asystent

asystent (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba pomagająca specjaliście przy wykonywanej przez niego pracy

(1.2) stud. stanowisko na wyższej uczelni lub w instytucie naukowym niższe od adiunkta; t. osoba zajmująca to stanowisko

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) inform. program ułatwiający użytkownikowi wykonanie określonej procedury

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	asystent	asystenci
dopełniacz	asystenta	asystentów
celownik	asystentowi	asystentom
biernik	asystenta	asystentów
narzędnik	asystentem	asystentami
miejscownik	asystencie	asystentach
wołacz	asystencie	asystenci

przykłady:

(1.1) Asystent burmistrza kontaktuje się z mediami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) asystent stażysta • starszy asystent • asystent reżysera / redaktora

(1.2) zajęcia z asystentem

synonimy:

(1.1) pomocnik, pomagier, prawa ręka

(2.1) kreator

antonimy:

(1.1) przełożony, kierownik, mistrz, pracodawca

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. asysta ż, asystowanie n

forma żeńska asystentka ż

czas. asystować

przym. asystencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Assistent < łac. assistēns → towarzyszący

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kreator

• angielski: (1.1) assistant; (1.2) attendant; (2.1) wizard, assistant
• białoruski: (1.1) асістэнт m; (1.2) асістэнт m
• bułgarski: (1.1) асистент m; (1.2) асистент m
• fiński: (1.1) assistentti, avustaja
• francuski: (1.1) assistante ż
• łaciński: (1.1) homo assistens m, adiutor m
• niemiecki: (1.1) Assistent m
• słowacki: (1.1) asistent m
• ukraiński: (1.1) асисте́нт m; (1.2) асисте́нт m
• węgierski: (1.2) tanársegéd
• włoski: (1.1) assistente m

źródła: