fonetyk

fonetyk (język polski)

wymowa:

IPA: [fɔ̃ˈnɛtɨk], AS: [fõnetyk], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) językoznawca zajmujący się fonetyką

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fonetyk	fonetycy
dopełniacz	fonetyka	fonetyków
celownik	fonetykowi	fonetykom
biernik	fonetyka	fonetyków
narzędnik	fonetykiem	fonetykami
miejscownik	fonetyku	fonetykach
wołacz	fonetyku	fonetycy

przykłady:

(1.1) Nawet nasz najlepszy fonetyk nie potrafił zidentyfikować tego dialektu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fonetyka ż

forma żeńska fonetyczka ż

przym. fonetyczny

przysł. fonetycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. fonetyka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) phonetician
• bułgarski: (1.1) фонетик m
• duński: (1.1) fonetiker w
• fiński: (1.1) foneetikko
• kazachski: (1.1) фонетикашы
• norweski (bokmål): (1.1) fonetiker m
• rosyjski: (1.1) фонетист m
• szwedzki: (1.1) fonetiker w
• walijski: (1.1) seinegwr m
• węgierski: (1.1) fonetikus

źródła: