Przejdź do zawartości

Claude-Victor Perrin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Claude-Victor Perrin
Ilustracja
Marszałek Francji
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1764
Lamarche

Data i miejsce śmierci

1 marca 1841
Paryż

Przebieg służby
Siły zbrojne

Republika Francuska
Cesarstwo Francuskie

Główne wojny i bitwy

wojny napoleońskie

Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Złotego Runa (Hiszpania) Komandor Orderu Chrystusa Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania)

Claude-Victor Perrin, Victor (ur. 7 grudnia 1764 w Lamarche, zm. 1 marca 1841 w Paryżu) – francuski marszałek doby wojen napoleońskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn królewskiego notariusza. Za obronę Republiki został jako 29-latek generałem.

W 1805 został ambasadorem w Danii i został Wielkim Oficerem Legii Honorowej. W latach 1806–1807 walczył z Prusakami i Rosjanami, po 1808 – w Hiszpanii m.in. pod Somosierrą i pod Barrosą. Za zasługi dostał od Napoleona awans na marszałka i tytuł księcia Belluno.

Brał udział w przegranej kampanii rosyjskiej roku 1812 oraz w bitwie pod Lipskiem (1813). Po abdykacji Napoleona został Kawalerem Złotego Runa, Komandorem portugalskiego Orderu Chrystusa oraz otrzymał Krzyż Wielki Orderu Karola III. W czasie 100 dni Napoleona został przy Burbonach w odpowiedzi Napoleon usunął go z listy marszałków, ale pozwolił mu zachować emeryturę. Po powrocie do władzy król nadał mu tytuł para Francji. Następnie został mianowany przewodniczącym komisji, która badała oficerów, którzy służyli u boku Napoleona podczas Stu Dni[1]. Pochowany na Cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

2 marca 1864 jego imieniem nazwano bulwar w 15. dzielnicy Paryża (Boulevard Victor).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]