Przejdź do zawartości

Mikołaj Powała z Taczewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Mikołaj Powała z Taczewa
Herb rodowy
Herb Ogończyk
Data urodzenia

ok. 1380

Data śmierci

po 1451

Wojny i bitwy

Bitwa pod Grunwaldem
Bitwa pod Koronowem

Mikołaj Powała z Taczewa herbu Ogończyk, znany także jako Powała z Taczewa lub Mikołaj z Taczowa[1] (ur. ok. 1380, zm. po 1451[2]) – polski rycerz.

Biografia

W czasach średniowiecza jeden z najbardziej znanych polskich rycerzy. Był stolnikiem krakowskim i podkomorzym sandomierskim.

Brał udział w bitwie pod Grunwaldem i bitwie pod Koronowem. Odznaczał się wybitną wiedzą z zakresu wojskowości, skoro przed tą pierwszą bitwą został powołany do ścisłej rady wojennej. Został ranny w bitwie pod Koronowem. Za pozyskane łupy rozszerzył swoje dobra, a zwłaszcza rozbudował rodową siedzibę w Taczewie (w której jednak dość rzadko przebywał).

Brał też udział w turnieju rycerskim w Budzie, zorganizowanym z okazji podpisania traktatu z Lubowli (1412). Był również wysyłany jako poseł (dyplomata) w misje zagraniczne, co wskazuje na jego znajomość przynajmniej języka łacińskiego. Według legend odznaczał się także niepospolitą siłą.

Obecnie w centrum wsi Taczów, na szlaku rowerowym wytyczonym przez Związek Gmin „Radomka”, nieopodal dwóch stawów, można odnaleźć wyraźne ślady grodu stożkowatego. Powstał on w XIV wieku i stanowi przykład typowej dla owych czasów siedziby rycerskiej. Miejscowa legenda (trudno już rozsądzić czy pochodzi z dawnych czasów, czy też powstała pod wpływem „Krzyżaków”) mówi o tym, że kopiec powstał usypany przez jeńców wziętych do niewoli pod Grunwaldem — nosi on nazwę Kopca Powały.

Upamiętnienie

Mikołaj Powała z Taczewa jest jednym z epizodycznych bohaterów Sienkiewiczowskich Krzyżaków oraz kilku filmów, np. Pierścień księżnej Anny.

Przypisy

  1. Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. VII, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1926, s. 220.
  2. Adam Boniecki, Artur Reiski, Herbarz Polski. Część I. Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Tom XVI, Warszawa, 1913, s. 252–262.