Christian Estrosi

Christian Estrosi
Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1955 ; Nicea
	Mer Nicei
Okres	od 15 maja 2017
Przynależność polityczna	LFA
Poprzednik	Philippe Pradal
	Mer Nicei
Okres	od 21 marca 2008; do 13 czerwca 2016
Przynależność polityczna	Republikanie
Poprzednik	Jacques Peyrat
Następca	Philippe Pradal
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 10 sty 2023, była oparta na tej wersji.

Christian Estrosi (ur. 1 lipca 1955 w Nicei) – francuski polityk pochodzenia włoskiego, deputowany, członek francuskiego rządu, w latach 2008–2016 i od 2017 mer Nicei, a od 2015 do 2017 prezydent regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże.

Życiorys

Do początku lat 80. z sukcesami brał udział w wyścigach motocyklowych, występował w ramach MotoGP. Prowadził działalność gospodarczą jako dealer motocykli marki Kawasaki.

Zaangażował się później w działalność polityczną w ramach gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki, był członkiem biura krajowego tego ugrupowania. Od 2002 należał do powstałej m.in. na bazie RPR Unii na rzecz Ruchu Ludowego.

Obejmował szereg funkcji w administracji terytorialnej. W latach 1983–1990 był radnym Nicei. Od 1992 do 2002 zasiadał w radzie regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże (do 1998 jako pierwszy wiceprzewodniczący). Od 1985 wybierany w skład rady generalnej departamentu Alpy Nadmorskie, w latach 2003–2008 był jej przewodniczącym.

Od 1988 do 2005 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego. Zrezygnował w związku z objęciem stanowiska ministra delegowanego ds. zarządzania terytorialnego w gabinecie Dominique’a de Villepin. W wyborach w 2007 ponownie został posłem, przyjął jednak ofertę pozostania w administracji rządowej jako sekretarz stanu przy ministrze spraw wewnętrznych (ds. terytoriów zależnych) w rządzie François Fillona.

W 2008 wybrano go na urząd mera Nicei. W związku z tym zrezygnował ze stanowiska w rządzie, powracając jednocześnie do pracy w parlamencie XIII kadencji. Po rekonstrukcji gabinetu z 23 czerwca 2009 został ministrem ds. przemysłu (podległym Christine Lagarde), pełnił tę funkcję do 13 listopada 2010. W wyborach parlamentarnych w 2012 uzyskał poselską reelekcję^[1]. W 2014 ponownie został merem Nicei.

W grudniu 2015 jako kandydat centroprawicy, w tym powstałych na bazie UMP Republikanów, zwyciężył w drugiej turze wyborów na prezydenta regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, pokonując w niej jedną z liderek Frontu Narodowego Marion Maréchal-Le Pen^[2]. Z uwagi na zasady łączenia stanowisk w czerwcu 2016 zrezygnował z urzędu mera Nicei, został natomiast pierwszym zastępcą mera^[3]. 15 maja 2017 ponownie został merem Nicei, rezygnując uprzednio z kierowania regionem PACA^[4]. W 2020 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję^[5]. Pozostawał przy tym radnym regionu, utrzymując mandat również w 2021^[6].

W 2017 utworzył ruch polityczny „La France audacieuse”, który w 2020 przekształcił w partię^[7]. Zwolennik współpracy z prezydentem Emmanuelem Macronem. W 2021 zrezygnował z członkostwa w Republikanach^[8]. W tym samym roku przystąpił do ugrupowania Horizons, którą założył Édouard Philippe^[9].

Odznaczenia

Oficer Legii Honorowej (2020)^[10]
Kawaler Legii Honorowej (2011)^[10]
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2011)^[11]

Przypisy

↑ Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015. interieur.gouv.fr. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
↑ Philippe Pradal officiellement élu maire de Nice. nicematin.com, 13 czerwca 2016. [dostęp 2016-07-03]. (fr.).
↑ Christian Estrosi réélu maire de Nice après sa démission de la présidence de la région PACA. lemonde.fr, 15 maja 2017. [dostęp 2017-05-15]. (fr.).
↑ Jérémy Maccaud: Nice: Christian Estrosi réélu sans surprise pour un troisième mandat. bfmtv.com, 28 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-29]. (fr.).
↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28]. (fr.).
↑ Christian Estrosi transforme sa «France audacieuse» en parti politique. leparisien.fr, 22 września 2020. [dostęp 2021-10-09]. (fr.).
↑ Christian Estrosi quitte à son tour LR en dénonçant une «dérive». lepoint.fr, 6 maja 2021. [dostęp 2021-10-09]. (fr.).
↑ Christian Estrosi rejoint Horizons, le parti de l’ancien premier ministre Edouard Philippe. lemonde.fr, 1 grudnia 2021. [dostęp 2022-05-01]. (fr.).
↑ ^a ^b Décret du 31 décembre 2020 portant promotion et nomination dans l'ordre national de la Légion d'honneur. legifrance.gouv.fr, 1 stycznia 2021. [dostęp 2021-10-09]. (fr.).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 sierpnia 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. poz. 1090).

Bibliografia

Christian Estrosi na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
Nota biograficzna na stronie bike70.com. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).

[1] Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).

[2] Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015. interieur.gouv.fr. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).

[3] Philippe Pradal officiellement élu maire de Nice. nicematin.com, 13 czerwca 2016. [dostęp 2016-07-03]. (fr.).

[4] Christian Estrosi réélu maire de Nice après sa démission de la présidence de la région PACA. lemonde.fr, 15 maja 2017. [dostęp 2017-05-15]. (fr.).

[5] Jérémy Maccaud: Nice: Christian Estrosi réélu sans surprise pour un troisième mandat. bfmtv.com, 28 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-29]. (fr.).

[6] Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28]. (fr.).

[7] Christian Estrosi transforme sa «France audacieuse» en parti politique. leparisien.fr, 22 września 2020. [dostęp 2021-10-09]. (fr.).

[8] Christian Estrosi quitte à son tour LR en dénonçant une «dérive». lepoint.fr, 6 maja 2021. [dostęp 2021-10-09]. (fr.).

[9] Christian Estrosi rejoint Horizons, le parti de l’ancien premier ministre Edouard Philippe. lemonde.fr, 1 grudnia 2021. [dostęp 2022-05-01]. (fr.).

[ln-10] Décret du 31 décembre 2020 portant promotion et nomination dans l'ordre national de la Légion d'honneur. legifrance.gouv.fr, 1 stycznia 2021. [dostęp 2021-10-09]. (fr.).

[MP-11] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 sierpnia 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. poz. 1090).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]