Wayne Arthurs

Wayne Sean Arthurs (ur. 18 marca 1971 w Adelaide) – australijski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).

Wayne Arthurs

Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1971 Adelaide
Wzrost	190 cm
Gra	leworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1990
Zakończenie kariery	2007
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	44 (9 lipca 2001)
Australian Open	3R (2001, 2007)
Roland Garros	4R (2001)
Wimbledon	4R (1999, 2002)
US Open	4R (2000)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	12
Najwyżej w rankingu	11 (3 listopada 2003)
Australian Open	SF (2001)
Roland Garros	SF (2003)
Wimbledon	SF (2004)
US Open	QF (2003)

Wayne Arthurs i Peter Luczak, Australian Open 2007

Jego ojciec, Derek Arthurs, występował w Pucharze Davisa w reprezentacji Irlandii i pod koniec lat 60. wyjechał do Australii.

Kariera tenisowa

Wayne Arthurs karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2007 roku po Wimbledonie.

W grze pojedynczej wygrał 1 turniej rangi ATP World Tour, w 2005 roku w Scottsdale. W finale pokonał Mario Ančicia. Dodatkowo w 2002 roku awansował do finału w Nottingham, jednak poniósł ostatecznie porażkę z Jonasem Björkmanem.

W grze podwójnej Arthurs odniósł 12 triumfów rangi ATP World Tour, a także uczestniczył w 15 finałach. Najlepszymi wynikami Australijczyka w deblowych występach wielkoszlemowych są półfinały Australian Open 2001, French Open 2003, a także US Open 2004.

W 1999 roku zadebiutował w zespole narodowym w Pucharze Davisa, gdzie w półfinale pokonał w grze pojedynczej Rosjan, Jewgienija Kafielnikowa i Marata Safina. Nie grał w zwycięskim finale z Francją, ale dzięki występowi w półfinale przysługuje mu tytuł zdobywcy Pucharu. Wynik ten powtórzył w 2003 roku, tym razem przyczyniając się do triumfu Australii w Pucharze Davisa jako deblista (w parze z Toddem Woodbidge). Wystąpił m.in. w finale z Hiszpanią (z Woodbridge pokonał parę Àlex Corretja–Feliciano López).

W 2001 roku zdobył również Drużynowy Puchar Świata (w deblu partnerował mu Scott Draper).

Latem 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, dochodząc do 2 rundy w konkurencjach singla i debla. W grze podwójnej startował z Toddem Woodbidge.

W rankingu gry pojedynczej Arthurs najwyżej był na 44. miejscu (9 lipca 2001), a w klasyfikacji gry podwójnej na 11. pozycji (3 listopada 2003).

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	23 czerwca 2002	Nottingham	Trawiasta	Jonas Björkman	2:6, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca	1.	27 lutego 2005	Scottsdale	Twarda	Mario Ančić	7:5, 6:3

Gra podwójna (12–15)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	18 września 1994	Bukareszt	Ceglana	Simon Youl	Jordi Arrese José Antonio Conde	6:4, 6:4
Finalista	1.	30 lipca 1995	Amsterdam	Ceglana	Neil Broad	Marcelo Ríos Sjeng Schalken	6:7, 2:6
Finalista	2.	6 sierpnia 1995	Kitzbühel	Ceglana	Jordi Arrese	Francisco Montana Greg Van Emburgh	7:6, 3:6, 6:7
Finalista	3.	17 marca 1996	Kopenhaga	Dywanowa (hala)	Andrew Kratzmann	Libor Pimek Byron Talbot	6:7, 6:3, 3:6
Zwycięzca	2.	27 lipca 1997	Kitzbühel	Ceglana	Richard Fromberg	Thomas Buchmayer Thomas Strengberger	6:4, 6:3
Zwycięzca	3.	3 maja 1998	Praga	Ceglana	Andrew Kratzmann	Fredrik Bergh Nicklas Kulti	6:1, 6:1
Zwycięzca	4.	23 sierpnia 1998	New Haven	Twarda	Peter Tramacchi	Sébastien Lareau Alex O’Brien	7:6, 1:6, 6:3
Finalista	4.	20 września 1998	Bournemouth	Ceglana	Alberto Berasategui	Neil Broad Kevin Ullyett	6:7, 3:6
Zwycięzca	5.	9 maja 1999	Hamburg	Ceglana	Andrew Kratzmann	Paul Haarhuis Jared Palmer	2:6, 7:6(5), 6:2
Zwycięzca	6.	11 lipca 1999	Newport	Trawiasta	Leander Paes	Sarkis Sarksjan Chris Woodruff	6:7, 7:6, 6:3
Finalista	5.	21 maja 2000	Hamburg	Ceglana	Sandon Stolle	Todd Woodbridge Mark Woodforde	7:6(4), 4:6, 3:6
Finalista	6.	7 stycznia 2001	Adelaide	Twarda	Todd Woodbridge	David Macpherson Grant Stafford	7:6(5), 4:6, 4:6
Finalista	7.	29 września 2002	Hongkong	Twarda	Andrew Kratzmann	Jan-Michael Gambill Graydon Oliver	7:6(2), 4:6, 6:7(4)
Finalista	8.	27 października 2002	Sztokholm	Twarda (hala)	Paul Hanley	Wayne Black Kevin Ullyett	4:6, 6:2, 6:7(4)
Zwycięzca	7.	23 lutego 2003	Rotterdam	Twarda (hala)	Paul Hanley	Roger Federer Maks Mirny	7:6(4), 6:2
Zwycięzca	8.	11 maja 2003	Rzym	Ceglana	Paul Hanley	Michaël Llodra Fabrice Santoro	6:1, 6:3
Finalista	9.	17 sierpnia 2003	Cincinnati	Twarda	Paul Hanley	Bob Bryan Mike Bryan	5:7, 6:7(5)
Zwycięzca	9.	28 września 2003	Szanghaj	Twarda	Paul Hanley	Zeng Shaoxuan Zhu Benqiang	6:2, 6:4
Finalista	10.	26 października 2003	Sztokholm	Twarda (hala)	Paul Hanley	Jonas Björkman Todd Woodbridge	3:6, 4:6
Zwycięzca	10.	2 listopada 2003	Paryż	Dywanowa (hala)	Paul Hanley	Michaël Llodra Fabrice Santoro	6:3, 1:6, 6:3
Finalista	11.	9 maja 2004	Rzym	Ceglana	Paul Hanley	Mahesh Bhupathi Maks Mirny	6:2, 3:6, 4:6
Finalista	12.	19 lipca 2004	Los Angeles	Twarda	Paul Hanley	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 6:7(6)
Finalista	13.	31 października 2004	Sztokholm	Twarda (hala)	Paul Hanley	Feliciano López Fernando Verdasco	4:6, 4:6
Zwycięzca	11.	20 czerwca 2005	San Jose	Twarda (hala)	Paul Hanley	Yves Allegro Michael Kohlmann	7:6(4), 6:4
Finalista	14.	27 lutego 2005	Scottsdale	Twarda	Paul Hanley	Bob Bryan Mike Bryan	5:7, 4:6
Finalista	15.	20 marca 2005	Indian Wells	Twarda	Paul Hanley	Mark Knowles Daniel Nestor	6:7(6), 6:7(2)
Zwycięzca	12.	16 października 2005	Sztokholm	Twarda (hala)	Paul Hanley	Leander Paes Nenad Zimonjić	5:3, 5:3

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21]  (ang.).