Przejdź do zawartości

Teotihuacán: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
PBbot (dyskusja | edycje)
Boty
364 408 edycji
m ortografia: „mimo że”
Linia 13: Linia 13:
|zagrożenie =
|zagrożenie =
|kod mapy = Meksyk (stan)
|kod mapy = Meksyk (stan)
|współrzędne = 19°41'33.0"N 98°50'38.0"W
|współrzędne = 19°41′33.0″N 98°50′38.0″W
|commons = category:Teotihuacán
|commons = category:Teotihuacán
}}
}}
'''Teotihuacán''', '''Teotihuacan''' [{{IPA|teoːtiː'wakaːn}}] – stanowisko archeologiczne położone na centralnym płaskowyżu, na północny wschód od miasta [[Meksyk (miasto)|Meksyk]]. Nazwa stanowiska pochodzi z [[język nahuatl|języka nahuatl]] i można ją przetłumaczyć jako: ''miejsce, w którym ludzie stają się bogami''. Równocześnie jest to nazwa kultury, której wpływ na inne ludy [[Mezoameryka|Mezoameryki]] był przemożny.
'''Teotihuacán''', '''Teotihuacan''' [{{IPA|teoːtiː'wakaːn}}] – stanowisko archeologiczne położone na centralnym płaskowyżu, na północny wschód od miasta [[Meksyk (miasto)|Meksyk]]. Nazwa stanowiska pochodzi z [[język nahuatl|języka nahuatl]] i można ją przetłumaczyć jako: ''miejsce, w którym ludzie stają się bogami''. Równocześnie jest to nazwa kultury, której wpływ na inne ludy [[Mezoameryka|Mezoameryki]] był przemożny.


Miasto zostało nazwane przez [[Aztekowie|Azteków]] „Teotihuacán”, czyli ''miejscem, z którego pochodzą bogowie''; ''miejscem, gdzie rodzą się bogowie'' lub ''miejscem, w którym ludzie stają się bogami''. Nastąpiło to ok. 500 lat po jego upadku<ref name=Faron>Renata Faron-Bartels: ''Ludzie i bogowie Ameryki Środkowej'', Ossolineum, Wrocław 2009</ref>.
Miasto zostało nazwane przez [[Aztekowie|Azteków]] „Teotihuacán”, czyli ''miejscem, z którego pochodzą bogowie''; ''miejscem, gdzie rodzą się bogowie'' lub ''miejscem, w którym ludzie stają się bogami''. Nastąpiło to ok. 500 lat po jego upadku<ref name=Faron>Renata Faron-Bartels: ''Ludzie i bogowie Ameryki Środkowej'', Ossolineum, Wrocław 2009.</ref>.


== Historia ==
== Historia ==
Według legend zostało ono zbudowane przez olbrzymów, zwanych quinametin, którzy mieli żyć przed pojawieniem się ludzi i zostali zniszczeni przez wielką katastrofę. Na terenie płaskowyżu, od II w. p.n.e. do II w. n.e. powstało wielkie prekolumbijskie centrum religijne związane z kulturą ludów Mezoameryki. Wokół centrum ceremonialnego i religijnego istniało miasto, którego największy rozkwit przypada na IV–VII w. Jego część mieszkalna została zaplanowana na prostokątnej siatce ulic. Przeprowadzono regulację rzeki San Juan, zbudowano zbiorniki wody deszczowej. W kompleksie miejskim powstały place targowe, spichlerze, teatry i boiska do gry w [[ullamaliztli|pelotę]]. Plan urbanistyczny miasta miał układ dwuosiowy. Jedna z osi była w kierunku północ – południe i miała nazwę ''Aleja Zmarłych'', druga oś ciągnęła się ze wschodu na zachód. Według współczesnych szacunków liczba mieszkańców określana jest na ok. 200 tys. Do IX w. wpływy centrum obejmowały całą centralną część [[Wyżyna Meksykańska|Wyżyny Meksykańskiej]].
Według legend zostało ono zbudowane przez olbrzymów, zwanych quinametin, którzy mieli żyć przed pojawieniem się ludzi i zostali zniszczeni przez wielką katastrofę. Na terenie płaskowyżu, od II w. p.n.e. do II w. n.e. powstało wielkie prekolumbijskie centrum religijne związane z kulturą ludów Mezoameryki. Wokół centrum ceremonialnego i religijnego istniało miasto, którego największy rozkwit przypada na IV–VII w. Jego część mieszkalna została zaplanowana na prostokątnej siatce ulic. Przeprowadzono regulację rzeki San Juan, zbudowano zbiorniki wody deszczowej. W kompleksie miejskim powstały place targowe, spichlerze, teatry i boiska do gry w [[ullamaliztli|pelotę]]. Plan urbanistyczny miasta miał układ dwuosiowy. Jedna z osi była w kierunku północ – południe i miała nazwę ''Aleja Zmarłych'', druga oś ciągnęła się ze wschodu na zachód. Według współczesnych szacunków liczba mieszkańców określana jest na ok. 200 tys. Do IX w. wpływy centrum obejmowały całą centralną część [[Wyżyna Meksykańska|Wyżyny Meksykańskiej]].


To święte miasto było celem pielgrzymek wielu plemion żyjących w Mezoameryce. Według mitów indiańskich tu powstał świat, nastąpiło oddzielenie światła od ciemności, powstało słońce i księżyc. Najprawdopodobniej w Teotihuacan powstał system religijny przyjęty później przez inne plemiona, tu kapłani opracowali [[kalendarz aztecki|kalendarz]], według którego liczono czas.
To święte miasto było celem pielgrzymek wielu plemion żyjących w Mezoameryce. Według mitów indiańskich tu powstał świat, nastąpiło oddzielenie światła od ciemności, powstało słońce i księżyc. Najprawdopodobniej w Teotihuacan powstał system religijny przyjęty później przez inne plemiona, tu kapłani opracowali [[kalendarz aztecki|kalendarz]], według którego liczono czas.


Kultura Teotihuacán została podzielona na cztery okresy archeologiczne<ref>G. C. Vaillant: ''Aztekowie z Meksyku'', PWN, Warszawa 1965</ref>:
Kultura Teotihuacán została podzielona na cztery okresy archeologiczne<ref>G. C. Vaillant: ''Aztekowie z Meksyku'', PWN, Warszawa 1965.</ref>:
* Teotihuacán I Tzacualli (600–200 r. p.n.e.) – okres kultury będącej pod wpływem ośrodków [[Cholula|Choluli]], [[El Tapalcate]], [[Calchicomula]]. W I wieku p.n.e. największe znaczenie osiągnęły [[Cuicuilco]] i Teotihuacán zbudowane na przeciwnych brzegach jeziora [[Texcoco (jezioro)|Texcoco]]. Pojawiła się ceramika o charakterystycznej polichromii negatywnej, okres wznoszenia pierwszych piramid i zasiedlenia [[Oztoyahualco]]. Jedynym bogiem znanym z tego okresu jest bóg deszczu, pierwowzór późniejszego [[Tlaloc|Tlaloka]].
* Teotihuacán I Tzacualli (600–200 r. p.n.e.) – okres kultury będącej pod wpływem ośrodków [[Cholula|Choluli]], [[El Tapalcate]], [[Calchicomula]]. W I wieku p.n.e. największe znaczenie osiągnęły [[Cuicuilco]] i Teotihuacán zbudowane na przeciwnych brzegach jeziora [[Texcoco (jezioro)|Texcoco]]. Pojawiła się ceramika o charakterystycznej polichromii negatywnej, okres wznoszenia pierwszych piramid i zasiedlenia [[Oztoyahualco]]. Jedynym bogiem znanym z tego okresu jest bóg deszczu, pierwowzór późniejszego [[Tlaloc|Tlaloka]].
* Teotihuacán II Miccaotli (od 200 r. p.n.e. do 250 r. n.e.) – okres którego centrum było Azcapotzalco i jego wpływy sięgały m.in. do Choluli i Morelos. W okresie tym rozwinęły się ośrodki w [[Tres Zapotes]], [[Monte Alban|Monte Alban II-III]], [[El Tajin]]. Powstały freski w [[Superpuestos]], rozwinął się kult Tlaloka i powstała świątynia [[Quetzalcoatl]]a.
* Teotihuacán II Miccaotli (od 200 r. p.n.e. do 250 r. n.e.) – okres którego centrum było Azcapotzalco i jego wpływy sięgały m.in. do Choluli i Morelos. W okresie tym rozwinęły się ośrodki w [[Tres Zapotes]], [[Monte Albán|Monte Alban II-III]], [[El Tajín|El Tajin]]. Powstały freski w [[Superpuestos]], rozwinął się kult Tlaloka i powstała świątynia [[Quetzalcoatl]]a.
* Teotihuacán III Tlamilolpa-Xolalpan (250–650 r.) – okres rozkwitu i supremacji Teotihuacánu nad całą Doliną Meksykańską, handlu z ośrodkami na całym obszarze Mezoameryki, być może wypraw zdobywczych na ziemiach [[Majowie|Majów]].
* Teotihuacán III Tlamilolpa-Xolalpan (250–650 r.) – okres rozkwitu i supremacji Teotihuacánu nad całą Doliną Meksykańską, handlu z ośrodkami na całym obszarze Mezoameryki, być może wypraw zdobywczych na ziemiach [[Majowie|Majów]].
* Teotihuacán III Ahuizolta-Amantla (650–900 r.) – okres rozwoju świadomości religijnej, wzrost znaczenia bóstw i rytuałów składania ofiar z ludzi. Powolny upadek miasta i zastąpienie kultury Teotihuacán [[sztuka Tolteków|kulturą toltecką]] i przeniesienie głównych ośrodków religijnych do [[Tula]].
* Teotihuacán III Ahuizolta-Amantla (650–900 r.) – okres rozwoju świadomości religijnej, wzrost znaczenia bóstw i rytuałów składania ofiar z ludzi. Powolny upadek miasta i zastąpienie kultury Teotihuacán [[sztuka Tolteków|kulturą toltecką]] i przeniesienie głównych ośrodków religijnych do [[Tula]].


Kultura Teotihuacán oddziaływała w sensie kulturowym i religijnym na całą Mezoamerykę, aż do dzisiejszej [[Gwatemala|Gwatemali]]. Niektórzy naukowcy twierdzą, że mieszkańcy Teotihuacán wysyłali ekspedycje wojskowe dla podboju innych plemion, inni zaś, że ich wpływ był pokojowy – poprzez kontakty handlowe i eksport idei. W miastach [[Zapotekowie|Zapoteków]], [[Totonakowie|Totonaków]] i [[Majowie|Majów]] znaleziono siedziby przedstawicieli Teotihuacánu – kupców lub przedstawicieli elit<ref name=Faron/>.
Kultura Teotihuacán oddziaływała w sensie kulturowym i religijnym na całą Mezoamerykę, aż do dzisiejszej [[Gwatemala|Gwatemali]]. Niektórzy naukowcy twierdzą, że mieszkańcy Teotihuacán wysyłali ekspedycje wojskowe dla podboju innych plemion, inni zaś, że ich wpływ był pokojowy – poprzez kontakty handlowe i eksport idei. W miastach [[Zapotekowie|Zapoteków]], [[Totonakowie|Totonaków]] i [[Majowie|Majów]] znaleziono siedziby przedstawicieli Teotihuacánu – kupców lub przedstawicieli elit<ref name=Faron />.


Z drugiej strony niektóre zwyczaje mieszkańców Teotihuacánu pozostały na zawsze związane tylko z tym miejscem. Na przykład jedynie tu chowano zmarłych w pozycji zgiętej pod posadzkami domów<ref name=Faron/>.
Z drugiej strony niektóre zwyczaje mieszkańców Teotihuacánu pozostały na zawsze związane tylko z tym miejscem. Na przykład jedynie tu chowano zmarłych w pozycji zgiętej pod posadzkami domów<ref name=Faron />.


Bogactwo Teotihuacán wzięło się prawdopodobnie z eksploatacji [[złoże mineralne|złóż]] [[obsydian]]u w pobliskiej miejscowości [[Pachuca]] oraz [[Otumba]]. Mimo że Otumba było położone ok. 15&nbsp;km od Teotihuacán, jego mieszkańcy woleli sprowadzać obsydian z Pachuca, odległego o ok. 50&nbsp;km<ref>Justyna Olko: ''Meksyk przed konkwistą'', PIW, Warszawa 2010, s. 56-57</ref>.
Bogactwo Teotihuacán wzięło się prawdopodobnie z eksploatacji [[złoże mineralne|złóż]] [[obsydian]]u w pobliskiej miejscowości [[Pachuca]] oraz [[Otumba]]. Mimo że Otumba było położone ok. 15&nbsp;km od Teotihuacán, jego mieszkańcy woleli sprowadzać obsydian z Pachuca, odległego o ok. 50&nbsp;km<ref>Justyna Olko: ''Meksyk przed konkwistą'', PIW, Warszawa 2010, s. 56–57.</ref>.


Obsydian był przerabiany na narzędzia, uważane za luksusowe. Były to ostrza noży, groty strzał, czy ozdoby. Rzemieślnicy różnych profesji zamieszkiwali osobne dzielnice, podobnie jak w [[średniowiecze|średniowiecznej]] [[Europa|Europie]]. Były one rozmieszczone wokół centrum ceremonialno-świątynnego, zamieszkanego przez elity władzy – kapłanów, kupców, wojowników. W dzielnicach rzemieślniczych znaleziono warsztaty ceramiczne, tkackie, obróbki obsydianu, a nawet świątynie poświęcone bogom opiekującym się danym rzemiosłem. Często mieszkali tam ludzie z innych regionów, utrzymujących kontakty z Teotihuacánem. Na peryferiach mieszkali chłopi<ref name=Faron/><ref>Justyna Olko: ''Meksyk przed konkwistą'', PIW, Warszawa 2010, s. 57</ref>.
Obsydian był przerabiany na narzędzia, uważane za luksusowe. Były to ostrza noży, groty strzał, czy ozdoby. Rzemieślnicy różnych profesji zamieszkiwali osobne dzielnice, podobnie jak w [[średniowiecze|średniowiecznej]] [[Europa|Europie]]. Były one rozmieszczone wokół centrum ceremonialno-świątynnego, zamieszkanego przez elity władzy – kapłanów, kupców, wojowników. W dzielnicach rzemieślniczych znaleziono warsztaty ceramiczne, tkackie, obróbki obsydianu, a nawet świątynie poświęcone bogom opiekującym się danym rzemiosłem. Często mieszkali tam ludzie z innych regionów, utrzymujących kontakty z Teotihuacánem. Na peryferiach mieszkali chłopi<ref name=Faron /><ref>Justyna Olko: ''Meksyk przed konkwistą'', PIW, Warszawa 2010, s. 57.</ref>.


Z innych rejonów Mezoameryki sprowadzano [[kakao]], [[kauczuk]], muszle morskie, barwne pióra ptaków tropikalnych, przede wszystkim [[kwezal herbowy|quetzala]] i [[papugowe|papug]] oraz futra i to pochodzące zarówno z południowego wschodu – z Gwatemali, jak i z północy – z południowych [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]<ref name=Faron/>.
Z innych rejonów Mezoameryki sprowadzano [[kakao]], [[kauczuk]], muszle morskie, barwne pióra ptaków tropikalnych, przede wszystkim [[kwezal herbowy|quetzala]] i [[papugowe|papug]] oraz futra i to pochodzące zarówno z południowego wschodu – z Gwatemali, jak i z północy – z południowych [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]<ref name=Faron />.


Dodatkowym źródłem bogactwa były pielgrzymki z wielu rejonów do centrum ceremonialnego i religijnego<ref name=Faron/>.
Dodatkowym źródłem bogactwa były pielgrzymki z wielu rejonów do centrum ceremonialnego i religijnego<ref name=Faron />.


W okresie rozkwitu nie było w Kotlinie Meksykańskiej miasta, które mogłoby konkurować z Teotihuacánem. On sam zaś kontrolował wiele miast, np. El Tajin, [[Copan]], [[Altun Ha]], [[Tikal]], [[Kaminaljujú]] i wiele mniejszych ośrodków rozrzuconych nad Zatoką Meksykańską, na [[półwysep|półwyspie]] [[Jukatan (półwysep)|Jukatan]], aż po dzisiejszy [[Honduras]] i [[Belize]]<ref name=Faron/>.
W okresie rozkwitu nie było w Kotlinie Meksykańskiej miasta, które mogłoby konkurować z Teotihuacánem. On sam zaś kontrolował wiele miast, np. El Tajin, [[Copan]], [[Altun Ha]], [[Tikál]], [[Kaminaljujú]] i wiele mniejszych ośrodków rozrzuconych nad Zatoką Meksykańską, na [[półwysep|półwyspie]] [[Jukatan (półwysep)|Jukatan]], aż po dzisiejszy [[Honduras]] i [[Belize]]<ref name=Faron />.


Podczas gdy w innych ośrodkach wiele przedstawień malarskich czy rzeźbiarskich dotyczyło królów, dynastii i wojen, sztuka Teotihuacánu była poświęcona wyłącznie religii. Z kolej skąpa ilość napisów, i to wyłącznie kalendarzowych, nie pozwala nam nazwać przedstawianych bogów. Można ich było zidentyfikować jedynie przez porównanie do przedstawień azteckich<ref name=Faron/>.
Podczas gdy w innych ośrodkach wiele przedstawień malarskich czy rzeźbiarskich dotyczyło królów, dynastii i wojen, sztuka Teotihuacánu była poświęcona wyłącznie religii. Z kolej skąpa ilość napisów, i to wyłącznie kalendarzowych, nie pozwala nam nazwać przedstawianych bogów. Można ich było zidentyfikować jedynie przez porównanie do przedstawień azteckich<ref name=Faron />.


Nie wiemy natomiast nic o ludziach zamieszkujących to wielkie centrum, skąd pochodzili, jakim mówili językiem i co się z nimi stało. Wiele lat później Totonakowie znad [[Zatoka Meksykańska|Zatoki Meksykańskiej]] mówili, że to ich przodkowie byli założycielami Teotihuacán, ale nie da się tego potwierdzić. Aztekowie również twierdzili, że ich przodkowie wywodzą się z Teotihuacánu<ref name=Faron/>.
Nie wiemy natomiast nic o ludziach zamieszkujących to wielkie centrum, skąd pochodzili, jakim mówili językiem i co się z nimi stało. Wiele lat później Totonakowie znad [[Zatoka Meksykańska|Zatoki Meksykańskiej]] mówili, że to ich przodkowie byli założycielami Teotihuacán, ale nie da się tego potwierdzić. Aztekowie również twierdzili, że ich przodkowie wywodzą się z Teotihuacánu<ref name=Faron />.


W VII w. centrum Teotihuacánu zostało częściowo zniszczone podczas pożaru. Dzielnice rzemieślnicze nie uległy zniszczeniu. Po pożarze miasto nie wróciło do dawnej świetności. Wyroby rzemieślnicze były coraz gorszej jakości. Stopniowo opuszczane poddało się kolejnym napaściom koczowniczych plemion północy. Prawdopodobnie zostało zajęte przez [[Toltekowie|Tolteków]], a później [[Chichimekowie|Chichimeków]]. W X w. zostało opuszczone. Za spadkobierców kultury Teotihuacanu uważa się [[sztuka Tolteków|Tolteków]] oraz [[sztuka Azteków|Azteków]].
W VII w. centrum Teotihuacánu zostało częściowo zniszczone podczas pożaru. Dzielnice rzemieślnicze nie uległy zniszczeniu. Po pożarze miasto nie wróciło do dawnej świetności. Wyroby rzemieślnicze były coraz gorszej jakości. Stopniowo opuszczane poddało się kolejnym napaściom koczowniczych plemion północy. Prawdopodobnie zostało zajęte przez [[Toltekowie|Tolteków]], a później [[Chichimekowie|Chichimeków]]. W X w. zostało opuszczone. Za spadkobierców kultury Teotihuacanu uważa się [[sztuka Tolteków|Tolteków]] oraz [[sztuka Azteków|Azteków]].
Linia 58: Linia 58:
Budowle wzniesione na terenie Teotihuacanu powstały bez użycia metalowych narzędzi, podobnie jak wszystkich ludów prekolumbijskich. Centrum kultowe zostało zbudowane wzdłuż ''Alei Zmarłych''. Aleja o szerokości ok. 40,0 m i długości ponad 2,0&nbsp;km ciągnęła się od '''[[Piramida Księżyca|Piramidy Księżyca]]''' aż do '''Cytadeli'''. Wzdłuż niej usytuowano wiele świątyń oraz Piramidę Słońca – największą budowlę w Teotihuacán i drugą co do wielkości piramidę w Mezoameryce. Dwie piramidy: '''[[Piramida Słońca]]''' o długości podstawy 225,0 × 207,0 m i wysokość 65,0 m oraz Piramida Księżyca (150,0&nbsp;×&nbsp;120,0&nbsp;× 43,0 m) to najstarsze budowle tego kompleksu. Konstrukcje schodkowych piramid w stylu ''[[talud-tablero]]'' zbudowane są z kolejnych tarasów stawianych na skarpach. Do budowy użyto wysuszonych na słońcu [[cegła suszona|cegieł adobe]] i ziemi, po ukształtowaniu budowli obłożono jej ściany płytami kamiennymi, podobnie jak w piramidach [[Olmekowie|Olmeków]]. Połączone płaszczyzny skośne i poziome ozdobione są rzeźbami. Powierzchnia piramidy była pokryta grubą warstwą [[stiuk]] i pomalowana na czerwono. Na najwyższym tarasie zbudowano świątynię, z której zachowały się tylko ruiny. Do piramidy prowadzą strome i wysokie stopnie. U podnóża budowli zachowały się ruiny pomieszczeń kapłańskich. Taki sposób budowania i zdobienia piramid został przyjęty przez inne plemiona Mezoameryki. W 1971 r., podczas prowadzonych prac badawczych, odkryto pod Piramidą Słońca tunel i komory. W 1998 r. na piątym poziomie Piramidy Księżyca znaleziono szczątki trzech osób. Planowane jest wykonanie badań Piramidy Słońca przy użyciu nowoczesnej aparatury – detektora [[mion]]ów (cząstek elementarnych powstających na skutek promieniowania kosmicznego). Badania – które rozpoczęły się w lipcu 2008 r. – mają odpowiedzieć, czy we wnętrzu piramidy znajdują się wolne przestrzenie (komory grobowe).
Budowle wzniesione na terenie Teotihuacanu powstały bez użycia metalowych narzędzi, podobnie jak wszystkich ludów prekolumbijskich. Centrum kultowe zostało zbudowane wzdłuż ''Alei Zmarłych''. Aleja o szerokości ok. 40,0 m i długości ponad 2,0&nbsp;km ciągnęła się od '''[[Piramida Księżyca|Piramidy Księżyca]]''' aż do '''Cytadeli'''. Wzdłuż niej usytuowano wiele świątyń oraz Piramidę Słońca – największą budowlę w Teotihuacán i drugą co do wielkości piramidę w Mezoameryce. Dwie piramidy: '''[[Piramida Słońca]]''' o długości podstawy 225,0 × 207,0 m i wysokość 65,0 m oraz Piramida Księżyca (150,0&nbsp;×&nbsp;120,0&nbsp;× 43,0 m) to najstarsze budowle tego kompleksu. Konstrukcje schodkowych piramid w stylu ''[[talud-tablero]]'' zbudowane są z kolejnych tarasów stawianych na skarpach. Do budowy użyto wysuszonych na słońcu [[cegła suszona|cegieł adobe]] i ziemi, po ukształtowaniu budowli obłożono jej ściany płytami kamiennymi, podobnie jak w piramidach [[Olmekowie|Olmeków]]. Połączone płaszczyzny skośne i poziome ozdobione są rzeźbami. Powierzchnia piramidy była pokryta grubą warstwą [[stiuk]] i pomalowana na czerwono. Na najwyższym tarasie zbudowano świątynię, z której zachowały się tylko ruiny. Do piramidy prowadzą strome i wysokie stopnie. U podnóża budowli zachowały się ruiny pomieszczeń kapłańskich. Taki sposób budowania i zdobienia piramid został przyjęty przez inne plemiona Mezoameryki. W 1971 r., podczas prowadzonych prac badawczych, odkryto pod Piramidą Słońca tunel i komory. W 1998 r. na piątym poziomie Piramidy Księżyca znaleziono szczątki trzech osób. Planowane jest wykonanie badań Piramidy Słońca przy użyciu nowoczesnej aparatury – detektora [[mion]]ów (cząstek elementarnych powstających na skutek promieniowania kosmicznego). Badania – które rozpoczęły się w lipcu 2008 r. – mają odpowiedzieć, czy we wnętrzu piramidy znajdują się wolne przestrzenie (komory grobowe).


Badania prowadzone w obrębie Piramidy Słońca odkryły podziemną jaskinię i jezioro w kształcie liścia koniczyny. Nie wiemy, czemu mogło służyć. Być może miało ono symbolizować mityczne praźródło, związane z początkami miasta<ref name=Faron/><ref>Justyna Olko: ''Meksyk przed konkwistą'', PIW, Warszawa 2010, s. 51-52</ref>.
Badania prowadzone w obrębie Piramidy Słońca odkryły podziemną jaskinię i jezioro w kształcie liścia koniczyny. Nie wiemy, czemu mogło służyć. Być może miało ono symbolizować mityczne praźródło, związane z początkami miasta<ref name=Faron /><ref>Justyna Olko: ''Meksyk przed konkwistą'', PIW, Warszawa 2010, s. 51–52.</ref>.


Wzdłuż ''Alei Zmarłych'' powstało wiele świątyń i kompleksów ceremonialnych, jak w żadnym innym mieście Mezoameryki<ref name=Faron/>.
Wzdłuż ''Alei Zmarłych'' powstało wiele świątyń i kompleksów ceremonialnych, jak w żadnym innym mieście Mezoameryki<ref name=Faron />.


Cytadela (nazwa nadana przez konkwistadorów) zbudowana przy końcu Alei Zmarłych to czworokątny plac otoczony 15 świątyniami. Na nim umieszczono też platformę z centralnym ołtarzem. Do najciekawszych obiektów kompleksu należy '''[[Świątynia Quetzalcoatla]]''' (Pierzastego Węża). Świątynia zbudowana jest w formie piramidy. Jej ściany ozdobione są licznymi rzeźbami wyobrażającymi głowy bogów Quetzalcoatla i [[Tlaloc]]a (boga deszczu).
Cytadela (nazwa nadana przez konkwistadorów) zbudowana przy końcu Alei Zmarłych to czworokątny plac otoczony 15 świątyniami. Na nim umieszczono też platformę z centralnym ołtarzem. Do najciekawszych obiektów kompleksu należy '''[[Świątynia Quetzalcoatla]]''' (Pierzastego Węża). Świątynia zbudowana jest w formie piramidy. Jej ściany ozdobione są licznymi rzeźbami wyobrażającymi głowy bogów Quetzalcoatla i [[Tlaloc]]a (boga deszczu).


W latach 80. XX w. w Świątyni Quetzalcoatla znaleziono 137 szkieletów mężczyzn i kobiet, rozmieszczonych w wielu miejscach, w grupach po 4, 8, 10, 18 i 20 osób. Większość mężczyzn miała ręce związane z tyłu. Były to ofiary poświęcone w trakcie budowy piramidy. Na wprost schodów odkryto również grób, który mógł należeć do elity Teotihuacán, został on jednak obrabowany i jego przynależność nie jest pewna<ref>Justyna Olko: ''Meksyk przed konkwistą'', PIW, Warszawa 2010, s. 54-55</ref>.
W latach 80. XX w. w Świątyni Quetzalcoatla znaleziono 137 szkieletów mężczyzn i kobiet, rozmieszczonych w wielu miejscach, w grupach po 4, 8, 10, 18 i 20 osób. Większość mężczyzn miała ręce związane z tyłu. Były to ofiary poświęcone w trakcie budowy piramidy. Na wprost schodów odkryto również grób, który mógł należeć do elity Teotihuacán, został on jednak obrabowany i jego przynależność nie jest pewna<ref>Justyna Olko: ''Meksyk przed konkwistą'', PIW, Warszawa 2010, s. 54–55.</ref>.


Od 2010 r. meksykańscy archeolodzy badają tunel biegnący pod świątynią. W kwietniu 2013 r. przy pomocy robota Tlaloc II, odkryli trzy nieznane dotąd komory<ref>{{Cytuj stronę | url = http://robotsinsider.com/tlaloc-ii-remote-controlled-robot-uncovers-hidden-chambers-in-mexico/ | tytuł = Tlaloc II remote-controlled robot uncovers hidden chambers in Mexico |imię=Gene Ryan | nazwisko = Briones | data = 4-05-2013 | język = en | data dostępu = 2013-09-15}}</ref>.
Od 2010 r. meksykańscy archeolodzy badają tunel biegnący pod świątynią. W kwietniu 2013 r. przy pomocy robota Tlaloc II, odkryli trzy nieznane dotąd komory<ref>{{Cytuj stronę |url = http://robotsinsider.com/tlaloc-ii-remote-controlled-robot-uncovers-hidden-chambers-in-mexico/ |tytuł = Tlaloc II remote-controlled robot uncovers hidden chambers in Mexico |nazwisko = Briones |imię = Gene Ryan |data = 2013-05-04 |język = en |data dostępu = 2013-09-15}}</ref>.


Podczas prowadzonych prac wykopaliskowych odkryto fragmenty malowideł naściennych zdobiących świątynie i Pałac Zacukali, przedstawiających procesje kapłanów, wojowników, mitologiczne wizerunki bogów oraz zwierząt. Do najciekawszych zachowanych fresków należy przedstawienie raju boga deszczu – [[Tlalocan]]. Na malowidle widoczna jest góra, jezioro i dwie rzeki u jej podstawy. Wokół rosną drzewa, krzewy i kwiaty. Wśród nich widnieją kolby kukurydzy i krzewy kakao. Fruwają motyle, ważki. Widoczne są też sylwetki ludzi, odpoczywających, bawiących się. Nie jest pewne, czy postacie ludzkie symbolizują zmarłych przebywających w raju. Tlaloc przedstawiony jest w swojej masce, z pierścieniami wokół oczu, wystającymi kłami i rozdwojonym językiem węża. Na głowie ma pióropusz, a z jego rąk spływają krople deszczu, wody dającej życie. Znaleziono też zachowana ceramikę, m.in. bogato zdobione cylindryczne, trójnożne naczynia ze stożkowatymi pokrywami. Do ważnych zabytków należą także kamienne maski rytualne.
Podczas prowadzonych prac wykopaliskowych odkryto fragmenty malowideł naściennych zdobiących świątynie i Pałac Zacukali, przedstawiających procesje kapłanów, wojowników, mitologiczne wizerunki bogów oraz zwierząt. Do najciekawszych zachowanych fresków należy przedstawienie raju boga deszczu – [[Tlalocan]]. Na malowidle widoczna jest góra, jezioro i dwie rzeki u jej podstawy. Wokół rosną drzewa, krzewy i kwiaty. Wśród nich widnieją kolby kukurydzy i krzewy kakao. Fruwają motyle, ważki. Widoczne są też sylwetki ludzi, odpoczywających, bawiących się. Nie jest pewne, czy postacie ludzkie symbolizują zmarłych przebywających w raju. Tlaloc przedstawiony jest w swojej masce, z pierścieniami wokół oczu, wystającymi kłami i rozdwojonym językiem węża. Na głowie ma pióropusz, a z jego rąk spływają krople deszczu, wody dającej życie. Znaleziono też zachowana ceramikę, m.in. bogato zdobione cylindryczne, trójnożne naczynia ze stożkowatymi pokrywami. Do ważnych zabytków należą także kamienne maski rytualne.
Linia 79: Linia 79:
Plik:Teotihuacan mask Louvre MH 78-1-187.jpg|Maska z marmuru, III–VII w.
Plik:Teotihuacan mask Louvre MH 78-1-187.jpg|Maska z marmuru, III–VII w.
Plik:Teotimask2.jpg|Maska z serpentynitu, III–VI w.
Plik:Teotimask2.jpg|Maska z serpentynitu, III–VI w.
Plik:British Museum Teotihuacan jaguar.jpg|Alabastrowa figurka ocelota z Teotihuacanu, V-VI w., prawdopodobnie pojemnik na ludzkie serca wyrywane ofiarom ([[British Museum]])
Plik:British Museum Teotihuacan jaguar.jpg|Alabastrowa figurka ocelota z Teotihuacanu, V-VI w., prawdopodobnie pojemnik na ludzkie serca wyrywane ofiarom ([[Muzeum Brytyjskie|British Museum]])
Plik:Teotihuacan-Entierro de la pirámide de la Serpiente Emplumada.jpg|Fragment zbiorowego grobu, ok. 200 r.
Plik:Teotihuacan-Entierro de la pirámide de la Serpiente Emplumada.jpg|Fragment zbiorowego grobu, ok. 200 r.
Plik:Teotihuacán - Palacio de Atetelco Wandmalerei 3.jpg|Fragment malowidła z pałacu Atetelco, ok. 450–650 r.
Plik:Teotihuacán - Palacio de Atetelco Wandmalerei 3.jpg|Fragment malowidła z pałacu Atetelco, ok. 450–650 r.
Linia 85: Linia 85:
Plik:2013-12-23 Procesión de aves verdes, Templo de los Caracoles Emplumados, Teotihuacan 01 anagoria.JPG|Fragment malowidła – procesja zielonych ptaków
Plik:2013-12-23 Procesión de aves verdes, Templo de los Caracoles Emplumados, Teotihuacan 01 anagoria.JPG|Fragment malowidła – procesja zielonych ptaków
</gallery>
</gallery>

⚫
== Zobacz też ==
⚫
* [[Sztuka Mezoameryki]]
⚫
* [[Sztuka prekolumbijska]]
⚫
* [[Tenochtitlán]]


== Przypisy ==
== Przypisy ==
Linia 90: Linia 95:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* {{Cytuj|autor = Tadeusz Barucki |tytuł = Architektura Meksyku |data = 1984 |isbn = 83-213-3160-2 |miejsce = Warszawa |wydawca = ARKADY |oclc = 749941709 }}
* {{Cytuj |autor = Tadeusz Barucki |tytuł = Architektura Meksyku |data = 1984 |isbn = 83-213-3160-2 |miejsce = Warszawa |wydawca = ARKADY |oclc = 749941709}}
* {{Cytuj|autor = Maria Frankowska |tytuł = Mitologia Azteków |data = 1987 |isbn = 83-221-0280-1 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe |oclc = 749579818 }}
* {{Cytuj |autor = Maria Frankowska |tytuł = Mitologia Azteków |data = 1987 |isbn = 83-221-0280-1 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe |oclc = 749579818}}
* {{Cytuj|autor = Michael D. Coe; Dean R Snow; Elizabeth P. Benson |tytuł = Ameryka prekolumbijska |data = 1997 |isbn = 83-85440-49-6 |inni = Hanna Turczyn-Zalewska (tłum.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo PENTA |oclc = 749312903 }}
* {{Cytuj |autor = Michael D. Coe; Dean R Snow; Elizabeth P. Benson |tytuł = Ameryka prekolumbijska |data = 1997 |isbn = 83-85440-49-6 |inni = Hanna Turczyn-Zalewska (tłum.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo PENTA |oclc = 749312903}}
* Renata Faron-Bartels: ''Ludzie i bogowie Ameryki Środkowej'', Ossolineum, Wrocław 2009
* Renata Faron-Bartels: ''Ludzie i bogowie Ameryki Środkowej'', Ossolineum, Wrocław 2009
* {{Cytuj|autor = Justyna Olko |tytuł = Meksyk przed konkwistą |data = 2010 |isbn = 978-83-06-03237-6 |miejsce = Warszawa |wydawca = PIW |oclc = 751516689 }}
* {{Cytuj |autor = Justyna Olko |tytuł = Meksyk przed konkwistą |data = 2010 |isbn = 978-83-06-03237-6 |miejsce = Warszawa |wydawca = PIW |oclc = 751516689}}

⚫
== Zobacz też ==
⚫
* [[Sztuka Mezoameryki]]
⚫
* [[Sztuka prekolumbijska]]
⚫
* [[Tenochtitlán]]


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* [https://web.archive.org/web/20040401103544/http://archaeology.la.asu.edu/teo/ Teotihuacan Home Page] {{lang|en}}
* [https://web.archive.org/web/20040401103544/http://archaeology.la.asu.edu/teo/ Teotihuacan Home Page] {{lang|en}}
* [http://archaeology.la.asu.edu/teo/intro/citymp1.htm Mapa miasta Teotihuacan] {{lang|en}}
* [http://archaeology.la.asu.edu/teo/intro/citymp1.htm Mapa miasta Teotihuacan] {{lang|en}}
* [http://maps.google.com/maps?ll=19.692210,-98.843436&spn=0.004581,0.006620&t=k&hl=en Zdjęcie satelitarne Piramidy Słońca]
* [http://maps.google.com/maps?ll=19.692210,-98.843436&spn=0.004581,0.006620&t=k&hl=en Zdjęcie satelitarne Piramidy Słońca]
* [http://maps.google.com/maps?ll=19.699388,-98.843898&spn=0.004872,0.006635&t=k&hl=en Zdjęcie satelitarne Piramidy Księżyca]
* [http://maps.google.com/maps?ll=19.699388,-98.843898&spn=0.004872,0.006635&t=k&hl=en Zdjęcie satelitarne Piramidy Księżyca]
* [http://archeowiesci.pl/2013/04/25/nieznane-podziemne-komory-w-teotihuacan-film/ Najnowsze odkrycie archeologów w Teotihuacan]
* [http://archeowiesci.pl/2013/04/25/nieznane-podziemne-komory-w-teotihuacan-film/ Najnowsze odkrycie archeologów w Teotihuacan]


Wersja z 05:49, 31 sie 2022

Miasto prekolumbijskie Teotihuacán[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Miasto widziane z góry.
Państwo

 Meksyk

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, II, III, IV, VI

Numer ref.

414

Region[b]

Ameryka Łacińska i Karaiby

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1987
na 11. sesji

Położenie na mapie Meksyku
Mapa konturowa Meksyku, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Miasto prekolumbijskie Teotihuacán”
Położenie na mapie stanu Meksyk
Mapa konturowa stanu Meksyk, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Miasto prekolumbijskie Teotihuacán”
Ziemia19°41′33,0″N 98°50′38,0″W/19,692500 -98,843889
Multimedia w Wikimedia Commons
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Teotihuacán, Teotihuacan [teoːtiː'wakaːn] – stanowisko archeologiczne położone na centralnym płaskowyżu, na północny wschód od miasta Meksyk. Nazwa stanowiska pochodzi z języka nahuatl i można ją przetłumaczyć jako: miejsce, w którym ludzie stają się bogami. Równocześnie jest to nazwa kultury, której wpływ na inne ludy Mezoameryki był przemożny.

Miasto zostało nazwane przez Azteków „Teotihuacán”, czyli miejscem, z którego pochodzą bogowie; miejscem, gdzie rodzą się bogowie lub miejscem, w którym ludzie stają się bogami. Nastąpiło to ok. 500 lat po jego upadku[1].

Historia

Według legend zostało ono zbudowane przez olbrzymów, zwanych quinametin, którzy mieli żyć przed pojawieniem się ludzi i zostali zniszczeni przez wielką katastrofę. Na terenie płaskowyżu, od II w. p.n.e. do II w. n.e. powstało wielkie prekolumbijskie centrum religijne związane z kulturą ludów Mezoameryki. Wokół centrum ceremonialnego i religijnego istniało miasto, którego największy rozkwit przypada na IV–VII w. Jego część mieszkalna została zaplanowana na prostokątnej siatce ulic. Przeprowadzono regulację rzeki San Juan, zbudowano zbiorniki wody deszczowej. W kompleksie miejskim powstały place targowe, spichlerze, teatry i boiska do gry w pelotę. Plan urbanistyczny miasta miał układ dwuosiowy. Jedna z osi była w kierunku północ – południe i miała nazwę Aleja Zmarłych, druga oś ciągnęła się ze wschodu na zachód. Według współczesnych szacunków liczba mieszkańców określana jest na ok. 200 tys. Do IX w. wpływy centrum obejmowały całą centralną część Wyżyny Meksykańskiej.

To święte miasto było celem pielgrzymek wielu plemion żyjących w Mezoameryce. Według mitów indiańskich tu powstał świat, nastąpiło oddzielenie światła od ciemności, powstało słońce i księżyc. Najprawdopodobniej w Teotihuacan powstał system religijny przyjęty później przez inne plemiona, tu kapłani opracowali kalendarz, według którego liczono czas.

Kultura Teotihuacán została podzielona na cztery okresy archeologiczne[2]:

  • Teotihuacán I Tzacualli (600–200 r. p.n.e.) – okres kultury będącej pod wpływem ośrodków Choluli, El Tapalcate, Calchicomula. W I wieku p.n.e. największe znaczenie osiągnęły Cuicuilco i Teotihuacán zbudowane na przeciwnych brzegach jeziora Texcoco. Pojawiła się ceramika o charakterystycznej polichromii negatywnej, okres wznoszenia pierwszych piramid i zasiedlenia Oztoyahualco. Jedynym bogiem znanym z tego okresu jest bóg deszczu, pierwowzór późniejszego Tlaloka.
  • Teotihuacán II Miccaotli (od 200 r. p.n.e. do 250 r. n.e.) – okres którego centrum było Azcapotzalco i jego wpływy sięgały m.in. do Choluli i Morelos. W okresie tym rozwinęły się ośrodki w Tres Zapotes, Monte Alban II-III, El Tajin. Powstały freski w Superpuestos, rozwinął się kult Tlaloka i powstała świątynia Quetzalcoatla.
  • Teotihuacán III Tlamilolpa-Xolalpan (250–650 r.) – okres rozkwitu i supremacji Teotihuacánu nad całą Doliną Meksykańską, handlu z ośrodkami na całym obszarze Mezoameryki, być może wypraw zdobywczych na ziemiach Majów.
  • Teotihuacán III Ahuizolta-Amantla (650–900 r.) – okres rozwoju świadomości religijnej, wzrost znaczenia bóstw i rytuałów składania ofiar z ludzi. Powolny upadek miasta i zastąpienie kultury Teotihuacán kulturą toltecką i przeniesienie głównych ośrodków religijnych do Tula.

Kultura Teotihuacán oddziaływała w sensie kulturowym i religijnym na całą Mezoamerykę, aż do dzisiejszej Gwatemali. Niektórzy naukowcy twierdzą, że mieszkańcy Teotihuacán wysyłali ekspedycje wojskowe dla podboju innych plemion, inni zaś, że ich wpływ był pokojowy – poprzez kontakty handlowe i eksport idei. W miastach Zapoteków, Totonaków i Majów znaleziono siedziby przedstawicieli Teotihuacánu – kupców lub przedstawicieli elit[1].

Z drugiej strony niektóre zwyczaje mieszkańców Teotihuacánu pozostały na zawsze związane tylko z tym miejscem. Na przykład jedynie tu chowano zmarłych w pozycji zgiętej pod posadzkami domów[1].

Bogactwo Teotihuacán wzięło się prawdopodobnie z eksploatacji złóż obsydianu w pobliskiej miejscowości Pachuca oraz Otumba. Mimo że Otumba było położone ok. 15 km od Teotihuacán, jego mieszkańcy woleli sprowadzać obsydian z Pachuca, odległego o ok. 50 km[3].

Obsydian był przerabiany na narzędzia, uważane za luksusowe. Były to ostrza noży, groty strzał, czy ozdoby. Rzemieślnicy różnych profesji zamieszkiwali osobne dzielnice, podobnie jak w średniowiecznej Europie. Były one rozmieszczone wokół centrum ceremonialno-świątynnego, zamieszkanego przez elity władzy – kapłanów, kupców, wojowników. W dzielnicach rzemieślniczych znaleziono warsztaty ceramiczne, tkackie, obróbki obsydianu, a nawet świątynie poświęcone bogom opiekującym się danym rzemiosłem. Często mieszkali tam ludzie z innych regionów, utrzymujących kontakty z Teotihuacánem. Na peryferiach mieszkali chłopi[1][4].

Z innych rejonów Mezoameryki sprowadzano kakao, kauczuk, muszle morskie, barwne pióra ptaków tropikalnych, przede wszystkim quetzala i papug oraz futra i to pochodzące zarówno z południowego wschodu – z Gwatemali, jak i z północy – z południowych Stanów Zjednoczonych[1].

Dodatkowym źródłem bogactwa były pielgrzymki z wielu rejonów do centrum ceremonialnego i religijnego[1].

W okresie rozkwitu nie było w Kotlinie Meksykańskiej miasta, które mogłoby konkurować z Teotihuacánem. On sam zaś kontrolował wiele miast, np. El Tajin, Copan, Altun Ha, Tikál, Kaminaljujú i wiele mniejszych ośrodków rozrzuconych nad Zatoką Meksykańską, na półwyspie Jukatan, aż po dzisiejszy Honduras i Belize[1].

Podczas gdy w innych ośrodkach wiele przedstawień malarskich czy rzeźbiarskich dotyczyło królów, dynastii i wojen, sztuka Teotihuacánu była poświęcona wyłącznie religii. Z kolej skąpa ilość napisów, i to wyłącznie kalendarzowych, nie pozwala nam nazwać przedstawianych bogów. Można ich było zidentyfikować jedynie przez porównanie do przedstawień azteckich[1].

Nie wiemy natomiast nic o ludziach zamieszkujących to wielkie centrum, skąd pochodzili, jakim mówili językiem i co się z nimi stało. Wiele lat później Totonakowie znad Zatoki Meksykańskiej mówili, że to ich przodkowie byli założycielami Teotihuacán, ale nie da się tego potwierdzić. Aztekowie również twierdzili, że ich przodkowie wywodzą się z Teotihuacánu[1].

W VII w. centrum Teotihuacánu zostało częściowo zniszczone podczas pożaru. Dzielnice rzemieślnicze nie uległy zniszczeniu. Po pożarze miasto nie wróciło do dawnej świetności. Wyroby rzemieślnicze były coraz gorszej jakości. Stopniowo opuszczane poddało się kolejnym napaściom koczowniczych plemion północy. Prawdopodobnie zostało zajęte przez Tolteków, a później Chichimeków. W X w. zostało opuszczone. Za spadkobierców kultury Teotihuacanu uważa się Tolteków oraz Azteków.

Zabytki

Teotihuacan i inne centra w okresie klasycznym
Plan Teotihuacan z czerwca 1967 r.
Piramida Księżyca

Budowle wzniesione na terenie Teotihuacanu powstały bez użycia metalowych narzędzi, podobnie jak wszystkich ludów prekolumbijskich. Centrum kultowe zostało zbudowane wzdłuż Alei Zmarłych. Aleja o szerokości ok. 40,0 m i długości ponad 2,0 km ciągnęła się od Piramidy Księżyca aż do Cytadeli. Wzdłuż niej usytuowano wiele świątyń oraz Piramidę Słońca – największą budowlę w Teotihuacán i drugą co do wielkości piramidę w Mezoameryce. Dwie piramidy: Piramida Słońca o długości podstawy 225,0 × 207,0 m i wysokość 65,0 m oraz Piramida Księżyca (150,0 × 120,0 × 43,0 m) to najstarsze budowle tego kompleksu. Konstrukcje schodkowych piramid w stylu talud-tablero zbudowane są z kolejnych tarasów stawianych na skarpach. Do budowy użyto wysuszonych na słońcu cegieł adobe i ziemi, po ukształtowaniu budowli obłożono jej ściany płytami kamiennymi, podobnie jak w piramidach Olmeków. Połączone płaszczyzny skośne i poziome ozdobione są rzeźbami. Powierzchnia piramidy była pokryta grubą warstwą stiuk i pomalowana na czerwono. Na najwyższym tarasie zbudowano świątynię, z której zachowały się tylko ruiny. Do piramidy prowadzą strome i wysokie stopnie. U podnóża budowli zachowały się ruiny pomieszczeń kapłańskich. Taki sposób budowania i zdobienia piramid został przyjęty przez inne plemiona Mezoameryki. W 1971 r., podczas prowadzonych prac badawczych, odkryto pod Piramidą Słońca tunel i komory. W 1998 r. na piątym poziomie Piramidy Księżyca znaleziono szczątki trzech osób. Planowane jest wykonanie badań Piramidy Słońca przy użyciu nowoczesnej aparatury – detektora mionów (cząstek elementarnych powstających na skutek promieniowania kosmicznego). Badania – które rozpoczęły się w lipcu 2008 r. – mają odpowiedzieć, czy we wnętrzu piramidy znajdują się wolne przestrzenie (komory grobowe).

Badania prowadzone w obrębie Piramidy Słońca odkryły podziemną jaskinię i jezioro w kształcie liścia koniczyny. Nie wiemy, czemu mogło służyć. Być może miało ono symbolizować mityczne praźródło, związane z początkami miasta[1][5].

Wzdłuż Alei Zmarłych powstało wiele świątyń i kompleksów ceremonialnych, jak w żadnym innym mieście Mezoameryki[1].

Cytadela (nazwa nadana przez konkwistadorów) zbudowana przy końcu Alei Zmarłych to czworokątny plac otoczony 15 świątyniami. Na nim umieszczono też platformę z centralnym ołtarzem. Do najciekawszych obiektów kompleksu należy Świątynia Quetzalcoatla (Pierzastego Węża). Świątynia zbudowana jest w formie piramidy. Jej ściany ozdobione są licznymi rzeźbami wyobrażającymi głowy bogów Quetzalcoatla i Tlaloca (boga deszczu).

W latach 80. XX w. w Świątyni Quetzalcoatla znaleziono 137 szkieletów mężczyzn i kobiet, rozmieszczonych w wielu miejscach, w grupach po 4, 8, 10, 18 i 20 osób. Większość mężczyzn miała ręce związane z tyłu. Były to ofiary poświęcone w trakcie budowy piramidy. Na wprost schodów odkryto również grób, który mógł należeć do elity Teotihuacán, został on jednak obrabowany i jego przynależność nie jest pewna[6].

Od 2010 r. meksykańscy archeolodzy badają tunel biegnący pod świątynią. W kwietniu 2013 r. przy pomocy robota Tlaloc II, odkryli trzy nieznane dotąd komory[7].

Podczas prowadzonych prac wykopaliskowych odkryto fragmenty malowideł naściennych zdobiących świątynie i Pałac Zacukali, przedstawiających procesje kapłanów, wojowników, mitologiczne wizerunki bogów oraz zwierząt. Do najciekawszych zachowanych fresków należy przedstawienie raju boga deszczu – Tlalocan. Na malowidle widoczna jest góra, jezioro i dwie rzeki u jej podstawy. Wokół rosną drzewa, krzewy i kwiaty. Wśród nich widnieją kolby kukurydzy i krzewy kakao. Fruwają motyle, ważki. Widoczne są też sylwetki ludzi, odpoczywających, bawiących się. Nie jest pewne, czy postacie ludzkie symbolizują zmarłych przebywających w raju. Tlaloc przedstawiony jest w swojej masce, z pierścieniami wokół oczu, wystającymi kłami i rozdwojonym językiem węża. Na głowie ma pióropusz, a z jego rąk spływają krople deszczu, wody dającej życie. Znaleziono też zachowana ceramikę, m.in. bogato zdobione cylindryczne, trójnożne naczynia ze stożkowatymi pokrywami. Do ważnych zabytków należą także kamienne maski rytualne.

Galeria

  • Widok z przodu na Piramidę Słońca
    Widok z przodu na Piramidę Słońca
  • Lewa strona Piramidy Słońca
    Lewa strona Piramidy Słońca
  • Patio w pałacu Quetzalpapálotla
    Patio w pałacu Quetzalpapálotla
  • Figurki w miejscowym muzeum
    Figurki w miejscowym muzeum
  • Mural przedstawiający pumę n Alei Śmierci
    Mural przedstawiający pumę n Alei Śmierci
  • Maska z marmuru, III–VII w.
    Maska z marmuru, III–VII w.
  • Maska z serpentynitu, III–VI w.
    Maska z serpentynitu, III–VI w.
  • Alabastrowa figurka ocelota z Teotihuacanu, V-VI w., prawdopodobnie pojemnik na ludzkie serca wyrywane ofiarom (British Museum)
    Alabastrowa figurka ocelota z Teotihuacanu, V-VI w., prawdopodobnie pojemnik na ludzkie serca wyrywane ofiarom (British Museum)
  • Fragment zbiorowego grobu, ok. 200 r.
    Fragment zbiorowego grobu, ok. 200 r.
  • Fragment malowidła z pałacu Atetelco, ok. 450–650 r.
    Fragment malowidła z pałacu Atetelco, ok. 450–650 r.
  • Malowidło ścienne z Teotihuacanu
    Malowidło ścienne z Teotihuacanu
  • Fragment malowidła – procesja zielonych ptaków
    Fragment malowidła – procesja zielonych ptaków

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Renata Faron-Bartels: Ludzie i bogowie Ameryki Środkowej, Ossolineum, Wrocław 2009.
  2. ↑ G. C. Vaillant: Aztekowie z Meksyku, PWN, Warszawa 1965.
  3. ↑ Justyna Olko: Meksyk przed konkwistą, PIW, Warszawa 2010, s. 56–57.
  4. ↑ Justyna Olko: Meksyk przed konkwistą, PIW, Warszawa 2010, s. 57.
  5. ↑ Justyna Olko: Meksyk przed konkwistą, PIW, Warszawa 2010, s. 51–52.
  6. ↑ Justyna Olko: Meksyk przed konkwistą, PIW, Warszawa 2010, s. 54–55.
  7. ↑ Gene Ryan Briones: Tlaloc II remote-controlled robot uncovers hidden chambers in Mexico. 2013-05-04. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).

Bibliografia

  • Tadeusz Barucki, Architektura Meksyku, Warszawa: ARKADY, 1984, ISBN 83-213-3160-2, OCLC 749941709.
  • Maria Frankowska, Mitologia Azteków, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987, ISBN 83-221-0280-1, OCLC 749579818.
  • Michael D. Coe, Dean R Snow, Elizabeth P. Benson, Ameryka prekolumbijska, Hanna Turczyn-Zalewska (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo PENTA, 1997, ISBN 83-85440-49-6, OCLC 749312903.
  • Renata Faron-Bartels: Ludzie i bogowie Ameryki Środkowej, Ossolineum, Wrocław 2009
  • Justyna Olko, Meksyk przed konkwistą, Warszawa: PIW, 2010, ISBN 978-83-06-03237-6, OCLC 751516689.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teotihuacán&oldid=67947098”