Przejdź do zawartości

Jolanta Jackowska (aktorka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Jolanta Jackowska-Czop)
Jolanta Jackowska
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1971
Gliwice

Zawód

aktorka, dziennikarka

Współmałżonek

Ireneusz Czop
(rozwód)

Lata aktywności

od 1992

Zespół artystyczny
Teatr Wybrzeże w Gdańsku
(1994−1995)
Teatr Nowy w Łodzi
(1995−1996, od 2010)
Teatr Powszechny w Łodzi
(1996−2003)
Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa

Jolanta Jackowska (ur. 6 kwietnia 1971 w Gliwicach) – polska aktorka teatralna i filmowa, dziennikarka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1994 ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Jeszcze w trakcie studiów zadebiutowała 5 grudnia 1992 na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi tytułową rolą w Ani z Zielonego Wzgórza Lucy Maud Montgomery w reżyserii Macieja Korwina. Była aktorką Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1994−1995), Teatru Nowego w Łodzi (1995−1996), Teatru Powszechnego w Łodzi (1996−2003), ponownie Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi (od 2010). Gościnnie występowała w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (1993) oraz łódzkim Klubie Wytwórnia (2011)[1].

Wystąpiła w kilkudziesięciu rolach teatralnych w spektaklach takich reżyserów jak Krzysztof Babicki (jako Jenny Brunies w Było sobie kiedyś miasto Güntera Grassa), Jacek Chmielnik (jako Klara w Ślubach panieńskich Aleksandra Fredry), Wojciech Adamczyk (jako Emilka i Rebeka Gibbs w Naszym mieście Thorntona Wildera), Agnieszka Glińska (jako Mela w Moralności Pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej), Andrzej Szczytko (jako Anita w Antygonie w Nowym Jorku Janusza Głowackiego), Lech Raczak (w Balu w operze Juliana Tuwima) oraz Piotr Sieklucki (jako Dasza w Akimudach Wiktora Jerofiejewa)[1][2].

Jest laureatką nagrody krytyków „Głosu Porannego” za rolę Soni Marmieładowej w Zbrodni i karze Fiodora Dostojewskiego na deskach Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi (1994), nagrody wojewody gdańskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru za rolę Thomasiny Coverly w Arkadii Toma Stopparda i Hildy w Ja, Maestro Hrafnhildura Hagalina Gudmundsdottira (1995), indywidualnej nagrody jurorskiej i pierwszej nagrody na 35. Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu (2006) oraz Złotego Medalu im. Maji Dimitrijević podczas XXXII Międzynarodowego Festiwalu Monodramu i Pantomimy w Zemunie, za monodram Yotam Navy Semel w reżyserii Karoliny Szymczyk-Majchrzak[3][4].

W latach 2001–2002 prowadziła reporterski program Takie jest życie w TVP3 Łódź. Od sierpnia 2003 roku współpracowała z Telewizją Toya i Regionalną Rozgłośnią Katolicką Radia Plus jako dziennikarka, lektor oraz prezenter. Była także rzecznikiem prasowym Teatru Nowego w Łodzi[5].

W 2019 została odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[6].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Była żoną aktora Ireneusza Czopa, z którym ma syna Michała Konstantego[7].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Polski dubbing
Teatr Powszechny w Łodzi
Teatr Wybrzeże
  • 1994: Damy i huzary – Józia
  • 1994: Arkadia – Thomasin Coverly
  • 1994: Ja, Maestro – Hilda
  • 1994: Było sobie kiedyś miasto – Jenny Brunies
  • 1994: Piotruś Pan – Wendy
Teatr Nowy w Łodzi
  • 1995: My, dzieci z dworca ZOO – Córka
  • 1996: Śluby panieńskieKlara
  • 1996: Dzień gniewu – Julia Chomin
  • 2006: Yotam
  • 2010: Złodziej – Jenny Farrington

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jolanta Jackowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-09-28].
  2. Wyborcza.pl [online], lodz.wyborcza.pl [dostęp 2018-09-28].
  3. Encyklopedia, Pięć lat z „Yotamem” [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2018-09-28] (pol.).
  4. Encyklopedia, Serbia. Nagroda dla Jolanty Jackowskiej-Czop [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2018-09-28] (pol.).
  5. Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [online], e-teatr.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  6. Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi [online], facebook.com [dostęp 2019-11-16] (pol.).
  7. Wirtualna Polska Media S.A., Ireneusz Czop, „film.wp.pl”, 8 listopada 2013 [dostęp 2018-09-28] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]