Bitwa nad rzeką Severn

Bitwa nad rzeką Severn

Wojny Rzymian z Brytami
{{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	nad rzeką Severn, Walia
Terytorium	Brytania
Wynik	zwycięstwo Rzymian
Strony konfliktu
Rzymianie Batawowie Brytowie
Dowódcy
generał Publiusz Ostoriusz Caradoc
Siły
22 000 30 000
Straty
nieznane kilkanaście tysięcy
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Wojna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | commons = | czas = | współrzędne = | opis grafiki = Nieznane pola: "data" oraz "opis".

Szablon:Wojny Rzymian z Brytami Bitwa nad rzeką Severn – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 50 n.e.

Po roku 43 n.e. stacjonujący w Wroxeter nad rzeką Severn legion rzymski pod wodzą generała Publiusza Ostoriusza podbił plemię Kangów ze środkowej Walii, dochodząc do Morza Irlandzkiego. Głównym celem rzymskiego generała było schwytanie wodza Brytów Caradoca, który zbiegł do Walii po klęsce w bitwie nad rzeką Medway. W roku 50 n.e. Rzymianie rozpoczęli kolejną kampanię w Walii przeciwko Brytom. Caradac zebrał 30 000 wojowników z celtyckich plemion Ordowików, Deceanglów, Demetów, Komowów i Sylurów. Wojska Brytów zajęły pozycje za rzeką Severn, przecinającą dolinę o tej samej nazwie. Teren za rzeką osłonięty zalesionymi zboczami wzgórz przypominał literę U i uniemożliwiał wchodzącej do doliny żołnierzom ucieczkę na boki. Wojownicy celtyccy zajęli pozycje w lesie, chowając się przed Rzymianami za umocnionymi pozycjami obronnymi w formie ściany kamiennej.

22 000 Rzymian weszło do doliny, zatrzymując się nad rzeką. W pierwszej linii stanęły wojska pomocnicze oraz Batawowie, za nimi pozycję obrali legioniści, a na skrzydłach jazda rzymska. W końcu Ostoriusz nakazał swoim siłom przeprawę przez rzekę. Rzymianie i Batawowie z pierwszego rzędu pod gradem pocisków rzucili się w kierunku pozycji nieprzyjaciela. Po dotarciu do ściany skalnej, Rzymianie przy wykorzystaniu drabin wdzierali się na górę odpierając ataki Brytów. W walce ranny został dowódca Batawów Juliusz Cywilis. Równocześnie nastąpił atak głównych sił rzymskich, które tworząc formację testudo podeszły pod mur, rozbierając go od dołu. Następnie wojska rzymskie wdzierając się z dwóch stron poza fortyfikacje wyparły Brytów w ciężkiej walce. W trakcie tej części bitwy zginęło wielu Brytów atakowanych zarówno przez Rzymian jak i Batawów. Łącznie bitwa pochłonęła życie tysięcy Brytów, do niewoli dostali się też członkowie rodziny Caradoca. Jemu samemu udało się jednak ponownie zbiec z pola bitwy i schronić się w górach u miejscowych Druidów.

Literatura

• Stephen Dando Collins: Machina do zabijania. XIV legion Nerona, wyd. Bellona. Warszawa 2008.