Seventeen Seconds: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
m lit. |
drobne merytoryczne |
||
(Nie pokazano 39 wersji utworzonych przez 28 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Album infobox |
{{Album muzyczny infobox |
||
|rodzaj |
|rodzaj albumu = studyjny |
||
| |
|tytuł = Seventeen Seconds |
||
| |
|okładka = |
||
| |
|wykonawca = [[The Cure]] |
||
|wydany = [[22 kwietnia]] [[1980 w muzyce|1980]] |
|wydany = [[22 kwietnia]] [[1980 w muzyce|1980]] |
||
| |
|nagrywany = |
||
|gatunek = [[post |
|gatunek = [[post-punk]], [[rock gotycki]] |
||
|długość = 35:40 |
|długość = 35:40 |
||
| |
|wytwórnia = [[Fiction Records]] |
||
|producent = [[Mike Hedges]], [[Robert Smith]] |
|producent = [[Mike Hedges]], [[Robert Smith (muzyk)|Robert Smith]] |
||
|oceny = |
|oceny = |
||
* [[AllMusic]] {{ocena|5|3}}<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.allmusic.com/album/seventeen-seconds-mw0000194817 | tytuł = Seventeen Seconds | opublikowany = allmusic.com | język = en | data dostępu = 2012-09-19}}</ref> |
|||
* [[Pitchfork Media]] {{ocena|10|7.5}} [http://www.pitchforkmedia.com/article/record_review/16405/The_Cure_Seventeen_Seconds_Faith_Pornography link] |
|||
* [[Blender (magazyn)|Blender]] {{ocena|5|3}}<ref>{{cytuj stronę|url= http://blender.com/guide/reviews.aspx?id=3479 |tytuł= The Cure: Seventeen Seconds |autor= Douglas Wolk |opublikowany = [[Blender (magazyn)|Blender]]|język= en|data dostępu= 2023-12-14|archiwum = https://web.archive.org/web/20051123005820/http://blender.com/guide/reviews.aspx?id=3479 |zarchiwizowano = 2005-11-23}}</ref> |
|||
⚫ | |||
* [[Entertainment Weekly]] B<ref>{{cytuj stronę|url= https://ew.com/article/2005/04/11/ew-reviews-latest-album-reissues/ |tytuł=EW reviews the latest album reissues |autor= Tom Sinclair |opublikowany = [[Entertainment Weekly]] |język= en |data dostępu= 2023-12-14}}</ref> |
|||
|poprzedni_album = [[Boys Don't Cry]] |
|||
* [[The Guardian]] {{ocena|5|4}}<ref>{{cytuj stronę|url= https://www.theguardian.com/music/2005/may/20/popandrock.shopping14 |tytuł = The Cure, Seventeen Seconds |autor= Adam Sweeting |opublikowany = [[The Guardian]] |język= en |data dostępu= 2023-12-14}}</ref> |
|||
|poprzedni_album_rok = 1980 |
|||
* [[Pitchfork|Pitchfork Media]] 7.5/10<ref name="pitchfork">{{cytuj stronę | url = https://pitchfork.com/reviews/albums/11706-seventeen-seconds-faith-pornography/ | tytuł = Seventeen Seconds, Faith, Pornography | autor = Nitsuh Abebe | data = 2005-05-12 | opublikowany = Pitchfork | język = en | data dostępu = 2012-09-19}}</ref> |
|||
⚫ | |||
* [[The Rolling Stone Album Guide|The New Rolling Stone Album Guide]] {{ocena|5|3.5}}<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Brackett |imię = (red.) Nathan |nazwisko2 = Hoard|imię2 = (red.) Christian |tytuł = The New Rolling Stone Album Guide |url = https://archive.org/details/newrollingstonea00brac/page/204/mode/2up |wydanie = 4 |wydawca = Simon & Schuster |miejsce = New York |data = |rok = 2004 |strony = 205 |id = |isbn = 0-7432-0169-8 |oclc = | lccn = 2004058905 |cytat = |język = en}}</ref> |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
|następny_album_rok = 1981 |
|||
| |
|rok wydania = 1980 |
||
| |
|poprzedni album = [[Boys Don’t Cry (album)|Boys Don’t Cry]] |
||
|rok poprzedniego albumu = 1980 |
|||
⚫ | |||
|rok następnego albumu = 1981 |
|||
⚫ | |||
|data 1. singla = [[8 kwietnia]] [[1980 w muzyce|1980]] |
|||
}} |
}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | Według krytyków, piosenki na ''Seventeen Seconds'' mają niejasne, często niepokojące teksty i „mroczne”, oszczędne, minimalistyczne melodie. Niektórzy recenzenci uważali, że album przedstawia o wiele dojrzalsze The Cure, które bardzo rozwinęło się muzycznie w przeciągu niespełna roku<ref>Kent, Nick. Recenzja ''Seventeen Seconds''. ''NME''. [[26 kwietnia]] [[1980]]</ref>. Płyta ma wiele minimalistycznych cech, m.in. pogłosowy, „daleki” śpiew oraz proste brzmienie instrumentów<ref name="pitchfork" />. [[Robert Smith (muzyk)|Robert Smith]] powiedział, że album został wyprodukowany szybko i z natchnieniem – napisał słowa i muzykę do większości utworów podczas dwóch okazji do tego. Większość muzyki została skomponowana przez Smitha w domu jego rodziców na [[organy Hammonda|organach Hammonda]]. Album sprzedał się stosunkowo dobrze. |
||
⚫ | ''Seventeen Seconds'' przez niektórych krytyków było chwalone, a przez innych zostało cierpko skrytykowane i nazwane „kolekcją [[Ścieżka dźwiękowa|soundtracków]]”. Jeden z recenzentów opisał album jako „smutne Cure, siedzące w zimnych pokojach, patrzące na zegarki”. Mimo zróżnicowanych ocen, w czasopismach pojawiało się wiele długich artykułów o zespole z licznymi zdjęciami [[Robert Smith (muzyk)|Smitha]] bez makijażu, którego jeden z krytyków nazwał „alarmująco przystojnym”. |
||
⚫ | |||
⚫ | Według krytyków, piosenki na ''Seventeen Seconds'' mają niejasne, często niepokojące teksty i |
||
⚫ | |||
⚫ | ''Seventeen Seconds'' przez niektórych krytyków było chwalone, a przez |
||
⚫ | Do zespołu dołączył [[basista]] [[Simon Gallup]] i [[keyboard]]zista [[Matthieu Hartley]]. Gallup zastąpił [[Michael Dempsey|Michaela Dempseya]], którego linie basowe były, według [[Robert Smith (muzyk)|Roberta Smitha]], zbyt „ozdobne” i nie pasowały do dźwięku innych instrumentów. Gra [[Matthieu Hartley|Hartleya]] na [[syntezator]]ze wniosła nowe brzmienie do eterycznego klimatu zespołu, jednak Hartley pokłócił się ze Smithem o złożoność muzyki (Hartley lubił złożone melodie, natomiast Smith wolał pojedyncze nuty). Hartley odszedł z zespołu po wydaniu ''Seventeen Seconds''. |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | Do zespołu dołączył [[basista]] [[Simon Gallup]] i [[keyboard]]zista [[Matthieu Hartley]]. Gallup zastąpił [[Michael Dempsey|Michaela Dempseya]], którego linie basowe były, według [[Robert Smith|Roberta Smitha]], zbyt |
||
⚫ | |||
W 2000 roku magazyn [[Q (magazyn)|Q]] umieścił ''Seventeen Seconds'' na 65. miejscu listy 100 Najlepszych Brytyjskich Albumów wszech czasów. |
W 2000 roku magazyn [[Q (magazyn)|Q]] umieścił ''Seventeen Seconds'' na 65. miejscu listy 100 Najlepszych Brytyjskich Albumów wszech czasów. |
||
==Ponowne wydanie w 2005 roku== |
== Ponowne wydanie w 2005 roku == |
||
Album ''Seventeen Seconds'' został ponownie wydany [[25 kwietnia]] [[2005 w muzyce|2005]] r. w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] ([[26 kwietnia]] w [[ |
Album ''Seventeen Seconds'' został ponownie wydany [[25 kwietnia]] [[2005 w muzyce|2005]] r. w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] ([[26 kwietnia]] w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]]) jako część serii płyt w wersji luksusowej. Nowe wydanie zawiera [[Mastering|zremasterowaną]] wersję płyty na pierwszym dysku oraz [[Demo (muzyka)|dema]] i utwory grane na żywo na drugim dysku. Cztery z tych utworów zostały nagrane przez jednorazowy projekt pod nazwą [[Cult Hero]] – grupę grającą [[rock]] w stylu [[lata 70. XX wieku|lat 70.]] (piosenki Easy Cure), której głównym wokalistą był listonosz [[Robert Smith (muzyk)|Smitha]], Frank Bell. Drugi dysk zawiera inne wersje ([[Demo (muzyka)|dema]] lub wykonania na żywo) wszystkich dziesięciu utworów z pierwszego dysku. Na dysku nie ma żadnych wcześniej niepublikowanych piosenek. |
||
Istnieje również nowe jednopłytowe wydanie. W [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] zostało wydane [[5 września]] [[2005 w muzyce|2005]] roku, a w [[ |
Istnieje również nowe jednopłytowe wydanie. W [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] zostało wydane [[5 września]] [[2005 w muzyce|2005]] roku, a w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] [[4 kwietnia]] [[2006 w muzyce|2006]] roku. Płyta zawiera oryginalny album, ale nie zawiera dodatkowego dysku. Płyta została wydana w standardowej wersji, w opakowaniu typu jewel case, a nie w [[digipak]]u. W niektórych krajach płyta ''Deluxe Edition'' stała się przedmiotem kolekcjonerskim – została wycofana z produkcji, a zastąpiła ją bardziej ekonomiczna jednopłytowa wersja. |
||
==Lista utworów== |
== Lista utworów == |
||
Wszystkie utwory napisane przez [[Robert Smith|Smitha]], [[Simon Gallup|Gallupa]], [[Matthieu Hartley|Hartleya]] i [[Lol Tolhurst|Tolhursta]]. |
Wszystkie utwory napisane przez [[Robert Smith (muzyk)|Smitha]], [[Simon Gallup|Gallupa]], [[Matthieu Hartley|Hartleya]] i [[Lol Tolhurst|Tolhursta]]. |
||
===Oryginalne wydanie z 1980 roku=== |
=== Oryginalne wydanie z 1980 roku === |
||
# |
# „A Reflection” (instrumentalny) – 2:09 |
||
# |
# „Play for Today” – 3:39 |
||
# |
# „Secrets” – 3:20 |
||
# |
# „In Your House” – 4:07 |
||
# |
# „[[Three (piosenka The Cure)|Three]]” – 2:36 |
||
# |
# „The Final Sound” (instrumentalny) – 0:53 |
||
# |
# „[[A Forest]]” – 5:55 |
||
# |
# „M” – 3:03 |
||
# |
# „At Night” – 5:54 |
||
# |
# „Seventeen Seconds” – 4:02 |
||
===Wydanie deluxe z 2005 roku=== |
=== Wydanie deluxe z 2005 roku === |
||
====Pierwszy dysk==== |
==== Pierwszy dysk ==== |
||
;Oryginalny album, jak wyżej |
; Oryginalny album, jak wyżej |
||
====Drugi dysk==== |
==== Drugi dysk ==== |
||
# |
# „[[I'm a Cult Hero]]” ([[Płyta gramofonowa|winylowy]] [[Singel (wydawnictwo muzyczne)|singel]] grupy Cult Hero) – 2:59 |
||
# |
# „[[I Dig You]]” ([[Płyta gramofonowa|winylowy]] [[Singel (wydawnictwo muzyczne)|singel]] grupy Cult Hero) – 3:40 |
||
# |
# „Another Journey by Train” (instrumentalne domowe [[Demo (muzyka)|demo]]) – 3:12 |
||
# |
# „Secrets” (instrumentalne domowe [[Demo (muzyka)|demo]]) – 3:40 |
||
# |
# „Seventeen Seconds” (na żywo) – 3:59 |
||
# |
# „In Your House” (na żywo) – 3:32 |
||
# |
# „Three” (alternatywny studyjny mix) – 2:45 |
||
# |
# „I Dig You” (Cult Hero na żywo) – 3:36 |
||
# |
# „I'm a Cult Hero” (Cult Hero na żywo) – 3:21 |
||
# |
# „M” (na żywo) – 2:56 |
||
# |
# „The Final Sound” (na żywo) – 0:26 |
||
# |
# „A Reflection” (na żywo) – 1:39 |
||
# |
# „Play for Today” (na żywo) – 3:46 |
||
# |
# „At Night” (na żywo) – 5:37 |
||
# |
# „[[A Forest]]” (na żywo) – 6:28 |
||
==Twórcy== |
== Twórcy == |
||
* [[Robert Smith]] |
* [[Robert Smith (muzyk)|Robert Smith]] – [[gitara]], [[śpiew]] |
||
* [[Simon Gallup]] |
* [[Simon Gallup]] – [[gitara basowa]] |
||
* [[Laurence Tolhurst]] |
* [[Laurence Tolhurst]] – [[perkusja]] |
||
* [[Matthieu Hartley]] |
* [[Matthieu Hartley]] – [[instrument klawiszowy|instrumenty klawiszowe]] |
||
* Frank Bell |
* Frank Bell – główny wokalista grupy Cult Hero oraz pierwszego, drugiego, ósmego i dziewiątego utworu z drugiego dysku wydania luksusowego ''Seventeen Seconds'' |
||
==Produkcja== |
== Produkcja == |
||
* Producenci: [[Robert Smith]], [[Mike Hedges]] |
* Producenci: [[Robert Smith (muzyk)|Robert Smith]], [[Mike Hedges]] |
||
* Współproducenci: [[Chris Parry]], [[Simon Gallup]], [[Laurence Tolhurst]] i [[Matthieu Hartley]] |
* Współproducenci: [[Chris Parry]], [[Simon Gallup]], [[Laurence Tolhurst]] i [[Matthieu Hartley]] |
||
* Technicy: [[Mike Hedges]], David Kemp |
* Technicy: [[Mike Hedges]], David Kemp |
||
* Technik pomocniczy: Martyn Webster |
* Technik pomocniczy: Martyn Webster |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
== Linki zewnętrzne == |
|||
* [http://en.wikipedia.org/wiki/File:Seventeen_Seconds.jpg Okładka] |
|||
{{The Cure}} |
{{The Cure}} |
||
[[Kategoria:Albumy The Cure]] |
[[Kategoria:Albumy The Cure]] |
||
[[Kategoria:Albumy |
[[Kategoria:Albumy muzyczne wydane w roku 1980]] |
||
[[Kategoria:Albumy Fiction Records]] |
|||
[[en:Seventeen Seconds]] |
|||
[[es:Seventeen Seconds (álbum)]] |
|||
[[fr:Seventeen Seconds]] |
|||
[[ga:Seventeen Seconds]] |
|||
[[gl:Seventeen Seconds]] |
|||
[[it:Seventeen Seconds]] |
|||
[[nl:Seventeen Seconds]] |
|||
[[pt:Seventeen Seconds]] |
|||
[[fi:Seventeen Seconds]] |
|||
[[sv:Seventeen Seconds]] |
Aktualna wersja na dzień 00:11, 15 gru 2023
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
The Cure | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Gatunek | ||||
Długość |
35:40 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent | ||||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
| ||||
Single z albumu Seventeen Seconds | ||||
|
Seventeen Seconds – drugi album studyjny zespołu The Cure, wydany w kwietniu 1980 roku. Jest to jedyny album The Cure, na którym zagrał Matthieu Hartley.
Historia płyty
[edytuj | edytuj kod]Według krytyków, piosenki na Seventeen Seconds mają niejasne, często niepokojące teksty i „mroczne”, oszczędne, minimalistyczne melodie. Niektórzy recenzenci uważali, że album przedstawia o wiele dojrzalsze The Cure, które bardzo rozwinęło się muzycznie w przeciągu niespełna roku[7]. Płyta ma wiele minimalistycznych cech, m.in. pogłosowy, „daleki” śpiew oraz proste brzmienie instrumentów[5]. Robert Smith powiedział, że album został wyprodukowany szybko i z natchnieniem – napisał słowa i muzykę do większości utworów podczas dwóch okazji do tego. Większość muzyki została skomponowana przez Smitha w domu jego rodziców na organach Hammonda. Album sprzedał się stosunkowo dobrze.
Seventeen Seconds przez niektórych krytyków było chwalone, a przez innych zostało cierpko skrytykowane i nazwane „kolekcją soundtracków”. Jeden z recenzentów opisał album jako „smutne Cure, siedzące w zimnych pokojach, patrzące na zegarki”. Mimo zróżnicowanych ocen, w czasopismach pojawiało się wiele długich artykułów o zespole z licznymi zdjęciami Smitha bez makijażu, którego jeden z krytyków nazwał „alarmująco przystojnym”.
Jest to pierwsza płyta, której okładkę Smith mógł wybrać sam.
Do zespołu dołączył basista Simon Gallup i keyboardzista Matthieu Hartley. Gallup zastąpił Michaela Dempseya, którego linie basowe były, według Roberta Smitha, zbyt „ozdobne” i nie pasowały do dźwięku innych instrumentów. Gra Hartleya na syntezatorze wniosła nowe brzmienie do eterycznego klimatu zespołu, jednak Hartley pokłócił się ze Smithem o złożoność muzyki (Hartley lubił złożone melodie, natomiast Smith wolał pojedyncze nuty). Hartley odszedł z zespołu po wydaniu Seventeen Seconds.
W Wielkiej Brytanii album został wydany razem z płytą Faith jako Happily Ever After dostępne jako album jedno- i dwupłytowy.
W 2000 roku magazyn Q umieścił Seventeen Seconds na 65. miejscu listy 100 Najlepszych Brytyjskich Albumów wszech czasów.
Ponowne wydanie w 2005 roku
[edytuj | edytuj kod]Album Seventeen Seconds został ponownie wydany 25 kwietnia 2005 r. w Wielkiej Brytanii (26 kwietnia w Stanach Zjednoczonych) jako część serii płyt w wersji luksusowej. Nowe wydanie zawiera zremasterowaną wersję płyty na pierwszym dysku oraz dema i utwory grane na żywo na drugim dysku. Cztery z tych utworów zostały nagrane przez jednorazowy projekt pod nazwą Cult Hero – grupę grającą rock w stylu lat 70. (piosenki Easy Cure), której głównym wokalistą był listonosz Smitha, Frank Bell. Drugi dysk zawiera inne wersje (dema lub wykonania na żywo) wszystkich dziesięciu utworów z pierwszego dysku. Na dysku nie ma żadnych wcześniej niepublikowanych piosenek.
Istnieje również nowe jednopłytowe wydanie. W Wielkiej Brytanii zostało wydane 5 września 2005 roku, a w Stanach Zjednoczonych 4 kwietnia 2006 roku. Płyta zawiera oryginalny album, ale nie zawiera dodatkowego dysku. Płyta została wydana w standardowej wersji, w opakowaniu typu jewel case, a nie w digipaku. W niektórych krajach płyta Deluxe Edition stała się przedmiotem kolekcjonerskim – została wycofana z produkcji, a zastąpiła ją bardziej ekonomiczna jednopłytowa wersja.
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]Wszystkie utwory napisane przez Smitha, Gallupa, Hartleya i Tolhursta.
Oryginalne wydanie z 1980 roku
[edytuj | edytuj kod]- „A Reflection” (instrumentalny) – 2:09
- „Play for Today” – 3:39
- „Secrets” – 3:20
- „In Your House” – 4:07
- „Three” – 2:36
- „The Final Sound” (instrumentalny) – 0:53
- „A Forest” – 5:55
- „M” – 3:03
- „At Night” – 5:54
- „Seventeen Seconds” – 4:02
Wydanie deluxe z 2005 roku
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy dysk
[edytuj | edytuj kod]- Oryginalny album, jak wyżej
Drugi dysk
[edytuj | edytuj kod]- „I'm a Cult Hero” (winylowy singel grupy Cult Hero) – 2:59
- „I Dig You” (winylowy singel grupy Cult Hero) – 3:40
- „Another Journey by Train” (instrumentalne domowe demo) – 3:12
- „Secrets” (instrumentalne domowe demo) – 3:40
- „Seventeen Seconds” (na żywo) – 3:59
- „In Your House” (na żywo) – 3:32
- „Three” (alternatywny studyjny mix) – 2:45
- „I Dig You” (Cult Hero na żywo) – 3:36
- „I'm a Cult Hero” (Cult Hero na żywo) – 3:21
- „M” (na żywo) – 2:56
- „The Final Sound” (na żywo) – 0:26
- „A Reflection” (na żywo) – 1:39
- „Play for Today” (na żywo) – 3:46
- „At Night” (na żywo) – 5:37
- „A Forest” (na żywo) – 6:28
Twórcy
[edytuj | edytuj kod]- Robert Smith – gitara, śpiew
- Simon Gallup – gitara basowa
- Laurence Tolhurst – perkusja
- Matthieu Hartley – instrumenty klawiszowe
- Frank Bell – główny wokalista grupy Cult Hero oraz pierwszego, drugiego, ósmego i dziewiątego utworu z drugiego dysku wydania luksusowego Seventeen Seconds
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]- Producenci: Robert Smith, Mike Hedges
- Współproducenci: Chris Parry, Simon Gallup, Laurence Tolhurst i Matthieu Hartley
- Technicy: Mike Hedges, David Kemp
- Technik pomocniczy: Martyn Webster
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Seventeen Seconds. allmusic.com. [dostęp 2012-09-19]. (ang.).
- ↑ Douglas Wolk: The Cure: Seventeen Seconds. Blender. [dostęp 2023-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-23)]. (ang.).
- ↑ Tom Sinclair: EW reviews the latest album reissues. Entertainment Weekly. [dostęp 2023-12-14]. (ang.).
- ↑ Adam Sweeting: The Cure, Seventeen Seconds. The Guardian. [dostęp 2023-12-14]. (ang.).
- ↑ a b Nitsuh Abebe: Seventeen Seconds, Faith, Pornography. Pitchfork, 2005-05-12. [dostęp 2012-09-19]. (ang.).
- ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 205. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
- ↑ Kent, Nick. Recenzja Seventeen Seconds. NME. 26 kwietnia 1980