Stopień dyplomatyczny

Stopień dyplomatyczny – stopień nadawany członkom personelu dyplomatycznego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych państwa, które wysyła dyplomatów. Stopnie określają rangę, pozycję w hierarchii i zakres pracy danego dyplomaty.

Konwencja wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych ustaliła następujące stopnie dyplomatyczne:

Dla szefów misji dyplomatycznych:

ambasador nadzwyczajny i pełnomocny,
poseł nadzwyczajny i pełnomocny,
minister pełnomocny,
Chargé d’affaires en pied,
chargé d'affaires ad interim.

Chargées d'affaires są akredytowani przy ministrze spraw zagranicznych, w przeciwieństwie do posłów i ambasadorów, którzy są akredytowani przy głowie państwa.

Dla członków misji dyplomatycznej:

radca minister,
I radca
radca,
I sekretarz,
II sekretarz,
III sekretarz,
attaché.

Najniższym stopniem jest attaché. Stopnie dyplomatyczne nie są stanowiskami pracy, tylko rangami, toteż może się zdarzyć, że na danej placówce będzie trzech radców i ani jednego attaché. Do szefa placówki państwa obcego (gdy funkcję tę pełni ambasador lub poseł) mówi się per Wasza Ekscelencjo.

W Polsce ustawa o służbie zagranicznej dopuszcza jedynie następujące stopnie dyplomatyczne:

ambasador,
radca-minister,
I radca,
radca,
I sekretarz,
II sekretarz,
III sekretarz.

Stopnie dyplomatyczne dzielą się na klasy. Klasa różnicuje szefów misji dyplomatycznej jedynie w protokole i precedencji.

Odpowiednio szefowie misji dyplomatycznej mogą należeć do jednej z trzech klas:

ambasadorów i nuncjuszów (w przypadku Stolicy Apostolskiej),
posłów nadzwyczajnych, ministrów pełnomocnych i internuncjuszów,
chargé d'affaires.

Zobacz też

Rangi dyplomatyczne

Bibliografia

K. Szczepanik, Dyplomacja Polski, Warszawa 2005.
Ustawa z dnia 21 stycznia 2021 r. o służbie zagranicznej (Dz.U. z 2024 r. poz. 85)
Remigiusz Bierzanek, Janusz Symonides, Prawo Międzynarodowe Publiczne, Warszawa 2005.
Konwencja wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych.