Przejdź do zawartości

Frank Ocean

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frank Ocean
Ilustracja
Frank Ocean w 2021
Imię i nazwisko

Christopher Edwin Breaux

Pseudonim

Lonny Breaux • Christopher Francis Ocean

Data i miejsce urodzenia

28 października 1987
Long Beach, Kalifornia

Instrumenty

Wokal, instrumenty klawiszowe

Typ głosu

baryton

Gatunki

Hip-hop, R&B

Zawód

Piosenkarz, raper, autor tekstów

Aktywność

2005–obecnie

Wydawnictwo

Blonded, Odd Future, Def Jam

Powiązania

Odd Future, Tyler, the Creator, Jay-Z, Kanye West

Zespoły
Odd Future
Strona internetowa

Frank Ocean[1] (d. Christopher Edwin Breaux[2]; ur. 28 października 1987 w Long Beach, Kalifornia) – amerykański wokalista, raper, autor tekstów. Uznaje się go za pioniera alternatywnego gatunku R&B[3][4]. Ocean zdobył dwie nagrody Grammy i nagrodę Brit Award International Male Solo Artist, a dwa jego albumy znalazły się na liście 500 najlepszych albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone (2020).

Ocean rozpoczął swoją karierę muzyczną jako ghostwriter, aż do przyłączenia się do kolektywu hiphopowego wywodzącego się z Los Angeles – Odd Future w 2010 roku. Rok wcześniej podpisał kontrakt z wytwórnią płytową Tricky'ego Stewarta RedZone Entertainment, powiązaną z Def Jam Recordings, chociaż jego debiutancki mixtape, Nostalgia, Ultra (2011), został wydany niezależnie[5][6]. Jego debiutancki album studyjny, eklektyczny Channel Orange (2012), zawierał elementy muzyki R&B i soul. Podczas 55. ceremonii wręczenia nagród Grammy album został nominowany do Albumu Roku i wygrał w kategorii Best Urban Contemporary Album; jego główny singiel, „Thinkin Bout You”, został nominowany do Nagrania Roku. W 2013 roku magazyn Time uznał go za jedną z najbardziej wpływowych osób na świecie.

Po czteroletniej przerwie Ocean wydał album wizualny Endless (2016), aby wypełnić zobowiązania kontraktowe z Def Jam. Jego drugi album studyjny, Blonde (2016), został wydany niezależnie następnego dnia. Rozwijając eksperymentalne podejście Oceana, album Blonde spotkał się z uznaniem krytyków, debiutując na szczycie listy US Billboard 200 i zajął pierwsze miejsce na liście Pitchforka Best Albums of the 2010s Decade. Po 2017 roku Ocean wydawał sporadyczne single, pracował jako fotograf dla magazynów, założył markę modową Homer i założył Homer Radio. 14 piosenek Ocean'a trafiło na listę Billboard Hot 100[7], natomiast cztery jego wydawnictwa (single i albumy) uzyskały status platynowej płyty przyznany przez Recording Industry Association of America (RIAA)[8].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Frank Ocean urodził się 28 października 1987 roku jako Christopher Edwin Breaux[2] w Long Beach, Kalifornia[9]. Jego ojcem jest Calvin Edward Cooksey[10], który był piosenkarzem i klawiszowcem[9], a matką Katonya Breaux Riley[10], która później pracowała jako wykonawca robót budowlanych w budynkach mieszkalnych[9]. W wieku pięciu lat przeprowadził się wraz z rodziną do Nowego Orleanu, gdzie dorastał wśród muzyków jazzowych[11]. Wychowywała go matka po rozwodzie rodziców, gdy miał sześć lat[9]. Wychowywano go w wierze chrześcijańskiej, przez krótki czas był również praktykującym katolikiem[12].

Dziadek Ocean'a, Lionel McGruder Jr., był dla niego ojcowską figurą po tym, jak jego ojciec opuścił rodzinę. Lionel był wychodzącym z nałogu narkomanem, który leczył się z uzależnienia, a później pełnił funkcję mentora na spotkaniach Anonimowych Alkoholików i Anonimowych Narkomanów. Zabierał Oceana na te spotkania, co stało się inspiracją do napisania przez niego piosenki „Crack Rock” z albumu Channel Orange (2012)[13][9]. Nadał mu też przydomek Lonny, którego Frank Ocean używa do dziś[14]. Dziadek Ocean'a zmarł w 2010 roku, a Frank Ocean zadedykował mu piosenkę „There Will Be Tears” na swoim mixtape'ie Nostalgia, Ultra (2011)[15]. Wspomniał o nim również w swoim singlu z 2017 roku, „Lens”.

Po ukończeniu szkoły średniej John Ehret High School w Marrero w Luizjanie w 2005 roku Ocean zapisał się na Uniwersytet Nowoorleański, aby studiować język angielski[16][14]. Jednakże w sierpniu 2005 roku huragan Katrina uderzył w Nowy Orlean, niszcząc jego dom i prywatne studio nagraniowe, a także zmuszając go do przeniesienia się na Uniwersytet Luizjany w Lafayette[6]. Pozostał tam przez krótki czas, po czym zrezygnował ze studiów, aby skupić się na karierze muzycznej[14].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

2006–2011: Początki kariery, Odd Future i Nostalgia, Ultra

[edytuj | edytuj kod]

W 2006 roku Ocean przeprowadził się do Los Angeles, aby kontynuować karierę muzyczną. Podejmował się różnych prac w restauracjach i barach szybkiej obsługi, aby się utrzymać. W ciągu niecałych trzech lat dał się poznać jako autor tekstów pod pseudonimem Lonny Breaux[14][17]. Po otrzymaniu kontraktu, Ocean pisał piosenki dla takich artystów jak Justin Bieber, Beyonce, John Legend i Brandy[14][6][18][19]. Ocean później powiedział o swojej ówczesnej pracy: „Był taki moment, kiedy komponowałem dla innych ludzi i mogłoby być wygodnie kontynuować to i cieszyć się tym źródłem dochodu i anonimowością, ale nie dlatego odszedłem ze szkoły i wyprowadziłem się od rodziny”[6][20][21][22].

Frank Ocean w 2011 roku

Przyjął pseudonim sceniczny Frank Ocean, zaczerpnięty od Franka Sinatry i filmu z lat 60. Ocean's 11, w którym Sinatra grał główną rolę[23][24]. Niedługo potem dołączył do hiphopowego kolektywu Odd Future z Los Angeles, który poznał w 2009 roku[18]. Jego przyjaźń z Tyler, the Creator'em, członkiem zespołu Odd Future, ożywiła twórczość Ocean'a[25]. Pod koniec 2009 roku poznał Tricky'ego Stewarta, który pomógł mu podpisać kontrakt z wytwórnią Def Jam Recordings[18][26][27]. Ocean poczuł się zaniedbany przez wytwórnię i zaczął pracować nad własnym mixtape'em, bez ich udziału[14]. 16 lutego 2011 roku Ocean samodzielnie udostępnił w sieci mixtape Nostalgia, Ultra (2011)[14]. Mixtape został przyjęty z uznaniem przez krytyków[18][28]. Mixtape skupia się na relacjach międzyludzkich, osobistych refleksjach i komentarzu społecznym[18]. Andrew Noz z NPR powiedział, że teksty piosenek Ocean'a są „inteligentne i subtelne... co wyróżnia go z tłumu”[29]. Jonah Weiner z magazynu Rolling Stone napisał, że Ocean jest „utalentowanym smoothie awangardowego R&B”[30].

W kwietniu 2011 roku Ocean stwierdził, że jego współpraca z Def Jam zacieśniła się po wydaniu Nostalgia i Ultra (2011)[31]. Mixtape przyniósł Ocean'owi szeroką sławę i doprowadził do jego współpracy z takimi raperami jak Jay-Z i Kanye Westem[32]. Ocean pojawił się po raz pierwszy w teledysku Tyler, the Creator'a do singla „She” z debiutanckiego albumu studyjnego Tylera Goblin (2011)[33][34]. Jego pierwszym występem był wspólny występ z Odd Future na festiwalu muzyczno-artystycznym Coachella Valley w 2011 roku, gdzie później dołączył do nich w ich pierwszej trasie koncertowej po wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. 19 maja 2011 roku wytwórnia płytowa Ocean'a, Def Jam, ogłosiła plany ponownego wydania Nostalgia, Ultra (2011) w formie EP-ki[35]. Singiel „Novacane” został wydany na iTunes w maju 2011 roku, a wydanie EP pierwotnie planowano na kolejny miesiąc, ale je opóźniono[36][37].

W czerwcu 2011 roku Ocean ujawnił, że będzie pracował nad nadchodzącym wspólnym albumem Kanye Westa i Jay-Z, Watch the Throne[38]. Ocean był współautorem i gościem dwóch utworów: „No Church in the Wild” i „Made in America”[39]. 28 lipca 2011 roku do internetu wyciekła piosenka zatytułowana „Thinkin Bout You”[40]. Później ujawniono, że piosenka ta była utworem demonstracyjnym napisanym przez Ocean'a do debiutanckiego albumu studyjnego Bridget Kelly, artystki Roc Nation. Kelly potem zmieniła nazwę piosenki na „Thinking About Forever”[41]. W sierpniu 2011 roku Frank Ocean po raz pierwszy pojawił się na okładce 75. numeru czasopisma The Fader[42].

Frank Ocean (po prawej) i Tyler, the Creator (po lewej) na festiwalu Coachella w 2012 roku

2012–2013: Channel Orange

[edytuj | edytuj kod]

Ocean opublikował okładkę głównego singla „Thinkin Bout You” ze swojego debiutanckiego albumu studyjnego, ujawniając, że piosenka zostanie wydana w sklepach cyfrowych 10 kwietnia 2012 roku. Jednak miesiąc wcześniej wyciekła już zremasterowana wersja utworu[43]. O planowanym singlu powiedział: „Zwięźle mnie definiuje jako artystę, biorąc pod uwagę miejsce, w którym jestem teraz, a to był cel” – powiedział o następcy swojego uznanego albumu Nostalgia, Ultra. „Chodzi o historie. Jeśli napiszę 14 historii, które kocham, to następnym krokiem jest stworzenie wokół nich środowiska muzycznego, które najlepiej owinie historię i wszelkiego rodzaju dźwiękowe dobro”[44].

Być może to jest moment Ziggy'ego Stardusta w R&B, gdzie kontrowersje i rozgłos otaczające orientację seksualną artysty oraz genialność jego najnowszego albumu łączą się, nadając karierze artysty niepowstrzymany rozpęd.

Alexis Petridis, 2012

W 2012 roku Ocean wydał swój debiutancki album studyjny Channel Orange (2012), który spotkał się z powszechnym uznaniem krytyków, którzy później nazwali go najlepszym albumem roku w ankiecie HMV Poll of Polls. Album przyniósł Ocean'owi sześć nominacji do nagrody Grammy, a niektórzy komentatorzy przyznają, że nadał gatunkowi R&B inny, bardziej ambitny kierunek. Channel Orange (2012), uważany za pierwszą komercyjną płytę Ocean'a wydaną przez tradycyjną wytwórnię płytową, zawierała niekonwencjonalne piosenki, znane ze swojego opowiadania historii i komentarza społecznego, a także gęstą muzyczną mieszankę czerpiącą z jazz'u, soul'u i R&B. Wpływ na jego album miała także muzyka elektroniczna i funk. Szczególnie piosenki o nieodwzajemnionej miłości przyciągnęły najwięcej uwagi, częściowo z powodu ogłoszenia Ocean'a przed wydaniem albumu, kiedy to ujawnił, że jego pierwszą miłością jest mężczyzna. Ogłoszenie to trafiło na pierwsze strony gazet na całym świecie, a niektórzy krytycy porównali jego wpływ na kulturę do ujawnienia przez Davida Bowiego, że jest biseksualny w 1972 roku[32].

Frank Ocean występujący na festiwalu Coachella w 2012 roku

Channel Orange (2012) zadebiutowała na drugim miejscu na liście Billboard 200 i w pierwszym tygodniu sprzedała się w nakładzie 131 tys. egzemplarzy[45]. Większość sprzedaży w pierwszym tygodniu stanowiły kopie cyfrowe z iTunes, podczas gdy około 3 tys. sprzedanych egzemplarzy stanowiły kopie fizyczne[45]. 30 stycznia, Channel Orange (2012) uzyskała certyfikat RIAA potwierdzający status złotej płyty. Według Nielsen SoundScan, do września 2014 roku sprzedano 621 000 egzemplarzy[46]. Ocean promował album podczas swojej trasy koncertowej w 2012 roku, której finałowe występy odbyły się na festiwalach Coachella i Lollapalooza[47]. Podczas gali Brit Awards 2013 Ocean zdobył nagrodę International Male Solo Artist.

28 maja 2013 roku Ocean ogłosił trasę koncertową You're Not Dead ... 2013 Tour[48]; czternastokoncertowa trasa po Europie i Kanadzie, która rozpoczęła się 16 czerwca 2013 roku w Monachium. Miał wystąpić podczas pierwszego wieczoru festiwalu OVO Fest 4 sierpnia 2013 roku, jednak zmuszony był odwołać swój występ z powodu niewielkiego urazu strun głosowych[49]. Pierwszą noc festiwalu muzycznego odwołano, a James Blake miał wystąpić drugiego wieczoru jako następca Oceana[48][50]. Ocean pojawił się gościnnie na albumie Johna Mayera Paradise Valley, w utworze „Wildfire”[51].

2013–2016: Endless i Blonde

[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2013 roku Ocean potwierdził, że rozpoczął pracę nad swoim drugim albumem studyjnym, który miał być kolejnym albumem koncepcyjnym. Wyjawił, że nad płytą współpracował z Tyler, the Creator'em, Pharrell'em Williams'em i Danger Mouse'm[52]. Później przyznał, że na jego twórczość duży wpływ mieli The Beach Boys i The Beatles. Oświadczył, że był zainteresowany współpracą z Tame Impala i King Krule oraz, że nagrał część albumu na Bora-Bora[53][54].

10 marca 2014 roku utwór „Hero” został udostępniony do bezpłatnego pobrania na SoundCloud[55]. Utwór był efektem współpracy z Mick'iem Jones'em, Paul'em Simonon'em i Diplo i był częścią projektu Converse Three Artists. One Song[56].

W kwietniu 2014 roku Ocean oznajmił, że jego drugi album jest niemal ukończony[57], a we wrześniu 2014 roku, Ocean podpisał kontrakt z Markiem Gilespie z Three Six Zero Entertainment[58][59].

W czerwcu 2014 roku Billboard poinformował, że piosenkarz współpracuje z wieloma artystami, takimi jak Happy Perez, z którym współpracował przy Nostalgia, Ultra (2011), Charlie Gambetta i Kevin Ristro, a na pokładzie mieli być również producenci Hit-Boy, Rodney Jerkins i Danger Mouse[60][59]. 29 listopada 2014 roku Ocean opublikował na swoim oficjalnym profilu na Tumblr fragment nowej piosenki zatytułowanej „Memrise”, która rzekomo miała pochodzić z jego nadchodzącego albumu. The Guardian opisał piosenkę jako: „...piosenkę, która potwierdza, że pomimo rzekomej zmiany wytwórni i menedżera, artysta przez te wszystkie lata zachował zarówno eksperymenty, jak i poczucie melancholii”[61].

6 kwietnia 2015 roku Ocean ogłosił, że następca Channel Orange (2016) ukaże się w lipcu. Album ostatecznie nie został wydany w lipcu, nie podano też powodu opóźnienia. Plotka głosiła, że wydawnictwo będzie nosiło tytuł Boys Don't Cry, a na albumie miał znaleźć się wspomniany wcześniej utwór „Memrise”[62][63][64]. W lutym 2016 roku Ocean pojawił się na albumie Kanye Westa, The Life of Pablo (2016) w utworze „Wolves” u boku Vice Mensy i Sia[65]. Miesiąc później utwór został ponownie zredagowany przez Westa, a partia Ocean'a została oddzielona i umieszczona na liście utworów jako osobna piosenka zatytułowana „Frank's Track”[66].

W lipcu 2016 roku Ocean zasugerował możliwość wydania drugiego albumu, zamieszczając na swojej stronie internetowej zdjęcie wskazujące na datę premiery w lipcu. Na zdjęciu widoczna była karta biblioteczna z napisem „Boys Don't Cry” i licznymi znaczkami sugerującymi różne terminy. Daty rozpoczynają się 2 lipca 2015 roku i kończą w lipcu 2016 roku. Brat Ocean'a, Ryan Breaux, również promował publikację albumu, zamieszczając na Instagramie podpis pod tym samym zdjęciem z karty bibliotecznej: „BOYS DON'T CRY #JULY2016”[67].

1 sierpnia 2016 roku około godziny 3 w nocy, niekończąca się transmisja na żywo nagrywana w negatywnym oświetleniu w rzekomym magazynie w Brooklyn[68], sponsorowana przez Apple Music, zaczęła pojawiać się na boysdontcry.co i pokazywała pracę Ocean'a przy drewnie i sporadyczne odtwarzanie utworów instrumentalnych w pętli. Później okazało się, że te podkłady muzyczne pochodzą z jego nadchodzącego albumu wizualnego Endless; szacuje się, że pełna wersja transmisji trwała 140 godzin[69]. Tego samego dnia, wiele serwisów informacyjnych podało, że data 5 sierpnia 2016 roku może być datą premiery filmu Boys Don't Cry[70]. Data ta również okazała się nieprawdziwa, choć podczas sesji AMA na Reddicie jego współpracownik Malay stwierdził, że Ocean jest perfekcjonistą, który ciągle wszystko poprawia i że jego sztuki nie da się przyspieszyć[71].

W dniach 18 i 19 sierpnia 2016 roku transmisja na żywo była wzbogacona muzyką, a o północy link Apple Music zaczął przekierowywać do projektu nazwanego Endless[72]. Endless był ostatnim albumem Ocean'a nagranym dla Def Jam Recordings w ramach realizacji kontraktu z wytwórnią płytową. Jeszcze przed premierą albumu wizualnego na Apple Music, Ocean zaczął podejmować starania o rozstanie z wytwórnią Def Jam, która podpisała z artystą kontrakt w 2009 roku. Opisuje swoje negocjacje z wytwórnią jako „siedmioletnią partię szachów”, dodając, że w trakcie procesu musiał wymienić wielu swoich przedstawicieli (w tym prawnika i menedżera), a także odkupić wszystkie swoje nagrania główne, które wcześniej należały do Def Jam[73].

O północy czasu pacyficznego, 20 sierpnia 2016 roku na stronie Connect Ocean'a w serwisie Apple Music, a później na jego własnej stronie internetowej, opublikowano teledysk do piosenki zatytułowanej „Nikes”[74]. Tego samego dnia, Ocean ogłosił otwarcie sklepów tymczasowych w Los Angeles, Nowym Jorku, Chicago i Londynie, promujących jego magazyn Boys Don't Cry, a także wydał swój drugi album studyjny Blonde (2016), który spotkał się z szerokim uznaniem. Album Blonde (2016) zadebiutował na pierwszym miejscu list przebojów w kilku krajach, m.in. w Stanach Zjednoczonych[75] i Wielkiej Brytanii[76], a w pierwszym tygodniu sprzedaży odnotował sprzedaż na poziomie 232 tys. egzemplarzy (276 tys. wliczając jednostki równoważne sprzedaży albumu)[75].

Zamiast wyruszyć w typową trasę promocyjną, grając na festiwalach radiowych i pojawiając się w programach telewizyjnych, Ocean spędził miesiąc po wydaniu Blonde (2016), podróżując po takich krajach jak Chiny, Japonia i Francja. Postanowił również nie zgłaszać Blonde (2016) do rozpatrzenia na Grammy Awards, stwierdzając, że „ta instytucja z pewnością ma nostalgiczne znaczenie; po prostu nie wydaje się, aby dobrze reprezentowała ludzi, którzy pochodzą z tego samego miejsca, co ja, i trzymają się tego, co ja”[73]. Time uznało ją za najlepszy album 2016 roku na swojej liście podsumowującej rok[77]. Forbes oszacował, że Blonde (2016) przyniosła Oceanowi prawie milion dolarów zysku po tygodniu dostępności, przypisując to niezależnemu wydaniu albumu oraz jego limitowanej, ekskluzywnej wersji na iTunes i Apple Music[78]. 9 lipca 2018 roku album Blonde (2016) uzyskał status platynowej płyty przyznany przez RIAA[8].

2017–obecnie: Blonded Radio, single i Homer

[edytuj | edytuj kod]

21 lutego 2017 roku szkocki DJ i producent Calvin Harris zapowiedział swój singiel „Slide”, w którym gościnnie wystąpili Ocean i hiphopowe trio Migos. Singiel został wydany dwa dni później i znalazł się na piątym albumie studynym Harrisa Funk Wav Bounces Vol. 1. Frank Ocean i Migos wykonali wokale, a Quavo i Offset, członkowie Migos, współtworzyli tekst piosenki, gdzie produkcją zajął się Harris. Trzeci członek Migos, Takeoff, nie wystąpił w tej piosence. Utwór został wydany 23 lutego 2017 roku i zaprezentowano go w pierwszym odcinku audycji radiowej Blonded Radio w stacji Ocean'a Beats 1. Jest to również pierwsza współpraca Ocean'a od czasu opuszczenia wytwórni Def Jam, a Ocean został wymieniony w tekście na okładce płyty jako „Frank Ocean pojawiający się dzięki uprzejmości Franka Ocean'a”[79][80].

„Slide” uzyskał certyfikat podwójnie platynowej płyty przyznany przez RIAA i stał się pierwszym singlem Ocean'a, który znalazł się w pierwszej dziesiątce listy Billboard Mainstream Top 40, osiągając najwyższą pozycję na 9. miejscu. 10 marca 2017 roku Ocean wydał nowy singiel „Chanel” w drugim odcinku audycji Blonded Radio, a także zagrał alternatywną wersję utworu z udziałem amerykańskiego rapera ASAP Rocky'ego[81]. Piosenka ta była jego pierwszym solowym dziełem wydanym po albumach Blonde (2016) i Endless (2016)[82]. W kolejnych audycjach Blonded Radio w kwietniu, Ocean zaprezentował „Biking” z udziałem Jay-Z i Tyler, the Creator'a[83], „Lens”, a także jej alternatywną wersję z udziałem Travisa Scott'a[84] i remiks utworu „Slide On Me” z udziałem Young Thug'a[85]. 15 maja 2017 roku Ocean wystąpił gościnnie w utworze „Raf” ASAP Mob'a[86], który miał preierę na Blonded Radio wraz z solową wersją utworu „Biking”. 28 sierpnia 2017 roku Ocean wydał kolejny singiel „Provider” poprzez audycję Blonded Radio[87].

W październiku 2017 roku Ocean opublikował w brytyjskim magazynie i-D fotoreportaż zatytułowany „New 17”. W eseju Ocean stwierdził: „Jeśli podobał ci się dwa tysiące siedemnasty, to pokochasz dwa tysiące osiemnasty”. W listopadzie 2017 roku Ocean zasugerował na Tumblrze, że jego piąty projekt został ukończony[88]. Nie wiadomo jednak kiedy i czy w ogóle zostanie wydany. Głos Ocean'a pojawił się w grze wideo Grand Theft Auto V, gdzie gra samego siebie i prowadzi stację radiową o nazwie Blonded Los Santos 97.8 FM. Użyczył też grze piosenek „Provider”, „Ivy”, „Crack Rock”, „Chanel”, „Nights” i „Pretty Sweet”, a także śpiewał dżingle w stacjach radiowych[89][90].

14 lutego 2018 roku Ocean wydał „Moon River”, cover piosenki wykonywanej przez Audrey Hepburn w filmie Śniadanie u Tiffany'ego z 1961 roku[91]. W maju 2018 roku Ocean pojawił się w utworach „Brotha Man” i „Purity” z trzeciego albumu studyjnego ASAP Rocky'ego Testing (2018), a w sierpniu, Ocean wystąpił w utworze „Carousel” z trzeciego albumu studyjnego Travisa Scott'a Astroworld (2018). We wrześniu 2018 roku zgłoszono, że Ocean podjął kroki prawne przeciwko Scott'owi składając wniosek o zaprzestanie działania w sprawie wokali do albumu[92]. Ocean później sprostował w poście na Tumblrze, że spór dotyczył kwestii społecznych, a nie muzyki i został już rozwiązany między dwoma artystami[93]. 6 listopada 2018 roku w ciągu dnia wyemitowano trzy specjalne emisje Blonded Radio z okazji wyborów uzupełniających, które odbyły się w USA, a także z okazji wydania nowych produktów, które otrzymali ci, którzy mieli dowód oddania głosu w Houston, Atlancie, Miami i Dallas[94]. Same odcinki nie zawierały żadnych nowych piosenek Ocean'a, ale obejmowały różne dyskusje polityczne, w tym dyskusję na temat tego, że Ocean jest „otwarcie queerowym” czarnoskórym mężczyzną we współczesnej muzyce rap[95].

5 lutego 2019 roku konto Ocean'a na Tumblrze zostało zhakowane, które sugerowało informacje o kolejnych materiałach Ocean'a[96]. 19 października 2019 roku Ocean wydał nową piosenkę zatytułowaną „DHL”[97] w swoim programie radiowym Blonded Radio na Beats 1 i ogłosił na swojej stronie internetowej wydanie 7-calowych singli winylowych z dwoma nowymi piosenkami zatytułowanymi „Dear April” i „Cayendo”[98], pierwotnie dostępnych wyłącznie jako fizyczne single z remiksami stron B odpowiednio Justice i Sango[99]. 1 listopada 2019 roku Ocean wydał po „DHL” nową piosenkę zatytułowaną „In My Room”, która miała premierę w Blonded Radio[100], a niedługo potem, 3 listopada, opublikował w sieci kolejny winylowy singiel z nową piosenką zatytułowaną „Little Demon”[101] z remiksem strony B autorstwa Arca[102]. Jednakże, 25 lutego 2020 roku Ocean ogłosił, że zastąpi „Little Demon” nieopublikowaną piosenką, która ukaże się 28 lutego[103]. Płyta winylowa z utworem „Little Demon” została anulowana i zwrócono pieniądze[104].

Ocean miał być główną gwiazdą festiwalu Coachella w październiku 2020 roku[105][106]. Z powodu pandemii COVID-19, festiwal początkowo przełożono na 9–11 października i 16–18 października[106], ale w czerwcu funkcjonariusze służby zdrowia publicznego hrabstwa Riverside ogłosili, że Coachella oraz Stagecoach zostaną całkowicie odwołane[107]. W sierpniu 2021 roku współzałożyciel festiwalu Coachella Paul Tollett potwierdził, że Ocean będzie główną gwiazdą Coachelli w 2023 roku[108]. Od 25 marca 2020 roku na stronie internetowej Ocean'a rozpoczęła się wysyłka singli winylowych „Dear April” i „Cayendo”, a także wydanego wcześniej „In My Room”, chociaż wiele osób zgłaszało później problemy z otrzymywaniem zamówień na płyty winylowe lub otrzymywaniem zwrotów pieniędzy za anulowane zamówienia. Remiksy obu utworów zapowiadano już wcześniej podczas jego klubowego setu DJ-skiego PrEP+. Wydanie winylowe i ekskluzywność zachęciły słuchaczy do udostępnienia tych dwóch piosenek na stronach takich jak Twitter i SoundCloud[109], a obie piosenki zostały oficjalnie wydane w wersji cyfrowej 3 kwietnia 2020 roku[110].

8 sierpnia 2021 roku Frank Ocean oficjalnie ujawnił swój pierwszy projekt modowy Homer, o którym piosenkarz początkowo poinformował w wywiadzie dla Financial Times[111]. W pytaniach i odpowiedziach załączonych do komunikatu prasowego Homer został po prostu określony jako „niezależna amerykańska firma luksusowa założona przez Franka Ocean'a”[112]. W relacji na Instagramie Frank napisał: „Ten projekt utrzymywał mój umysł w ruchu i moją wyobraźnię w ruchu przez cały czas. [...] Moją nadzieją jest tworzenie rzeczy, które przetrwają, które trudno zniszczyć, zobaczenie ich w kamieniu. [...] To trwało 3 lata i jest tak wiele, czym chciałbym się podzielić z wami wszystkimi, nieznajomymi. Love”. Homer, wraz z zawarciem współpracy z Pradą[113], powoływała się na inspirację „dziecięcymi obsesjami” i „dziedzictwem jako fantazją”.

25 grudnia 2021 roku Ocean wydał w swoim programie radiowym Blonded Radio w stacji Beats 1 nową, 9-minutową piosenkę bez tytułu, w której wystąpił Cory Henry[114]. W czerwcu 2022 roku ogłoszono, że Ocean prowadzi rozmowy w sprawie wyreżyserowania swojego pierwszego filmu fabularnego, a jego produkcją zajmie się A24[115]. W październiku Ocean zaprezentował Homer Radio, cotygodniową audycję na Apple Music 1, którą opisuje jako okno na to, co dzieje się w ich biurze po godzinach[116].

10 stycznia 2023 roku, organizatorzy festiwalu Coachella ogłosili, że Ocean będzie gwiazdą festiwalu w dniach 16 i 23 kwietnia. Był to jego pierwszy występ na scenie od 2017 roku. Ocean rozpoczął swój występ prawie godzinę po planowanym czasie rozpoczęcia 16 kwietnia i był zmuszony zakończyć występ wcześniej ze względu na lokalne ograniczenia związane z godziną policyjną[117][118]. Występ spotkał się z szeroką krytyką zarówno fanów, jak i krytyków muzycznych, zwłaszcza za to, że nie był transmitowany na żywo na YouTube, jak większość innych występów na festiwalu. Na widowni nie mogli przebywać żadni profesjonalni fotografowie, a fani nie otrzymali żadnych gadżetów[119][120][121]. Wielu uznało, że wysiłek, jaki Ocean włożył w swój występ, był przeciętny i rozczarowujący, biorąc pod uwagę, że artysta nie występował na żywo od sześciu lat[122]. Później odwołał swój występ w drugi weekend festiwalu, powołując się na kontuzję nogi[123].

Styl muzyczny

[edytuj | edytuj kod]

Muzykę Oceana dziennikarze muzyczni określają jako specyficzną pod względem stylu[124][125][126]. W jego muzyce zazwyczaj można usłyszeć instrumenty klawiszowe, często grane przez samego Oceana[124], a w produkcji wspiera ją stonowana sekcja rytmiczna[127]. Jego kompozycje są często w średnim tempie, zawierają niekonwencjonalne melodie[124][127] i czasami mają eksperymentalną strukturę utworu[126][127]. W komentarzach krytycznych określano go mianem „awangardowego artysty R&B”[128] i „ awangardowego piosenkarza soulowego”[129]. Steven Hyden nazwał go „introspekcyjnym balladzistą psycho-soulowym”[130].

W twórczości Ocean'a Jon Pareles z The New York Times zauważył „otwarte echa samodzielnych, innowacyjnych autorów tekstów R&B, takich jak Prince, Stevie Wonder, Marvin Gaye, Maxwell, Erykah Badu, a zwłaszcza R. Kelly i jego sposób pisania melodii, które balansują między mową a piosenką, są asymetryczne i synkopowane”[127]. Jody Rosen z Rolling Stone nazywa go śpiewakiem-pochodnią ze względu na „jego wyczucie romantycznej tragedii, rozwijającej się w powoli wrzących balladach”[131]. Chris Richards z The Washington Post opisał sceniczną obecność Ocean'a podczas występów na żywo jako „skromną”[132][133][134]. Podczas gdy Nostalgia, Ultra (2011) prezentowała zarówno oryginalną muzykę Ocean'a, jak i utwory oparte na samplowanych melodiach[135], Channel Orange (2012) przedstawił Ocean'a jako głównego kompozytora, o którym dziennikarz muzyczny Robert Christgau wyraża opinię, że „gdy jest jedynym kompozytorem, Ocean opiera się robieniu z siebie show — opiera się odjazdowemu hook'owi, inteligentnemu tempu, samemu transcendentnemu falsetowi”[136].

Teksty piosenek Ocean'a poruszają tematy miłości, tęsknoty, obaw[127] i nostalgii[137]. Jego debiutancki singiel „Novacane” zestawia odrętwienie i sztuczność relacji seksualnej z tą występującą w głównym nurcie radia[127], natomiast „Voodoo” łączy tematy duchowości i seksualności[138] oraz stanowi ekscentryczne ujęcie tematu powszechnego w R&B[139]. Ta ostatnia piosenka została opublikowana przez Ocean'a na jego koncie na Tumblrze i nawiązuje zarówno do tradycyjnego duchowego „He's Got the Whole World in His Hands”, jak i do kobiecej anatomii w refrenie: „Ona ma cały szeroki świat w swoim soczystym owocu / on ma cały szeroki świat w swoich spodniach / owinął cały szeroki świat obrączką ślubną / a potem położył cały szeroki świat na jej dłoniach / ona ma cały szeroki świat w swoich dłoniach / on ma cały szeroki świat w swoich dłoniach”[139][140].

Według Corbona Goble’a ze Stereogum, liryczne „nastroje” utworu „Voodoo” wskazują na „czasem ponure, depresyjne tendencje liryczne” Oceana[141], podczas gdy Tirhakah Love z MTV News, zalicza takie piosenki do najbardziej charakterystycznych utworów Ocean'a, ponieważ przekształcają znaczenie stojące za pamięcią krótkotrwałą i długotrwałą oraz „zakłócają bieg liniowego czasu, zachęcając nas do głębokiego zanurzenia się we własnych wspomnieniach i poczucia czegoś niezatarcie rzeczywistego”[142]. Niektóre piosenki na Channel Orange (2012) nawiązują do doświadczeń Ocean'a związanych z nieodwzajemnioną miłością[127].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

4 lipca 2012 Ocean wydał list otwarty na swoim blogu na portalu Tumblr w którym ujawnił swoją orientację seksualną[143]. List opisywał nieodwzajemnione uczucia, które żywił do innego młodzieńca gdy miał 19 lat, cytując to jako jego pierwsza prawdziwa miłość. Wcześniejsze przeżycia były inspiracją do słów piosenki „Thinkin Bout You” singla promującego debiutancki album channel Orange. Ocean określił iż utwór jest „Zapisem dręczącego bólu, który przychodzi wraz z myśleniem o kimś przez cały czas nawet jeśli ta osoba nie może odwzajemnić uczucia”[144]. Artysta wówczas również użył bloga by podziękować temu człowiekowi za jego wpływ na swoje życie, a także podziękował swojej matce i innym przyjaciołom, pisząc „Nie wiem co się teraz ze mną dzieje, ale jest wszystko w porządku. Nie mam już jakichkolwiek tajemnic... czuję się wolny”[145] Wyznanie zostało pozytywnie odebrane przez najbliższych jak i środowisko muzyczne USA.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]

Mixtape

[edytuj | edytuj kod]

Albumy wizualne

[edytuj | edytuj kod]

Single

[edytuj | edytuj kod]

Gościnnie

[edytuj | edytuj kod]
  • „Hell” (2010) – MellowHype feat. Frank Ocean (BlackenedWhite)
  • „Rico” (2010) – MellowHype feat. Frank Ocean (BlackenedWhite)
  • „She” (2011) – Tyler, the Creator feat. Frank Ocean (Goblin)
  • „Window” (2011) – Tyler, the Creator feat. Frank Ocean, Domo Genesis, Hodgy Beats & Mike G (Goblin)
  • „No Church in the Wild” (2011) – Jay-Z & Kanye West feat. Frank Ocean (Watch the Throne)
  • „Made in America” (2011) – Jay-Z & Kanye West feat. Frank Ocean (Watch the Throne)
  • „Analog 2” (2012) – Tyler, the Creator & Frank Ocean & Syd tha Kyd (The OF Tape vol. 2)
  • „Snow White” (2012) – Hodgy Beats & Frank Ocean (The OF Tape vol. 2)
  • „White” (2012) – Frank Ocean (The OF Tape vol. 2)
  • „Superpower” (2013) – Beyoncé feat. Frank Ocean (BEYONCÉ)
  • „Frank's Track” (2016) – Kanye West feat. Frank Ocean (The Life of Pablo)
  • „Raf” (2017) – A$AP Rocky feat. Frank Ocean, Lil Uzi Vert, Playboi Carti & Quavo
  • „Slide” (2017) – Calvin Harris feat Frank Ocean & Migos
  • "Where This Flower Blooms" (2017) – Tyler, the Creator feat. Frank Ocean (Flower Boy)
  • "911/Mr.Lonely" (2017) – Tyler, the Creator feat. Frank Ocean & Steve Lacy (Flower Boy)
  • "Purity" (2018) – A$AP Rocky feat. Frank Ocean (Testing)
  • "Carousel" (2018) – Travis Scott feat. Frank Ocean (Astroworld)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Albumy wyprodukowane przez Franka Oceana.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Frank Ocean Legally Changed His Name To Frank Ocean [online], The FADER [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  2. ↑ a b Frank Ocean Makes Moves Like Nobody Else [online], W Magazine, 30 września 2019 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  3. ↑ Jon Savage, Why Frank Ocean is a musical icon [online], British GQ, 24 kwietnia 2017 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  4. ↑ Frederik Dhaenens, Sander De Ridder, Resistant masculinities in alternative R&B? Understanding Frank Ocean and The Weeknd's representations of gender [online], ResearchGate, maj 2014 (ang.).
  5. ↑ Tricky Stewart on Frank Ocean and Def Jam Situation: "[They] Created a Monster That They Couldn’t Control" [online], www.complex.com [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  6. ↑ a b c d Sound of 2012: Frank Ocean, „BBC News”, 5 stycznia 2012 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  7. ↑ Frank Ocean | Biography, Music & News [online], Billboard [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  8. ↑ a b Gold & Platinum [online], RIAA [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  9. ↑ a b c d e Amy Wallace, Peggy Sirota, Frank Ocean: On Channel Orange, Meeting Odd Future, and His Tumblr Letter [online], GQ, 20 listopada 2012 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  10. ↑ a b Precious Uko, All about Frank Ocean's marriage, wife, boyfriends, kids [online], DNB Stories Africa, 12 września 2022 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  11. ↑ Frank Ocean: BBC News interview - BBC Sound of 2012. BBC 2012-01-11. [dostęp 2024-09-08].
  12. ↑ Frank Ocean: post. Frank Ocean. [dostęp 2023-01-04].
  13. ↑ Rebecca Nicholson, Frank Ocean: the most talked-about man in music, „The Guardian”, 20 lipca 2012, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  14. ↑ a b c d e f g Jeff Himmelman, Frank Ocean Can Fly [online], The New York Times, 7 lutego 2013 (ang.).
  15. ↑ Frank Before the Ocean: The Story of Lonny Breaux. CentralSauce Collective, 2018-03-28. [dostęp 2023-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 9, 2023)]. (ang.).
  16. ↑ DJ DigitalDJ Digital, Frank Ocean Was at UL Lafayette in Fall 2005, But Somehow No One Really Noticed [online], HOT 107.9, 27 czerwca 2013 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  17. ↑ An oral history of Frank Ocean's former songwriting alias, Lonny…. The Face, March 4, 2020. [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
  18. ↑ a b c d e Who Is Frank Ocean? [online], www.complex.com [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  19. ↑ Frank Ocean in the Studio with Beyoncé [online], www.complex.com [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  20. ↑ Devin, Nas Hits the Studio with Frank Ocean [online], Rap-Up [dostęp 2024-09-08].
  21. ↑ Nas Calls Odd Future's Frank Ocean 'New, Fresh' - Music, Celebrity, Artist News | MTV [online], web.archive.org, 19 maja 2011 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-19].
  22. ↑ Pharrell In The Studio With OFWGKTA's Frank Ocean | Get The Latest Hip Hop News, Rap News & Hip Hop Album Sales | HipHop DX [online], web.archive.org, 3 maja 2011 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-03].
  23. ↑ How did Frank Ocean Get out of contract?. The Money, March 6, 2022.
  24. ↑ Why Frank Ocean's Changed His Name. Bustle, August 19, 2016.
  25. ↑ Julianne Escobedo Shepherd, Frank Ocean Has a Cold [online], Spin, 17 kwietnia 2012 [dostęp 2012-07-14].
  26. ↑ Love vs. Money: The Weeknd, Frank Ocean, and R&B;'s Future Shock - New York Music - Sound of the City [online], web.archive.org, 12 maja 2011 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-12].
  27. ↑ Swimming with Frank Ocean – A review of Nostalgia, ULTRA « Frontier Psychiatrist [online], web.archive.org, 9 kwietnia 2011 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-09].
  28. ↑ Swimming with Frank Ocean – A review of Nostalgia, ULTRA « Frontier Psychiatrist [online], web.archive.org, 9 kwietnia 2011 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-09].
  29. ↑ Andrew Noz, Frank Ocean: Smart And Subtle R&B Songwriting [online], National Public Radio, 21 kwietnia 2011 (ang.).
  30. ↑ Jonah Weiner, The New Wu-Tang Clan: Odd Future [online], Rolling Stone, 5 maja 2011 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  31. ↑ Odd Future’s Frank Ocean Does Not Make R&B; - BlackBook [online], web.archive.org, 29 kwietnia 2011 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-29].
  32. ↑ a b Andrew Johnson, Frank Ocean records another first as Channel Orange is named album of the year [online], Independent, 7 grudnia 2012 (ang.).
  33. ↑ The Source - BTS: Tyler The Creator x Frank Ocean - 'She' [online], archive.ph, 13 września 2012 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-13].
  34. ↑ Tyler, The Creator and Frank Ocean on the Set of "She" [online], www.complex.com [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  35. ↑ The Source - Def Jam To Rerelease Frank Ocean's 'Nostaliga, Ultra' [online], archive.ph, 9 grudnia 2012 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-09].
  36. ↑ f (red.), Frank Ocean To Release “Nostalgia, Ultra” Mixtape In Stores [online], Hip-Hop Wired, 19 maja 2011 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  37. ↑ is nostalgia LITE still dropping 7/26 ? & ily - frank ocean [online], web.archive.org, 18 marca 2015 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-18].
  38. ↑ Frank Ocean to Work With Kanye West & Jay-Z on "Watch The Throne" [online], www.complex.com [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  39. ↑ Devin, 'Watch the Throne' Production Credits Revealed [online], Rap-Up [dostęp 2024-09-08].
  40. ↑ MP3: Bridget Kelly – Thinking About Forever - TheNext2Shine:Exclusive RNB Music Downloads [online], web.archive.org, 10 sierpnia 2011 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-10].
  41. ↑ Bridget Kelly – Thinking About Forever (Acoustic Video) [online], 15 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-15].
  42. ↑ World Premiere! The FADER Issue #75: Fall Fashion Featuring Frank Ocean and The Rapture [online], The FADER [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  43. ↑ Maddmike, CloudMusiq.com – Frank Ocean – Thinking About You (New Version) [online], web.archive.org [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  44. ↑ Marc Hogan, Frank Ocean Says Debut Has ‘Sonic Goodies,’ Working With Kanye Was ‘Rad’ [online], SPIN, 6 stycznia 2012 (ang.).
  45. ↑ a b Keith Caulfield, Zac Brown Band, Frank Ocean Debut at Nos. 1 & 2 on Billboard 200 [online], Billboard, 18 lipca 2012 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  46. ↑ Andrew Hampp, Frank Ocean Nabs Three Six Zero’s Mark Gillespie as Manager Ahead of New Album [online], Billboard, 12 września 2014 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  47. ↑ Frank Ocean’s Summer Tour Sold Out [online], BET [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  48. ↑ a b Frank Ocean Announces You're Not Dead...2013 Tour [online], HipHopDX, 28 maja 2013 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  49. ↑ Billboard Staff, OVO Fest Cancels First Night Due to Frank Ocean Vocal Injury [online], Billboard, 30 lipca 2013 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  50. ↑ Frank Ocean Cancels OVO Fest, Osheaga Dates Due To Vocal Cord Injury [online], 30 lipca 2013 [dostęp 2014-02-23].
  51. ↑ Frank Ocean Is on John Mayer's New Album | News [online], Pitchfork, 8 września 2013 [dostęp 2014-02-23].
  52. ↑ Frank Ocean's Next Album Is On Its Way! - Perez Hilton [online], web.archive.org, 19 września 2018 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-19].
  53. ↑ Frank Ocean Channeling Beatles & Beach Boys On Next Album!? Prepare Yourself For Eargasms! | PerezHilton.com [online], web.archive.org, 16 czerwca 2013 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-16].
  54. ↑ Rolling Stone, Frank Ocean Working on New Album [online], Rolling Stone, 20 lutego 2013 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  55. ↑ Frank Ocean + Mick Jones + Paul Simonon + Diplo - "HERO" on SoundCloud.
  56. ↑ Frank Ocean + The Clash + Diplo - Hero : [online], Indie Shuffle [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  57. ↑ Clash Magazine Music News, Reviews & Interviews, Robin Murray, Frank Ocean Close To Finishing New Album [online], Clash Magazine Music News, Reviews & Interviews, 10 kwietnia 2014 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  58. ↑ Andrew Hampp, Frank Ocean Nabs Three Six Zero’s Mark Gillespie as Manager Ahead of New Album [online], Billboard, 12 września 2014 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  59. ↑ a b Andrew Hampp, Frank Ocean Signs to New Management With Three Six Zero [online], Billboard, 15 września 2014 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  60. ↑ Memrise by Frank Ocean - dindindara™ [online], web.archive.org, 5 grudnia 2014 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-05].
  61. ↑ Listen to Frank Ocean's new track Memrise. The Guardian, November 28, 2014.
  62. ↑ Sam Byford, Frank Ocean's next album is coming in July [online], The Verge, 7 kwietnia 2015 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  63. ↑ Molly Beauchemin, Frank Ocean Announces New Record [online], Pitchfork, 6 kwietnia 2015 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  64. ↑ Guardian, New Frank Ocean album due in July, „The Guardian”, 7 kwietnia 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  65. ↑ Dee Lockett, Culture Pages at New York, What We Learned From Kanye West's The Life of Pablo Debut [online], Vulture, 11 lutego 2016 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  66. ↑ Rich McCormick, Kanye West updates The Life of Pablo for the second time [online], The Verge, 16 marca 2016 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  67. ↑ Trevor Smith, Frank Ocean Hints At Sophomore Album Release Date With New Image On His Website [online], HotNewHipHop, 2 lipca 2016 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  68. ↑ Frank Ocean Fans Have Found the Warehouse in His Livestream [online], www.complex.com [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  69. ↑ Danny Schwartz, The Full Version Of Frank Ocean's "Endless" Video Is 140 Hours Long [online], HotNewHipHop, 22 sierpnia 2016 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  70. ↑ Ryan Reed, Frank Ocean to Release New Album 'Boys Don't Cry' This Week [online], Rolling Stone, 1 sierpnia 2016 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  71. ↑ Frank Ocean’s Producer Finally Addresses The Boys Don’t Cry Delay - MTV [online], web.archive.org, 18 sierpnia 2016 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-18].
  72. ↑ Althea Legaspi, Frank Ocean Unveils Contemplative 'Endless' Visual Album Stream [online], Rolling Stone, 19 sierpnia 2016 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  73. ↑ a b Jon Caramanica, Frank Ocean Is Finally Free, Mystery Intact [online], The New York Times, 2016 (ang.).
  74. ↑ Watch the world premiere of Frank Ocean's #Nikes. Exclusively on Apple Music [online], Apple Music, 20 sierpnia 2016 (ang.).
  75. ↑ a b Keith Caulfield, Frank Ocean’s ‘Blonde’ Bows at No. 1 on Billboard 200 With Third-Largest Debut of 2016 [online], Billboard, 28 sierpnia 2016 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  76. ↑ Frank Ocean scores his first Official UK Number 1 album with Blond [online], Official Charts, 26 sierpnia 2016 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  77. ↑ Jamieson Cox, The Top 10 Best Albums of 2016 [online], TIME.com, 22 listopada 2016 [dostęp 2024-09-08].
  78. ↑ Natalie Robehmed, Frank Ocean Already Made $1 Million By Going Independent [online], Forbes [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  79. ↑ Brian Josephs, Calvin Harris Reveals Details of Collaboration With Frank Ocean and Migos [online], SPIN, 21 lutego 2017 (ang.).
  80. ↑ Luke Morgan Britton, Calvin Harris reveals details of Frank Ocean and Migos collaboration 'Slide' [online], NME, 21 lutego 2017 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  81. ↑ Carl Lamarre, Frank Ocean Premieres ‘Chanel’ & A$AP Rocky Remix on ‘Blonded’ Radio: Listen [online], Billboard, 13 marca 2017 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  82. ↑ Roisin O'Connor, Frank Ocean drops new song 'Chanel' - his first solo music since Blonde and Endless [online], Independent, 11 marca 2017 (ang.).
  83. ↑ Daniel Kreps, Hear Frank Ocean's 'Biking' With Jay Z, Tyler, the Creator [online], Rolling Stone, 8 kwietnia 2017 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  84. ↑ C. Vernon Coleman IIC Vernon Coleman II, Frank Ocean Drops New Songs 'Lens' and 'Lens V2' Featuring Travis Scott - XXL [online], XXL Mag, 23 kwietnia 2017 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  85. ↑ Frank Ocean Shared A New Version Of “Slide On Me” Featuring Young Thug [online], The FADER [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  86. ↑ Sam Sodomsky, A$AP Mob Enlist Frank Ocean, Rocky, Lil Uzi Vert, Quavo, Playboi Carti for New Song “RAF”: Listen [online], Pitchfork, 15 maja 2017 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  87. ↑ Sheldon Pearce, Frank Ocean: “Provider” [online], Pitchfork [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  88. ↑ It seems like Frank Ocean has finished another album [online], The FADER [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  89. ↑ Frank Ocean Now Has a Grand Theft Auto Radio Station. Spin, December 12, 2017.
  90. ↑ Rockstar Games, Nowa stacja radiowa w GTA V: blonded Los Santos 97.8 z Frankiem Oceanem i nie tylko [online], Rockstar Games [dostęp 2024-09-08] (pol.).
  91. ↑ Frank Ocean coveruje "Moon River" z filmu "Śniadanie u Tiffany'ego" [online], muzyka.interia.pl, 19 lutego 2018 [dostęp 2024-09-08] (pol.).
  92. ↑ Frank Ocean reportedly files cease and desist against Travis Scott over Astroworld vocals [online], The FADER [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  93. ↑ Frank Ocean says he and Travis Scott resolved “Carousel” dispute weeks ago [online], The FADER, 15 września 2018 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  94. ↑ Noah Yoo, Frank Ocean Giving Away Free Merch to Voters [online], Pitchfork, 6 listopada 2018 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  95. ↑ Braudie Blais-Billie, Michelle Hyun Kim, Listen to Frank Ocean’s New “blonded RADIO” Midterm Episodes [online], Pitchfork, 6 listopada 2018 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  96. ↑ Noah Yoo: Frank Ocean Tumblr Apparently Hacked, Sparks Doubt Over New Music Tease. Pitchfork, February 5, 2019.
  97. ↑ Noah Yoo, Frank Ocean Shares New Song “DHL”: Listen [online], Pitchfork, 19 października 2019 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  98. ↑ Sam Sodomsky, Jazz Monroe, Frank Ocean Previews New Songs “Dear April” and “Cayendo”: Listen [online], Pitchfork, 19 października 2019 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  99. ↑ Hear Frank Ocean’s Remix of SZA’s “The Weekend” Played at PrEP+ Club Night [online], www.complex.com [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  100. ↑ Frank Ocean Drops New Song "In My Room". Pitchfork, November 2, 2019.
  101. ↑ Frank Ocean - "Little Demon" [online], Stereogum, 4 listopada 2019 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  102. ↑ Frank Ocean Drops His Latest Vinyl Single “Little Demon (Arca Remix)” [online], Genius [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  103. ↑ Matt Moen, Frank Ocean Pulls the Ol' Switcheroo [online], Paper Mag, 27 lutego 2020 (ang.).
  104. ↑ Frank Ocean Cancels Release of New Vinyl, Refunds Orders. Pitchfork, 2020-12-04. [dostęp 2021-08-11]. (ang.).
  105. ↑ Althea Legaspi, Rage Against the Machine, Travis Scott, Frank Ocean to Headline Coachella 2020 [online], Rolling Stone, 3 stycznia 2020 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  106. ↑ a b Chloe Melas, Sandra Gonzalez, Coachella, Stagecoach officially postponed over coronavirus concerns [online], CNN, 10 marca 2020 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  107. ↑ Daniel Kohn, Coachella 2020 Is Canceled [online], SPIN, 9 czerwca 2020 (ang.).
  108. ↑ Facebook X, Exclusive: Frank Ocean to headline Coachella in 2023 [online], Los Angeles Times, 2 sierpnia 2021 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  109. ↑ Jessica Mao, Frank Ocean releases vinyl-exclusive singles, 'Dear April' and 'Cayendo' [online], Dancing Astronaut, 31 marca 2020 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  110. ↑ Noah Yoo, Frank Ocean Releases New Songs “Dear April” and “Cayendo” [online], Pitchfork, 28 marca 2020 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  111. ↑ Mark C. O’Flaherty, World exclusive: What Frank Ocean did next, „Financial Times”, 7 sierpnia 2021 [dostęp 2024-09-08].
  112. ↑ Samuel Hine, Introducing Homer, Frank Ocean’s “Independent American Luxury Company” [online], GQ, 6 sierpnia 2021 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  113. ↑ Homer x Prada Is Frank Ocean's Full-Circle Moment [online], Highsnobiety, 11 września 2021 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  114. ↑ Jennifer Zhan: Frank Ocean Gifted Us Nearly 9 Minutes of Previously Unreleased Music. Vulture, 2021-12-25. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).
  115. ↑ Kenna McCafferty: Frank Ocean Is Directing an A24 Movie. The Fader, 2022-06-03. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  116. ↑ Charisma Madarang, Frank Ocean Unveils Apple Music 1 Show, 'Homer Radio' [online], Rolling Stone, 29 października 2022 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  117. ↑ Frank Ocean’s Coachella 2023 Performance Was A Disaster, Fans Are Mad [online], UPROXX, 17 kwietnia 2023 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  118. ↑ Tom Coulter, Frank Ocean forced to abruptly end his Coachella 2023 show due to local curfew [online], USA TODAY [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  119. ↑ Jeff Miller, Frank Ocean Jolts Coachella Festival With Aimless, WTF Headlining Set [online], Variety, 17 kwietnia 2023 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  120. ↑ Why Wasn’t Frank Ocean’s Coachella Performance Livestreamed? Fans React: ‘Rue the Day’ [online], Yahoo Entertainment, 17 kwietnia 2023 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  121. ↑ Frank Ocean confounds, disappoints with brief, baffling Coachella 2023 set: 'Insulting to anyone who is a fan' [online], Yahoo Entertainment, 17 kwietnia 2023 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  122. ↑ Jon Blistein, 'It's Mid': Fans React to Frank Ocean's Controversial Coachella Set [online], Rolling Stone, 17 kwietnia 2023 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  123. ↑ Madison Bloom, Evan Minsker, Frank Ocean Cancels Coachella 2023 Weekend 2 Headlining Set [online], Pitchfork, 19 kwietnia 2023 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  124. ↑ a b c Alexis Petridis, Frank Ocean: Channel Orange – review, „The Guardian”, 11 lipca 2012, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  125. ↑ Melissa Locker, Frank Ocean Pours His Heart Out on Channel Orange: Album Review, „Time”, 10 lipca 2012, ISSN 0040-781X [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  126. ↑ a b Billboard Staff, Frank Ocean, ‘Channel Orange’: Track-By-Track Review [online], Billboard, 10 lipca 2012 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  127. ↑ a b c d e f g John Pareles, Introspection Celebrated in a Crowd [online], The New York Times, 27 lipca 2012 (ang.).
  128. ↑ Elahe Izadi, Frank Ocean released a new album. Here’s why that’s such a big deal [online], The Washington Post, 21 sierpnia 2016 (ang.).
  129. ↑ Trey Taylor, Frank Ocean Is a Long-Time Car Snob [online], GQ, 23 sierpnia 2016 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  130. ↑ Steven Hyden, » The Mumford Problem [online], 9009 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  131. ↑ Jody Rosen, Channel Orange [online], Rolling Stone, 13 lipca 2012 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  132. ↑ Chris Richards, Frank Ocean at the 9:30 Club: Contemplative, confident, rewarding [online], The Washington Post, 24 lipca 2012 (ang.).
  133. ↑ Frank Ocean - The Wiltern - 7/17/12 - Orange County - Music - Heard Mentality [online], web.archive.org, 20 września 2012 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-20].
  134. ↑ Corban Goble, Frank Ocean @ Terminal 5, NYC 7/26/12 [online], Stereogum, lipiec 2012 [dostęp 2012-07-27].
  135. ↑ Jason Lipshutz, Frank Ocean Releases ‘Sweet Life’ Song, Announces ‘Fallon’ TV Debut [online], Billboard, 6 lipca 2012 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  136. ↑ Frank Ocean/Greenberger Greenberg Cebar [online], web.archive.org, 22 września 2012 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-22].
  137. ↑ Nostalgia, Ultra - Frank Ocean | Album | AllMusic. [dostęp 2024-09-08].
  138. ↑ NME, Frank Ocean - 'Voodoo' [online], NME, 3 lutego 2012 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  139. ↑ a b Marc Hogan, Hear Frank Ocean's Odd, Brief R&B Slow Jam 'Voodoo' [online], Spin, 2012 [dostęp 2012-07-31].
  140. ↑ Frank Ocean, Frank Ocean [online], Tumblr [dostęp 2024-09-08].
  141. ↑ Frank Ocean – “Voodoo” [online], Stereogum, 30 stycznia 2012 [dostęp 2024-09-08] (ang.).
  142. ↑ The Subtle Power Of Memory In Frank Ocean’s Music - MTV [online], web.archive.org, 6 maja 2017 [dostęp 2024-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-06].
  143. ↑ onet.pl, Wilku / Complex , Megafon.pl , Blitznews.pl, "Frank Ocean jest gejem" 4 lip, 14:54
  144. ↑ Rubenstein, Jenna Hally, "New Song: Frank Ocean, 'Thinking About You'" 2011-09-23
  145. ↑ Billboard,"Frank Ocean Opens Up About Sexuality " July 04, 2012 9:00 EDT
Frank Ocean
Albumy studyjne
Inne wydania
Mixtape’y
Single
Powiązane

Odd Future
Albumy studyjne
Mixtape’y
Kompilacje
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frank_Ocean&oldid=75041520”