Przejdź do zawartości

Język bobongko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 33: Linia 33:
W pracach z II poł. XIX w. zakładano, że nazwy „bobongko” i „togian” odnoszą się do tego samego języka. [[Nicolaus Adriani|N. Adriani]] (1900) stwierdził, że togian (większościowy język wysp) to w istocie odmiana języka pamona (wariant dialektu ampana), a bobongko uznał za odrębny język, blisko spokrewniony z saluan. W pracach z lat 70. i 80. XX w. bobongko został mylnie utożsamiony z [[język andio|językiem andio]] z [[Celebes]]u, który również bywa określany mianem bobongko{{odn|Mead|2001|s=62–64}}.
W pracach z II poł. XIX w. zakładano, że nazwy „bobongko” i „togian” odnoszą się do tego samego języka. [[Nicolaus Adriani|N. Adriani]] (1900) stwierdził, że togian (większościowy język wysp) to w istocie odmiana języka pamona (wariant dialektu ampana), a bobongko uznał za odrębny język, blisko spokrewniony z saluan. W pracach z lat 70. i 80. XX w. bobongko został mylnie utożsamiony z [[język andio|językiem andio]] z [[Celebes]]u, który również bywa określany mianem bobongko{{odn|Mead|2001|s=62–64}}.


W 1900 r. stwierdzono, że bobongko ma nie więcej niż 100 użytkowników i że znajduje się na skraju wymarcia. Rodzimy język zachował się jednak w użyciu, pomimo niewielkiej liczby użytkowników i mniejszościowego charakteru społeczności{{r|sulang}}{{odn|Mead|2001|s=64}}. D. Mead (2018) poinformował, że we wsi Lembanato pozostaje powszechnym środkiem komunikacji wśród wszystkich grup wiekowych, przy czym odnotowano zanik części rodzimej leksyki (na korzyść leksyki indonezyjskiej), zwłaszcza u najmłodszego pokolenia. W Patoyan doszło do redukcji przekazu międzypokoleniowego (wśród dzieci zaobserwowano jedynie bierną znajomość bobongko){{odn|Mead|2018a|s=1}}.
W 1900 r. stwierdzono, że bobongko ma nie więcej niż 100 użytkowników i że znajduje się na skraju wymarcia. Niemniej rodzimy język zachował się w użyciu aż do XXI w., pomimo niewielkiej liczby osób nim mówiących i mniejszościowego charakteru społeczności{{r|sulang}}{{odn|Mead|2001|s=64}}. D. Mead (2018) poinformował, że we wsi Lembanato pozostaje powszechnym środkiem komunikacji wśród wszystkich grup wiekowych, przy czym odnotowano zanik części rodzimej leksyki (na korzyść leksyki indonezyjskiej), zwłaszcza u najmłodszego pokolenia. W Patoyan doszło do redukcji przekazu międzypokoleniowego (wśród dzieci zaobserwowano jedynie bierną znajomość bobongko){{odn|Mead|2018a|s=1}}.


Wczesne informacje nt. języków wysp Togian zebrał N. Adriani (1900){{r|Adriani1900}}. W XXI w. dokumentacją tego języka zajmował się D. Mead, autor pobieżnego opracowania gramatycznego (2001){{odn|Mead|2001}} oraz słownika (2018){{odn|Mead|2018a}}{{odn|Mead|2018b}}. Bobongko nie wykształcił piśmiennictwa{{r|Ethnologue}}.
Wczesne informacje nt. języków wysp Togian zebrał N. Adriani (1900){{r|Adriani1900}}. W XXI w. dokumentacją tego języka zajmował się D. Mead, autor pobieżnego opracowania gramatycznego (2001){{odn|Mead|2001}} oraz słownika (2018){{odn|Mead|2018a}}{{odn|Mead|2018b}}. Bobongko nie wykształcił piśmiennictwa{{r|Ethnologue}}.

Wersja z 23:03, 29 sie 2024

Nie mylić z: język andio.
Bobongko
Obszar

Celebes Środkowy (Indonezja)

Liczba mówiących

1500 (2001)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3 bgb
IETF bgb
Glottolog bobo1255
Ethnologue bgb
BPS 0517 0
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bobongko – język austronezyjski używany przez grupę ludności w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych z 2001 roku posługuje się nim 1500 osób[1][2].

Jego użytkownicy zamieszkują grupę wysp Togian (zwłaszcza wsie Lembanato, Matobiai i Tirpo w północnej części wyspy Togian, rejon zatoki Kilat(inne języki)), a także wieś Patoyan na wyspie Batu Daka[3].

Jest blisko spokrewniony z językiem saluan[2]. W indonezyjskiej publikacji Peta Bahasa został uznany za dialekt saluan[4]. Bobongko wykazuje silne wpływy słownikowe języka gorontalo[2][5]. Inne źródła zapożyczeń (pośrednich lub bezpośrednich) to odmiany malajskiego (w tym malajski miasta Manado), pamona, jawajski, a także języki europejskie (niderlandzki, portugalski i angielski)[6][7]. W najnowszych czasach zaznaczyły się wpływy słownictwa indonezyjskiego[3][8].

W pracach z II poł. XIX w. zakładano, że nazwy „bobongko” i „togian” odnoszą się do tego samego języka. N. Adriani (1900) stwierdził, że togian (większościowy język wysp) to w istocie odmiana języka pamona (wariant dialektu ampana), a bobongko uznał za odrębny język, blisko spokrewniony z saluan. W pracach z lat 70. i 80. XX w. bobongko został mylnie utożsamiony z językiem andio z Celebesu, który również bywa określany mianem bobongko[9].

W 1900 r. stwierdzono, że bobongko ma nie więcej niż 100 użytkowników i że znajduje się na skraju wymarcia. Niemniej rodzimy język zachował się w użyciu aż do XXI w., pomimo niewielkiej liczby osób nim mówiących i mniejszościowego charakteru społeczności[2][10]. D. Mead (2018) poinformował, że we wsi Lembanato pozostaje powszechnym środkiem komunikacji wśród wszystkich grup wiekowych, przy czym odnotowano zanik części rodzimej leksyki (na korzyść leksyki indonezyjskiej), zwłaszcza u najmłodszego pokolenia. W Patoyan doszło do redukcji przekazu międzypokoleniowego (wśród dzieci zaobserwowano jedynie bierną znajomość bobongko)[3].

Wczesne informacje nt. języków wysp Togian zebrał N. Adriani (1900)[11]. W XXI w. dokumentacją tego języka zajmował się D. Mead, autor pobieżnego opracowania gramatycznego (2001)[12] oraz słownika (2018)[13][14]. Bobongko nie wykształcił piśmiennictwa[1].

Przypisy

  1. ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bobongko, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  2. ↑ a b c d David Mead: Bobongko. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-17)]. (ang.).
  3. ↑ a b c Mead 2018a ↓, s. 1.
  4. ↑ Bahasa Saluan. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-04)]. (indonez.).
  5. ↑ Mead 2001 ↓, s. 66.
  6. ↑ Mead 2018a ↓, s. 3–28.
  7. ↑ Mead 2018b ↓, s. 5–29.
  8. ↑ Mead 2018b ↓, s. 1.
  9. ↑ Mead 2001 ↓, s. 62–64.
  10. ↑ Mead 2001 ↓, s. 64.
  11. ↑ Nicolaus Adriani. De talen der Togian-Eilanden. „Tijdschrift voor Indische Taal-, Land- en Volkenkunde”. 42, s. 428–490, 539–566, 1900. (niderl.). 
  12. ↑ Mead 2001 ↓.
  13. ↑ Mead 2018a ↓.
  14. ↑ Mead 2018b ↓.

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Język_bobongko&oldid=74645837”