Pokucie

Ta strona nie ma wersji oznaczonej – możliwe, że nie została przejrzana pod kątem jakości.

Pokucie (język polski)

Pokucie (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. kraina historyczna nad górnym Prutem na Ukrainie^[1]; zob. też Pokucie w Wikipedii

(1.1) blm,

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Pokucie	Pokucia
dopełniacz	Pokucia	Pokuć
celownik	Pokuciu	Pokuciom
biernik	Pokucie	Pokucia
narzędnik	Pokuciem	Pokuciami
miejscownik	Pokuciu	Pokuciach
wołacz	Pokucie	Pokucia

przykłady:: (1.1) Moja babka przyjechała do Wrocławia z Pokucia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:: (1.1) kraina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. kucki nmos, Kuty nmos, Pokucianin mos, Pokucianka ż, Kucianin m, Kucianka ż; przym. pokucki, kucki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

rosyjski: (1.1) Покутье n
rumuński: (1.1) Pocuţia ż
ukraiński: (1.1) Покуття ż

źródła:

↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 344.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/wiki/Pokucie”