Mihri Belli: Różnice pomiędzy wersjami

Mihri Belli
Data i miejsce urodzenia	1915 ; Silivri
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 2011 ; Stambuł
Miejsce spoczynku	Cmentarz Feriköy
Narodowość	turecka

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 20:55, 21 sie 2024

Ten artykuł od 2012-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mihri Belli (ur. 1915 w Silivri, zm. 16 kwietnia 2011 w Stambule) – turecki działacz socjalistyczny i komunistyczny^[1], rewolucjonista, uczestnik Wojny domowej w Grecji^[2]^[3].

Życiorys

Syn Mahmuta Hayrettina Beya, ważny przywódca wojskowy w trakcie tureckiej wojny o niepodległość. Skończył elitarny Robert College w Stambule. W 1936 wyjechał na studia ekonomiczne do Uniwersytetu Missisipi w Stanach Zjednoczonych, tam po raz pierwszy zetknął się z marksizmem. Na miejscu uczestniczył w amerykańskim ruchu związkowym. Do Turcji wrócił w 1940, po powrocie dołączył do nielegalnej partii Komunistycznej Partii Turcji (TKP). W 1942 został członkiem jej Komitetu Centralnego i organizował sekcję młodzieżową. Za działalność komunistyczną został skazany na 2 lata więzienia i wygnanie. W 1946 wyjechał do Grecji gdzie wstąpił do Demokratycznej Armii Grecji. Raniony dwukrotnie wyjechał na leczenie do Bułgarii i ZSRR. Jego udział w wojnie udokumentowano w greckim filmie „Kapitan Kemal. Nasz Towarzysz”. W 1950 został ponownie aresztowany za nielegalne przekroczenie granicy tureckiej i posiadanie broni. Rok później został ponownie zatrzymany w czasie akcji policyjnej wymierzonej w TKP, wskutek czego otrzymuje siedmioletni wyrok więzienia i 2 lata przymusowego przesiedlenia.

W 1960 został wykluczony z TPK, wstąpił po tym do Partii Pracujących Turcji (TİP)^[4]. Po wojskowym zamachu stanu w 1971, uciekł z kraju i wyjechał do Palestyny, gdzie przebywał jako gość Organizacji Wyzwolenia Palestyny, w późniejszym czasie przebywał także w Europie. Wraca po upadku wojskowego reżimu w 1973 i amnestii, zakłada Turecką Partię Pracy. W 1975 została ona zdelegalizowana za powiązania z Kurdyjskimi organizacjami. W 1979 doszło do zamachu na Belliego, w wyniku którego został ranny. Do kolejnego zamachu doszło już rok później, wyjechał na Bliski Wschód, a potem do Szwecji gdzie podjął współpracę z kurdyjskim ruchem narodowym. W 1992 powrócił do Turcji, a w 1997 spotkał się z Abdullahem Öcalanem. W 1996 uczestniczył w założeniu Partii Wolności i Solidarności, a w 2002 w założeniu Partii Socjalistyczno-Demokratycznej. W 2005 szerzej publice zaprezentowano portrety, które tworzył w trakcie pobytu w więzieniu. W 2008 uczestniczył w kongresie założycielskim Partii Socjalistycznej.

Przypisy

↑ Turkish Socialist Leader Mihri Belli Passes Away [online], bianet.org [dostęp 2024-07-29] (ang.).
↑ Mihri Belli kimdir? [online], mihribelli.com, 19 października 2011 [dostęp 2024-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-19] (tur.).
↑ SemihS. Idiz SemihS., Turks not gloating over Greek difficulties [online], hurriyetdailynews.com, 8 września 2011 [dostęp 2024-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-08] (ang.).
↑ Igor P.I.P. Lipovsky Igor P.I.P., The Socialist Movement in Turkey 1960-1980, Brill, 15 listopada 2021, s. 24, ISBN 978-90-04-49187-8 [dostęp 2024-08-01] (ang.).

Bibliografia

lewica.pl Turcja: Mihri Belli nie żyje

[1] Turkish Socialist Leader Mihri Belli Passes Away [online], bianet.org [dostęp 2024-07-29] (ang.).

[2] Mihri Belli kimdir? [online], mihribelli.com, 19 października 2011 [dostęp 2024-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-19] (tur.).

[3] SemihS. Idiz SemihS., Turks not gloating over Greek difficulties [online], hurriyetdailynews.com, 8 września 2011 [dostęp 2024-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-08] (ang.).

[4] Igor P.I.P. Lipovsky Igor P.I.P., The Socialist Movement in Turkey 1960-1980, Brill, 15 listopada 2021, s. 24, ISBN 978-90-04-49187-8 [dostęp 2024-08-01] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 19: / Linia 19: @@
 Syn Mahmuta Hayrettina Beya, ważny przywódca wojskowy w trakcie tureckiej wojny o niepodległość. Skończył elitarny Robert College w Stambule. W 1936 wyjechał na studia ekonomiczne do Uniwersytetu Missisipi w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], tam po raz pierwszy zetknął się z [[marksizm]]em. Na miejscu uczestniczył w amerykańskim ruchu związkowym. Do Turcji wrócił w 1940, po powrocie dołączył do nielegalnej partii [[Komunistyczna Partia Turcji (1920)|Komunistycznej Partii Turcji]] (TKP). W 1942 został członkiem jej Komitetu Centralnego i organizował sekcję młodzieżową. Za działalność komunistyczną został skazany na 2 lata więzienia i wygnanie. W 1946 wyjechał do Grecji gdzie wstąpił do [[Demokratyczna Armia Grecji|Demokratycznej Armii Grecji]]. Raniony dwukrotnie wyjechał na leczenie do [[Bułgaria|Bułgarii]] i [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Jego udział w wojnie udokumentowano w greckim filmie „Kapitan Kemal. Nasz Towarzysz”. W 1950 został ponownie aresztowany za nielegalne przekroczenie granicy tureckiej i posiadanie broni. Rok później został ponownie zatrzymany w czasie akcji policyjnej wymierzonej w TKP, wskutek czego otrzymuje siedmioletni wyrok więzienia i 2 lata przymusowego przesiedlenia.
-W 1960 został wykluczony z TPK, wstąpił po tym do [[Partia Pracujących Turcji (1961)|Partii Pracujących Turcji]] (TİP)<ref>{{Cytuj |autor = Igor P. Lipovsky |tytuł = The Socialist Movement in Turkey 1960-1980 |data = 2021-11-15 |data dostępu = 2024-08-01 |isbn = 978-90-04-49187-8 |wydawca = Brill |s = 24 |opublikowany = brill.com |url = https://brill.com/display/title/1248 |język = en}}</ref>. Po wojskowym zamachu stanu w 1971, uciekł z kraju i wyjechał do [[Palestyna|Palestyny]], gdzie przebywał jako gość [[Organizacja Wyzwolenia Palestyny|Organizacji Wyzwolenia Palestyny]], w późniejszym czasie przebywał także w Europie. Wraca po upadku wojskowego reżimu w 1973 i amnestii, zakłada Turecką Partię Pracy. W 1975 została ona zdelegalizowana za powiązania z Kurdyjskimi organizacjami. W 1979 doszło do zamachu na Belliego, w wyniku którego został ranny. Do kolejnego zamachu doszło już rok później, wyjechał na Bliski Wschód, a potem do Szwecji gdzie podjął współpracę z kurdyjskim ruchem narodowym. W 1992 powrócił do Turcji, a w 1997 spotkał się z [[Abdullah Öcalan|Abdullahem Öcalanem]]. W 1996 uczestniczył w założeniu [[Partia Wolności i Sprawiedliwości (Turcja)|Partii Wolności i Solidarności]], a w 2002 w założeniu Partii Socjalistyczno-Demokratycznej. W 2005 szerzej publice zaprezentowano portrety, które tworzył w trakcie pobytu w więzieniu. W 2008 uczestniczył w kongresie założycielskim Partii Socjalistycznej.
+W 1960 został wykluczony z TPK, wstąpił po tym do [[Partia Pracujących Turcji (1961)|Partii Pracujących Turcji]] (TİP)<ref>{{Cytuj |autor = Igor P. Lipovsky |tytuł = The Socialist Movement in Turkey 1960-1980 |data = 2021-11-15 |data dostępu = 2024-08-01 |isbn = 978-90-04-49187-8 |wydawca = Brill |s = 24 |url = https://brill.com/display/title/1248 |język = en}}</ref>. Po wojskowym zamachu stanu w 1971, uciekł z kraju i wyjechał do [[Palestyna|Palestyny]], gdzie przebywał jako gość [[Organizacja Wyzwolenia Palestyny|Organizacji Wyzwolenia Palestyny]], w późniejszym czasie przebywał także w Europie. Wraca po upadku wojskowego reżimu w 1973 i amnestii, zakłada Turecką Partię Pracy. W 1975 została ona zdelegalizowana za powiązania z Kurdyjskimi organizacjami. W 1979 doszło do zamachu na Belliego, w wyniku którego został ranny. Do kolejnego zamachu doszło już rok później, wyjechał na Bliski Wschód, a potem do Szwecji gdzie podjął współpracę z kurdyjskim ruchem narodowym. W 1992 powrócił do Turcji, a w 1997 spotkał się z [[Abdullah Öcalan|Abdullahem Öcalanem]]. W 1996 uczestniczył w założeniu [[Partia Wolności i Sprawiedliwości (Turcja)|Partii Wolności i Solidarności]], a w 2002 w założeniu Partii Socjalistyczno-Demokratycznej. W 2005 szerzej publice zaprezentowano portrety, które tworzył w trakcie pobytu w więzieniu. W 2008 uczestniczył w kongresie założycielskim Partii Socjalistycznej.
 == Przypisy ==