Przejdź do zawartości

Pomoc de minimis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 89.74.175.172 (dyskusja) o 15:57, 6 maj 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Pomoc de minimis jest rodzajem pomocy publicznej, która nie podlega notyfikacji.

Pomoc de minimis to wsparcie państwa udzielane przedsiębiorcom, które nie wymaga notyfikacji Komisji Europejskiej. Zgodnie bowiem z normą prawa rzymskiego de minimis non curat lex [(łac.) - prawo nie troszczy się o drobiazgi], pomoc o niewielkich rozmiarach nie powoduje naruszenia konkurencji na rynku.

Szczegółowe uregulowania zawarte są rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z 18 grudnia 2013, które weszło w życie 1 stycznia 2014, zastępując wcześniejsze rozporządzenie Komisji (WE) nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, zgłoszeniu nie podlega pomoc publiczna w wysokości nieprzekraczającej 200 tys. euro w ciągu 3 lat.

Konstrukcja pomocy de minimis opiera się nie na wyłączeniu jej spod ogólnego zakazu konkurencji (art. 107 i 108 TFUE) na mocy aktu prawnego, a na uznaniu (i jedynie potwierdzeniu tego w rozporządzeniu Komisji), że pomoc ta jest na tyle drobna, że nie zagraża zasadom wolnego rynku. Stąd też tytuł rozporządzenia: "w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis".

Wielkość pomocy publicznej w latach 2005-2014 w Polsce[1][2]

Rok Ogólna wartość udzielonej pomocy
2015 19 357 mln zł
2014 25 262 mln zł
2013 22 116 mln zł
2012 21 795 mln zł
2011 21 462 mln zł
2010 24 087 mln zł
2009 19 173 mln zł
2008 14 383 mln zł
2007 6 549 mln zł
2006 5 875 mln zł
2005 4 795 mln zł

Bibliografia

Rozporządzenie Komisji (UE) NR 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis

Linki zewnętrzne