Przejdź do zawartości

Hanter-dro: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
ridées i an-dro to tańce pochodzące z bretońskiego regionu Vannes, nie tańce weneckie, więc spolszczony przymiotnik to "wantejski". Dosłowne znaczenie hanter-dro odnosi się do połowy koła, okrążenia, ruchu jaki wykonują tancerze, użycie słowa obrót może sugerować także np. obrót wokół własnej osi, a takie w tym tańcu nie występują.
Linia 1: Linia 1:
'''Hanter-dro''' – [[taniec]] bretoński wywodzący się z [[Vannes]]. Tak samo jak w [[Gawot|gawocie]], tancerze trzymają się mocno siebie nawzajem i jest to taniec nóg (w przeciwieństwie do wielu tańców weneckich jak ridées czy an-dro które mogą być uważane za tańce rąk). Dosłownie, bretońskie ''hanter-dro'' oznacza półobrót. Określany czasem jako ''hanterdañs'', oznacza więc pół-taniec<ref>Roland Becker - Laure Le Gurun, ''La musique Bretonne'', p. 7</ref>.
'''Hanter-dro''' – [[taniec]] bretoński wywodzący się z [[Vannes]]. Tak samo jak w [[Gawot|gawocie]], tancerze trzymają się mocno siebie nawzajem i jest to taniec nóg (w przeciwieństwie do wielu tańców wantejskich jak ridées czy an-dro które mogą być uważane za tańce rąk). Dosłownie, bretońskie ''hanter-dro'' oznacza pół koła/pół okrążenia. Określany czasem jako ''hanterdañs'', oznacza więc pół-taniec<ref>Roland Becker - Laure Le Gurun, ''La musique Bretonne'', p. 7</ref>.


== Pochodzenie ==
== Pochodzenie ==

Wersja z 09:37, 26 kwi 2023

Hanter-drotaniec bretoński wywodzący się z Vannes. Tak samo jak w gawocie, tancerze trzymają się mocno siebie nawzajem i jest to taniec nóg (w przeciwieństwie do wielu tańców wantejskich jak ridées czy an-dro które mogą być uważane za tańce rąk). Dosłownie, bretońskie hanter-dro oznacza pół koła/pół okrążenia. Określany czasem jako hanterdañs, oznacza więc pół-taniec[1].

Pochodzenie

Hanter-dro wywodzi się z renesansowych  branli. Wraz ze zmieniającą się modą, w połowie XIX wieku, taniec zaczął zanikać i został stopniowo zastąpiony przez laridés, które wykształciły się w drugiej połowie XIX wieku.

Przypisy

  1. Roland Becker - Laure Le Gurun, La musique Bretonne, p. 7