Przejdź do zawartości

Paweł Szulkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez ToBot (dyskusja | edycje) o 02:09, 15 lis 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Paweł Szulkin zdjęcie

Paweł Szulkin (ur. 29 sierpnia 1911 w Smorgoniach (woj. wileńskie), zm. 15 września 1987 w Lyonie) – polski fizyk, wykładowca, rektor Politechniki Gdańskiej, członek PAN, przedstawiciel Polski w UNESCO.

Działalność naukowa i zawodowa

Aresztowany za poglądy, wykupiony przez rodziców wyjechał do Paryża. Tam ukończył studia w Wyższej Szkole Elektryczności w Paryżu (Ècole Supérieure d’Èlectricité), stopień doktora fizyki uzyskał na Sorbonie.

W latach 1936–1939 pracował jako główny konstruktor w zakładach „Elektrit” w Wilnie.

Po wybuchu wojny wywieziony do ZSRR, gdzie pracował nad konstrukcjami systemów łączności dla wojska. Był zatrudniony w Moskwie, w Akademii Łączności im. Podbielskiego.

Wstąpił do I Armii Wojska Polskiego, w 1943 został mianowany na majora. Wykładał tam oraz kierował Laboratorium Badań Specjalnych. Już wtedy był autorem 6 patentów i 10 publikacji nt. radiotechniki – opracowanych w 5 językach. Stworzył szereg konstrukcji aparatury dla wojsk zmotoryzowanych i lotnictwa.

W 1944 z I Armią Wojska Polskiego wkroczył do Lublina. Został dziekanem Wydziału Elektrycznego na Politechnice Warszawskiej z siedzibą w Lublinie, gdzie prowadził wykłady z podstaw elektroniki, matematyki oraz mechaniki teoretycznej. Wykładał również fizykę na UMCS w Lublinie.

Jako zastępca dyrektora technicznego Polskiego Radia w Warszawie kierował budową radiostacji w Raszynie.

Od października 1945 kierownik Katedry Radiotechniki Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej. Od podstaw organizował laboratoria oraz kadrę naukowo-dydaktyczną.

Do 1948 kierował utworzonym z jego inicjatywy Przedsiębiorstwem Państwowym Morska Obsługa Radiowa Statków. Powołany na wicedyrektora Państwowego Instytutu Telekomunikacyjnego w Warszawie, pracował jednocześnie w Katedrze Radiolokacji Politechniki Warszawskiej.

W latach 19491951 pełnił funkcję rektora Politechniki Gdańskiej, gdzie w 1951 został mianowany prof. zwyczajnym w Katedrze Radiotechniki Wydziału Elektrycznego PG. W tym samym roku przeniósł się na Politechnikę Warszawską.

Od 1952 kierował Zakładem Elektrotechniki Teoretycznej Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN.

Był członkiem korespondentem PAN, od 1961 członkiem rzeczywistym PAN, w latach 1961–1962 zastępcą sekretarza naukowego PAN.

Jako przedstawiciel Polski w UNESCO został wysłany do Paryża. Od 1966 pełnił funkcję dyrektora Departamentu ds. Nauki UNESCO.

W 1968 pozbawiono go prawa powrotu do kraju – zamieszkał w Lyonie, gdzie wykładał w École Centrale.

Zmarł w Lyonie w 1987 i został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.

Ojciec reżysera Piotra Szulkina.

Linki zewnętrzne