Przejdź do zawartości

Teatri Kodu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Olos88 (dyskusja | edycje)
Kenraiz (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne, jęz.
Linia 32: Linia 32:
}}
}}


'''Teatri Kodu''' – drewniany budynek przy [[Ulica Lutsu|ulicy Lutsu]] 2 w [[Tartu]] wpisany do Estońskiego rejestru zabytków pod numerem 6941. Od 2010 roku w obiekcie mieści się teatr [[Muzeum Zabawek w Tartu]].
'''Teatri Kodu''' – drewniany budynek przy [[Ulica Lutsu|ulicy Lutsu]] 2 w [[Tartu]] wpisany do estońskiego rejestru zabytków pod numerem 6941. Od 2010 roku w obiekcie mieści się teatr [[Muzeum Zabawek w Tartu]].


== Historia budynku ==
== Historia budynku ==
[[Plik:Elamu Tartus Lutsu 2 6941.jpg|thumb|left|Budynek w 2007 roku, przed renowacją.]]
[[Plik:Elamu Tartus Lutsu 2 6941.jpg|thumb|left|Budynek w 2007 roku, przed renowacją.]]
[[Plik:Teatri Kodu sissepääs, Lutsu 2 Tartus, 20. september 2011.jpg|thumb|left|[[Architektura baroku|Barokowe]] drzwi i portal budynku.]]
[[Plik:Teatri Kodu sissepääs, Lutsu 2 Tartus, 20. september 2011.jpg|thumb|left|[[Architektura baroku|Barokowe]] drzwi i portal budynku.]]
Na terenie posesji przy ulicy Lutsu 2 już na początku XIV wieku istniały drewniane zabudowania. Zostały one jednak w tym stuleciu zastąpione. W stuleciu tym budynek został zburzony, a na jego miejscu wzniesiono 2 domy kamienne. W związku z zamieszkującym w jednym z nich w XVII wieku przewodniczącym sądu [[Lars von Fleming|Larsem von Flemingiem]] nieruchomość była nazywana „Domem prezydenta”. Koniec funkcjonowania budynków wiąże się ze zniszczeniami wywołanymi [[Wielka Wojna Północna|Wielką Wojną Północną]]. Z kamiennych budowli zachowały się jedynie piec i schody, odkryte podczas renowacji w latach 2008–2009<ref>{{Cytuj|url=https://register.muinas.ee/public.php?menuID=monument&action=view&id=6941|tytuł=6941 Elamu Tartus Lutsu 2, 18. saj|praca=Kultuurimälestiste register|język=et}}</ref><ref>{{Cytuj|url=https://www.mm.ee/muuseum-ja-naitused/muuseumi-ajaloost|tytuł=Muuseumi ajaloost|praca=Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu|język=et}}</ref>.
Na terenie posesji przy ulicy Lutsu 2 już na początku XIV wieku istniały drewniane zabudowania. W stuleciu tym budynek został zburzony, a na jego miejscu wzniesiono dwa domy kamienne. Ponieważ jeden z nich był zamieszkany w XVII wieku przez przewodniczącego sądu [[Lars von Fleming|Larsa von Fleminga]] nieruchomość była nazywana „Domem prezydenta”. Budynki zniszczone zostały podczas [[III wojna północna|Wielkiej Wojny Północnej]] zachowały się jedynie piec i schody, odkryte podczas renowacji w latach 2008–2009<ref>{{Cytuj|url=https://register.muinas.ee/public.php?menuID=monument&action=view&id=6941|tytuł=6941 Elamu Tartus Lutsu 2, 18. saj|praca=Kultuurimälestiste register|język=et}}</ref><ref>{{Cytuj|url=https://www.mm.ee/muuseum-ja-naitused/muuseumi-ajaloost|tytuł=Muuseumi ajaloost|praca=Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu|język=et}}</ref>.


Budowa nowego domu została zainicjowana po uregulowaniu kwestii własnościowych gruntu, rozpoczęła się w roku 1755 i trwała do 1758. Należał on do [[architektura baroku|barokowego stylu architektonicznego]], zachowały się szczególnie barokowy portal i drzwi. Pierwszym jego właścicielem był pastor Tobias Plasching. Budynek kilkakrotnie zmieniał właściciela. Między latami 1914 a 1938 został otynkowany. W okresie komunizmu wykorzystywany był on między innymi przez szkołę sportową, w związku z tym przeszedł remont w latach 60-tych. Po upadku tego systemu Lutsu 2 było ośrodkiem subkultury {{link-interwiki|Q=12362871|Genialistide Klubi}}<ref>{{Cytuj|url=https://register.muinas.ee/public.php?menuID=monument&action=view&id=6941|tytuł=6941 Elamu Tartus Lutsu 2, 18. saj|praca=Kultuurimälestiste register|język=et}}</ref><ref>{{Cytuj|url=https://www.mm.ee/muuseum-ja-naitused/muuseumi-ajaloost|tytuł=Muuseumi ajaloost|praca=Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu|język=et}}</ref>.
Budowa nowego domu została zainicjowana po uregulowaniu kwestii własnościowych gruntu rozpoczęła się w roku 1755 i trwała do 1758. Budynek reprezentował [[architektura baroku|barokowy styl architektoniczny]] (do dziś zachowały się barokowy portal i drzwi). Pierwszym jego właścicielem był pastor Tobias Plasching. Budynek kilkakrotnie zmieniał właściciela. Między latami 1914 a 1938 został otynkowany. W okresie komunizmu wykorzystywany był on między innymi przez szkołę sportową i przeszedł remont w latach 60-tych. Po upadku komunizmu Lutsu 2 było ośrodkiem subkultury {{link-interwiki|Q=12362871|Genialistide Klubi}}<ref>{{Cytuj|url=https://register.muinas.ee/public.php?menuID=monument&action=view&id=6941|tytuł=6941 Elamu Tartus Lutsu 2, 18. saj|praca=Kultuurimälestiste register|język=et}}</ref><ref>{{Cytuj|url=https://www.mm.ee/muuseum-ja-naitused/muuseumi-ajaloost|tytuł=Muuseumi ajaloost|praca=Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu|język=et}}</ref>.


Budynek został wyremontowany w latach 2008–2010, po czym przekazano go [[Muzeum Zabawek w Tartu]]. W ramach muzeum pełni funkcję teatru<ref>{{Cytuj|url=https://www.mm.ee/muuseum-ja-naitused/muuseumi-ajaloost|tytuł=Muuseumi ajaloost|praca=Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu|język=et}}</ref>.
Budynek został wyremontowany w latach 2008–2010, po czym przekazano go [[Muzeum Zabawek w Tartu]]. W ramach muzeum pełni funkcję teatru<ref>{{Cytuj|url=https://www.mm.ee/muuseum-ja-naitused/muuseumi-ajaloost|tytuł=Muuseumi ajaloost|praca=Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu|język=et}}</ref>.


Budynek jest jedną z 10 nasjtarszych zachowanych budowli w Tartu<ref>{{Cytuj|url=https://register.muinas.ee/public.php?menuID=monument&action=view&id=6941|tytuł=6941 Elamu Tartus Lutsu 2, 18. saj|praca=Kultuurimälestiste register|język=et}}</ref>.
Budynek jest jedną z 10 najstarszych zachowanych budowli w Tartu<ref>{{Cytuj|url=https://register.muinas.ee/public.php?menuID=monument&action=view&id=6941|tytuł=6941 Elamu Tartus Lutsu 2, 18. saj|praca=Kultuurimälestiste register|język=et}}</ref>.


== Sztuki ==
== Sztuki ==

Wersja z 09:05, 3 wrz 2020

Teatri Kodu
Zabytek: nr rej. 6941 Kultuurimälestiste register
Ilustracja
Budynek teatru w 2011 roku.
Państwo

 Estonia

Miejscowość

Tartu

Adres

ul. Lutsu 2

Typ budynku

budynek drewniany

Styl architektoniczny

barok

Rozpoczęcie budowy

1755

Ukończenie budowy

1758

Ważniejsze przebudowy

lata 60-te, 2008–2010

Pierwszy właściciel

Tobias Plasching

Kolejni właściciele

różni

Obecny właściciel

Muzeum Zabawek w Tartu

Położenie na mapie Estonii
Mapa konturowa Estonii, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Teatri Kodu”
Położenie na mapie prowincji Tartu
Mapa konturowa prowincji Tartu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Teatri Kodu”
Ziemia58°22′55″N 26°43′03″E/58,381944 26,717500
Strona internetowa

Teatri Kodu – drewniany budynek przy ulicy Lutsu 2 w Tartu wpisany do estońskiego rejestru zabytków pod numerem 6941. Od 2010 roku w obiekcie mieści się teatr Muzeum Zabawek w Tartu.

Historia budynku

Budynek w 2007 roku, przed renowacją.
Barokowe drzwi i portal budynku.

Na terenie posesji przy ulicy Lutsu 2 już na początku XIV wieku istniały drewniane zabudowania. W stuleciu tym budynek został zburzony, a na jego miejscu wzniesiono dwa domy kamienne. Ponieważ jeden z nich był zamieszkany w XVII wieku przez przewodniczącego sądu Larsa von Fleminga nieruchomość była nazywana „Domem prezydenta”. Budynki zniszczone zostały podczas Wielkiej Wojny Północnej – zachowały się jedynie piec i schody, odkryte podczas renowacji w latach 2008–2009[1][2].

Budowa nowego domu została zainicjowana po uregulowaniu kwestii własnościowych gruntu – rozpoczęła się w roku 1755 i trwała do 1758. Budynek reprezentował barokowy styl architektoniczny (do dziś zachowały się barokowy portal i drzwi). Pierwszym jego właścicielem był pastor Tobias Plasching. Budynek kilkakrotnie zmieniał właściciela. Między latami 1914 a 1938 został otynkowany. W okresie komunizmu wykorzystywany był on między innymi przez szkołę sportową i przeszedł remont w latach 60-tych. Po upadku komunizmu Lutsu 2 było ośrodkiem subkultury Genialistide Klubi(inne języki)[3][4].

Budynek został wyremontowany w latach 2008–2010, po czym przekazano go Muzeum Zabawek w Tartu. W ramach muzeum pełni funkcję teatru[5].

Budynek jest jedną z 10 najstarszych zachowanych budowli w Tartu[6].

Sztuki

W teatrze były wystawiane następujące sztuki własne:

Przypisy

Bibliografia