Wikisłownik

średnica

średnica (język polski)

edytuj
 
średnica (1.1) (odcinek czarny)
wymowa:
IPA: [ɕrɛdʲˈɲit͡sa], AS: [średʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geom. odcinek prowadzący od jednej do drugiej krawędzi okręgu, koła lub przekroju cylindra i przechodzący przez jego środek; zob. też średnica w Wikipedii
(1.2) geom. długość średnicy (1.1)
(1.3) geom. ogólnie: odległość między najdalszymi punktami figury
odmiana:
(1.1-3)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikśrednicaśrednice
dopełniaczśrednicyśrednic
celownikśrednicyśrednicom
biernikśrednicęśrednice
narzędnikśrednicąśrednicami
miejscownikśrednicyśrednicach
wołaczśrednicośrednice
przykłady:
(1.1) Długość średnicy jest zawsze dwa razy większa od długości promienia.
(1.2) Zgubienie obrączki Paweł usiłował wytłumaczyć jej zbyt dużą średnicą.
składnia:
(1.1) średnica + D.
kolokacje:
(1.1) średnica pierścienia / rury • zmierzyć średnicę
(1.2) podać średnicę
synonimy:
(1.1) symbol. ⌀
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) średnica nominalna
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. średnicówka ż, średnicowanie n, średniość ż, średniak m, średniaczka ż, uśrednianie n, uśrednienie n, średnia ż, średnik mrz
czas. średnicować ndk., uśredniać ndk., uśrednić dk.
przym. średni, średnicowy
przysł. średnio
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Matematyka
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=średnica&oldid=8468935”