Przejdź do zawartości

T-64BM Bułat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z BM Bułat)
T-64BM Bułat
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Ukraina

Producent

Fabryka im. Wiaczesława Małyszewa

Typ pojazdu

czołg podstawowy

Załoga

3 osoby

Historia
Prototypy

2005

Produkcja

od 2005

Dane techniczne
Silnik

KMDB 5TD-FM, 5-cylindrowy, diesel, 850 KM (625 kW)

Transmisja

mechaniczna

Pancerz

stalowy, kompozytowy, reaktywny

Długość

6,540 m

Szerokość

3,560 m

Wysokość

2,184 m

Masa

45 ton

Nacisk jedn.

0,98 kg/cm²

Osiągi
Prędkość

60 km/h (na drodze)
40 km/h (w terenie)

Zasięg pojazdu

385 km (na drodze)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,8 m (bez przygotowania)
5 m (po przygotowaniu)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
armata gładkolufowa KBA-3 kal. 125 mm
karabin maszynowy KT-7.62 kal. 7.62 mm
przeciwlotniczy karabin maszynowy KT-12.7 kal. 12.7 mm
Użytkownicy
Ukraina Wojska Lądowe Ukrainy
BM Bułat podczas strzelań

BM Bułat lub T-64BM Bułatukraiński czołg podstawowy, będący głęboką modernizacją czołgu T-64 wykonaną przez Fabryka im. Małyszewa na potrzeby Sił Zbrojnych Ukrainy.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Czołg jest zbudowany w układzie klasycznym. W kadłubie umieszczony jest silnik oraz stanowisko kierowcy, a w wieży armata gładkolufowa kal. 125 mm i pozostałych dwóch członków załogi (dowódca, celowniczy). Armata zasilana jest z automatu ładującego. Wóz posiada wielowarstwowy pancerz kadłuba oraz wieży dodatkowo wzmocniony pancerzem reaktywnym.

Pancerz

[edytuj | edytuj kod]

Pancerz w zmodyfikowanej wersji uległ zasadniczemu wzmocnieniu. Na kadłubie i wieży zamontowano pancerz reaktywny Niż (pol. Nóż) rodzimej konstrukcji, zapewniający znaczny wzrost odporności przeciw pociskom kumulacyjnym, a także podkalibrowym i formowanym wybuchowo[1]. Wzrost odporności odbył się kosztem dodatkowej masy ponad 3,5 t[2].

Wieża

[edytuj | edytuj kod]

Wieża w wersji podstawowej składała się z odlewanego pancerza o grubości od 45 mm na stropie do blisko 300 mm na froncie. Dodatkowo z przodu i po bokach wieży znajdowały się komory wypełnione odlewem aluminiowym oraz korundowymi kulami w otulinie z tekstolitu. Grubość takiego pancerza wynosiła do 295 mm na froncie[3]. Pancerz zasadniczy z przodu wieży, jak w czołgu bazowym, ma odporność równą ok. 450 mm stali przeciw pociskom podkalibrowym i 550 mm przeciw pociskom kumulacyjnym[1]. W zmodyfikowanej wersji BM pancerz uległ wzmocnieniu m.in. poprzez dodanie kaset pancerza reaktywnego Nóż I. Ujemną cechą jest pokrycie przez moduły Nóż niecałego przodu wieży. Użyte tam moduły mają dodatkowo u podstawy płytę grubości 80 mm, co pozwoliło na miejscowy wzrost odporności wieży przeciwko pociskom kumulacyjnym, nie licząc działania pancerza reaktywnego, do maksymalnie 630 mm RHA[2].

Kadłub

[edytuj | edytuj kod]

Modyfikacja kadłuba polegała na wzmocnieniu pancerza zasadniczego na dodaniu płyty pancernej o grubości 30 mm oraz pancerza ERA, również Nóż I. Bierna odporność (bez efektów działania ERA) wzrosła z około 510 mm do około 600 mm przeciwko pociskom kumulacyjnym[4]. Wzmocnieniu uległy też burty kadłuba gdzie zamontowane fartuchy wykonane ze stali. Te również zostały pokryte pancerzem Nóż[2].

Uzbrojenie główne

[edytuj | edytuj kod]

Armata

[edytuj | edytuj kod]
PPK Kombat

W wozie zamontowano ukraińską gładkolufową armatę kalibru 125 mm KBA3, która współpracuje z automatem ładującym 6ETs43. Taka konfiguracja pozwala na użycie przez pojazd przeciwpancernych pocisków kierowanych 9K119 Refleks oraz jego ukraińskiej odmiany KOMBAT[5]. Wymieniono również celowniki i SKO. W miejsce starych urządzeń wstawiono systemy pochodzące z T-84. Pojazd przewozi 36 pocisków[6].

Poprawie uległy także systemy celownicze. Cały system kierowania ogniem nosi oznaczenie 1A45, natomiast bezpośrednio za kierowanie ogniem odpowiada podsystem 1A42[7]. Zamontowano nowy celownik dzienny 1G46M Promin, pozostawiono jednak celownik nocny T01-K01ER (zmodyfikowany TPN-4SP) z noktowizorem pasywnym[8], którego słabość obnażył konflikt w Donbasie. Modernizacji uległ układ stabilizacji armaty. Na potrzeby Bułata przygotowano także system termowizyjny z kamerami Thalesa, jednak ze względu na brak pieniędzy nie zdecydowano się na jego montaż[9].

Uzbrojenie dodatkowe

[edytuj | edytuj kod]

Użycie bojowe

[edytuj | edytuj kod]

Zmodernizowane czołgi biorą udział w wojnie w Donbasie. Przed wybuchem konfliktu liczebność tych wozów szacowano na około 90[2]. Walki przeciwko rosyjskim czołgom T-72B3 obnażyły znaczne braki w systemach celowania (brak termowizora). Poważnym problemem okazała się także niska skuteczność pancerza reaktywnego przeciwko pociskom tandemowym. Za znaczne straty wśród tego typu wozów odpowiada także niewłaściwe zastosowanie ich w walce oraz niska jakość wyszkolenia załóg. W samym tylko 2014 roku straty ukraińskie wyniosły około 15 wozów tego typu (w tym przynajmniej 4 zostały porzucone)[2]. Na początku 2015 roku kolejne 3 wozy zostały utracone podczas walk w Doniecku[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Przeździecki 2017 ↓, s. 83-84.
  2. a b c d e Ukraiński pancerz reaktywny Nóż. Część III – Opłot-M, BM Bułat, T-64B1M i ich użycie w wojnie na Ukrainie - DziennikZbrojny.pl, „DziennikZbrojny.pl” [dostęp 2017-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-07] (pol.).
  3. http://i40.tinypic.com/20zpgqr.jpg
  4. Ukraiński pancerz reaktywny Nóż. Część II – Nóż i Duplet - DziennikZbrojny.pl, „DziennikZbrojny.pl” [dostęp 2017-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-07] (pol.).
  5. Kolejne Bułaty w służbie - Altair Agencja Lotnicza [online], www.altair.com.pl [dostęp 2017-01-06].
  6. ARG, T-64BM Bulat Main Battle Tank | Military-Today.com [online], www.military-today.com [dostęp 2017-01-06].
  7. Przeździecki 2017 ↓, s. 89.
  8. Przeździecki 2017 ↓, s. 94-84.
  9. Jarosław Wolski, Anatomia Pancerza. Czołgi T-64, „Nowa Technika Wojskowa”, lipiec 2017.
  10. Marcin Gawęda, Pancerna Ukraina. Pojedynki czołgów w Donbasie, 13 marca 2016.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paweł Przeździecki. Czołg podstawowy T-64BM Bułat. „Wozy Bojowe Świata”, s. 80-98, 2017. Libri Militari. ISSN 2543-7739.