Przejdź do zawartości

Dziewięciu książąt Amberu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
lit.
Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
drobne redakcyjne
 
Linia 22: Linia 22:
|wikicytaty =
|wikicytaty =
}}
}}
'''Dziewięciu książąt Amberu''' ({{ang.|Nine Princes in Amber}}) – pierwszy tom cyklu ''[[Kroniki Amberu]]'' autorstwa [[Roger Zelazny|Rogera Zelazny’ego]], wydany oryginalnie w 1970 roku. W Polsce pojawił się po raz pierwszy w 1989 roku w przekładzie Blanki Kluczborskiej. Książka jest zaliczana do gatunku [[urban fantasy]].
'''Dziewięciu książąt Amberu''' (tyt. oryg. ''Nine Princes in Amber'') – pierwszy tom cyklu ''[[Kroniki Amberu]]'' autorstwa [[Roger Zelazny|Rogera Zelazny’ego]], wydany oryginalnie w 1970 roku. W Polsce pojawił się po raz pierwszy w 1989 roku w przekładzie Blanki Kluczborskiej. Książka jest zaliczana do gatunku [[urban fantasy]].


== Fabuła ==
== Fabuła ==

Aktualna wersja na dzień 19:07, 6 lip 2024

Dziewięciu książąt Amberu
Nine Princes in Amber
Autor

Roger Zelazny

Typ utworu

fantastyka

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Data wydania

1970

Wydawca

Doubleday

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1989

Wydawca

Wydawnictwo Iskry

Przekład

Blanka Kuczborska

poprzednia
brak
następna
Karabiny Avalonu

Dziewięciu książąt Amberu (tyt. oryg. Nine Princes in Amber) – pierwszy tom cyklu Kroniki Amberu autorstwa Rogera Zelazny’ego, wydany oryginalnie w 1970 roku. W Polsce pojawił się po raz pierwszy w 1989 roku w przekładzie Blanki Kluczborskiej. Książka jest zaliczana do gatunku urban fantasy.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Główny bohater budzi się w szpitalu. Dość krótka analiza strzępków pamięci pozwala mu zrozumieć, że miał wypadek samochodowy. Uświadamia sobie także, że ktoś chce, by w tej (jak się okazuje – prywatnej) klinice został jak najdłużej – dlatego lekarze utrzymywali go w stanie zamroczenia. Nie zgadzając się na taką formę zniewolenia ucieka. Nie pamięta kim jest i czym się przed wypadkiem zajmował.

Podczas ucieczki, okazuje się, że nazywa się Carl Corey i został umieszczony w klinice przez siostrę, Evelyn Flaumel. Odnajduje ją i ukrywając amnezję dowiaduje się wielu rzeczy, które nie bardzo pasują mu do układanki. Cień wspomnienia mówi mu, że siostra nie nazywa się Evelyn, a ona sama zwraca się do niego per Corwin. Ma nadzieję, że rozmowa pomoże mu w odzyskaniu pamięci, więc stara się ją jak najbardziej przedłużyć. I są jakieś drobne słowa, imiona, które wydają się znajome. Oprócz tego dowiaduje się, że imiona te powiązane są jakąś intrygą, w której on – Carl/Corwin, również brał udział.

W domu siostry znajduje talię kart tarota. Na Atutach było przedstawione – jak sobie przypomniał – jego rodzeństwo. Ośmiu braci, których rozpoznaje w miarę przeglądania kart i cztery siostry. Wydawało mu się, jakby kilku kart brakowało.

Przypadkiem odbiera telefon od Randoma, jednego z braci. Ten, jak się okazało, był ścigany przez jakichś ludzi z Cieni. Razem z Randomem udaje się do Amberu, który jest ich ojczystą krainą. Droga jest co najmniej dziwna – przebiega przez inne światy.

Wszystko rozbija się o pretensje do królewskiego tronu, który został pusty po tajemniczym zniknięciu Oberona – ich ojca. Największe podstawy do roszczeń mieli Eryk oraz Corwin.

W Lesie Ardeńskim natykają się na pułapkę Eryka w osobie Juliana, którego Corwin zwycięża w potyczce, by później darować mu życie. Spotykają Deirdre i w końcu Corwin przyznaje się rodzeństwu, że stracił pamięć. Proponują mu, by przeszedł przez tajemniczy Wzorzec w Rebmie. Random towarzysząc bratu wiele ryzykuje, gdyż kiedyś uwiódł córkę władczyni Rebmy – Moire. Po dotarciu do tej podwodnej krainy, królowa zezwala na skorzystanie z Wzorca, jednak Random ma zostać w Rebmie przez rok i poślubić niewidomą Vialle.

Dzięki przejściu przez Wzorzec, Corwin odzyskuje większą część pamięci i udaje się do Amberu. Spotyka się z Erykiem i dzięki właściwościom Atutów również z innymi członkami rodziny.

Corwin postanawia odzyskać tron i koronę, które według niego mu się należą. Przyłącza się do swojego brata Bleysa, który ze swoją armią zamierza zaatakować Amber. Gerard i Caine po rozmowie i negocjacjach z bratem, zgadzają się nie atakować ich armii. W międzyczasie okazuje się, że Oberon żyje i w krótkiej rozmowie przez Atuty z Corwinem daje mu swe błogosławieństwo i zgodę na objęcie tronu. Niestety, Caine zdradza Corwina i Bleysa, atakując ich na morzu. Z mocno przetrzebiona armią, Corwin niewzruszenie idzie na Amber. Podczas bitwy na schodach Kolviru Bleys spada w przepaść, a Corwin dostaje się do niewoli swojego brata-uzurpatora.

Podczas ceremonii, Eryk rozkazuje Corwinowi, by go ukoronował, lecz Corwin, korzystając z okazji na zepsucie święta, pierwszy zakłada koronę na swoją głowę, koronując się królem Amberu. Po nieudanych próbach zmuszenia brata, Eryk sam się koronuje, a za zuchwalstwo Corwin zostaje oślepiony i wtrącony do lochów. W czasie tortur, rzuca klątwę, która będzie tragiczna w skutkach.

W celi spędza cztery lata, wyprowadzany tylko raz do roku – na rocznicę koronacji Eryka. Jednak Corwin, będąc Amberytą i mając zdolność regeneracji, po czterech latach odzyskuje wzrok, poza tym niespodziewanie odwiedza go Dworkin – mistrz, który stworzył Wzorzec i karty Atutów. Rysuje na ścianie celi Corwina latarnię morską w Cabrze, do której Corwin w magiczny sposób się przenosi, tym samym uciekając z niewoli.

Wydania w Polsce

[edytuj | edytuj kod]