Whakamoke orongorongo
Whakamoke orongorongo – gatunek pająka z rodziny Malkaridae i podrodziny Tingotinginae. Występuje endemicznie na Nowej Zelandii.
Whakamoke orongorongo | |
Hormiga et Scharff, 2020 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Whakamoke orongorongo |
Taksonomia
edytujGatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2020 roku przez Gustava Hormigę i Nikolaja Scharffa[1][2] na łamach Invertebrate Systematics w ramach rewizji taksonomicznej nowozelandzkich Malkaridae. Wyznaczono go gatunkiem typowym rodzaju. Jako miejsce typowe wskazano dolinę Orongorongo. Epitet gatunkowy odnosi się do miejsca typowego[1].
Morfologia
edytujSamice osiągają od 5,86 do 6,02 mm, a samce od 4,87 do 5,15 mm długości ciała. Prosoma jest ciemnobrązowa, w widoku bocznym prostokątna, pozbawiona podziału na część głowową i tułowiową. U samic prosoma ma od 2,42 do 2,68 mm długości i od 1,88 do 2,1 mm szerokości, zaś u samców od 2,29 do 2,35 mm długości i od 1,74 do 1,8 m szerokości. Jamka karapaksu wykształcona jest w postaci słabej, podłużnej linii 0,2 jego długości u samca i 0,4 jego długości u samicy. Wszystkie oczy oddalone są od siebie na odległości mniejsze niż ich średnice. Oczy środkowych par rozstawione są na planie czworokąta o przedniej krawędzi tak szerokiej jak tylna. Wysokość nadustka jest od 2,9 do 3,2 raza większa od średnicy oczu pary przednio-środkowej. Szczękoczułki mają dwa zęby na krawędzi przedniej, dwa zęby na krawędzi tylnej i niewielką nabrzmiałość w części nasadowej od strony przedniej. Sternum jest tarczowate. Odnóża pierwszej pary mają uda około 1,2 raza dłuższe od karapaksu. Opistosoma (odwłok) ma ciemnobrązowe, silnie zesklerotyzowane skutum i brązowe dyski ze szczecinkami[1].
Nogogłaszczki samca mają stępione na szczycie cymbium, szerokie u nasady i zwężone ku szczytowi w szpic paracymbium, powiększony u nasady i blaszkowaty w części szczytowej embolus zataczający połowę okręgu wokół tegulum oraz zakrywający ⅔ długości embolusa wyrostek sierpowaty konduktora. Samica ma epigynum dłuższe niż szerokie, zaopatrzone w otoczone słabiej zesklerotyzowanym oskórkiem dwie podłużne szczeliny o szerokości większej niż u W. paoka[1].
Ekologia i występowanie
edytujPająk ten zasiedla lasy liściaste, lasy bukanowe oraz lasy mieszane zdominowane przez zastrzaliny. Prowadzi skryty tryb życia. Bytuje w ściółce i pod butwiejącymi kłodami[1].
Gatunek ten występuje endemicznie na Wyspie Północnej Nowej Zelandii. Znany jest tylko z regionu Wellington na południu wyspy[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Gustavo Hormiga, Nikolaj Scharff. The malkarid spiders of New Zealand (Araneae: Malkaridae). „Invertebrate Systematics”. 34 (4), s. 345-405, 2020. CSIRO Publishing. DOI: 10.1071/IS19073.
- ↑ Gen. Whakamoke Hormiga et Scharff, 2020. [w:] World Spider Catalogue [on-line]. World Spider Catalog Association, 2018. [dostęp 2020-11-20].