Park Zdrojowy w Kudowie-Zdroju
 nr rej. 1165 z 28.03.1986
| |
 Pijalnia wód mineralnych | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
{{{adres}}} |
| Data założenia |
pod koniec XVIII wieku |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Kudowy-Zdroju  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Park Zdrojowy w Kudowie-Zdroju – zabytkowy park zdrojowy o powierzchni 12,97 ha, położony jest w centralnej części uzdrowiskowego miasta Kudowa-Zdrój, między ulicami: Moniuszki-Zdrojowa-Jana Pawła II z przyległą Górą Parkową. Założenie powstało w XVIII wieku, a w następnym stuleciu zostało powiększone.
Fizjografia
Najstarszą i najbardziej reprezentacyjną częścią jest park Centralny. Oś założenia stanowi główna promenada mająca swój początek w okolicach pijalni, gdzie znajduje się bogactwo ciekawej roślinności. Wszystkie części parku urozmaicone są licznymi ścieżkami i alejkami. Na obszarze parku Zdrojowego oraz wzdłuż głównej promenady spacerowej znajdują się najważniejsze obiekty architektoniczne: „Zameczek”, „Polonia”, muszla koncertowa, podświetlana fontanna, pijalnia oraz dawna hala spacerowa, czyli otwarta konstrukcja żeliwna, zwana dziś „Teatrem Pod Blachą”, gdzie często odbywają się koncerty muzyki uzdrowiskowej oraz sąsiadujący z nią teatr Zdrojowy. Od zachodu park zamknięty jest okazałym stawem. Lata 20. XX wieku uważane są za lata świetności parku. Jego niedawna renowacja przywróciła mu właśnie ówczesny, znany z rycin, obrazów i starych fotografii wygląd. Obecnie w części parku trwają prace renowacyjne przywracające stan z lat 20. XX wieku.
Historia
Park został założony pod koniec XVIII wieku przez barona von Stillfrieda w 1787, w miejscu wypływania źródeł mineralnych u podnóża góry Parkowej. W początkowych latach XIX wieku park został powiększony. Założenie parku Zdrojowego zaprojektowano na wzór parków angielskich.
Dawniejszy dom gościnny dla kuracjuszy „Zameczek”, obecnie sanatorium, został wzniesiony w 1772.
Dawny dom zdrojowy, obecnie Sanatorium Polonia, w którym znajduje się teatr Zdrojowy, wybudowano w 1905 jako tzw. Książęcy Dwór.
Monumentalna Pijalnia Wód z początku XX w. to półkolisty budynek, nawiązujący do stylistyki barokowej i secesyjnej. Pijalnia jest połączona z dużą, otwartą, żeliwną halą spacerową. Pod nią przebiega główna aleja parkowa i mieszczą się Nowe Łazienki. Wnętrze pijalni zdobią malowidła węgierskiego malarza Arpada Molnara, ukazujące stary zdrój oraz Dolny Śląsk z początku XX wieku.
Przyroda
Drzewostan parkowy tworzą wszystkie znane gatunki drzew oraz okazy drzew egzotycznych pochodzących z Ameryki Północnej i Bliskiego Wschodu, które naturalnie nie rosną w Polsce. Różnorodność parku podkreślają drzewa w odmianach rzadszych i ozdobnych. Wiele jest cennych okazów mających status pomników przyrody: świerk sudecki, najpiękniejszy buk purpurowy liczący ponad 200 lat oraz najstarsze drzewo w parku, jesion wyniosły liczący około 300 lat. Roślinność parku jest bogata i zróżnicowana obfituje w agawy, kaktusy, opuncje, draceny, saganowce i rododendrony. Ozdobą kudowskiego parku w sezonie letnim są okazałe palmy ustawione wzdłuż głównej alei, prowadzącej do stawu zdrojowego, oraz piękne kwiatowe dywany układane każdej wiosny.
Otoczenie parku
- Od północy park Zdrojowy osłania las porastający masyw Gór Stołowych z Parkową Górą.
- Na zachodzie, za stawem, przebiega granica polsko-czeska.
- We wschodniej i południowej części liczne pensjonaty i obiekty miejskie.
Zobacz też
- inne parki zdrojowe
Bibliografia
"Dolny Śląsk" Ilustrowany przewodnik z mapami. Jelenia Góra: Plan, 2007, s. 92. ISBN 978-83-60044-92-6.
Linki zewnętrzne
| Karpackie | |
|---|---|
| Sudeckie | |
| Nizinne |
