Ildibald
Ildibald lub Hildebad[1] – (? – 541), król Ostrogotów w latach 540-541, siostrzeniec Teudisa, króla Wizygotów.
Po zdobyciu Rawenny przez Belizariusza i wzięciu do niewoli króla Witigesa, Ildibald, który przewodził Gotom w Weronie, nie podporządkował się wodzowi Justyniana i przyjął tytuł króla Gotów. Początkowo na czele oddziału 1000 wojowników kontrolował obszar między Weroną a Pawią. Potem zajął ziemie na północ od Padu, obszar Wenecji i Ligurię. W 541 został zamordowany przez służącego. Po jego śmierci krótko rządził Eraryk, zamordowany na polecenie wybranego na króla przez starszyznę siostrzeńca Ildibalda Totilę.
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 53, ISBN 83-85719-85-7.
| Regnum Italiæ (476-493) |
| ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo Ostrogotów (493-553) | |||||||||||||
| Królestwo Longobardów (565-775) |
| ||||||||||||
| Frankijscy królowie Longobardów, następnie Włoch (774-963) |
|
