Wikisłownik

ablatyw

ablatyw (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [abˈlatɨf], AS: [ablatyf], zjawiska fonetyczne: wygł., ​?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•la•tyw[1]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. przypadek gramatyczny wyrażający odchodzenie i oddzielanie się od czegoś, a w łacinie spełniający także inne role, m.in. narzędnika i miejscownika; zob. też ablatyw w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikablatywablatywy
dopełniaczablatywuablatywów
celownikablatywowiablatywom
biernikablatywablatywy
narzędnikablatywemablatywami
miejscownikablatywieablatywach
wołaczablatywieablatywy
przykłady:
(1.1) Czytałam artykuł naukowy na temat ablatywu w języku tatarskim.
składnia:
kolokacje:
(1.1) przyrostek ablatywu
synonimy:
(1.1) pochodnik, ablativus, ablatiwus, częściowo narzędnik
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przypadek gramatyczny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ablacja ż, ablativus mrz
przym. ablatywny, ablacyjny
przysł. ablacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. ablativus[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „ablatyw” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
  2. ↑   Hasło „ablatyw” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ablatyw&oldid=8453159”