Sōji Okita

Monolit, który oznacza śmierć na miejscu Soji Okita

Sōji Okita (jap. 沖田総司 Okita Sōji; ur. 1844, zm. 30 maja 1868) – dowódca pierwszej jednostki Shinsengumi, specjalnego oddziału policji w ostatnim okresie shōgunatu Tokugawa, w Japonii.

Postać historyczna

Urodził się jako Harumasa Sōjirō w samurajskiej rodzinie. W wieku dziewięciu lat zaczął treningi w Shieikan Dōjō. Jego nauczycielem był Isami Kondō, mistrz stylu Tennen-rishin-ryū.

Okita okazał się genialnym szermierzem; w wieku 18 lat został nauczycielem kenjutsu. Jego popisową techniką było sandan-zuki ("trójstopniowe pchnięcie") - pchnięcie na szyję oraz lewe i prawe ramię (opisy sugerują, że uderzenia w te trzy punkty były niemal natychmiastowe, ale prawie na pewno jest to ubarwienie prawdy). Obok Hajime Saitō i Shinpachi'ego Nagakury, Okita jest uważany za jednego z najbardziej utalentowanych i najsilniejszych członków Shinsengumi. Był też niemal najmłodszy (młodszy od niego był tylko Heisuke Tōdō).

Okita posiadał słynny miecz nazywany Kikuichi-monji. Zgodnie z legendą przed zabiciem przeciwnika mawiał: "mój Kikuichi-monji jest dziś spragniony".

Okita umarł w młodym wieku z powodu gruźlicy. Mówi się, że jego choroba została wykryta w czasie ”incydentu w gospodzie Ikedaya”, gdy zaczął kaszleć krwią i zemdlał. Niektóre źródła twierdzą jednak, że nabawił się choroby już po tym wydarzeniu. Obie wersje są prawdopodobne, jako że gruźlica może zabić szybko (tygodnie) lub ciągnąć się przez wiele lat. Po wojnie boshin znalazł się w szpitalu dla gruźlików w Edo, gdzie zmarł w wieku 25 lat (jako datę śmierci najczęściej spotyka się 30 maja 1868, choć w niektórych źródłach występuje też 19 czerwca; różnica ma prawdopodobnie związek z przeliczaniem daty z tradycyjnego kalendarza japońskiego).

Postać fikcyjna

Podobnie jak w przypadku innych znaczących członków Shinsengumi, postać Okity często występuje w fikcyjnych opowieściach z okresu bakumatsu (schyłek okresu Edo).

Okita jest przelotnie wspomniany w serii Rurōni Kenshin (manga i anime), której akcja rozgrywa się głównie w okresie Meiji, z epizodami osadzonymi w ostatnim okresie shōgunatu. Był też podstawą do stworzenia postaci Seta Sōjirō, młodego i bardzo zdolnego szermierza, zabijającego bez wahania i bez emocji. Okita jest też jednym z głównych bohaterów w serii Peacemaker Kurogane, dużo swobodniej traktującej historię. Odgrywa ważną rolę w mandze Kaze Hikaru, będącej fikcyjną historią Shinsengumi. W jednym z odcinków anime GS Mikami, Mikami przenika do filmu o okresie bakumatsu i spotyka Okitę, który jest tam przedstawiony jako szalony człowiek myślący tylko o zabijaniu.

W serii "Gintama" Okita pała chęcią zabicia kapitana Hijikata ( w celu objęcia jego stanowiska), jednak jest to przedstawione w bardzo humorystyczny sposób. Jest tam młodym chłopakiem, który napotkał na swojej drodze Kagurę z niezwyciężonego klanu Yato - to jego główna rywalka.

W mandze, anime i telewizji jest najczęściej przedstawiany jako przystojny (niekiedy piękny, a nawet przypominający kobietę) młody mężczyzna.

Jego imienia użyto również w anime i mandze Gintama, gdzie występuje jako dowódca pierwszego oddziału Shinsengumi - Sōgo Okita. Pod swoim imieniem i nazwiskiem występuje w anime Hakuōki Shinsengumi Kitan.

Był także przedstawiony w serii Bakumatsu Kikansetsu Irohanihoheto jako silny wojownik ze zniszczonym przez gruźlicę zdrowiem. W jednej z walk dostaje ataku krwawego kaszlu, który omal nie sprowadził na niego śmierć, ratuje go Akizuki Yojiro, młody Rōnin, którego spotkał w. dojo Niedługo po tym spotkaniu umiera.

W spin-offie z serii Ryu Ga Gotoku (Znanej jako Yakuza w Ameryce i Europie) pod tytułem Ryu Ga Gotoku Ishin!, która nie została wydana poza japonią, postać Okity mocno przypominała postać Goro Majimy z wyglądu i charakteru - Jednookiego, zwariowanego członka Yakuzy (Okazjonalnie szefa firmy budowlanej) z tej serii. Manieryzmy Majimy również przeniosły się do jego postaci tj. Nazywanie Sakamoto Ryoumy "Ryoma-Chan", nawiązując do sposobu w jakim Majima zwracał sie do Kazumy Kiryu, głównego bohatera serii którego manieryzmy zostały przeniesione do Sakamoto.