Przejdź do zawartości

Plater (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Platerherb szlachecki.

odmiana hrabiowska I
odmiana hrabiowska II
odmiana hrabiowska III
Herb Plater-Zyberk

Przedstawia trzy pasy srebrne w polu czerwonym, na nich położony skos srebrny. W klejnocie trzy strusie pióra, srebrne między czerwonym i błękitnym.

Odmiany herbu:

  • Plater II – w tarczy czerwonej, dwa pasy srebrne, na nich prawo skośny srebrny. Klejnot niewiadomy, odmiana z pieczęci z 1533.
  • Plater hrabia I – w polu złotym trzy pasy czarne, na nich prawo skośny pas czerwony. Nad tarczą korona hrabiowska, nad nią hełm z koroną szlachecką, w klejnocie dwa skrzydła złote z trzema pasami czarnymi, przecięte pasami czerwonymi, lewo skośnym na skrzydle prawym, prawo skośnym na lewym. Odmiana przysługująca gałęzi Platerów, z której Konstanty Ludwik, starosta inflancki i Kazimierz Konstanty, podkanclerzy litewski, otrzymali w 1758 i 1772 tytuł hrabiowski Rosji.
  • Plater hrabia II – w tarczy czerwonej trzy srebrne pasy, na nich pas błękitny prawo skośny. Nad tarczą korona hrabiowska, powyżej hełm ukoronowany z trzema strusimi piórami, srebrnym, między czerwonym i błękitnym. Odmiana według herbarza J. Siebmachera, przysługująca gałęzi która rzekomo otrzymała tytuł hrabiowski w Królestwie Galicji w 1774[1]
  • Plater hrabia III – w tarczy złotej trzy czerwone pasy, na nich pas czarny prawo skośny. Nad tarczą korona hrabiowska, i hełm ukoronowany koroną szlachecką, w klejnocie skrzydła złote z trzema czerwonymi pasami na każdym, przekreślone czarnym skosem prawym na lewym skrzydle, i symetrycznie na drugim. Labry podbite złotem czarne z lewej czerwone z prawej strony. Tarczę podtrzymują z dwóch stron dwaj zbrojni rycerze. Pod tarczą dewiza: „Melior Mors Macula”[2].
  • Plater-Zyberk – w tarczy złotej ze złotą bordiurą trzy czarne pasy, na nich pas czerwony, prawo skośny, w tarczy sercowej czarnej, ze złotą bordiurą, koło złote o sześciu szprychach. Nad tarczą korona hrabiowska, nad nią hełm ukoronowany, klejnot jak w odmianie Plater hrabia I. Labry czarne podbite złotem. Odmiana przysługująca gałęzi Platerów z której Michał, ożeniony z Izabellą Syberżanką, córką wojewody inflanckiego Jana Tadeusza Syberga, ostatnią z rodu, otrzymał w 1803 pozwolenie od cara Aleksandra I na dołączenie nazwiska Syberg (Zyberk) do swego i udostojnienie herbu herbem żony w tarczy sercowej.

Plater, Broël-Plater, Plater-Zyberk

Postacie historyczne rodu

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Według Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich, wydawca herbarza Siebmachera zaznacza, że nie ma śladów w archiwach o nadaniu tego tytułu.
  2. Odmiana opisana w Księdze herbowej rodów polskich jako prawdopodobnie fantazyjna, występująca w herbarzu Wilczyńskiego i Malinowskiego wydanym w Paryżu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]