Języczek liściowy

Języczek (łac. ligula, ang. ligule) – wyrostek występujący u niektórych roślin na styku blaszki liściowej i pochwy liściowej^[1]. Struktura ta występuje u różnych grup roślin jednoliściennych i u części widłaków (widliczkowców i poryblinowców), przy czym nie ma wspólnego pochodzenia (nie jest organem homologicznym) ani między tymi dużymi grupami roślin, ani nawet między różnymi rzędami jednoliściennych^[2]. Czasami języczek może mieć postać delikatnego puchu, jak np. u trzciny pospolitej. Występowanie języczka i jego morfologia ma duże znaczenie diagnostyczne przy oznaczaniu wielu gatunków.

Przypisy

↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 336. ISBN 83-214-1305-6.
↑ Rudall P.J., Buzgo M. (2002) Evolutionary history of the monocot leaf. W: Cronk CBQ, et al. (red.) Developmental genetics and plant evolution. Taylor and Francis, London, 431–458.

Bibliografia

Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Stanisław Tołpa, Jan Radomski: Botanika. Podręcznik dla Techników Rolniczych. Warszawa: PWRiL, 1971.

[1] Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 336. ISBN 83-214-1305-6.

[2] Rudall P.J., Buzgo M. (2002) Evolutionary history of the monocot leaf. W: Cronk CBQ, et al. (red.) Developmental genetics and plant evolution. Taylor and Francis, London, 431–458.

[1]

[2]