Przejdź do zawartości

Edward Brajewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Brajewski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1894
Lwów

Data i miejsce śmierci

16 września 1939
Janów Lubelski

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

26 Pułk Piechoty

Stanowiska

kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Edward Brajewski vel Pączek[a] (ur. 18 lutego 1894 we Lwowie, zm. 16 września 1939 w Janowie Lubelskim) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we Lwowie, w rodzinie Wawrzyńca i Katarzyny (Antoniny)[2].

8 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Od 12 maja 1915 służył w 5. kompanii II baonu 4 Pułku Piechoty. Od 12 sierpnia tego roku pełnił funkcję sekcyjnego. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Służył jako plutonowy w taborach technicznych 3 Pułku Piechoty. Po bitwie pod Rarańczą (15–16 lutego 1918) został internowany w miejscowości Bustyaháza, a 12 kwietnia tego roku wcielony do c. i k. Armii, i wysłany na front włoski[2].

12 czerwca 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 czerwca tego roku podporucznikiem piechoty. Służył wówczas w 4 Pułku Piechoty Legionów[3]. 1 czerwca 1921, w stopniu porucznika, pełnił służbę w Komendzie Placu Radom, a jego oddziałem macierzystym był nadal 4 pp Leg.[4] 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1432. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Później został przeniesiony do 45 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem[6][7].

18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 121. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 26 Pułku Piechoty we Lwowie na stanowisko obwodowego komendanta Przysposobienia Wojskowego[9][10]. W sierpniu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[11], a w listopadzie 1931 na stanowisko kwatermistrza[12][13]. W kwietniu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[14], a z dniem 31 lipca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[15].

Zmarł 16 września 1939 w Janowie Lubelskim. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Bialskiej[16].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Wojewoda lwowski zarządzeniem L. AC.197/nazw./31 z 7 lipca 1931 roku zezwolił mjr. Edwardowi Pączkowi na zmianę rodowego nazwiska „Pączek” na nazwisko „Brajewski”[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 366.
  2. ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 70 z 26 czerwca 1919 roku, poz. 2237.
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 33, 804.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 62.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 257, 417.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 237, 360.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 136.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 42, 183.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 305.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 343.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32, 556.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 281.
  16. ↑ Straty ↓.
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  18. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Brajewski&oldid=74348843”