Wikipedia

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1820 roku

Wybory prezydenckie w USA w 1820 roku – dziewiąte wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta ponownie wybrany został James Monroe, a wiceprezydentem został Daniel Tompkins. Były trzecimi i zarazem ostatnimi wyborami w historii (po elekcjach z 1789 i 1792 roku, obu wygranych przez George’a Washingtona), w których kandydat nie miał żadnej opozycji i łatwo wygrał wybory.

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1820 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

wybory prezydenckie

Data przeprowadzenia

1 – 14 listopada 1820 (głosowanie powszechne)

Podstawa prawna

Konstytucja Stanów Zjednoczonych

Głosowanie
poprzednie:
1816 		następne:
1824
Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1820 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Kampania wyborcza

edytuj

Wybory prezydenckie w 1820 roku były wyborami, w których startowała tylko jedna formacja polityczna – Partia Demokratyczno-Republikańska[1]. O reelekcję ubiegał się prezydent James Monroe, który cieszył się dużym zaufaniem społecznym, pomimo kiepskiej sytuacji finansowej kraju[2]. Nominację wiceprezydencką otrzymał ponownie Daniel Tompkins[3]. Partia Federalistyczna całkowicie zniknęła ze sceny politycznej i nie wystawiła żadnego kandydata[1].

Kandydaci

edytuj

Demokratyczni Republikanie

edytuj
  •  
    James Monroe
  •  
    Daniel Tompkins
  •  
    John Quincy Adams

Federaliści

edytuj
  •  
    Richard Stockton
  •  
    Daniel Rodney

Wyniki głosowania

edytuj

Głosowanie powszechne odbyło się w dniach 1 – 14 listopada 1820 roku i wzięło w nim udział ok. 110 tys. osób[4]. Monroe uzyskał w nim ok. 80,5% poparcia wobec 16% poparcia dla elektorów popierających federalistów[4]. Oprócz tego około 3500 głosów oddano na niezależnych elektorów popierających niezależnych kandydatów, m.in. DeWitta Clintona[4]. W głosowaniu Kolegium Elektorów (zatwierdzonym 14 lutego 1821[5]) James Monroe uzyskał 231 głosów przy 118 wymaganych[6]. W głosowaniu miał wziąć udział 235 elektorów, ale trzech z nich zmarło, więc zagłosowało 232[6]. Jedyny głos sprzeciwu wobec Monroego oddał William Plummer z New Hampshire, głosując na Johna Quincy’ego Adamsa[2]. Był on zwolennikiem urzędującego prezydenta, ale nie chciał by ktokolwiek inny poza George’em Washingtonem dostąpił jednomyślnego wyboru[2]. W głosowaniu na wiceprezydenta zwyciężył Daniel Tompkins uzyskując 218 głosów[3]. Dalsze miejsca zajęli: Richard Stockton (8 głosów), Daniel Rodney (4 głosy), Robert Goodloe Harper i Richard Rush (po 1 głosie)[3].

Kandydat na prezydenta Partia Głosowanie powszechne Kolegium Elektorów
Głosy Procent
James Monroe Partia Demokratyczno-Republikańska 87 343 80,5% 231
brak kandydata Partia Federalistyczna 17 465 16% 0
DeWitt Clinton niezależny 1893 1,8% 0
John Quincy Adams Partia Demokratyczno-Republikańska b.d. b.d. 1
Łącznie 232
Kandydat na wiceprezydenta Partia Kolegium Elektorów
Daniel Tompkins Partia Demokratyczno-Republikańska 218
Richard Stockton Partia Federalistyczna 8
Daniel Rodney Partia Federalistyczna 4
Robert Harper Partia Federalistyczna 1
Richard Rush Partia Federalistyczna 1
Łącznie 232

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Jones 2016 ↓, s. 125.
  2. ↑ a b c Pastusiak 1999 ↓, s. 136.
  3. ↑ a b c 1820 election. NARA. [dostęp 2017-05-10]. (ang.).
  4. ↑ a b c US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-05-10]. (ang.).
  5. ↑ Presidential Election of 1820. Biblioteka Kongresu. [dostęp 2017-05-10]. (ang.).
  6. ↑ a b Electoral College Box – 1820. NARA. [dostęp 2017-05-10]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wybory_prezydenckie_w_Stanach_Zjednoczonych_w_1820_roku&oldid=75010375”