Bitwa nad rzeką Severn: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m polskie znaki |
m Dodano kategorię "Bitwy w I wieku" za pomocą HotCat |
||
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 11 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
⚫ | |||
{{ |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
|epoka = starożytność |
|epoka = starożytność |
||
| |
|konflikt = Wojny Rzymian z Brytami |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
|opis grafiki = Rzeka Severn |
|||
⚫ | |||
| |
|czas = 50 rok n.e. |
||
| |
|miejsce = nad rzeką [[Severn]], [[Walia]] |
||
|terytorium = [[Brytania]] |
|||
⚫ | |||
|wynik = zwycięstwo Rzymian |
|przyczyna = |
||
|wynik = zwycięstwo Rzymian |
|||
|strona1 = [[Cesarstwo Rzymskie|Rzymianie]]<br />[[Batawowie]] |
|||
|przyczyna = |
|||
| |
|strona2 = [[Brytowie]] |
||
|dowódca1 = [[Ostoriusz Skapula]]<br />[[Juliusz Cywilis]] |
|||
|strona1 = [[Plik:Vexilloid of the Roman Empire.svg|30px]] Rzymianie |
|||
|dowódca2 = [[Karatakus]] |
|||
[[Plik:Schwarze-sonne--black-sun--sonnenrad.png|30px]] Batawowie |
|||
|siły1 = 22 tysiące |
|||
|strona2 = [[Plik:Celtic torc.JPG|50px]] Brytowie |
|||
|siły2 = 30 tysięcy |
|||
|dowódca1 = generał Publiusz Ostoriusz |
|||
| |
|straty1 = nieznane |
||
| |
|straty2 = kilkanaście [?] tysięcy |
||
| |
|kod mapy = Walia |
||
|współrzędne = 52° 33′ 11.16″ N, 2° 46′ 22.01″ W |
|||
|straty1 = nieznane |
|||
| |
|commons = |
||
}} |
}} |
||
'''Bitwa nad rzeką Severn''' – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 50 naszej ery. |
|||
{{Wojny Rzymian z Brytami}} |
|||
'''Bitwa nad rzeką Severn''' [[50]] n.e. |
|||
Po roku |
Po roku 43 n.e. stacjonujący we [[Wroxeter]] nad rzeką [[Severn]] legion rzymski pod wodzą [[Ostoriusz Skapula|Ostoriusza Skapuli]] podbił plemię Ganganów w północno-zachodniej [[Walia|Walii]], docierając do [[Morze Irlandzkie|Morza Irlandzkiego]]. Głównym celem wodza rzymskiego było schwytanie przywódcy [[Brytowie|Brytów]] [[Karatakus]]a, który zbiegł do Walii po klęsce w [[Bitwa nad rzeką Medway|bitwie]] nad rzeką [[Medway (rzeka)|Medway]]. Kiedy w roku 50 n.e. [[Cesarstwo Rzymskie|Rzymianie]] podjęli kolejną kampanię przeciw Brytom w Walii, Karatakus zgromadził 30 tysięcy wojowników z [[Celtowie|celtyckich]] plemion Ordowików, Deceanglów, Demetów, Kornowów i [[Sylurowie|Sylurów]]. Jego wojska zajęły pozycje obronne za rzeką Severn, przecinającą dolinę o tej samej nazwie. Teren za rzeką osłonięty zalesionymi zboczami wzgórz przypominał literę U i uniemożliwiał wchodzącym do doliny ucieczkę na boki. Wojownicy celtyccy zajęli stanowiska w lesie, kryjąc się za umocnionymi pozycjami obronnymi w postaci muru z kamienia. |
||
22 |
22 tysiące Rzymian weszło do doliny, zatrzymując się nad rzeką. W pierwszej linii stanęły [[Auxilia|wojska pomocnicze]], m.in. [[Batawowie]], za nimi pozycję zajęli [[legion]]iści, a na skrzydłach [[jazda rzymska]]. Kiedy Ostoriusz Skapula nakazał swym siłom przeprawę przez rzekę, Rzymianie i Batawowie z pierwszego rzutu pod silnym ostrzałem przeciwnika zaatakowali jego pozycje. Po dotarciu do ściany skalnej przy wykorzystaniu drabin wdzierali się na górę odpierając ataki Brytów. W walce ranny został dowodzący Batawami [[Juliusz Cywilis]]. Równocześnie nastąpił atak głównych sił rzymskich, które tworząc formację [[Testudo (szyk)|„żółwia”]] podeszły pod mur, rozbierając go stopniowo. Następnie wdzierając się z dwóch stron poza fortyfikacje, żołnierze rzymscy w ciężkiej walce wyparli Brytów, zadając im duże straty. Łącznie w starciu zginęło tysiące Brytów, do niewoli dostali się też członkowie rodziny Karatakusa. Jemu samemu udało się jednak ponownie zbiec z pola bitwy i schronić się w górach u miejscowych [[Brygantowie|Brygantów]], których królowa [[Kartimandua]] później wydała go Rzymianom. |
||
== Bibliografia == |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
'''Literatura''' |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Bitwy w I wieku]] |
|||
⚫ | |||
[[en:Battle of Caer Caradoc]] |
|||
[[es:Batalla de Caer Caradoc]] |
|||
[[it:Battaglia di Caer Caradoc]] |
|||
[[no:Slaget ved Caer Caradock]] |
Aktualna wersja na dzień 23:24, 29 lis 2023
Wojny Rzymian z Brytami | |||
Rzeka Severn | |||
Czas |
50 rok n.e. | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo Rzymian | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Walii | |||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii | |||
52°33′11,16″N 2°46′22,01″W/52,553100 -2,772781 |
Bitwa nad rzeką Severn – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 50 naszej ery.
Po roku 43 n.e. stacjonujący we Wroxeter nad rzeką Severn legion rzymski pod wodzą Ostoriusza Skapuli podbił plemię Ganganów w północno-zachodniej Walii, docierając do Morza Irlandzkiego. Głównym celem wodza rzymskiego było schwytanie przywódcy Brytów Karatakusa, który zbiegł do Walii po klęsce w bitwie nad rzeką Medway. Kiedy w roku 50 n.e. Rzymianie podjęli kolejną kampanię przeciw Brytom w Walii, Karatakus zgromadził 30 tysięcy wojowników z celtyckich plemion Ordowików, Deceanglów, Demetów, Kornowów i Sylurów. Jego wojska zajęły pozycje obronne za rzeką Severn, przecinającą dolinę o tej samej nazwie. Teren za rzeką osłonięty zalesionymi zboczami wzgórz przypominał literę U i uniemożliwiał wchodzącym do doliny ucieczkę na boki. Wojownicy celtyccy zajęli stanowiska w lesie, kryjąc się za umocnionymi pozycjami obronnymi w postaci muru z kamienia.
22 tysiące Rzymian weszło do doliny, zatrzymując się nad rzeką. W pierwszej linii stanęły wojska pomocnicze, m.in. Batawowie, za nimi pozycję zajęli legioniści, a na skrzydłach jazda rzymska. Kiedy Ostoriusz Skapula nakazał swym siłom przeprawę przez rzekę, Rzymianie i Batawowie z pierwszego rzutu pod silnym ostrzałem przeciwnika zaatakowali jego pozycje. Po dotarciu do ściany skalnej przy wykorzystaniu drabin wdzierali się na górę odpierając ataki Brytów. W walce ranny został dowodzący Batawami Juliusz Cywilis. Równocześnie nastąpił atak głównych sił rzymskich, które tworząc formację „żółwia” podeszły pod mur, rozbierając go stopniowo. Następnie wdzierając się z dwóch stron poza fortyfikacje, żołnierze rzymscy w ciężkiej walce wyparli Brytów, zadając im duże straty. Łącznie w starciu zginęło tysiące Brytów, do niewoli dostali się też członkowie rodziny Karatakusa. Jemu samemu udało się jednak ponownie zbiec z pola bitwy i schronić się w górach u miejscowych Brygantów, których królowa Kartimandua później wydała go Rzymianom.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stephen Dando-Collins: Machina do zabijania. XIV legion Nerona. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2008