Przejdź do zawartości

Mark Allen (snookerzysta): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Linia 634: Linia 634:
* World Open, 2013
* World Open, 2013
* [[Scottish Open 2018]]
* [[Scottish Open 2018]]
* Northern Ireland Open 2021
* [[Northern Ireland Open 2021]]
* Northern Ireland Open 2022
* [[Northern Ireland Open 2022]]
* [[UK Championship 2022]]
* [[World Grand Prix 2023]]


=== Turnieje nierankingowe ===
=== Turnieje nierankingowe ===

Wersja z 18:04, 31 sty 2023

Nie mylić z: Mark Johnston-Allen (angielski snookerzysta).
Mark Allen
Ilustracja
Pseudonim

The Pistol

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1986
Antrim

Gra zawodowa

od 2003

Najwyższy ranking

4 (czerwiec 2020)

Bieżący ranking 3 (stan na 2024-10-27)
Najwyższy break

147 (x2)

Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe

6

Nierankingowe

3

UK Championship

2022

Masters

2018

Multimedia w Wikimedia Commons

Mark Allen (ur. 22 lutego 1986 w Antrim) − północnoirlandzki snookerzysta. Plasuje się na 10 miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 566[1].

Kariera

Jako amator zdobył mistrzostwo świata oraz Europy. W gronie zawodowców jest od 2003 roku. Najwyższy break turniejowy w jego wykonaniu wynosi 147 punktów.

W 2007 roku debiutował w telewizyjnej fazie mistrzostw świata w Crucible Theatre. W 1/16 finału pokonał Kena Doherty’ego 10:7, a w drugiej rundzie przegrał z Matthew Stevensem 9:13. Dwa lata później doszedł do półfinału mistrzostw świata 2009, po pokonaniu w drugiej rundzie obrońcy tytułu Ronniego O’Sullivana. W półfinale przegrał z Johnem Higginsem 13:17[2].

W grudniu 2011 roku po raz pierwszy awansował do finału dużego turnieju rankingowego – UK Championship. Przegrał z Juddem Trumpem 8:10.

Pierwszy rankingowy turniej wygrał 4 marca 2012. W finale World Open w Chinach zwyciężył Stephena Lee 10:1[3]. W 2013 obronił tytuł pokonując w finale Matthew Stevensa wynikiem 10-4[4][5]. Pierwszego maksymalnego breaka wbił w drugiej rundzie UK Championship 2016 w pojedynku z Rodem Lawlerem[6].

W 2015 wygrał m.in. turniej Bulgarian Open, w półfinale pokonując Marka Williamsa 4:0 przy 97% skuteczności na wbiciach[7].

W styczniu 2018 odniósł najbardziej prestiżowy sukces w dotychczasowej karierze, zwyciężając Kyrena Wilsona 10:7 w finale turnieju Masters[8]. W finale UK Championship 2018 przegrał 6-10 z Ronnie’em O’Sullivanem[9]. W grudniu 2018 w finale Scottish Open pokonał 9-7 Shauna Murphy’ego[10].

W turnieju World Grand Prix 2019 poddał mecz przy stanie 1:3, mimo że miał matematyczne szanse na zwycięstwo. Po spudłowaniu prostej bili podał rękę przeciwnikowi i opuścił arenę. Za swoje zachowanie został ukarany grzywną[11].

Występy w turniejach w całej karierze[7]

Turnieje 2002/
03 		2003/
04 		2004/
05 		2005/
06 		2006/
07 		2007/
08 		2008/
09 		2009/
10 		2010/
11 		2011/
12 		2012/
13 		2013/
14 		2014/
15 		2015/
16 		2016/
17 		2017/
18 		2018/
19 		2019/
20 		2020/
21 		2021/
22 		2022/
23
Ranking[12][a] [b] [b] [b] [c] 61 29 16 11 10 12 12 7 9 12 7 10 12 7 5 12 14
Turnieje rankingowe
Riga Masters[d] Nie rozegrano MR WD LQ 3R A Nie roz.
International Championship Nie rozegrano QF 3R F QF LQ F W SF Nie roz.
China Championship Nie rozegrano NR 1R 2R 2R Nie roz.
Championship League Snooker Nie rozegrano Nie-rank. RR F RR
European Masters[e] A A A 1R LQ NR Nie rozegrano 2R QF QF LQ 4R LQ LQ
British Open A A A Nie rozegrano 2R F
Northern Ireland Open Nie rozegrano QF 2R 1R 4R 3R W W
UK Championship A A A 2R LQ 2R 2R 1R SF F 1R QF 3R 3R 4R 4R F SF 2R 3R W
Scottish Open[f] A A Nie rozegrano MR Nie roz. 4R 1R W SF 4R LQ 2R
English Open Nie rozegrano 3R 2R 2R SF 2R LQ SF
World Open[g] A A A 1R RR RR 1R QF LQ W W SF Nie roz. A SF 2R 3R Nie roz.
World Grand Prix Nie rozegrano NR 2R 2R 1R 2R 1R 1R 2R W
Shoot-Out Nie rozegrano Nie-rank. 1R 1R A A 4R QF 1R
German Masters Nie rozegrano 1R 2R 2R 1R 2R 1R 1R 1R A LQ LQ SF LQ
Welsh Open A A A LQ 1R 2R 1R QF 2R QF 2R 3R 3R SF 3R 3R 3R 3R 4R 2R
Players Championship[h] Nie rozegrano DNQ DNQ QF QF 2R W DNQ 1R SF QF DNQ 1R
Turkish Masters Nie rozegrano 1R NH
China Open Nie roz. A LQ LQ QF 1R SF 1R 1R 2R WD LQ LQ A 3R LQ Nie roz.
WST Pro Series Nie rozegrano A Nie roz.
Indian Open Nie rozegrano 2R A NH A 3R WD Nie roz.
Gibraltar Open Nie rozegrano MR 4R A A 1R QF 3R NH
Tour Championship Nie rozegrano SF F DNQ QF
Mistrzostwa świata LQ LQ LQ LQ 2R 1R SF QF QF 1R 1R 2R 2R 2R 2R QF 1R 1R 2R 2R
Turnieje nie-rankingowe
Paul Hunter Classic[i] Nie roz. Pro-am Event Minor-Rank. Rank. A Nie roz.
Shanghai Masters Nie rozegrano Rank. 2R SF Nie roz.
Champion of Champions Nie rozegrano 1R 1R F SF A SF SF W A QF
The Masters A A A LQ LQ LQ QF QF SF 1R QF 1R SF QF QF W 1R 1R 1R 1R 1R
Byłe turnieje rankingowe
Northern Ireland Trophy Nie roz. NR 1R SF QF Nie rozegrano
Bahrain Championship Nie rozegrano SF Nie rozegrano
Wuxi Classic[j] Nie rozegrano Nie-rank. 2R 1R A Nie rozegrano
Australian Goldfields Open Nie rozegrano QF A A 1R 1R Nie rozegrano
Shanghai Masters Nie rozegrano LQ LQ 1R 1R 2R 2R 1R F SF 2R 3R Nie-rank.
Paul Hunter Classic Nie roz. Pro-am Event Minor-Rank. 4R A A Nie-rank.
Byłe turnieje nie-rankingowe
General Cup[k] Nie roz. SF Nie rozegrano A NH A A A A A Nie roz.
Northern Ireland Trophy Nie roz. QF Rank. Nie rozegrano
Irish Professional Championship Nie roz. LQ SF QF Nie rozegrano
Wuxi Classic[j] Nie rozegrano A W SF A Rank. Nie rozegrano
Premier League Snooker A A A A A A A A A A RR Nie rozegrano
World Grand Prix Nie rozegrano 1R Rank.
Shoot-Out Nie rozegrano 1R 3R F 3R 2R 2R Rank.
China Championship Nie rozegrano SF Ranking
Romanian Masters Nie rozegrano 1R Nie rozegrano
Championship League Snooker Nie rozegrano RR 2R F 2R SF 2R A A A RR WD A A Rank.
Legenda
LQ odpadł w kwalifikacjach #R odpadł we wczesnej fazie turnieju
(WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa) 		QF przegrał w ćwierćfinale
SF przegrał w półfinale F przegrał w finale W zwycięstwo
DNQ nie zakwalifikował się A nie brał udziału WD zrezygnował w trakcie turnieju
NH / Nie roz. Turniej nie odbył się.
NR / Nie-rank. Turniej nie był zaliczany jako rankingowy.
R / Rank. Turniej był zaliczany jako rankingowy.
MR / Minor-Rank. Turniej był zaliczany jako mniejszy rankingowy.

Statystyka zwycięstw

Turnieje rankingowe

Turnieje nierankingowe

  • Jiangsu Classic, 2009
  • The Masters, 2018

Uwagi

  1. ↑ Od sezonu 2010/11 ranking na początku sezonu
  2. ↑ a b c Nie załapał się do Main Touru.
  3. ↑ Nowi gracze w tourze nie mają przypisanego rankingu.
  4. ↑ Turniej nosił nazwę Riga Open (2014/2015–2015/2016)
  5. ↑ Turniej nosił nazwę Malta Cup (2004/2005–2007/2008)
  6. ↑ Turniej nosił nazwę Players Championship (2003/2004)
  7. ↑ Turniej nosił nazwę LG Cup (2002/2003–2003/2004), the Grand Prix (2004/2005–2009/2010) oraz Haikou World Open (2011/2012–2013/2014)
  8. ↑ Turniej nosił nazwę Players Tour Championship Grand Finals (2010/2011–2012/2013) oraz Players Championship Grand Final (2013/2014–2015/2016)
  9. ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix Fürth (2004/2005) i Fürth German Open (2005/2006–2006/2007)
  10. ↑ a b Turniej nosił nazwę Jiangsu Classic (2008/2009–2009/2010)
  11. ↑ Turniej nosił nazwę General Cup International (2004/2005–2011/2012)

Przypisy

  1. ↑ 100+ Centuries, snookerinfo(ang.)
  2. ↑ bbc.co.uk: Higgins downs Allen to make final. [dostęp 2009-05-03]. (ang.).
  3. ↑ Sport w EUROSPORT.INTERIA.PL – piłka nożna, f1, nba, siatkówka, boks, ekstraklasa, żużel, tenis, piłka ręczna, koszykówka, hokej, wyniki sportowe [online], eurosport.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  4. ↑ Results and final report from the 2013 Haikou World Open, worldsnooker.com, dostęp 03-03-2013 (ang.)
  5. ↑ Potrójny sukces Marka Allena po triumfie w World Open, eurosport.onet.pl, dostęp 03-03-2013
  6. ↑ Century Breaks UK Championship, worldsnooker. livescores.worldsnookerdata.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]., dostęp 27 listopada 2016 (ang.)
  7. ↑ a b Mark Allen. snooker.org. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  8. ↑ Allen Wins First Masters Crown – World Snooker, „World Snooker”, 21 stycznia 2018 [dostęp 2018-01-22] (ang.).
  9. ↑ O’Sullivan Storms To Historic Seventh UK Title, worldsnooker(ang.)
  10. ↑ Pistol Fires To Scottish Open Title, worldsnooker(ang.)
  11. ↑ Ze złości poddał mecz, grożą mu konsekwencje. "Zrobiłbym to jeszcze raz". Eurosport. [dostęp 2019-02-20].
  12. ↑ Snooker.org: Ranking History. [dostęp 2011-02-06].

Bibliografia

  • worldsnooker.com: Mark Allen. [dostęp 2009-05-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mark_Allen_(snookerzysta)&oldid=69473410”