Maciej Kozłowski (aktor)
Imię i nazwisko |
Maciej Marian Kozłowski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
8 września 1957 |
Data i miejsce śmierci |
11 maja 2010 |
Zawód |
aktor |
Współmałżonek |
Agnieszka Kowalska |
Lata aktywności |
1980–2010 |
Odznaczenia | |
Maciej Marian Kozłowski[1][2] (ur. 8 września 1957 w Kargowej, zm. 11 maja 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Wystąpił w filmach takich jak Kingsajz (1987), Kroll (1991), Psy (1992), Lista Schindlera (1993), Nic śmiesznego (1995), Kiler (1997) i Ogniem i mieczem (1999), a także jako Waldemar Jaroszy w serialu M jak miłość (2002–2005, 2009, 2010)[3]. Był znany z działalności sportowej jako zadeklarowany fan piłki nożnej i obrońca Reprezentacji Artystów Polskich pod wodzą Olafa Lubaszenki. W 2005 został uhonorowany Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Wczesne lata
Urodził się i wychowywał w Kargowej[4]. W 1964 rozpoczął naukę w miejscowej Szkole Podstawowej, gdzie brał udział w szkolnych przedstawieniach[5]. W 1969 wraz z rodziną przeprowadził się do Zgierzu, gdzie ukończył Technikum Gospodarki Wodnej. Jako nastolatek grał w piłkę nożną w III lidze w Miejskim Klubie Piłkarskim Boruta Zgierz. W 1984 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi.
Kariera ekranowa
Po raz pierwszy trafił na szklany ekran jako dworzanin w serialu Janusza Majewskiego Królowa Bona (1980) z Aleksandrą Śląską w roli tytułowej. Wkrótce zadebiutował na kinowym ekranie jako młody gospodarz Piotr Wołosz w dramacie wojennym Juliusza Janickiego Nie było słońca tej wiosny (1983) u boku Ernestyny Winnickiej. W serialu Marka Piestraka Przyłbice i kaptury (1985) na motywach powieści Kazimierza Korkozowicza pojawił się jako Benko, mąż Zyty (Bożena Krzyżanowska). W komedii Juliusza Machulskiego Kingsajz (1987) zagrał Wasia, groźnego krasnala działającego na rozkaz Kilkujadka (Jerzy Stuhr). Wystąpił potem w serialu Pogranicze w ogniu (1988-1991) jako major von Seebohm, komediodramacie Wojciecha Marczewskiego Ucieczka z kina „Wolność” (1990) w roli aktora amerykańskiego i debiucie reżyserskim Władysława Pasikowskiego Kroll (1991) jako kapitan.
W adaptacji opowiadania Tadeusza Borowskiego Pożegnanie z Marią (1993) w reż. Filipa Zylbera wystąpił jako milczący woźnica, wywożący pod plandeką Żydów z getta. Był esesmanem w dramacie wojennym Stevena Spielberga Lista Schindlera (1993). Wizerunek ekranowy Macieja Kozłowskiego w latach 90. ukształtowało kilka ról gangsterów i bandytów, w tym Barański w dramacie sensacyjnym Pasikowskiego Psy (1992) i postać „Aliego”, szefa warszawskiej mafii w filmie sensacyjnym Jacka Skalskiego Miasto prywatne (1994). W komediodramacie Marka Koterskiego Nic śmiesznego (1995) zagrał Maćka, przyjaciela Adasia Miauczyńskiego. Jednak za najważniejszą rolę filmową Maciej Kozłowski uważał kreację atamana kozackiego Maksyma Krzywonosa w ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza Ogniem i mieczem (1999) w reż. Jerzego Hoffmana[6][7][8]. Grywał też w innych głośnych ekranizacji polskiej literatury: Wiedźmin (2001) Marka Brodzkiego jako Gwidon-Falwick i Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem (2003) Hoffmana w roli Smerdy, dowódcy wojsk Popiela. Za jego życiową rolę krytycy uznali kreację Tadeusza Grzemielewskiego, złamanego w śledztwie Urzędu Bezpieczeństwa towarzysza broni generała Emila „Nila” Fieldorfa w dramacie historycznym Ryszarda Bugajskiego Generał Nil (2009)[9].
Popularność przyniosły mu też role w serialach takich jak Matki, żony i kochanki, Dom, 13 posterunek czy Na dobre i na złe. Największą rolę serialową, Waldemara Jaroszego, zagrał w M jak miłość (w latach 2002–2005, 2009, 2010).
Kariera teatralna
W 1983 oficjalnie zadebiutował w Teatrze Ósmego Dnia w spektaklu Zbigniewa Herberta Raport z oblężonego Miasta. W łódzkim Teatrze Studyjnym’83 im. Juliana Tuwima został obsadzony w roli pełnomocnika w Ambasadorze (1983) Sławomira Mrożka w reż. Jana Machulskiego i w roli delegata w Balu manekinów Bruna Jasieńskiego w reż. Bogdana Michalika. W latach 1983–1988 był związany z Teatrem Nowym w Poznaniu[10], gdzie ściągnęła go Izabella Cywińska[11], by wystąpił jako marynarz w jej przedstawieniu Jezioro Bodeńskie (1984) Stanisława Dygata. W 1985 otrzymał nagrodę za najlepszą kreację młodego aktora na Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie za rolę w sztuce Audiencja III Bogusława Schaeffera. W latach 1988–1993 wraz zespołem Janusza Wiśniewskiego grał m.in. w Olśnieniu w roli Konia.
Od 1997 do śmierci był związany z warszawskim Teatrem Narodowym, gdzie grał w spektaklach: Noc listopadowa. Sceny dramatyczne (1997) Stanisława Wyspiańskiego w reż. Jerzego Grzegorzewskiego jako generał Józef Chłopicki, Dialogus de Passione abo Żałosna tragedyja o Męce Jezusa (1998) w reż. Kazimierza Dejmka w roli kata, Wesele (2000) Wyspiańskiego w reż. Grzegorzewskiego jako Wojtek, Kurka wodna (2002) Witkacego w reż. Jana Englerta jako Izaak Widmower i Wiele hałasu o nic (2008) Williama Shakespeare’a w reż. Macieja Prusa w roli Don Juana. Za najważniejszą kreację teatralną Maciej Kozłowski uważał wcielenie się w postać niezrównoważonego psychicznie Jake’a w spektaklu Teatru Telewizji Zagubieni (1995) Sama Sheparda w reż. Macieja Dejczera[12].
Działalność dodatkowa
- W czasie gdy nie miał propozycji ról, zarabiał pracując na budowie, handlując starymi meblami i prowadząc punkt ksero. Często odwiedzał targ staroci na warszawskim Kole. Był też współwłaścicielem agencji ochrony.
- Na początku lat 90. XX wieku prowadził nocne audycje oraz konkursy na antenie poznańskiego Radia Merkury.
- W 2008 wraz z aktorką Katarzyną Figurą wziął udział w kampanii „Na dobrej drodze”, której hasło brzmi: „Więcej wiedzieć o handlu ludźmi to skuteczniej go zwalczać”. Kampania ta prowadzona jest w ramach projektu „IRIS – reintegracja społeczna i zawodowa kobiet ofiar handlu ludźmi”[13].
- Jego zasługą jest udział polskiej ekipy na Mistrzostwach Świata w Piłce Ulicznej Ludzi Bezdomnych w Edynburgu (2005), aktywnie poszukiwał sponsorów dla tego wyjazdu.
- Angażował się w działalność organizacji wspierających walkę z rakiem. Brał udział w marszach Narodowej Koalicji do Walki z Rakiem.
Życie prywatne
30 grudnia 2008 ożenił się z Agnieszką Kowalską, malarką.
Śmierć
W 2005 wziął udział w akcji „Krewniacy” zainicjowanej przez Radosława Pazurę[14]. Gdy chciał oddać krew, dowiedział się, że jest zakażony wirusem zapalenia wątroby typu C. Natychmiast rozpoczął leczenie i był przekonany, że zdoła pokonać chorobę[15]. Pomimo choroby pozostawał aktywny zawodowo.
Zmarł na raka wątroby[16] w nocy z 10 na 11 maja 2010 w warszawskim szpitalu przy ul. Banacha[17].
W związku ze śmiercią Macieja Kozłowskiego zaplanowany na 16 maja 2010 mecz RAP VS Kabareciarze został zadedykowany zmarłemu aktorowi[18].
Pogrzeb aktora odbył się 18 maja 2010 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B II 30 rz. Tuje m. 6)[19].
Spektakle teatralne
Teatr Studyjny w Łodzi
- 1983 – Bal manekinów (reżyseria Bogdan Michalik) jako Delegat
Teatr Nowy w Poznaniu
- 1984 – Jezioro Bodeńskie jako marynarz (reż. Izabella Cywińska)
- 1985 – Matka jako Alfred hr. de la Trefouille (reż. Marcel Kochańczyk)
- 1985 – Trzy siostry jako Tuzenbach; Rode (reż. Janusz Nyczak)
- 1986 – Zorza jako Dedal (reż. I. Cywińska)
- 1987 – Modlitwa chorego przed nocą jako Osioł (reż. Janusz Wiśniewski)
- 1987 – Wesele jako Kasper (reż. J. Nyczak)
- 1988 – Cmentarze jako Plutonowy (reż. I. Cywińska)
Zespół Janusza Wiśniewskiego
- 1989 – Olśnienie jako Koń (reż. J. Wiśniewski)
Teatr Narodowy w Warszawie
- 1997 – Noc listopadowa jako generał Józef Chłopicki (reż. Jerzy Grzegorzewski)
- 1998 – Dialogus de passione jako Kat (reż. Kazimierz Dejmek)
- 1999 – Wybrałem dziś zaduszne święto jako Śmiejąca się Czaszka (reż. J. Wiśniewski)
- 1999 – Kartoteka jako Gruby (reż. Kazimierz Kutz)
- 1999 – Nowe Bloomusalem jako pierwszy policjant (reż. J. Grzegorzewski)
- 2000 – Wesele jako Wojtek (reż. J. Grzegorzewski)
- 2000 – Noc listopadowa jako oficer Dąbrowski (reż. J. Grzegorzewski)
- 2002 – Nie-Boska komedia jako Wariat (reż. J. Grzegorzewski)
- 2002 – Kurka Wodna jako Izaak Widmower (reż. Jan Englert)
- 2003 – Merlin. Inna historia jako Secundus, czyli Gowen konetabl (reż. Ondrej Spisak)
- 2004 – Ryszard II jako sir Piers of Exton (reż. Andrzej Seweryn)
- 2006 – Nora jako doktor Rank (reż. Agnieszka Olsten)
- 2007 – Stara kobieta wysiaduje jako Ślepiec (reż. Stanisław Różewicz)
- 2007 – Chłopcy z Placu Broni (reż. Michał Zadara)
- 2008 – Wiele hałasu o nic jako don Juan (reż. Maciej Prus)
- 1999 – Miłość - to takie proste jako Robert (reż. Jacek Gąsiorowski)
- 2009: Samsara Disco jako Lebiediew (reż. Agnieszka Olsten)
- 2009: Krzysztof M. Hipnoza (reż. Krzysztof Materna)
Widowiska plenerowe
- 2005 – Częstochowska Victoria jako ojciec Augustyn Kordecki (reż. Jerzy Bielunas)
Koncerty
- 2009: I Koncert Niepodległości „Premierowy” w Muzeum Powstania Warszawskiego – narrator[20]
Filmografia
Filmy pełnometrażowe
- 1983: Nie było słońca tej wiosny − jako Piotr Wołosz
- 1983: Mgła − jako Kim
- 1983: Wedle wyroków twoich...
- 1985: Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany − jako Nieznajomy
- 1987: Kingsajz − jako Waź
- 1989: Po upadku. Sceny z życia nomenklatury − uczestnik narady
- 1989: Szklany dom − jako urzędnik
- 1990: Ucieczka z kina „Wolność” − jako aktor amerykański
- 1990: Piggate − jako Alain Lecog
- 1990: Mów mi Rockefeller − jako Matros
- 1990: Superwizja − jako agent „SuperWizji”
- 1991: Kroll − jako kapitan
- 1992: Psy − jako Barański
- 1992: Szwadron − jako Kozłow
- 1993: Pora na czarownice − jako Waldek
- 1993: Polski crash − jako Dąbek
- 1993: Pożegnanie z Marią − jako furman
- 1993: Balanga − jako porucznik Bąkała
- 1993: Lista Schindlera − jako strażnik SS w Zabłociu
- 1993: Moja historia − jako barman
- 1994: Miasto prywatne − jako Ali (także współautor dialogów w filmie)
- 1994: Piękna warszawianka − jako portier
- 1995: Drzewa
- 1995: Gang Jönssona − jako Ritzie
- 1995: Dzieje mistrza Twardowskiego − jako Lucyper – książę ds. Wschodu
- 1995: Nic śmiesznego − jako Maciek
- 1996: Poznań 56 − jako Ubek
- 1996: Wirus − jako facet Barczysty
- 1996: Deszczowy żołnierz − jako pułkownik
- 1997: Kiler − jako prokurator
- 1997: Drugi brzeg − jako Stimming
- 1998: Liceum czarnej magii − jako dyrektor Puto
- 1999: Ogniem i mieczem − jako Krzywonos
- 1999: Ajlawju − jako partner Gosi
- 1999: Na koniec świata − jako notariusz
- 1999: Ostatnia misja − jako Cortez, człowiek szefa mafii w Paryżu
- 2000: To ja, złodziej − jako Maks
- 2001: Blok.pl − jako facet z teczką – Bałagan
- 2001: Wiedźmin − jako Gwidon-Falwick
- 2002: E=mc² − jako Alosza
- 2002: Jak to się robi z dziewczynami − jako Heniek „Długi”
- 2003: Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem − jako Smerda
- 2005: Oda do radości − jako Piotr, ojciec Marty
- 2005: Masz na imię Justine − jako egzaminator w masarni
- 2007: Jasne błękitne okna − Zbigniew
- 2007: Świadek koronny − jako Roman Kraus „Szybki”
- 2008: Kochaj i tańcz − jako kierowca taksówki
- 2009: Idealny facet dla mojej dziewczyny − jako Antoni Chmurski
- 2009: Generał Nil − jako Tadeusz Grzmielewski
- 2009: Janosik. Prawdziwa historia − jako pierwszy sędzia
Seriale
- 1980: Królowa Bona − jako dworzanin (odc. 5)
- 1985: Przyłbice i kaptury − jako Benko, mąż Zyty
- 1988–1991: Pogranicze w ogniu − jako major von Seebohm
- 1990: Świnka − jako Alain Lecog
- 1995: Matki, żony i kochanki − jako Waldek
- 1997: Matki, żony i kochanki, II seria − jako Waldek
- 1997, 2000: Dom − jako Aleksander „Ekstra Mocny” (odc. 18, 24 i 25)
- 1997: Sposób na Alcybiadesa − jako psycholog Jacek Stanisław Karwid (odc. 1)
- 1998: 13 posterunek − jako dowódca brygady antyterrorystycznej (odc. 18, 21, 24 i 39)
- 1998: Ekstradycja III − jako trener, oficer BOR-u, podwładny Góry
- 2000: Ogniem i mieczem − jako Krzywonos
- 2000: 13 posterunek 2 − jako dowódca brygady antyterrorystycznej (odc. 30, 32 i 33)
- 2000: Klasa na obcasach − jako ojciec Agi
- 2001: Na dobre i na złe − jako Marcin Popielarz, przyjaciel Adama Pawicy (odc. 70, 86 i 87)
- 2001: Przeprowadzki − jako kasiarz Marian Holtz, syn stróża Ambrożego (odc. 8 i 9)
- 2001: Marszałek Piłsudski − jako generał Gustaw Dreszer-Orlicz (odc. 7)
- 2002: Wiedźmin − jako Gwidon-Falwick
- 2002: Samo życie − jako Głowacki, trener boksu w Klubie Sportowym „Sparta”, ojciec Patrycji
- 2002–2010: M jak miłość − jako Waldemar Jaroszy
- 2003: Stara baśń – kiedy słońce było bogiem − jako Smerda
- 2004: Czwarta władza − jako Andrzej Żabiec
- 2004: Oficer − jako Michał Matejewski
- 2005: Bulionerzy − jako pułkownik Czesław Czapkowski (odc. 50)
- 2006: Oficerowie − jako Michał Matejewski
- 2006–2007: Pogoda na piątek − jako Krzysztof, przyjaciel Jaśka, partnera Joli
- 2007: Ekipa − jako biznesmen Arkadiusz Stoch (odc. 6)
- 2007: Odwróceni − jako Roman Kraus „Szybki”
- 2008–2009: 39 i pół − jako Zdrada
- 2008: Trzeci oficer − jako generał Michał Matejewski
- 2009: Ojciec Mateusz − jako Rosa, prezes klubu (odc. 25)
- 2009: Plebania − jako Van Kerkhof
- 2009: Janosik. Prawdziwa historia − jako pierwszy sędzia
- 2010: Szpilki na Giewoncie − jako Jędrek Skorupa
Polski dubbing
- 1999: Rezerwowe psy − jako Vincent/Major Sztos
- 2007: Złoty kompas − jako lord Asriel
Etiudy filmowe
- 1983: Oko w oko
Filmy krótkometrażowe
- 1986: Czy będzie wojna? (reż. Krzysztof Magowski)
- 1997: Chopin (Narrator)
- 2000: Kraków. Moje miasto (lektor)
- 2003: T-Rex (reż. Sławomir Pstrong)
Występy w telewizji
Miał na koncie wiele ról w Teatrze Telewizji. Był też częstym gościem różnych programów rozrywkowych.
Spektakle Teatru Telewizji
- 1986 – Ciemności kryją ziemię (reż. Izabella Cywińska) jako Rodrigo
- 1993 – Książę Homburg (reż. Krzysztof Lang) jako Wachmistrz
- 1994 – Strzały u Cyrana (reż. Filip Zylber) jako Ted Malvern
- 1994 – Złoty chłopak (reż. Maciej Dejczer) jako Pepper
- 1994 – Córka czasu (reż. Adam Ustynowicz) jako sierżant Williams
- 1994 – Intruz (reż. Łukasz Wylężałek) jako Goryl 2
- 1995 – Nasza szkapa (reż. Jacek Skalski) jako ojciec
- 1996 – Pijacy (reż. Jacek Skalski) jako Iwronski
- 1996 – Klimaty (reż. Magdalena Łazarkiewicz) jako Bertrand
- 1996 – Zagubieni (reż. Maciej Dejczer) jako Jake
- 1996 – Złoty garniec (reż. Jacek Skalski) jako Heerbrand
- 1996 – Kociokwik (reż. Ireneusz Engler) jako ochroniarz
- 1996 – Strzeż się pamięci (reż. Magdalena Łazarkiewicz) jako porucznik Fine
- 1997 – Ludzie ognia (reż. Wojciech Molski) jako Roptu
- 1997 – Julianka (reż. Jacek Skalski) jako mężczyzna w płaszczu
- 1997 – Król Maciuś I (reż. Filip Zylber) jako Minister Przemysłu
- 1998 – Dokument podróży (reż. Magdalena Łazarkiewicz, Gołda Tencer)
- 1998 – Duże i małe (reż. Piotr Łazarkiewicz) jako Informatyk
- 1999 – Hrabia (reż. Filip Bajon) jako Mackrott
- 1999 – Dybuk (reż. Agnieszka Holland) jako Michael
- 2001 – Siedem dalekich rejsów (reż. Marcin Ziębiński) jako kapitan Stołyp
- 2002 – Krótki kurs medialny (reż. Tomasz Wiszniewski) jako Szamil
- 2003 – Fantom (reż. Łukasz Barczyk) jako Gerdmann
- 2004 – Hamlet (reż. Łukasz Barczyk) jako Bernardo i Pan
- 2006 – Juliusz Cezar (reż. Jan Englert) jako Ligariusz
- 2007 – Sprawa Emila B. (reż. Małgorzata Imielska) jako kolega
- 2007 – Wyzwolenie (reż. Maciej Prus) jako Prymas
- 2008 – O prawo głosu (reż. Janusz Petelski) jako gen. broni Władysław Anders
- 2009 – Operacja Reszka (reż. Ewa Pytka) jako Rafał
Udział w programach telewizyjnych
- 1999 – Benefis Jerzego Hoffmana
- 2000 – Sensacje XX wieku (Polska w ogniu, Katyń cz. 1) Bogusława Wołoszańskiego w reżyserii Wojciecha Pacyny – przy rekonstrukcji zdarzeń historycznych – w roli generała Władysława Andersa
- 2001 – Ananasy z mojej klasy
- Rower Błażeja
- Wieczór z Jagielskim
- 2002 – Milionerzy (wydanie specjalne)
- 2003, 2005 – Prawdę mówiąc – zza kulis serialu M jak miłość
- 2003 – Bezludna wyspa
- 2003 – Śpiewające fortepiany
- 2003 – Zabawy językiem polskim
- 2003 – Kot, czyli ktoś ogromnie tajemniczy
- 2004 – Na zdrowie: Jagielski
- 2004 – Benefis serialu „M jak miłość” – to już 200 odcinków
- 2004 – Lubię czytać
- 2004 – Pytanie na śniadanie (21 maja)
- 2004 – Zwierzenia kontrolowane
- 2005 – Studio Sport
- 2005 – Kuba Wojewódzki
- 2009 – Ludzie na walizkach, odc. 14
- 2009 – Tomasz Lis na żywo, 30 listopada
- 2010 – Spadkobiercy, odc. 20
Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia
- 1985 – nagroda za najlepszą kreację młodego aktora za rolę w spektaklu Audiencja III (sztuka autorstwa Bogusława Schaeffera) na XX OPTMF w Szczecinie
- nagroda teatralna w Edynburgu
- 2004 – tytuł honorowego obywatela gminy Kargowa
- 2005 – Srebrny Krzyż Zasługi[21]
Przypisy
- ↑ Maciej Kozłowski. Listal. [dostęp 2020-05-11]. (ang.).
- ↑ Ola Długołęcka (2013-02-07): Gangster który żyje z wyrokiem. Gazeta.pl. [dostęp 2020-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)]. (ang.).
- ↑ Maciej Kozłowski. FamousFix. [dostęp 2010-05-17]. (ang.).
- ↑ Zdzisław Haczek (2010-05-12): Zmarł nasz aktor Maciej Kozłowski. Pochodził z Kargowej. „Gazeta Lubuska”. [dostęp 2020-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)]. (pol.).
- ↑ Ola Długołęcka (2013-02-07): Maciej Kozłowski - aktor. Gmina Kargowa. [dostęp 2020-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)]. (pol.).
- ↑ Zmarł aktor Maciej Kozłowski. Radio Merkury. [dostęp 2020-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-16)]. (pol.).
- ↑ „Dziennik Trybuna”, Krzysztof Lubczyński - Nie wierzę w polskie kino, Nr 228/2006-09-29
- ↑ Internetowa Stacja Radiowa Pro-radio, Sport i aktorstwo mają wiele wspólnego, z Maciejem Kozłowskim rozmawiał Andrzej Kusy, 2002
- ↑ Maciej Kozłowski nie żyje!. Fakt.pl. [dostęp 2020-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)]. (pol.).
- ↑ „Rzeczpospolita”, nr 109/2010, 12 maja 2010, s. A21
- ↑ Iwona Havranek (2010-05-12): Maciej Kozłowski nie żyje - do końca wierzył, że wyzdrowieje. „Super Express”. [dostęp 2020-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)]. (pol.).
- ↑ „Rzeczpospolita”, nr 109/2010, 12 maja 2010 r., s. A21.
- ↑ Aktorzy przeciwko niewolnictwu. media2.pl. [dostęp 2009-02-21]. (pol.).
- ↑ Sonia Miniewicz (2020-05-11): Maciej Kozłowski: przegrana walka. Onet.pl. [dostęp 2020-05-11]. (pol.).
- ↑ Zbigniew Wojtasiński (2010-05-23): Bomba wirusowa. „Wprost”. [dostęp 2020-03-08]. (pol.).
- ↑ Maciej Kozłowski we wspomnieniach bliskich i przyjaciół. film.wp.pl. [dostęp 2015-03-08].
- ↑ Zmarł Maciej Kozłowski, znany aktor teatralny i filmowy. Gazeta.pl, 11 maja 2010. (pol.).
- ↑ Warszawa. Mecz dedykowany śp. Maciejowi Kozłowskiemu. e-teatr.pl. [dostęp 2010-05-14]. (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
- ↑ I Koncert Niepodległości „Premierowy” – Koncert Niepodległości [online], koncertniepodleglosci.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019 – pkt 12.
Linki zewnętrzne
- Maciej Kozłowski w bazie IMDb (ang.)
- Maciej Kozłowski w bazie Filmweb
- Maciej Kozłowski w bazie filmpolski.pl
- Szablon:E-teatr
- Wywiad z Maciejem Kozłowskim #1
- Wywiad z Maciejem Kozłowskim #2
- Maciej Kozłowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Absolwenci Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi
- Honorowi obywatele Zgierza
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Piłkarze Boruty Zgierz
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polscy aktorzy filmowi
- Polscy aktorzy teatralni
- Polscy aktorzy telewizyjni
- Polscy piłkarze
- Urodzeni w 1957
- Zmarli w 2010