Tribunicia potestas

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tribunicia potestas (łac. władza trybuńska) – w antycznym Rzymie w okresie republiki był to ogół uprawnień, jakimi dysponowali trybunowie ludowi. Obejmowały zwłaszcza prawo zwoływania Senatu i Zgromadzenia, stawiania wniosków ustawodawczych, dokonywania sprzeciwu (ius intercedendi) oraz nietykalność (sacrosancitas)^[1].

W epoce cesarstwa tribunicia potestas dysponowali cesarze. Była przyznawana dożywotnio,^[2] lecz odnawiana corocznie i numerowana w sposób ciągły. Czasem przyznawano ją następcom (Tytus Flawiusz, Trajan, Marek Aureliusz, Kommodus) lub współrządcom (Tyberiusz)^[3]. W tych wypadkach podana liczba lat tribunicia potestas nie musi pokrywać się z latami samodzielnych rządów, brakło zasady czy należy uwzględniać te lata^[4].

W numizmatyce rzymskiej m.in. na podstawie obecności napisu tribunicia potestas (najczęściej w postaci skrótu TRI POT), określa się datację danej monety z okresu cesarstwa.

Przypisy

↑ O tym, że trybunowie plebejscy mają prawo zatrzymania, nie mają zaś prawa wezwania : Aulus Gellius, Noce attyckie 13,12 s. 241.
↑ Oktawian otrzymał uprawnienia trybuna w 23 r. p.n.e. (jako patrycjusz nie mógł być trybunem) dożywotnio: quoad víverem, tribúnicia potestás mihí esset (Czyny boskiego Augusta 10). Por. "Censoria potestas" Oktawiana Augusta s. 365.
↑ Kwestia sukcesji Tyberiusza w latach 4 - 14 n.e.
↑ Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu, tom 1, wydanie 2, s. 316.

[1] O tym, że trybunowie plebejscy mają prawo zatrzymania, nie mają zaś prawa wezwania : Aulus Gellius, Noce attyckie 13,12 s. 241.

[2] Oktawian otrzymał uprawnienia trybuna w 23 r. p.n.e. (jako patrycjusz nie mógł być trybunem) dożywotnio: quoad víverem, tribúnicia potestás mihí esset (Czyny boskiego Augusta 10). Por. "Censoria potestas" Oktawiana Augusta s. 365.

[3] Kwestia sukcesji Tyberiusza w latach 4 - 14 n.e.

[4] Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu, tom 1, wydanie 2, s. 316.

[1]

[2]

[3]

[4]