Lawina w Białym Jarze
Lawina, która zeszła 20 marca 1968 roku, porywając 24 osoby idące dnem Białego Jaru. 5 spośród nich udało się uratować; pozostałych 19 - w tym 13 Rosjan, 4 obywateli NRD, i dwoje Polaków - zginęło. Ostatnie ciała znaleziono dopiero 1 i 5 kwietnia. Lawinisko miało długość ponad 600 metrów (podawana jest długość 740m), ok. 25-80 metrów szerokości, grubość ok. 12 metrów, wysokość czoła ok. 20 - 25 metrów (w różnych źródłach podaje się nieco inne dane). Przyczyną lawiny było odpadnięcie nawisów śnieżnych, utworzonych przez wiatr nad Białym Jarem. Wycieczka, w której uczestniczyły ofiary wypadku, wyruszyła, mimo iż trzy dni wcześniej inna lawina porwała w Białym Jarze 7 osób, które udało się uratować.
Istnieją niepotwierdzone pogłoski, iż lawina nie zeszła samoistnie.
Wkrótce po tragedii ustawiono w tym miejscu pomnik, zniszczony przez inną lawinę w 1974 roku. Obecnie szlak biegnący przez Biały Jar jest zimą zamknięty dla ruchu turystycznego.