Przejdź do zawartości

Damien Sandow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Damien Sandow
Ilustracja
Sandow w listopadzie 2013
Imię i nazwisko

Aaron Steven Haddad[1]

Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1982[2]
Worcester, Massachusetts, Stany Zjednoczone[3]

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Aaron Stevens[3]
Damien Mizdow[3]
Damien Sandow[3]
Idol Stevens[3]
Macho Mandow[3]
Aron Rex[4]

Wzrost

1,93 m[5]

Masa ciała

112 kg[5]

Zapowiadany z

Palo Alto, Kalifornia, Stany Zjednoczone[5]

Trenerzy

Chaotic Wrestling[3]
Killer Kowalski[3]

Debiut

23 czerwca 2001[1]

Multimedia w Wikimedia Commons

Aaron Steven Haddad[1] (ur. 3 kwietnia 1982 w Worcester, Massachusetts)[2] – amerykański były profesjonalny wrestler. Obecnie pracuje w federacji New Wrestling Alliance, gdzie jako Aron Stevens pełni rolę menadżera tag teamu Blunt Force Trauma[6].

Najlepiej znany jest ze swoich występów pod pseudonimami ringowymi Damien Sandow oraz Damien Mizdow w federacji World Wrestling Entertainment (WWE)[7]. Podczas obecności w WWE zdobył walizkę Money in the Bank (2013)[5] i wraz z The Mizem był posiadaczem pasa WWE Tag Team Championship[5]. W późniejszym czasie występował również jako Aron Rex w federacji Total Nonstop Action Wrestling (TNA), gdzie był pierwszym w historii posiadaczem tytułu Impact Grand Championship[8].

Występował też na scenie niezależnej, głównie jako Aaron Stevens.

Kariera profesjonalnego wrestlera

[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera (2001–2002)

[edytuj | edytuj kod]

Haddad rozpoczął treningi u Killera Kowalskiego w wieku 16 lat. Trzy lata później, 23 czerwca 2001 zadebiutował w federacji Chaotic Wrestling (CW) jako Aaron Stevens; w swojej pierwszej walce przegrał z Chrisem Harveyem[9]. Stevens założył tag-team „One Night Stand” z Edwardem G. Xtasym, wspólnie zdobyli CW Tag Team Championship[10][3]. 18 maja 2002 zdobył CW Heavyweight Championship dzięki wygranej z Luisem Ortizem; pas stracił w walce z Johnem Waltersem w sierpniu 2002[11][12].

Od listopada 2002 do maja 2003 walczył też dla World Wrestling Alliance. 23 maja 2003 pokonał Danny’ego Davisa, tym samym zdobywając WWA Heavyweight Championship. Tytuł stracił dzień później, na rzecz Jonaha Adelmana[13]. W międzyczasie otrzymał dwie szanse zdobycia CW Heavyweight Championship i CW New England Championship, jednak nie udało mu się zdobyć żadnego z tych tytułów[9].

WWE

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata (2002–2003)

[edytuj | edytuj kod]

Stevens podpisał kontrakt z WWE po wielu walkach próbnych na Heat, przeciwko takim wrestlerom jak Steven Richards czy Maven[3]. Pojawił się na Vengeance 2003, przebrany za króliczka wielkanocnego (Easter Bunny) w walce z A.P.A.[14].

Ohio Valley Wrestling (2003–2006)

[edytuj | edytuj kod]

Stevens, pod nieco zmienionym pseudonimem ringowym Aaron „The Idol” Stevens, został przypisany do ówczesnej rozwojówki WWE – Ohio Valley Wrestling (OVW). W 2003 wraz z Novą zdobył OVW Southern Tag Team Championship[3][15]. 4 stycznia 2006 wygrał OVW Television Championship, pokonując Brenta Albrighta i CM Punka w Triple Threat Matchu[3]. Oryginalnie, Stevens nie miał brać udziału w walce; w połowie Triple Threat Matchu Ken Doane doznał kontuzji, a wtedy Stevens go zastąpił[16]. 8 marca utracił tytuł mistrzowski w walce z Sethem Skyfirem, po interwencji Paula Burchilla w pojedynek[16].

„Teacher's Pets” i SmackDown (2006–2007)

[edytuj | edytuj kod]

Haddad zadebiutował w SmackDown 4 sierpnia 2006, jako Idol Stevens. Został przedstawiony przez Michelle McCool jako jej „pupilek”. Wraz z KC Jamesem pokonali Funakiego i Scotty’ego 2 Hotty'ego, z pomocą McCool[17]. Tydzień później Stevens i James pokonali mistrzów tag-team WWE, Paula Londona i Briana Kendricka, w non-title matchu[18]. Rywalizacja pomiędzy dwoma tag-teamami zakończyła się na gali No Mercy, na której Stevens i James zostali pokonani przez Londona i Kendricka[19]. Niedługo później Stevens i James zostali odesłani z powrotem do OVW.

Stevens powrócił do OVW 2 grudnia 2006, został pokonany przez Charlesa Evansa[20]; nie wspomniano nic o pobycie Stevensa w SmackDown. 14 marca 2007 pokonał Paula Burchilla w walce o OVW Heavyweight Championship[3]. Stevens zdołał obronić pas w pojedynkach przeciwko Cody’emu Runnelsowi i Mike'owi Mondo[21], lecz utracił tytuł na rzecz Burchilla, 9 maja 2007[21][3]. Brał udział w Triple Threat Matchu o mistrzostwo, z Burchillem i Jayem Bradleyem, lecz nie udało mu się go wygrać[21]. 8 czerwca pokonał Burchilla w walce o miana pretendenckie[21][22].

Jego szansą na zdobycie OVW Heavyweight Championship był Triple Threat Match, ponownie przeciwko Burchillowi i Bradleyowi. Na szali starcia był nie tylko tytuł, ale również samochód Stevensa i dom Burchilla; walkę wygrał Jay Bradley. Ostatnią walką Stevensa w OVW był Two Rings Steel Cage Flag Match, w którym w drużynie z Alem Snowem, Atlasem DaBonem, Chetem The Jettem i Coltem Cabaną pokonał Michaela W. Kruela, Ramona, Raula, The Belgium Brawlera i Vladimira Kozlova[21].

Stevens został zwolniony z WWE 6 sierpnia 2007 roku[23].

Federacje niezależne

[edytuj | edytuj kod]
Haddad jako Idol Stevens w 2008.

Stevens pojawił się na NWA 60th Anniversary Show i przegrał z Mikiem DiBiasem II w walce o NWA North American Championship[24]. Występował też w XCW Wrestling Mid-West oraz Derby City Wrestling. 7 listopada przegrał walkę ze Stevem Bozem na evencie poświęconym Jerry'emu Lawlerowi – A Tribute Fit For The King[25].

Powrót do OVW (2008–2009)

[edytuj | edytuj kod]

12 listopada 2008 powrócił do OVW. W swojej pierwszej walce przegrał z mistrzem OVW, Anthonym Bravado, w non-title matchu[3]. Tydzień później Stevens, Bravado i Jacob Duncan zawalczyli przeciwko sobie w Triple Threat Matchu. OVW zakończyło transmisję telewizyjną zanim walka się zakończyła, toteż nigdy nie wyłoniono zwycięzcy[26]. 26 listopada Stevens i Bravado ponownie zmierzyli się ze sobą, tym razem wygrał Stevens, dzięki czemu zdobył tytuł OVW Heavyweight Championship po raz drugi[26][27]. W grudniu połączył siły z U-Genem; razem wzięli udział w turnieju o miana pretendenckie do tytułów OVW Southern Tag Team Championship, lecz odpadli w drugiej rundzie[26][27]. W lutym 2009 Stevens nie wykorzystał dwóch okazji zdobycia OVW Television Champioship[28].

World Wrestling Council (2009–2010)

[edytuj | edytuj kod]

Haddan wyjechał do Portoryko, by walczyć dla federacji World Wrestling Council. Został ochroniarzem Jose Chaparra. i członkiem tag-teamu „American Family”. W swoim debiucie, 28 lutego 2009, pokonał Angela[29]. 16 maja pokonał BJ'a i zdobył pas WWC Puerto Rico Heavyweight Championship[29]; tytuł stracił w sierpniu, w walce z Shane’em Sewellem[29]. 15 sierpnia Stevens i Shawn Spears pokonali tag-team Thunder & Lightning, zdobywając WWC World Tag Team Championship[29][30]. Tytuły przegrali w październiku, na rzecz Thunder & Lightning[29][30].

Stevens i Spears zaczęli ze sobą rywalizować[31]; miejsce Spearsa w tag-teamie zajął Chicano, z którym Stevens zdobył WWC Tag Team Title po raz drugi[30][31]. Po odebraniu tytułów tag-team przez Thunder & Lightening[30][31], Stevens ponownie zmienił partnera, tym razem na Kinga Tongę Juniora. Duet zdobył tytuły mistrzowskie 4 kwietnia 2010[30][31]. Pasy zostały im odebrane 24 kwietnia, przez Los Aereos[30][31]. Stevens po raz czwarty sięgnął po WWC Tag Team Championship w czerwcu 2010, tym razem z Abbadem[30][31]. W lipcu Thunder & Lightening odebrali im tytuły[30][31].

Powrót do WWE

[edytuj | edytuj kod]

Florida Championship Wrestling (2010–2012)

[edytuj | edytuj kod]

15 lipca 2010 ogłoszono, że Haddan podpisał nowy kontrakt rozwojowy z WWE[32]. Został przydzielony do ówczesnej rozwojówki federacji, Florida Championship Wrestling. Przyjął pseudonim ringowy Damien Sandow. 3 grudnia 2010 zdobył FCW Florida Tag Team Championship w tag-teamie z Titusem O’Neilem, pokonując Xaviera Woodsa i Masona Ryana w walce o zwakowane pasy[33]. Po utracie tytułów w marcu 2011 Sandow odwrócił się od swojego partnera i dołączył do ugrupowania utworzonego przez Lucky’ego Cannona, Aksanę i Maxine[34]. Po rozpadzie grupy przyjął gimmick intelektualisty; we wrześniu pokonał Setha Rollinsa w walce o FCW 15 Championship[33]. 13 stycznia stracił mistrzostwo po przegranej walce z Richiem Steamboatem[33].

Savior of the Masses; Rhodes Scholars (2012–2013)

[edytuj | edytuj kod]

6 kwietnia 2012 Sandow pojawił się na SmackDown, prezentując swój nowy wizerunek napuszonego pedanta w nagranym wcześniej wywiadzie; skrytykował w nim popkulturę i wychwalał swoje cnoty[35]. Jego ringowym debiutem miał być pojedynek z Derrickiem Batemanem, 4 maja 2012, Sandow jednak odmówił walki, twierdząc, że widownia nic nie wyniesie z jego walki z tak słabym przeciwnikiem[36]. 18 maja odmówił walki z Yoshim Tatsu, lecz zaatakował Tatsu po tym, jak ten nazwał go tchórzem[37]. Sandow stoczył swoją pierwszą walkę 25 maja, pokonując Tatsu[38]. Nie zgodził się też na walkę z Ezekielem Jacksonem, choć ta i tak się odbyła, a Sandow zdołał ją wygrać[39]. 8 czerwca próbował zaatakować Hornswoggle'a, jednak został powstrzymany przez Tysona Kidda[40]. Sandow pokonał Kidda tydzień później[41].

Sandow karany przez D-Generation X

29 czerwca pokonał Zacka Rydera w pojedynku o miejsce w walce o niebieską walizkę Money in the Bank (upoważniającą posiadacza do wykorzystania kontraktu na walkę o World Heavyweight Championship w dowolnym miejscu i czasie) na gali Money in the Bank[42]. W Ladder Matchu o walizkę zwyciężył jednak Dolph Ziggler[43]. 23 lipca na specjalnym odcinku Raw – Raw 1000 – przerwał grupie D-Generation X; obraził członków ugrupowania, a następnie został przez nich zaatakowany[44]. Sandow rozpoczął rywalizację z Brodusem Clayem po tym, jak zaatakował Claya, gdy ten śmiał się z ataku DX na Sandowie[45]. Zmierzyli się 20 sierpnia na Raw, walkę wygrał Sandow, lecz został zaatakowany przez Claya po zakończeniu pojedynku[46]. 31 sierpnia na SmackDown odnotował pierwszą przegraną; w walce z Sheamusem umyślnie doprowadził do własnej dyskwalifikacji poprzez wyliczenie pozaringowe[47]. W październiku Sheamus pokonał go jeszcze raz, tym razem przez pinfall.

Damien Sandow zwracający się do publiczności

19 września na SmackDown Sandow połączył siły z Codym Rhodesem; rozpoczęli rywalizację z mistrzami tag-team WWE – Team Hell No (Daniel Bryan i Kane). Sandow i Rhodes, jako Team Rhodes Scholars, wygrali turniej o miana pretendenckie do WWE Tag Team Championship[48] i zmierzyli się z Team Hell No na gali Hell in a Cell. Starcie wygrali przez dyskwalifikację, toteż tytuły mistrzowskie pozostały w posiadaniu Hell No[49]. Podczas walki rewanżowej, w której wygrało Hell No, Rhodes doznał kilku prawdziwych kontuzji, przez co Rhodes Scholars musiało chwilowo zakończyć działalność[50].

23 listopada 2012 na SmackDown przegrał walkę o Intercontinental Championship z Kofim Kingstonem[51]. Od grudnia regularnym segmentem z udziałem Sandowa było poszukiwanie „ucznia” dla niego poprzez zadawanie publiczności różnych pytań[52]. Po powrocie Rhodesa do ringu, Rhodes Scholars wygrało Fatal 4-Way Elimination Match[53], a na TLC: Tables, Ladders and Chairs wygrali Tables match z Reyem Mysterio i Sin Carą, dzięki czemu otrzymali szansę zdobycia Tag Team Championship[54]. Jednakże, w walce na następnym Main Event to Team Hell No wyszło zwycięsko ze starcia z Rhodes Scholars[55]. 7 stycznia 2013 Sandow i Rhodes pokonali Hell No w non-title matchu[56], lecz nie udało im się zdobyć pasów w kolejnej walce z Bryanem i Kanem na gali Royal Rumble[57].

1 lutego Sandow i Rhodes rozwiązali Rhodes Scholars, utrzymując, że nadal są najlepszymi przyjaciółmi[58]. Ich rozłąka jednak nie trwała długo, zawalczyli razem w pre-showie gali Elimination Chamber[59]. Wraz z The Bella Twins (Brie i Nikki Bella) rywalizowali z Tons of Funk (Brodus Clay i Tensai) i The Funkadactyls (Naomi i Cameron).

Money in the Bank (2013–2014)

[edytuj | edytuj kod]

15 maja 2013 Sandow wyzwał na pojedynek mistrza NXT, Big E Langstona; pojedynek przegrał[60]. Sandow wdał się w rywalizację z Sheamusem. Punktem kulminacyjnym feudu był Dublin Street Fight, w którym Sheamus pokonał Sandowa[61]. 14 lipca, na gali Money in the Bank Sandow i Rhodes wzięli udział w Ladder matchu o walizkę World Heavyweight Championship Money in the Bank (która upoważniała zwycięzcę do wyzwania mistrza świata wagi ciężkiej federacji w dowolnym miejscu i czasie). Sandow zdobył walizkę po tym, jak zrzucił Rhodesa z drabiny[62]. Poskutkowało to atakiem ze strony Rhodesa dzień później na Raw i rozwiązaniem Rhodes Scholars[63]. Rhodes dominował nad Sandowem w trakcie ich rywalizacji; nawet wyrzucił walizkę Money in the Bank Sandowa do wód Zatoki Meksykańskiej[64]. Feud został zakończony wygraną Rhodesa nad Sandowem na gali SummerSlam 2013[65].

28 października skonfrontował się z kontuzjowanym Johnem Ceną, ówczesnym posiadaczem World Heavyweight Championship. Zaatakował Cenę i wykorzystał na nim swoją walizkę Money in the Bank, lecz przegrał walkę o mistrzostwo[66]. Po tym wydarzeniu Sandow rozpoczął serię porażek. W styczniu 2014 wziął udział w Royal Rumble Matchu; został wyeliminowany jako pierwszy, przez CM Punka.

Odtwarzanie roli; Damien Mizdow (2014–2015)

[edytuj | edytuj kod]
Sandow przebrany za LeBrona Jamesa w 2014.
Damien Mizdow (po prawej) jako dubler The Miza.

28 kwietnia 2014 Sandow przebrał się za Magneto i skonfrontował z Hugh Jackmanem (odtwórcy roli Wolverine’a w filmach X-Men) i Dolphem Zigglerem[67]. Od tej pory przebierał się za różne znane postacie (np. za Abrahama Lincolna, Sherlocka Holmesa czy Bruce’a Springsteena) i wrestlerów (np. za Shawna Michaelsa czy Breta Harta)[68]. W sierpniu połączył siły z The Mizem, którego gimmickiem była arogancka gwiazda filmowa. Sandow stał się dublerem Miza, zastępował go podczas walk, naśladował jego zachowanie i ruchy wrestlingowe, a nawet (jedynie na potrzeby tego storyline'u) zmienił pseudonim ringowy na Damien Mizdow[69]. Pomógł Mizowi zdobyć Intercontinental Championship w walce z Dolphem Zigglerem[70].

Na gali Survivor Series, Mizdow i Miz zdobyli pasy WWE Tag Team Championship w Fatal 4-Way Matchu z Goldustem i Stardustem, The Usos oraz Los Matadores[71]. 29 grudnia przegrali tytuły mistrzowskie na rzecz The Usos[71]. Mizdow zaskarbił sobie przychylność publiki, co rozzłościło The Miza. Mizdow przeszedł face turn, kiedy wyeliminował Miza z Battle Royalu na WrestleManii 31[72]. Rywalizacja Mizdowa z jego byłym partnerem zakończyła się walką o prawa autorskie do postaci The Miza. Odbyła się 20 kwietnia 2015, wygrał ją The Miz[73]. Po przegranej (równoznacznej z zakończeniem angle'u), Haddan powrócił do swojego poprzedniego pseudonimu ringowego – Damien Sandow.

27 kwietnia promo Sandowa zostało przerwane przez Curtisa Axela, parodiującego Hulka Hogana[74]. Sandow zaczął udawać Randy’ego Savage’a jako Macho Mandow i utworzył tag-team The Meta Powers z Axelem (tym samym parodiując tag-team The Mega Powers, którego członkami byli Hogan i Savage)[75]. Na gali Payback przegrali walkę z The Ascension[76]. The Meta Powers zawiesiło działalność po rozwiązaniu kontraktu WWE z Hulkiem Hoganem w lipcu 2015 roku[77].

Powrót do walk singlowych i odejście z federacji (2015–2016)

[edytuj | edytuj kod]

Do końca 2015 roku walczył jedynie w dark matchach i house showach, ponownie jako Damien Sandow, w swoim pierwotnym gimmicku pedanta. Pojawił się na pre-showie Royal Rumble 2016[78]. 28 kwietnia na odcinku SmackDown przegrał walkę z debiutantem z NXT, Baronem Corbinem. 2 maja na Raw wziął udział w Battle Royalu o miano pretendenckie do WWE United States Championship, lecz nie zdołał go wygrać. Cztery dni później, 6 maja 2016, WWE ogłosiło, że Sandow został zwolniony[79].

Total Nonstop Action Wrestling (od 2016)

[edytuj | edytuj kod]

10 sierpnia 2016 roku, Total Nonstop Action Wrestling (TNA) opublikowało spot promujący nowego zawodnika, Aarona Stevena[4]. 11 sierpnia, podczas odcinka Impact Wrestling, wrestler zadebiutował pod ringowym imieniem – Aron Rex, wygłosił promo w ringu i skonfrontował się z Bobbym Lashleyem[80].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Haddad jest katolikiem[81]. W dzieciństwie uprawiał sztuki walki[82].

Mistrzostwa i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
  • Chaotic Wrestling
    • Chaotic Wrestling Heavyweight Championship (1 raz)
    • Chaotic Wrestling Tag Team Championship (1 raz) – z Edwarde G. Xtasym
  • Florida Championship Wrestling
    • FCW 15 Championship (1 raz)
    • FCW Florida Tag Team Championship (1 raz) – z Titusem O’Neilem
  • International Wrestling Association
    • IWA Hardcore Championship (1 raz)
  • Ohio Valley Wrestling
    • OVW Heavyweight Championship (2 razy)
    • OVW Southern Tag Team Championship (1 raz) – z Novą
    • OVW Television Championship (1 raz)
    • Third OVW Triple Crown Champion
  • Pro Wrestling Illustrated
    • PWI umieściło go na 50. miejscu w top 500 wrestlerów rankingu PWI 500 w 2013
  • World Wrestling Council
    • WWC Puerto Rico Heavyweight Championship (1 raz)
    • WWC World Tag Team Championship (4 razy) – z Shawnem Spearsem (1), Chicanem (1), Kingiem Tongą Jr. (1) i Abbadem (1)
  • WWE

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Damien Sandow: Profile & Match Listing – Internet Wrestling Database (IWD) [online], www.profightdb.com [dostęp 2016-02-24].
  2. ↑ a b Damien Sandow on Twitter [online], Twitter [dostęp 2016-02-24].
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Damien Sandow – Online World of Wrestling [online], www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-16].
  4. ↑ a b Damien Sandow’s TNA Ring Name Revealed. Wrestlezone.com, 2016-08-11. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e Damien Sandow [online], www.wwe.com [dostęp 2016-02-24].
  6. ↑ The NWA rejuvenated the pro wrestling passion of Aron Stevens, aka WWE alum Damien Sandow [online], Yahoo Sports, 5 kwietnia 2023 [dostęp 2024-07-13] (ang.).
  7. ↑ Damien Sandow [online], WWE [dostęp 2024-07-13] (ang.).
  8. ↑ TNA Grand Champion Crowned | Fightful News [online], www.fightful.com [dostęp 2024-07-13] (ang.).
  9. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Damien Sandow w Chaotic Wrestling, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-24].
  10. ↑ Philip Kreikenbohm, One Night Stand, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-24].
  11. ↑ Philip Kreikenbohm, CW Heavyweight Championship, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-24].
  12. ↑ Chaotic Wrestling Title Histories | Chaotic Wrestling [online], chaoticwrestling.com [dostęp 2016-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-19].
  13. ↑ Philip Kreikenbohm, Damien Sandow w World Wrestling Alliance, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-24].
  14. ↑ Daine Pavloski, Curious Facts About Damien Sandow [online], Bleacher Report [dostęp 2016-02-24].
  15. ↑ Philip Kreikenbohm, OVW Southern Tag Team Championship, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-24].
  16. ↑ a b Ohio Valley Wrestling – 2006 – Online World of Wrestling [online], www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-02-24].
  17. ↑ Online World of Wrestling [online], www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-02-25].
  18. ↑ Online World of Wrestling [online], www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-02-25].
  19. ↑ WWE Tag Team Champions London & Kendrick def. KC James & Idol Stevens [online], www.wwe.com [dostęp 2016-02-25].
  20. ↑ Philip Kreikenbohm, Damien Sandow w Ohio Valley Wrestling – 2006, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-25].
  21. ↑ a b c d e Philip Kreikenbohm, Damien Sandow w Ohio Valley Wrestling – 2007, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-25].
  22. ↑ Ohio Valley Wrestling – 2007 – Online World of Wrestling [online], www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-02-25].
  23. ↑ 411MANIA | Idol Stevens Released [online], Idol Stevens Released [dostęp 2016-02-25].
  24. ↑ 411MANIA | NWA 60th Anniversary Show Results from Atlanta, GA [online], NWA 60th Anniversary Show Results from Atlanta, GA [dostęp 2016-02-25].
  25. ↑ Philip Kreikenbohm, Lawler 35 – A Tribute Fit For The King, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-25].
  26. ↑ a b c Ohio Valley Wrestling – 2008 – Online World of Wrestling [online], www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-02-25].
  27. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Damien Sandow w Ohio Valley Wrestling – 2008, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-25].
  28. ↑ Philip Kreikenbohm, Damien Sandow w Ohio Valley Wrestling – 2009, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-25].
  29. ↑ a b c d e Philip Kreikenbohm, Damien Sandow w World Wrestling Council – 2009, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-25].
  30. ↑ a b c d e f g h Philip Kreikenbohm, WWC Tag Team Championship, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-25].
  31. ↑ a b c d e f g Philip Kreikenbohm, Damien Sandow w World Wrestling Council – 2010, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-25].
  32. ↑ WrestlingNewsWorld.com, WWE Signs Aaron [online], Wrestling News World [dostęp 2016-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-21].
  33. ↑ a b c Philip Kreikenbohm, Damien Sandow w Florida Championship Wrestling, „CageMatch”, www.cagematch.net [dostęp 2016-02-25].
  34. ↑ 411MANIA | FCW TV Taping Results (SPOILERS) [online], FCW TV Taping Results (SPOILERS) [dostęp 2016-02-25].
  35. ↑ PWTorch.com – WWE News: Smackdown TV news & notes – new #1 contender, debut, return, break-up, new GM [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  36. ↑ Damien Sandow refuses to compete against Derrick Bateman: SmackDown, May 4, 2012 [online], www.wwe.com [dostęp 2016-02-25].
  37. ↑ Yoshi Tatsu vs. Damien Sandow: SmackDown, May 18, 2012 [online], www.wwe.com [dostęp 2016-02-25].
  38. ↑ Damien Sandow makes quick work of Yoshi Tatsu in his debut match: SmackDown, May 25, 2012 [online], www.wwe.com [dostęp 2016-02-25].
  39. ↑ Ezekiel Jackson vs. Damien Sandow: SmackDown, June 1, 2012 [online], www.wwe.com [dostęp 2016-02-25].
  40. ↑ Smackdown Results – 6/8/12 – Wrestleview.com [online], www.wrestleview.com [dostęp 2016-02-25].
  41. ↑ Smackdown Results – 6/15/12 – Wrestleview.com [online], www.wrestleview.com [dostęp 2016-02-25].
  42. ↑ PWTorch.com – PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 6/29: Ongoing „virtual time” coverage of the show, including Triple Threat match for the World Title [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  43. ↑ WWE Money in the Bank 2012 results [online], www.wwe.com [dostęp 2016-02-25].
  44. ↑ Raw 1,000 results: John Cena failed to win the WWE Title; The Rock floored by CM Punk [online], www.wwe.com [dostęp 2016-02-25].
  45. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/30: Complete „virtual-time” coverage of live Raw #1,000 – Punk explains heel turn, #1 contender match main event, Orton returns, Summerslam hype [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  46. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 8/20: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – Punk-Cena, Lesnar opens show, Triple H „speculation,” Jericho farewell [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  47. ↑ PWTorch.com – PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 8/31: Complete coverage of the Friday night show, including Dolph Ziggler vs. Orton [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  48. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 10/22: Complete „virtual-time” coverage of live Raw leading to HIAC – Ryback hype continues, GM removed, lumberjack main event [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  49. ↑ WWE Hell in a Cell 2012 [online], www.wwe.com [dostęp 2016-02-25].
  50. ↑ PWTorch.com – CUPACH'S WWE MAIN EVENT RESULTS 11/14: Cody injured in Tag Title match, Miz-Ziggler, what changed from the taping to TV? [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  51. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE SMACKDOWN RESULTS 11/23: Complete coverage of Ziggler vs. Orton main event, Cena on Miz TV [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  52. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 12/3: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – McMahon returns, Punk takes a Test [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  53. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 12/10: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – Cena vs. Show, final hype for TLC PPV [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  54. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE TLC PPV RESULTS 12/16: Complete „virtual-time” coverage of final 2012 PPV – Cena vs. Ziggler main event, Shield makes a statement [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  55. ↑ PWTorch.com – CUPACH'S WWE MAIN EVENT RESULTS 12/19: Kane & Bryan defend Tag Titles, Players vs. Team Co-Bro [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  56. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 1/7: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – WWE Title match, The Rock returns, Cena vs. Ziggler (updated w/Box Score) [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  57. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE ROYAL RUMBLE PPV RESULTS 1/27: Complete „virtual-time” coverage of Punk vs. Rock, 30-man Rumble [online], pwtorch.com [dostęp 2016-02-25].
  58. ↑ PWTorch.com – PARKS'S WWE SMACKDOWN REPORT 2/1: Complete „virtual time” coverage of Friday night show, including a major World Title announcement, Del Rio-Ziggler (updated w/Box Score) [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  59. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE ELIMINATION CHAMBER PPV RESULTS 2/17: Complete „virtual-time” coverage of Rock-Punk II, Elimination Chamber match, Shield beats Team Cena [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  60. ↑ PWTorch.com – James’s WWE NXT REPORT 5/15 & 5/22: El Generico debuts, O’Brian beats two NXT releases in same match, Bray Wyatt debuts mask, Natalya vs. Rae, more developments [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  61. ↑ PWTorch.com – PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 6/28: Ongoing „virtual time” coverage of Friday show, including Sheamus vs. Damien Sandow in a Dublin Street Fight [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  62. ↑ Damien Sandow won the World Heavyweight Championship Contract Money in the Bank Ladder Match [online], www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
  63. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/15 (Hour 2): The Wyatts Week 2, Rhodes Scholars explode [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  64. ↑ PWTorch.com – PARKS'S WWE SMACKDOWN REPORT 7/26: Ongoing „virtual time” coverage of Friday show, including Wyatt Family in-ring debut, Del Rio vs. RVD match [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  65. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE SSLAM PPV RESULTS 8/18 (Hour 1): World Title match, Ring of Fire, clean-shaven Rhodes vs. Sandow [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  66. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 10/28 (Hour 1): Cena opens Raw, Sandow attempts MITB cash-in, Shield [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  67. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/28: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – final PPV hype, Bryan returns from injury, Flair, Tag Title match, Tourney Finals, more [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  68. ↑ Why Damien Sandow is the greatest actor [online], Digital Spy, 11 lipca 2014 [dostęp 2016-03-16].
  69. ↑ Dolph Ziggler & „R-Ziggler” vs. The Miz & „Damien Mizdow”: WWE Main Event, September 16, 2014 [online], www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
  70. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE NOC PPV REPORT 9/21: Complete „virtual-time” coverage of live PPV – Lesnar vs. Cena [online], pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  71. ↑ a b WWE Tag Team Championships [online], www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
  72. ↑ Wrestlemania 31 results: Damien Mizdow turns on The Miz; Tyson Kidd, Cesaro retain tag titles [online], Niners Nation [dostęp 2016-03-16].
  73. ↑ Top 10 WWE Raw moments: April 20, 2015 [online], www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
  74. ↑ The imitation game: WWE.com Exclusive, April 27, 2015 [online], www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
  75. ↑ Powell's WWE Payback Hit List: Seth Rollins vs. Roman Reigns vs. Dean Ambrose vs. Randy Orton, John Cena vs. Rusev in an I Quit match, New Day vs. Tyson Kidd and Cesaro in a best of three falls match, Bray Wyatt vs. Ryback [online], prowrestling.net [dostęp 2016-03-16].
  76. ↑ The Ascension def. 'The Mega Powers' [online], www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
  77. ↑ PWTorch.com – SHOW RESULTS – 7/24 WWE in Bakersfield, Calif.: Cena vs. Owens Street Fight main event, Axel & Sandow drop Meta Powers routine, Cesaro, more [online], www.pwtorch.com [dostęp 2016-03-16].
  78. ↑ Jack Swagger & Mark Henry won the Fatal 4-Way Tag Team Match [online], www.wwe.com [dostęp 2016-03-16].
  79. ↑ Damien Sandow, King Barrett, Santino Marella, Hornswoggle, Alex Riley and other Superstars released [online], www.wwe.com [dostęp 2016-05-06].
  80. ↑ Jason Powell: 8/11 Powell’s TNA Impact Wrestling TV Review. ProWrestling.net, 2016-08-11. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).
  81. ↑ Damien Sandow on Twitter [online], Twitter [dostęp 2016-03-16].
  82. ↑ Trials Fusion with Damien Sandow a.k.a. Sizzle – Superstar Savepoint [online], youtube.com, 1 sierpnia 2015 [dostęp 2016-03-16].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Posiadacze World Tag Team Championship
2002–2009
2010–2019
2020–2029
Posiadacze Grand Slam i Triple Crown Championship
Grand Slam
Championship
WWE
mężczyźni
kobiety
TNA
ROH
NJPW
FCW
Triple Crown
Championship
WWE
mężczyźni
kobiety
tag teamy
NXT
NXT UK
AEW
WCW
TNA
mężczyźni
kobiety
ROH
ECW
OVW
CZW
FIP
AAW
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Damien_Sandow&oldid=74335947”