Przejdź do zawartości

Wiesław Ociepka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Ociepka
Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1922
Sosnowiec

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1973
Mosty

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 22 grudnia 1971
do 28 lutego 1973

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Franciszek Szlachcic

Następca

Stanisław Kowalczyk

Prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej
Okres

od 4 maja 1966
do 19 lutego 1972

Poprzednik

Wit Hanke

Następca

Stanisław Nowosielski

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Wiesław Ociepka (ur. 16 lutego 1922 w Sosnowcu, zm. 28 lutego 1973 w Mostach) – polski prawnik i polityk, działacz komunistyczny i sportowy, minister spraw wewnętrznych w latach 1971–1973, poseł na Sejm PRL VI kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Weroniki. Ukończył dwuletnią szkołę partyjną (1953–1955) oraz studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim[1].

W czasie II wojny światowej został wywieziony do obozu pracy przymusowej, skąd zbiegł[1]. Od 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1945–1948 był etatowym pracownikiem Związku Walki Młodych na szczeblu wojewódzkim i centralnym, zaś w 1950 zasiadał we władzach Związku Młodzieży Polskiej[1].

W 1955 był starszym instruktorem w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Centralnego PZPR, a następnie, do 1960, sekretarzem organizacyjnym komitetu wojewódzkiego w Szczecinie. W kolejnych latach pracował w Wydziale Administracyjnym KC PZPR, gdzie pełnił funkcje zastępcy kierownika (1960–1971) i kierownika (1971). W 1964 został zastępcą członka Komitetu Centralnego. Od 22 grudnia 1971 był ministrem spraw wewnętrznych w rządach Piotra Jaroszewicza. W grudniu 1971 został również członkiem KC PZPR. Od marca 1972 był posłem na Sejm PRL VI kadencji. W latach 1960–1965 był wiceprezesem, a od 1965 do 1972 prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej.

W lutym 1973 pod Szczecinem, z powodu oblodzenia, rozbił się polski wojskowy samolot transportowy An-24. Leciały nim delegacje rządowe Polski i Czechosłowacji. Najwyższym rangą spośród 18 ofiar katastrofy był Wiesław Ociepka[2][3].

Grób Wiesława Ociepki na Powązkach; Warszawa, 23 lipca 2008

Został pochowany 3 marca 1973 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 29A-półkole II-1)[4]. W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział m.in. Edward Gierek, Henryk Jabłoński i Piotr Jaroszewicz[5].

Był żonaty z Alicją z Szamotów (1918–2017)[4], z którą miał dwóch synów.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ewa Celt, The New Central Committee of the PUWP, Radio Wolna Europa, 1 sierpnia 1972, [w:] osaarchivum.org (ang.).
  2. Lucjan Stryga, Zapomniane katastrofy, które zostały przemilczane przez propagandę PRL [online], polskatimes.pl, 27 lipca 2014.
  3. Katastrofa lotnicza pod Szczecinem. „Dziennik Polski”. Rok XXIX Nr 52 (9025), s. 1, 2 marca 1973. Kraków. [dostęp 2023-05-26]. 
  4. a b Lista pochowanych. Wiesław Ociepka. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-01-08].
  5. Kronika wydarzeń w Warszawie 1 I–31 III 1973. „Kronika Warszawy”. 3 (15), s. 148, 1973. 
  6. „Głos Słupski”, nr 185, 18 lipca 1969, s. 2.
  7. Odznaczenia dla pracowników partyjnych, „Trybuna Robotnicza”, nr 171, 21 lipca 1964, s. 5.
  8. M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1453 („w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy społeczno-politycznej”).
  9. M.P. z 1946 r. nr 64, poz. 122 („za działalność powojenną Związku Walki Młodych”).
  10. M.P. z 1947 r. nr 72, poz. 485 („za zasługi w budownictwie nowej Demokratycznej Polski”).
  11. Dziennik Urzędowy Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, nr 1–2, 29 lutego 1964, s. 5.
  12. Serdeczne życzenia dla Towarzysza Edwarda Gierka, „Trybuna Robotnicza”, nr 4, 6 stycznia 1972, s. 2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]