Jerzy Kusiak

Jerzy Kusiak

Data i miejsce urodzenia	28 czerwca 1921 Władysławów
Data i miejsce śmierci	31 października 2013 Warszawa
Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości
Okres	od 30 czerwca 1970 do 29 marca 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Włodzimierz Lechowicz
Minister gospodarki terenowej i ochrony środowiska
Okres	od 29 marca 1972 do 28 maja 1975
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Tadeusz Bejm
Ambasador PRL w Rumunii
Okres	od 12 maja 1979 do 22 stycznia 1981
Poprzednik	Władysław Wojtasik
Następca	Bolesław Koperski
Odznaczenia

Grób Jerzego Kusiaka na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Jerzy Stanisław Kusiak (ur. 28 czerwca 1921 we Władysławowie, zm. 31 października 2013 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości (1970–1972), minister gospodarki terenowej i ochrony środowiska (1972–1975), ambasador PRL w Rumunii, poseł na Sejm PRL VII kadencji.

Życiorys

Młodość

Urodził się w rodzinie nauczycielskiej, syn Ireny i Stanisława. Maturę zdał w 1939 w Liceum im. I. Paderewskiego w Poznaniu. Po maturze został skierowany do podchorążówki przy 4 Pułku Artylerii Lekkiej, wcześniej od 15 sierpnia 1939 w 9 Baonie Junackich Hufców Pracy w Chorzowie. Posiadał wykształcenie wyższe ekonomiczne w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu. W latach 1943–1945 jako żołnierz Armii Krajowej był dowódcą plutonu i zastępcą dowódcy kompanii.

Działalność publiczna

Od lutego 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej i do 1948 był II sekretarzem jej Komitetu Zakładowego przy Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu. Następnie należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od stycznia 1948 do marca 1952 był instruktorem i zastępcą kierownika wydziału w Komitecie Wojewódzkim PPR, a następnie PZPR w Poznaniu. W okresie od kwietnia 1952 do kwietnia 1954 oraz od sierpnia 1955 do maja 1958 był wojewódzkim pełnomocnikiem ds. skupu w Poznaniu, zaś w latach 1954–1956 był dyrektorem Okręgowych Zakładów Zbożowych w Poznaniu. Od maja 1958 do marca 1960 był przewodniczącym delegatury Najwyższej Izby Kontroli w Poznaniu. W latach 1957–1960 zasiadał w egzekutywie Komitetu Miejskiego PZPR w Poznaniu. Od kwietnia 1960 do kwietnia 1961 był sekretarzem ekonomicznym KW PZPR w Poznaniu.

Od 16 kwietnia 1961 do 5 września 1970 sprawował funkcję przewodniczącego prezydium Rady Narodowej miasta Poznania.

Od 30 czerwca 1970 do 29 marca 1972 był przewodniczącym Komitetu Drobnej Wytwórczości w Warszawie w rządzie Piotra Jaroszewicza, następnie do 28 maja 1975 był ministrem gospodarki terenowej i ochrony środowiska.

Od 1974 był wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 5 czerwca 1975 do 30 marca 1979 był I sekretarzem KW PZPR w Kaliszu i zarazem przewodniczącym prezydium tamtejszej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od grudnia 1975 do lutego 1980 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR.

W latach 1976–1980 był posłem na Sejm PRL VII kadencji. Do Sejmu został wybrany z okręgu kaliskiego i zasiadał w Komisji Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. Od 1979 do 1981 był ambasadorem PRL w Rumunii. Od 19 września 1980 do 24 czerwca 1981 był I sekretarzem KW PZPR w Poznaniu. W okresie od października 1980 do lipca 1981 był również zastępcą członka KC PZPR. Po 13 grudnia 1981 został internowany.

Pochowany w grobie urnowym, wraz z żoną Mirosławą z domu Zakrzewską (1924–2020) na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera D24-20-4).

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1965)
• Odznaka Honorowa Miasta Kalisza (1971)

Bibliografia

• Informacje w BIP IPN. [dostęp 2017-06-08].