Christo Czernopejew
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
Christo Czernopejew (bułg. Христо Чернопеев) (1868 w Dermanci, zm. 6 listopada 1915 w Kriwołaku) – oficer armii bułgarskiej i członek ruchu rewolucyjnego w Macedonii, jeden z przywódców Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej (WMRO).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pracował jako sierżant w armii bułgarskiej od 1889 do 1899. Następnie stał się aktywnym członkiem macedońskiego ruchu wyzwoleńczego i brał udział w aferze Miss Stone w 1901 na górze Piryn. Było to porwane przez WMRO amerykańskiej misjonarski oraz jej ciężarnej przyjaciółki narodowości bułgarskiej[1].
Po stłumieniu powstania ilindeńskiego w 1903 wraz z Yane Sandanskim i Dimo Hadjidimowem zbudowali podwaliny lewicowego skrzydła WMRO. W tym okresie prowadził zespół w regionie Kilkis i pracował jako instruktor wojskowy w organizacji. Po rewolucji Młodych Turków w 1908 Czernopiew był jednym z założycieli Federacyjnej Partii Ludowej (Sekcja Bułgarska). Od 1911 został członkiem Komitetu Centralnego WMRO, a w 1912 został dowódcą pułku ochotników podczas I wojny bałkańskiej. W 1913 został wybrany na posła do bułgarskiego parlamentu. Podczas I wojny światowej w 1915 roku opuścił parlament i udał się na front jako oficer rezerwy. Czernopiew zginął 6 listopada 1915 w bitwie pod Kriwołakiem z wojskami francuskimi. Został pochowany na dziedzińcu kościoła w Novo Selo, obecnie dzielnica Sztipu. Po przejęciu władzy przez komunistów w Macedonii po drugiej wojnie światowej tabliczka z nazwiskiem jego grobu została zniszczona w 1945[2]. W listopadzie 2010 jego doczesne szczątki oraz szczątki dziesięciu innych bułgarskich oficerów zostały ekshumowane w nieznanych okolicznościach[3]. Później władze Macedonii Północnej zlikwidowały groby, a na ich miejscu zbudowano plac zabaw[4].
Dziedzictwo
[edytuj | edytuj kod]Szczyt Czarnopiewa na Półwyspie Trójcy na Antarktydzie nosi imię Christo Czernopejewa[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marcel Cornis-Pope, John Neubauer (red.), History of the Literary Cultures of East-Central Europe: Junctures and Disjunctures in the 19th and 20th Centuries, t. 2, John Benjamins Publishing, 2004, s. 361, ISBN 978-90-272-3453-7.
- ↑ Николов, Борис Й. Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893-1934). Биографично-библиографски справочник, София, 2001, стр. 187.
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2020-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-21)].
- ↑ Ростислава Иванова, Страстите Чернопееви В Дерманци – родното село на големия македонски комита, отбелязаха тържествено 150 години от рождението му, вестник Дума, бр. 212 от 01 Ноември 2018 г.
- ↑ Chernopeev Peak.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- „Движението отсамъ Вардара и борбата съ върховистите по. knigite.abv.bg. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-15)]. спомени на Яне Сандански Черньо Пеевъ, Сава Михайловъ, Хр Куслевъ, Ив Анастасовъ Гърчето, Петъръ Хр Юруковъ Ø Никола Пушкаровъ;... Съобщава Л. Милетичъ”, София, Печатница П. Глушковъ, 1927, поредица „Материяли за историята на македонското освободително движение”, Иддава Мнучски Мнучски Мнучски. (w języku bułgarskim)