[3].
Sezon 2019 – półfinał Australian Open, zwycięstwo w ATP Finals
edytuj.jpg)
Rok 2019 zaczął od osiągnięcia ćwierćfinału w Sydney. Po tym turnieju zagrał w Australian Open i awansował do półfinału, po wyeliminowaniu m.in. w czwartej rundzie Rogera Federera. W lutym Grek zdobył pierwszy tytuł w sezonie, w Marsylii kończąc zawody bez straty seta. Następnie zagrał w Dubaju, gdzie decydujący o mistrzostwie mecz przegrał z Federerem. Zdobyte punkty za udział w Dubaju umożliwiły mu awans po raz pierwszy w karierze do czołowej dziesiątki klasyfikacji ATP[10].
Na nawierzchni ziemnej Grek dotarł do dwóch finałów, w Estoril i Madrycie. Rozgrywki w Estoril zakończył jako zwycięzca, po finale z Pablem Cuevasem, natomiast w Madrycie poniósł porażkę z Novakiem Đokoviciem. W stolicy Hiszpanii wyeliminował w ćwierćfinale Alexandra Zvereva (nr 4. ATP) i wicelidera rankingu Rafaela Nadala. Tsitsipas został najmłodszym tenisistą, który pokonał Nadala na podłożu ziemnym i najmłodszym, który wygrał z Nadalem, Federerem i Đokoviciem[3]. Podczas turnieju w Rzymie odpadł w półfinale, a na French Open w czwartej rundzie.
Okres gry na kortach trawiastych zakończył na ćwierćfinale w Rosmalen i porażką w pierwszej rundzie Wimbledonu.
Na początku sierpnia dotarł do półfinału w Waszyngtonie, gdzie nie wykorzystał piłkę meczową w pojedynku z Nickiem Kyrgiosem[11]. Z US Open grecki tenisista odpadł w pierwszym meczu.
Podczas azjatyckiej części sezonu Tsitsipas awansował do finału w Pekinie, po wygranej w półfinale z Alexandrem Zverevem. Ostatni mecz z Dominicem Thiemem przegrał w trzech setach. W swoim kolejnym starcie, w Szanghaju Grek osiągnął półfinał, eliminując w ćwierćfinale lidera rankingu Novaka Đokovicia.
Ostatni w roku turniej Grek zagrał w ramach ATP Finals, kwalifikując się jako nr 6. w rozstawieniu. Rywalizację rozpoczął od pokonania Daniiła Miedwiediewa, następnie Alexandra Zvereva i porażki z Rafaelem Nadalem. W półfinale wyeliminował Rogera Federera, a w finale Dominika Thiema 6:7(6), 6:2, 7:6(4), zostając najmłodszym mistrzem ATP Finals od 2001 roku[12].
Na koniec roku zajmował 6. miejsce w klasyfikacji ATP.
Styl gry
edytujUlubioną nawierzchnią Tsitsipasa są korty trawiaste, natomiast ulubionym zagraniem forhend. Jego idolem z dzieciństwa jest Roger Federer.
Finały w turniejach ATP Tour
edytuj| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (11–18)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 29 kwietnia 2018 | Barcelona | Ceglana |  Rafael Nadal
|
2:6, 1:6 |
| Finalista | 2. | 12 sierpnia 2018 | Toronto | Twarda | Rafael Nadal
|
2:6, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 1. | 21 października 2018 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Ernests Gulbis
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 24 lutego 2019 | Marsylia | Twarda (hala) |  Michaił Kukuszkin
|
7:5, 7:6(5) |
| Finalista | 3. | 2 marca 2019 | Dubaj | Twarda |  Roger Federer
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 5 maja 2019 | Estoril | Ceglana |  Pablo Cuevas
|
6:3, 7:6(4) |
| Finalista | 4. | 12 maja 2019 | Madryt | Ceglana |  Novak Đoković
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 6 października 2019 | Pekin | Twarda |  Dominic Thiem
|
6:3, 4:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 4. | 9 listopada 2019 | Londyn | Twarda (hala) | Dominic Thiem
|
6:7(6), 6:2, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 5. | 23 lutego 2020 | Marsylia | Twarda (hala) |  Félix Auger-Aliassime
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 6. | 29 lutego 2020 | Dubaj | Twarda | Novak Đoković
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 27 września 2020 | Hamburg | Ceglana |  Andriej Rublow
|
4:6, 6:3, 5:7 |
| Finalista | 8. | 20 marca 2021 | Acapulco | Twarda |  Alexander Zverev
|
4:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 6. | 18 kwietnia 2021 | Monte Carlo | Ceglana | Andriej Rublow
|
6:3, 6:3 |
| Finalista | 9. | 25 kwietnia 2021 | Barcelona | Ceglana | Rafael Nadal
|
4:6, 7:6(6), 5:7 |
| Zwycięzca | 7. | 23 maja 2021 | Lyon | Ceglana |  Cameron Norrie
|
6:3, 6:3 |
| Finalista | 10. | 13 czerwca 2021 | French Open, Paryż | Ceglana | Novak Đoković
|
7:6(6), 6:2, 3:6, 2:6, 4:6 |
| Finalista | 11. | 13 lutego 2022 | Rotterdam | Twarda (hala) | Félix Auger-Aliassime
|
4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 8. | 17 kwietnia 2022 | Monte Carlo | Ceglana | Alejandro Davidovich Fokina
|
6:3, 7:6(3) |
| Finalista | 12. | 15 maja 2022 | Rzym | Ceglana | Novak Đoković
|
0:6, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 9. | 25 czerwca 2022 | Santa Ponça | Trawiasta | Roberto Bautista-Agut
|
6:4, 3:6, 7:6(2) |
| Finalista | 13. | 21 sierpnia 2022 | Cincinnati | Twarda |  Borna Ćorić
|
6:7(0), 2:6 |
| Finalista | 14. | 9 października 2022 | Astana | Twarda (hala) | Novak Đoković
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 15. | 23 października 2022 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Holger Rune
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 16. | 29 stycznia 2023 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Novak Đoković
|
3:6, 6:7(4), 6:7(5) |
| Finalista | 17. | 23 kwietnia 2023 | Barcelona | Ceglana | Carlos Alcaraz
|
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 10. | 5 sierpnia 2023 | Los Cabos | Twarda |  Alex de Minaur
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 14 kwietnia 2024 | Monte Carlo | Ceglana |  Casper Ruud
|
6:1, 6:4 |
| Finalista | 18. | 21 kwietnia 2024 | Barcelona | Ceglana | Casper Ruud
|
5:7, 3:6 |
Gra podwójna (2–1)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 30 marca 2019 | Miami | Twarda |  Wesley Koolhof
|
 Bob Bryan Mike Bryan
|
5:7, 6:7(8) |
| Zwycięzca | 1. | 26 lutego 2022 | Acapulco | Twarda | Feliciano López
|
 Marcelo Arévalo Jean-Julien Rojer
|
7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 22 października 2023 | Antwerpia | Twarda (hala) |  Petros Tsitsipas
|
Ariel Behar Adam Pavlásek
|
6:7(5), 6:4, 10–8 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
edytuj| Turniej | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | Q2 | 1R | SF | 3R | SF | SF | F | 4R | 0 / 7 | 24–7 |
| French Open | 1R | 2R | 4R | SF | F | 4R | QF | QF | 0 / 8 | 26–8 |
| Wimbledon | 1R | 4R | 1R | NH | 1R | 3R | 4R | 2R | 0 / 7 | 9–7 |
| US Open | Q3 | 2R | 1R | 3R | 3R | 1R | 2R | 0 / 6 | 6–6 | |
| Bilans spotkań | 0–2 | 5–4 | 8–4 | 9–3 | 13–4 | 10–4 | 14–4 | 8–3 | N/A | 65–28 |
Kariera juniorska
edytujW kwietniu 2013 roku Stefanos zadebiutował w turnieju juniorskim rangi ITF w Wadżda, gdzie dotarł do ćwierćfinału rozgrywek. Pierwszym znaczącym sukcesem Tsitsipasa było wygranie turnieju juniorskiego w grze podwójnej w Schifflange. Natomiast pierwszym wygranym turniejem w grze pojedynczej okazał się turniej w San Marino. Jednak najbardziej znaczącym sukcesem było dotarcie do finału prestiżowego turnieju Orange Bowl w 2014 roku. W juniorskim Wielkim Szlemie zadebiutował podczas Australian Open 2015, gdzie w grze pojedynczej chłopców dotarł do ćwierćfinału. W 2015 roku wziął udział także we French Open odpadając w 3. rundzie, w Wimbledonie odpadając w 2. rundzie oraz w US Open odpadając w 3. rundzie gry pojedynczej chłopców. Osiągnął sukces dochodząc w parze z Louisem Wesselsem do półfinału gry podwójnej chłopców w trakcie US Open. Rok 2015 zakończył ponownym finałem turnieju Orange Bowl, ulegając jedynie Miomirowi Kecmanoviciowi.
Rok 2016 ponownie rozpoczął od dotarcia do ćwierćfinału gry pojedynczej chłopców w Australian Open. W maju zwyciężył w prestiżowym turnieju juniorskim Trofeo Bonfiglio w Mediolanie, dzięki czemu osiągnął 1. miejsce w światowym rankingu juniorskim chłopców. Podczas French Open jako zawodnik rozstawiony z nr 1. dotarł do ćwierćfinału tej imprezy w grze pojedynczej oraz grze podwójnej. Swój największy juniorski sukces osiągnął w trakcie Wimbledonu dochodząc do półfinału gry pojedynczej ulegając późniejszemu tryumfatorowi Denisowi Shapovalovowi. Wraz z Estończykiem Kennethem Raismą zwyciężył w grze podwójnej, stając się drugim w historii Grekiem, który zdobył tytuł Wielkiego Szlema i pierwszym, który dokonał tego w erze open. Rozgrywki juniorskie zakończył występem w US Open osiągając półfinał gry pojedynczej.
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
edytujGra podwójna (1–0)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 10 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Kenneth Raisma
|
Félix Auger-Aliassime Denis Shapovalov
|
4:6, 6:4, 6:2 |
Historia występów w juniorskim Wielkim Szlemie w singlu
edytuj| Turniej | 2015 | 2016 |
|---|---|---|
| Australian Open | QF | QF |
| French Open | 3R | QF |
| Wimbledon | 2R | SF |
| US Open | 3R | SF |
Historia występów w juniorskim Wielkim Szlemie w deblu
edytuj| Turniej | 2015 | 2016 |
|---|---|---|
| Australian Open | 2R | 1R |
| French Open | 1R | QF |
| Wimbledon | 1R | W |
| US Open | SF | 2R |
Przypisy
edytuj- ↑ Stefan Kozlov overcomes nerves, captures long-awaited Orange Bowl tennis title; Sonya Kenin wins Girls 18s title. miamiherald.com. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
- ↑ Julia Salnikova: “Vi presento Tsitsipas e non solo..”. spaziotennis.com. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
- ↑ a b c d e Player Bio – Stefanos Tsitsipas. atptour.com. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
- ↑ Tsitsidosa era ends as Badosa announces split with Tsitsipas. Reuters, 2024-05-06. [dostęp 2024-08-05]. (ang.).
- ↑ Danielle Jennings: Tennis Stars Paula Badosa and Stefanos Tsitsipas Back Together After Split, Playing Mixed Doubles at French Open. People, 2024-05-29. [dostęp 2024-08-05]. (ang.).
- ↑ ‘Pathetic’: Sore loser’s backhand sledge [online], NewsComAu, 10 sierpnia 2018 [dostęp 2020-05-03] (ang.).
- ↑ World stunned by teen freak’s historic feat. NewsComAu, 2018-08-11. [dostęp 2020-05-03]. (ang.).
- ↑ Tsitsipas wins first ATP title at Stockholm. ESPN.com, 2018-10-21. [dostęp 2020-05-03]. (ang.).
- ↑ Tsitsipas wins Next Gen ATP Finals. ESPN.com, 2018-11-10. [dostęp 2020-05-03]. (ang.).
- ↑ Stefanos Tsitsipas – In the Top 10 of the world ranking. www.ellines.com. [dostęp 2020-05-03].
- ↑ Kyrgios beats Tsitsipas, into Washington DC final. Tennis Australia. [dostęp 2020-05-03]. (ang.).
- ↑ Stefanos Tsitsipas beats Dominic Thiem to win ATP Finals title. BBC Sport, 2019-11-17. [dostęp 2020-05-03]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-07-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-07-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-07-20] (ang.).